Recomendados
Mais conteúdo relacionado
Último
Último (20)
Destaque
Destaque (20)
Ang kabataan ni Jose P. Laurel
- 1. ANG KABATAAN NI JOSE P. LAUREL Ikalawang kabanata
- 2. JOSE P. LAUREL • Jose Paciano Laurel y Garcia • Isinilang noong Marso 9, 1891 sa Tanauan, Batangas • Pangalawang anak sa limang magkakapatid. • Panganay sa lalaki • Jose – nanggaling kay San Jose na tumayong ama ni Hesus • Paciano – isinunod sa nakatatandang kapatid ni Jose Rizal
- 3. DONYA JACOBA GARCIA-LAUREL • Asawa ni Sotero Laurel • Maria Paz, Jose, Rosario, Nieves, at Alberto • Mag-isang itinaguyod ang mga anak simula ng mamatay ang asawa noong 1901 dahil sa disenterya • Naging unang guro ng mga anak • Ipinasok niya si Jose sa paaralan ni Padre Valerio Malabanan • Hinandungan niya ang anak ng isang kuwintas na ginto na may 18 karat na may palawit na krus
- 4. IKALAWANG KABANATA • Ang handog ng ina ay gumising sa kaisipan ni Jose upang pagbutihin ang kanyang pag-aaral • Ito rin ang naging dahilan upang lalong tumibay ang bigkis ng pagmamahalan ng mag-iina. • Ang pagmamahal ni Jose sa ina ay nasasaad sa sanaysay na isinulat niya noong 1950
- 5. IKALAWANG KABANANATA “Kami ng aking ina ay namuhay nang napakamalapit sa isa’t-isa bilang ina at anak. Noong panahong siya’y bata-bata pa, papasaok siya sa aking silid, guguluhin ng kanyang mga daliri ang aking buhok, at titiyaking bago ako matulog ay dadasalin ko ang dasal na itinuro niya sa akin… … Nang siya’y sumakabilang buhay, ilang taon na ang lumipas, hindi ako handa na isipin na may wakas ang namamagitan sa amin, o gayon ang dapat mangyari… Iniidolo ko siya, iniatang ko ang tungkulin sa aking sarili na pangalagaan ko ang mga personal niyang pangangailangan. Ang pagpanaw niya ay lumikha ng kahungkagan na nananatili hanggang sa ngayon… … Pagkaraang siya’y sumakabilang buhay, namanata na akong magsuot ng itim na kurbata. Bagama’t maaraing mababaw na simbolo ng aking paggalang, nalalaman ko na katulad ng sinumang lalaki, ay kinakailangan kong buhayin ang pinkamahalagang alaala bilang bahagi ng aking pangaraw-araw na buhay hangga’t maaari. At kataka-kata, ang ganito kong gawi, ay nagdudulot sa akin ng labis na kaligayan. Kahit paano ay nadarama ko na ang aking ina ay patuloy na nabubuhay at kasama namin.”