2. Hoofdstuk 11: Voorbereidingen Lucia loopt meteen door naar haar kamer met Barbara op haar hielen. 'Hoe ging het?' vraagt ze aan haar. Barbara kijkt Lucia aan met een kleine twinkeling in haar ogen. 'Ik vond het leuk bij Chiara, in die kamer hingen allemaal va die prachtige stoffen, ik wilde dat ik het geld had om zo'n jurk te kopen.' Lucia glimlacht. 'Dat komt nog wel een keer, misschien kan ik iets regelen voor de bruiloft!' zegt ze.

3. In de slaapkamer helpt Lucia Barbara uit haar jurk en trekt daarna de schort en de jurk van haar hoofd. Barbara trekt zo snel als ze kan haar eigen jurk aan en glimlacht. Lucia haalt de speld uit het haar van Barbara en maakt er snel twee vlechten in, ze haalt de vlecht uit haar eigen haar en steekt de speld er weer in. 'Nu zien we er weer uit als onszelf.' glimlacht Barbara.

4. Barbara knikt en omhelst Lucia. 'Ik ga naar de keukens.' Lucia glimlacht en loopt naar de tuin. Arianna zit te lezen in het zonnetje. 'Je hebt prachtige stoffen uitgekozen voor je jurk.' zegt Lucia. Arianna maakt haar boek dicht. 'Dankjewel, jij krijgt ook een mooie jurk als bruidsmeisje.' Lucia glimlacht, dan maakt Arianna haar boek weer open leest verder.

5. Lucia klopt op de deur van de werkkamer van haar vader. 'Kom binnen.' zegt hij. Ze loopt de kamer binnen en gaat zitten. 'Lucia, wat leuk dat je even bij me komt zitten.' zegt Matteo. 'Hoe was het bij Chiara?' vraagt hij. 'Fijn, Arianna heeft een prachtige jurk gekozen.' Matteo lacht. 'Maar wat brengt je hier, ik weet dat je hier met een reden bent.'

6. Lucia knikt. 'Gaan er lakeien en dienstmeisjes mee naar de bruiloft?' vraagt ze. 'Daar zijn je moeder en ik nog niet over uit, ik weet waarom je dit vraagt. Je hoopt dat Barbara mag komen.' Lucia glimlacht. 'Dat klopt, maar zou het mogen voor ons is Barbara meer als een gewoon dienstmeisje, ze is een van onze grootste steunen, hier in de muren van het palazzo.' verteld ze .

7. Matteo lacht. 'Ze mag wel komen, kun jij een jurk voor haar regelen?' vraagt hij Lucia knikt en glimlacht blij. 'Dankuwel, vader. Ik vind het echt fijn dat ze mag komen. Matteo pakt de hand van zijn dochter. 'Voor jou doe ik alles meisje. Trouwens, je moeder en ik hebben de bruiloft verplaatst naar volgende week. We hopen de familie Rossi zo sneller af te kunnen zijn en dan zullen ze geen spionnen naar de bruiloft komen.' Lucia knikt begrijpend, en zwaait dan naar haar vader.

8. Ze loopt naar de keukens en maakt de deur open. 'Barbara, kom eens.' Lucia wenkt. Barbara komt naar haar toegelopen. 'Wat is er?' vraagt ze. Als ze in de grote hal staan, begint Lucia pas met praten. 'Je mag op de bruiloft komen! Ik regel je jurk, en je komt op de dag van de bruiloft naar mij toe, en dan doe ik wel iets moois met je haar.'

9. Barbara knikt omhelst Lucia en gaat dan de keuken weer in. Lucia loopt naar de tuin. 'Wist je al dat de bruiloft word vervroegd.' zegt Lucia als ze weer aan de tafel komt zitten. Arianna knikt. 'Papa en mama, hebben het eerst met mij besproken, het maakt mij niet uit. Bijna alle voorbereidingen zijn al klaar.'

10. Lucia knikt. 'Ik vind het echt leuk dat je gaat trouwen. Wel jammer dat je dan uit huis gaat.' Arianna glimlacht. 'Ach zo erg vind ik het nou ook weer niet, ik zie er ook naar uit om bij Enrico te gaan wonen.' Lucia lacht naar haar zusje en snuift de geur van lavendel die in de tuin hangt op. Arianna slaat haar boek dicht en pakt de handen van Lucia.

11. 'Jou tijd komt nog wel, je word volgende week zeventien en tegen die tijd kun jij ook trouwen. Hopelijk vind je net zo'n lieve man als Enrico.' Arianna glimlacht. Lucia knikt. 'Dat hoop ik ook.' zegt ze, maar in haar hoofd hoort ze: 'Die heb ik al gevonden.' Arianna laat haar handen los. 'Ik ga even naar mama, ze moet me even helpen met wat ik met mijn haar wil.'

12. Lucia knikt en gaat wat beter zitten, ze pakt het boek wat Arianna zat te lezen van de tafel en bladert erin, het dikke perkament waarvan de bladzijden worden gemaakt, zijn gedrukt in de drukkerij van Enrico. Lucia maakt het boek dicht en gaapt, nu ze in de tuin zit merkt ze dat ze toch wel moe is, ze is de hele nacht wakker geweest en heeft gisteravond ook maar twee uur geslapen.

13. Ze maakt haar ogen dicht en zakt weg in de stoel even later is ze vertrokken in een diepe droom over haar bruiloft, ze draagt een prachtige witte kanten jurk, haar haren zijn prachtig opgestoken en aan haar zijde loopt Luciano, de man van haar dromen. Als ze het antwoord moet geven is het een volmondig ja en daarna zal ze door het leven gaan als Lucia Rossi.

14. Met een zucht word ze wakker, ze zal nooit een Rossi worden beseft ze zich, dat zal niet gaan, volgens de Rossi's hebben alle Nucci's bloed aan hun handen kleven en de Nucci's denken daar niet anders over in het geval van de Rossi's. Lucia haalt haar handen door het haar en glimlacht tevreden, ze ziet Barbara achter het keukenraam verschijnen ze zwaait.

15. Lucia staat op van haar stoel en slentert naar de woonkamer. Franceska zit op de bank heen en weer te wippen en springt blij op als ze Lucia ziet. 'Lucia, was het leuk bij Chiara?' vraagt ze. Lucia gaat naast haar zusje zitten. 'Het was leuk, ze gaat voor ons allemaal een jurk maken.' ze glimlacht. 'Ook voor mij?' vraagt Franceska. 'Ook voor jou!'

16. Een grote glimlach breekt door op het gezicht van haar zusje. 'Lucia, waarom mag ik nooit mee als jullie naar Chiara gaan?' Lucia bijt op haar lip, hoe moet ze dat nou uitleggen. 'Nou, jij bent nog best jong. Niet heel jong, maar ik ben al bijna zeventien en Arianna word morgen achttien, jij bent pas negen. En mama vind dat jij dan nog niet mee mag naar dat soort dingen omdat, je daar nog een beetje te klein voor bent.'

17. Franceska zucht. 'Maar wanneer mag ik dan wel mee?' Lucia glimlacht. 'Over een paar jaar, als je twaalf bent, dat is nog drie jaartjes wachten.' Franceska staat op en slaat haar armen om Lucia heen. 'Dankjewel Lucia.' dan loopt ze de kamer uit. Lucia kijkt haar zusje glimlachend na en gaat dan wat beter zitten, ze moet moeite doen om niet in slaap te sukkelen. Ze beseft dat ze lang buiten is geweest als ze ziet dat het begint te schemeren.

18. 'Lucia, we gaan eten. Kom je?' Beatrice is de woonkamer ingelopen en legt haar hand op de schouder van haar dochter. 'Ik kom.' ze staat op en loopt achter haar moeder aan. 'Arianna zei dat als ik zeventien ben ik ook moet trouwen.' zegt ze. Beatrice knikt. 'Je zult niet meteen op je zeventiende moeten trouwen, maar het is de juiste leeftijd.'

19. 'Ik ben moe, mag ik naar mijn kamer?Als ik wakker word en ik heb honger roep ik Barbara wel.' Beatrice knikt. 'Ga maar, slaap lekker.' Lucia geeft haar moeder een knuffel en loopt dan naar de hal, voorzichtig loopt ze de trap op en trekt haar nachtjapon aan. Ze gaat nog even op haar stoeltje op het balkon zitten.

20. Ze denkt na over Luciano, en hoewel ze zich als op een wolkje zo licht voelt, er is toch altijd een stemmetje in haar hoofd, dat zegt dat hun relatie geen goed idee is. Als ze ontdekt worden zullen zij en Luciano de nodige consequenties moeten aanvaren. In haar geval zal ze wel uitgehuwelijkt worden en moeten verhuizen, naar een van de andere streken. In het geval van Luciano heeft ze geen idee.

21. Moe staat ze op en loopt naar haar bed, ze kruipt onder de lakens en maakt haar ogen dicht. Ze glimlacht en valt in slaap.