3. Utworzony 1 lipca 1996 r. Ma obszar 6 810,23 ha. Symbolem Narwiańskiego Parku
Narodowego jest błotniak stawowy. Park chroni rozległą, silnie zabagnioną i pokrytą
szuwarami dolinę rzeki Narwi, dzielącej się tu na wiele koryt. Narwiański Park Narodowy to
jedyny w Polsce park narodowy , w którym nie ma wydzielonego obszaru ochrony ścisłej. Park
jest siedliskiem bardzo wielu zagrożonych gatunków ptaków, m.in. bielika zwyczajnego i
bojownika bataliona. Park jest siedliskiem bardzo wielu zagrożonych gatunków ptaków, m.in.
bielika zwyczajnego i bojownika bataliony. Na jednym z trzech stanowisk w Polsce występuje
tu chroniony motyl dzienny strzępotek edypus. Płynąca wieloma korytami rzeka Narew, a
szczególnie z dopływami Awissy i Strugi na odcinku Suraż – Rzędziany tworzy unikalne
krajobrazy nazywane "Polską Amazonią".
4.
5. Został utworzony 9 września 1993. Największy park w Polsce o powierzchni 592,23 km²,
położony na terenach Kotliny Biebrzańskiej w województwie podlaskim. Obejmuje dolinę
Biebrzy począwszy od jej źródeł, a skończywszy na ujściu do Narwi. Na terenie Biebrzańskiego
Parku Narodowego spotyka się zbiorowiska wodne, bagienne, torfowiskowe, szuwary, a także
zbiorowiska leśne (olsy, brzeziny, łęgi). Szczególnie cenna jest duża grupa zbiorowisk
mechowiskowych, zawierających liczne gatunki rzadkie i reliktowe (brzoza niska, wierzba
lapońska, gnidosz królewski), zanikające w innych częściach kraju. Na Bagnach Biebrzańskich
gniazduje wiele gatunków ptaków związanych ze środowiskiem bagiennym. Występują tu
izolowane stanowiska lęgowe gatunków borealnych, a także gatunków, których centrum zasięgu
geograficznego znajduje się w strefie tajgi i tundry.
6.
7. Jeden z największych parków narodowych w Polsce. Aktualna jego powierzchnia wynosi 14988
ha, w tym 9458 ha to grunty leśne, 2908 ha – wody. Pod względem klimatycznym Park znajduje
się w Regionie Mazursko-Podlaskim, obejmującym swym zasięgiem wschodnią część Pojezierza
Mazurskiego oraz część Podlasia. Wśród roślin rosnących w Parku aż 75 taksonów objętych jest
ochroną gatunkową, przy czym 61 ochroną ścisłą, a 14 częściową. Pierwsze stanowisko bobrów
na terenie znajdującym się obecnie w granicach parku stwierdzono przy ujściu Czarnej Hańczy z
Jeziora Wigierskiego w latach 1944-1949. Wigierski Park Narodowy położony jest na północnym
skraju Puszczy Augustowskiej, największego, zwartego kompleksu leśnego na Nizinie
Środkowoeuropejskiej. W miejscowości Tartak znajduje się wylęgarnia ryb, produkująca
materiał zarybieniowy dla wód ParkuAkweny udostępnione do turystyki i wędkarstwa to
jeziora: Wigry, Pierty, Omułówek, Mulaczysko, Czarne k.Bryzgla, Leszczewek, Postaw i
rzeka Czarna Hańcza poniżej Wigier.
8.
9. Jeden z największych kompleksów borów sosnowych w Polsce. Zajmuje ok. 3 tys. km2 sandru w
dorzeczu Brdy i Wdy oraz Równiny Tucholskiej i Równiny Charzykowskiej. Bory Tucholskie rosną
przeważnie na piaskach sandrowych Równiny Tucholskiej i Charzykowskiej, wchodząc nieco na
obszar południowej części Pojezierza Kaszubskiego. Rzeźba terenu ukształtowana została przez
ostatnie zlodowacenie. Oprócz sandrów występują pagórki morenowe, rynny, wydmy,
wytopiska i doliny rzeczne. Liczne są wśród borów jeziora, w tym 40 przekraczających
powierzchnię 1 km². Głównymi rzekami Borów są Brda i Wda, mniejsze cieki
to Kłoniecznica, Zbrzyca, Czerska Struga, Młosienica. Bory są obszarem monokulturowym sosny,
jedynie na zboczach nad Wisłą występują w lasach gatunki ciepłolubne a na obszarach
wylesionych wrzosowiska. Zarastające rynny jeziorne zamieniły się w torfowiska lub
urodzajne łąki. Na torfowiskach występują dość licznie żurawina błotna, bagno zwyczajne, liczne
gatunki mchów i torfowców.
10.
11. Utworzony w 1967 roku. Ma powierzchnię 32 744 ha, Jest położony w środkowej części
polskiego wybrzeża, w województwie pomorskim. Obejmuje Mierzeję Łebską, Nizinę
Gardeńsko-Łebską, morenę czołową z najwyższą kulminacją 115 m n.p.m. na
wzgórzu Rowokół oraz szereg jezior: Łebsko , Gardno , Jezioro Dołgie Wielkie () i Dołgie Małe .
W 1977 roku został włączony przez UNESCO do sieci Światowych Rezerwatów Biosfery.
Charakterystycznymi elementami Parku są przymorskie jeziora, bagna, łąki, torfowiska,
nadmorskie bory i lasy, a przede wszystkim wydmowy pas mierzei z ruchomymi wydmami.
Symbolem Parku jest nieokreślona mewa. Na terenie Parku występują zbiorowiska: wydmowe,
torfowiskowe, łąkowe i leśne z czego 10% to bory. Sklasyfikowano tu około 260 gatunków
ptaków. Występują także bataliony , mewy srebrzyste , kuliki wielkie , krwawodziób .Występują
tu także Wydmy ruchome z najwyższą – Łączką, 42 m n.p.m.
12.
13. Drawieński Park Narodowy – polski park narodowy o powierzchni 114,41 km², utworzony w
1990 r.na terenie trzech województw : lubuskie, zachodniopomorskiego i wielkopolskiego. Lasy
na terenie Parku zajmują 83% powierzchni. W większości są to lasy bukowe i dębowo-bukowe, a
także bory sosnowe. W Parku znajduje się 20 obszarów ochrony ścisłej. Ponadto 10%
powierzchni wodnej Parku zajmują jeziora wraz z rzekami. Główne rzeki to: Drawa i Płociczna.
Jeziora: 20 zbiorników wodnych, w tym unikatowe w skali kraju, Jezioro Czarne.
Największe Jezioro Ostrowieckie.
14.
15. Polski park narodowy w woj. zachodniopomorskim, w środkowo-zachodniej części wyspy
Wolin, pomiędzy Zatoką Pomorską i Zalewem Szczecińskim. Powierzchnia parku wynosi
10 937 ha. Symbolem Parku jest bielik zwyczajny, którego żywe okazy można obejrzeć
w wolierach obok Muzeum Przyrodniczego WPN oraz w Zagrodzie Pokazowej Żubrów.
Dominującym krajobrazem jest pasmo wzniesień moreny czołowej graniczące z morzem
i zalewem . Najwyższe aktywne klify osiągają wysokość 95 m. Abrazja klifowego
wybrzeża corocznie przesuwa linię brzegu o około 80 cm. Wzgórza morenowe, które
zajmują około 75% powierzchni parku najwyższą wysokość – 115,9 m n.p.m., osiągają w
kulminacji Grzywacza. Wśród zespołów leśnych szczególnie dobrze zachowały się lasy
bukowe, których struktura zbliżona jest do lasów naturalnych, z cennymi roślinami w
runie jak perłówka jednokwiatowa, storczyki czy żywiec cebulkowy.
16.
17. To najmłodszy z 23 parków narodowych na terenie Polski, utworzony 1 lipca 2001 z
połączenia rezerwatu Słońsk i części Parku Krajobrazowego Ujście Warty. Park o powierzchni
8074 ha obejmuje rozlewiska u ujścia rzeki Warty do Odry, wytwarzane w dużej mierze przez
rzekę Postomię. Siedziba dyrekcji parku znajduje się w Chyrzynie koło Kostrzyna nad Odrą.
Park znajduje się na terenie czterech gmin Górzyca, Kostrzyn nad Odrą, Słońsk i Witnica.
Symbolem Parku jest gęś zbożowa. Park został założony dla ochrony unikatowych terenów
podmokłych, rozległych łąk i pastwisk, które są jedną z najważniejszych w Polsce ostoją
ptaków wodnych i błotnych. Jest to doskonałe miejsce do uprawiania turystyki pieszej oraz
rowerowej. Można poruszać się po szlakach pieszych (np. „Mokradła”), szlakach
rowerowych (np. „Na dwóch kółkach przez polder północny”). W parku znajduje się także
dużo ścieżek przyrodniczych (np. „Ptasi szlak”).
18.
19. Polski park narodowy o powierzchni 7584 ha, utworzony w 1957 r., położony nad Wartą, na
południe od Poznania, w trójkącie miast Luboń-Stęszew-Mosina. Wielkopolski Park Narodowy
obejmuje ochroną krajobraz polodowcowy i typowe dla niego formy ukształtowania terenu:
morenę czołową i denną, ozy, drumliny, wydmy, parowy i różne formy jezior: rynnowe, kociołki,
odpływowe i bezodpływowe. Jeziora są całkowicie lub częściowo otoczone lasem. Największym
z głazów narzutowych jest Głaz Leśników. W Parku Narodowym istnieje gęsta sieć szlaków
pieszych:• Szlak turystyczny Osowa Góra - Sulęcinek, Szlak turystyczny Iłowiec - Otusz, Szlak im.
Bernarda Chrzanowskiego, Szlak turystyczny Stęszew - Szreniawa, Szlak turystyczny Trzebaw
Rosnówko – Dymaczewo Stare.
20.
21. Park znajduje się w południowo-zachodniej części kraju przy granicy państwowej z Czechami.
Obejmuje 5575 ha, w tym 1718 ha w obszarach ochrony ścisłej. Park Narodowy obejmuje także
dwie eksklawy na Pogórzu Karkonoskim: góra Chojnik oraz wodospad Szklarki . W parku
ochronie podlegają najcenniejsze przyrodniczo i najpiękniejsze krajobrazowo tereny: torfowiska
wysokie, zarośla kosówki, gołoborza, kotły polodowcowe - wypełnione niekiedy stawami,
zbiorowiska traworośli, ziołorośli, borówczysk. Ciekawostką Parku jest muflon introdukowany na
początku XX wieku z Korsyki. Ponadto żyje tu 90 gatunków ptaków, między innymi włochatka,
sóweczka, cietrzew, głuszec, drozd obrożny, płochacz halny. Lasy parku wykazują zróżnicowanie
pionowe. W pasach dolnym i górnym (zwanych reglami) występują przede wszystkim świerki i
buki oraz w mniejszej ilości: modrzewie, jawory, lipy, jarzębiny, jodły. Wyróżnia się tu również
piętro kosodrzewiny, a powyżej sferę alpejskich roślin skalnych.
22.
23. Park jest położony na terenie Sudetów Środkowych na południowym zachodzie ziemi kłodzkiej,
przy granicy polsko-czeskiej. W granicach Parku znajduje się też południowo-zachodnia część
Gór Stołowych, zbudowana ze skał magmowych – granodiorytów (Krucza Kopa). Unikalna
rzeźba, wzbogacona dużym nagromadzeniem rozmaitych form erozji piaskowców w postaci
głębokich szczelin, labiryntów i blokowisk skalnych, czy pojedynczych skałek o niespotykanych
kształtach, czyni Góry Stołowe wyjątkowymi w skali Polski. Rzeźba ta jest odzwierciedleniem
płytowej budowy geologicznej związanej z osadowym pochodzeniem tworzących je skał. Na
polsko-czeskiej granicy swoją ostoję ma muflon - sprowadzony z Korsyki i aklimatyzowany w
Sudetach gatunek górskiej owcy.
24.
25. Obejmuje północną i południową stronę masywu Babiej Góry włączając najwyższy
szczyt Beskidu Żywieckiego – Diablak (1725 m n.p.m.).Występują tu ssaki takie jak
jelenie, rysie, wilki i niedźwiedzie. Rezerwat ścisły obejmował 1049,88 ha, a rezerwat
częściowy 624,89 ha. Na fakt utworzenia Babiogórskiego Parku Narodowego wpłynęło
wiele czynników, między innymi klasycznie wykształcony układ pięter roślinnych, zespół
roślinności naskalnej i jedyne w Polsce stanowiska roślin: okrzyn jeleni i rogownica
alpejska. W partii szczytowej Babiej Góry występuje jedyne w Beskidach piętro halne
oraz wiele zanikających stawków osuwiskowych.
26.
27. Leży w południowej części Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej i obejmuje: środkową część
Doliny Prądnika, część Doliny Sąspowskiej wraz z przyległymi częściami wierzchowiny jurajskiej.
Jest najmniejszym z polskich parków narodowych. Jego symbolem jest nietoperz (nocek
orzęsiony). Wyróżnia się formy dolinne i wierzchowinowe. Do form dolinnych należą jary o
głębokości do 100 m, nieduże dolinki krasowe, wąwozy oraz terasy i stożki (usypiskowe bądź
napływowe). Na wznoszącej się ponad dolinami wierzchowinie występują ostańce. Największe
doliny to Dolina Prądnika i Dolina Sąspowska. Tworzą one krasowe jary o płaskim dnie i
stromych, często pionowych lub nawet podciętych zboczach. Ich dnem stale spływają potoki.
Wapienne podłoże sprzyja powstawaniu jaskiń. Najdłuższe z nich to: Jaskinia Łokietka, Ciemna i
Zbójecka. Występuje tu ponad 50 źródeł krasowych, zwanych wywierzyskami. Głównym
potokiem jest Prądnik, nieposiadający stałych dopływów, uchodzący do Wisły.
28.
29. Stanowią jeden z najbardziej charakterystycznych składników krajobrazu i przyrody Gorców. Są
też największą ich turystyczną atrakcją. Rozciągają się z nich rozległe widoki na Tatry, Pieniny,
Beskid Wyspowy i Sądecki. Wiosną pokrywają się łanami krokusów. Powstały w XIV w. w wyniku
działalności przybyłych z Półwyspu Bałkańskiego Wołochów, którzy tutaj przynieśli swoją kulturę
pasterską, później kontynuowaną przez mieszkańców tych terenów. Polany te, przez miejscową
ludność nazywane halami, powstały w wyniku wypalania lasu, a następnie poszerzane były
poprzez wyręby. Wypasanie i koszenie zapobiegało ich zarastaniu lasem. Najbardziej intensywny
wypas trwał przed II wojną światową, Gorce po Tatrach były wtedy największym ośrodkiem
pasterstwa. Jeszcze w wiele lat po II wojnie światowej stały na nich szałasy pasterskie i trwał
intensywny wypas. Po zaprzestaniu wypasu zaczęły zarastać ze szkodą dla walorów widokowych
oraz różnorodności biologicznej borówczyskami i malinami, a następnie lasem. Oglądać tu
można naturalną sukcesję ekologiczną.
30.
31. Obejmuje całe polskie Tatry oraz niewielkie części Pogórza Bukowińskiego i Rowu
Podtatrzańskiego, zarówno te przylegające do obszaru parku, jak i enklawy. Powierzchnia Tatr
wynosi ok. 785 km² . Najwyższym punktem jest szczyt Rysów (2499 m), najniższym
dolina Porońca w okolicy Kośnych Hamrów (ok. 773 m), różnica wysokości między nimi wynosi
1730 m. Duże różnice wzniesień, piętrowość klimatu i niezwykły skład gatunkowy fauny i flory
sprawiają, że Tatry mają charakter wysokogórski. Tatry zaliczane są do gór orogenezy alpejskiej.
Ich trzon stanowią skały krystaliczne z granitem, który w niektórych miejscach pokryty
jest dolomitem i wapieniem, z licznymi jaskiniami i innymi zjawiskami krasowymi atrakcyjnymi
dla grotołazów. Z tatrzańskich ssaków warto wymienić kozicę, świstaka, , a w niższych
partiach jelenia, sarnę, rysia i łasicę oraz niedźwiedzia brunatnego. Wśród ptaków króluje orzeł
przedni, charakterystyczny jest też pomurnik, gniazdujący w wyższych partiach gór. Można go
rozpoznać po czerwonych skrzydłach i niezwykłych zdolnościach wspinaczkowych.
32.
33. Pieniński Park Narodowy zajmuje najcenniejsze pod względem krajobrazowym i przyrodniczym
obszary Pienin Właściwych: Masyw Trzech Koron, Pieniny Czorsztyńskie, Pieninki, Przełom
Dunajca. Z Pienin Spiskich włączone zostały w obszar parku tylko Zielone Skałki. Ma najwyższy
wśród wszystkich polskich parków narodowych wskaźnik nasilenia ruchu turystycznego w
przeliczeniu na 1 ha powierzchni. Dla turystów udostępniono 35 km szlaków. Zalicza się do nich
również stanowiący atrakcję na skalę europejską spływ tratwami przełomem Dunajca (jego trasę
można przejść także pieszo Drogą Pienińską). Dla turystów przygotowano galerie widokowe na
Trzech Koronach i Sokolicy. Atrakcją turystyczną jest również Zamek w Czorsztynie. 53%
powierzchni parku to własność Skarbu Państwa (ponad połowa zakupiona jeszcze w czasach II
Rzeczypospolitej), reszta to tereny prywatne na których prowadzona jest działalność
gospodarcza.
34.
35. Park leży na granicy województw małopolskiego i podkarpackiego w samym sercu Beskidu
Niskiego. Swoim zasięgiem obejmuje górne dorzecze Wisłoki oraz pasmo Magury Wątkowskiej.
Jest jednym z dwóch parków narodowych na Podkarpaciu. MPN chroni przede wszystkim
unikatowy w skali Karpat obszar przejściowy między Karpatami Zachodnimi i Karpatami
Wschodnimi. Ponad 90% powierzchni parku zajmują lasy. Na jego terenie wyróżnić można dwa
piętra roślinne: pogórza i regla dolnego. Piętro pogórza, zajmujące około 43% powierzchni parku
i sięgające 530 m n.p.m., to głównie drzewostany sztuczne z przewagą sosny. Znajdują się tu też
liczne łąki i pastwiska, a także torfowiska.
36.
37. Utworzony w 1973 r. Zajmuje powierzchnie 292,02 km². Bieszczadzki Park Narodowy chroni
najwyższe partie polskiej części Karpat Wschodnich. W Parku wyróżniono dwa piętra roślinno-klimatyczne:
regiel dolny i połoniny. Stanowi ostoję dla przeszło 230 gatunków kręgowców, w
tym 58 gatunków ssaków. W jego granicach występują prawie wszystkie krajowe gatunki dużych
ssaków drapieżnych z niedźwiedziem, wilkiem, rysiem i żbikiem oraz roślinożernych, z żubrem i
jeleniem karpackim. Liczba gatunków roślin naczyniowych stwierdzonych w BPN wynosi blisko
780, z czego około 30 to gatunki wschodniokarpackie, z których 7 to endemity Karpat
Wschodnich (np. pszeniec biały, tojad wschodniokarpacki i goździk kartuzek skalny). Na jego
terenie istnieje kilkanaście ścieżek przyrodniczo-historycznych, które w większości prowadzą
wzdłuż istniejących szlaków pieszych. Poszczególne przystanki oznaczono w terenie małymi
tabliczkami z symbolem każdej trasy i kolejnym numerem przystanku.
38.
39. Położony w środkowo-wschodniej części Polski, w województwie lubelskim, na Roztoczu.
Siedziba dyrekcji parku i muzeum przyrodniczego znajduje się w Zwierzyńcu. Godłem parku jest
konik polski.Istnieje tu hodowla koników polskich. Zainicjował ją w 1982 roku prof. dr hab.
Mirosław Kownacki. Konie mogą biegać po specjalnym wyznaczonym terenie przeznaczonym na
ten cel. Ma on obecnie powierzchnię 180 ha. Koniki żyją tam bez ingerencji człowieka, są tylko
dokarmiane w czasie zimy.Duże walory przyrodnicze Roztocza spowodowały, że tym obszarem
zainteresowali się liczni badacze. Dzięki ich staraniom od I połowy XX wieku zaczęto tworzyć
rezerwaty leśne i florystyczne. Pierwszym z nich był utworzony w 1936 roku rezerwat przyrody
Bukowa Góra. Do 1974 roku pod ochroną znajdowało się 1064,38 ha. W 1974 roku powołano
Roztoczański Park Narodowy, powstały na obszarze Lasów Państwowych Nadleśnictw Kosobudy
i Zwierzyniec, obejmujący początkowo 4801 ha.
40.
41. Położony jest w centralnej części Gór Świętokrzyskich i obejmuje: pasmo Łysogór (z najwyższym
szczytem Łysicą – 612 m n.p.m. i Łysą Górą – 595 m n.p.m.), część Pasma Klonowskiego, Doliny
Wilkowskiej i Doliny Dębniańskiej, a także trzy eksklawy – Górę Chełmową, Las Serwis i Skarpę
Zapusty. W latach 30. XX wieku lasy pasma Łysogórskiego nazwano Puszczą Jodłową im. Stefana
Żeromskiego, który był zwolennikiem i rzecznikiem ochrony tego obszaru. Już w tym okresie, w
związku z wprowadzeniem pewnych zasad ochronnych stosowano określenie "Park Narodowy".
Na grzbietach górskich parku występują charakterystyczne rumowiska skalne – gołoborza,
nadające krajobrazowi specyficzny charakter. Na gołoborzach spotyka się różnorodną
roślinność: nitkowate glony, wątrobowce, mchy, porosty, torfowce i paprocie. Większość terenu
parku zajmują mieszane bory jodłowe i buczyny, w niższych partiach pasm górskich występują
bory sosnowe, mieszane, sosnowo-dębowe z domieszką jodły, modrzewia, świerka i buka.
Łączna powierzchnia 5 obszarów ochrony ścisłej wynosi 1731 ha.
42.
43. Położony w województwie lubelskim, w polskiej części Polesia, utworzony 1 maja 1990 r.
Obejmuje liczne bagna, torfowiska i jeziora krasowe oraz naturalne kompleksy leśne z
bogactwem flory i fauny, znajdujące się na Równinie Łęczyńsko-Włodawskiej. Park wchodzi w
skład Rezerwatu Biosfery "Polesie Zachodnie", który od 2012 roku stał się rezerwatem
transgranicznym. Jest także chroniony przez konwencję ramsarską jako ważny obszar podmokły.
Prawie cały teren parku zajmują równiny torfowe. Zachowane w tym rejonie ekosystemy
bagienne to obszary, które rozwijały się bez ingerencji człowieka od czasów ustąpienia
ostatniego zlodowacenia.
44.
45. Kampinoski Park Narodowy to park i dolina nieuregulowanej Wisły ze starorzeczami,
piaszczystymi łachami, wyspami i zaroślami stanowią ważne miejsce bytowania wielu zwierząt.
Wśród nich znajdują się gatunki przywrócone naturze: łoś – będący symbolem parku, bóbr oraz
ryś. Tereny Parku mają bogatą historię, związaną z walkami o niepodległość. Miały tu miejsce
walki powstańcze w 1794 i 1863 i walki armii. Znajdują się tu: mogiły powstańców z 1863,
cmentarz partyzantów, jak również cmentarz w Palmirach, na którym spoczywają Polacy
rozstrzelani przez Niemców w latach 1939-1944.Na terenie parku dozwolona jest turystyka
piesza, rowerowa i konna. W okresie wiosenno-letnim bardzo atrakcyjnym środkiem dojazdu na
północno-zachodni skraj parku, do Wilczy Tułowskich, jest zabytkowa kolej wąskotorowa z
Sochaczewa. Obszar parku został uznany przez Parlament Europejski za ostoję ptaków o randze
europejskiej.
46.
47. Polski park narodowy położony w północno-wschodniej części Polski, w województwie
podlaskim. Drugi po Pienińskim Parku Narodowym w Polsce i jeden z pierwszych w Europie.
Znany z ochrony najlepiej zachowanego fragmentu Puszczy Białowieskiej, ostatniego w Europie
fragmentu lasu pierwotnego oraz liczącej kilkaset sztuk, największej na świecie wolnościowej
populacji żubra. Siedzibą dyrekcji parku jest Białowieża. Obecnie w jego skład wchodzą trzy
jednostki administracyjne: Obręb Ochronny Orłówka, Obręb Ochronny Hwoźna i Ośrodek
Hodowli Żubrów (z trzema rezerwatami hodowlanymi i Rezerwatem Pokazowym Żubrów). Jest
także wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO.
