1. Severo Ochoa
James Thomson
MACARENA RUIBAL COUSO 1ºB BAC.

2. Severo Ochoa de Albornoz
(Luarca, 24 de setembro de 1905- Madrid, 1 de novembro de 1993)

3. BIOGRAFÍA
 Severo Ochoa foi un científico español con proxección
internacional que recibiu o Nobel de Fisioloxía e
Medicina no ano 1959.
 Naceu en Asturias en 1905, pero tras a morte do seu
pai (Severo Manuel Ochoa) cando el tiña só 7 anos
trasladouse coa súa nai (Carmen de Albornoz) a
Málaga.

4.  Foi en Málaga onde estudou secundaria e bacharelato
e xa entón comezaba a mostrar interese polo estudo do
metabolismo enerxético.
 Iniciou un proxecto para traballar no metabolismo da
creatinina da e viaxou a Glasgow para perfeccionalo.
 Cando regresou a España describiu o seu método
xunto a Valdecasas para o “Journal of Biological
Chemistry”; o cal foi moi aceptado pola comunidade
científica.

5.  En 1928 licenciouse en medicina e en 1929 uniuse ao
laboratorio de Otto Meyerhoff, en Berlín.
 Posteriormente regresou a España para rematar a súa
tese doutoral e despois viaxou a Londres para realizar
un estudo sobre a vitamina B1.
 En 1936 foise ao exilio, en gran parte debido ao inicio
da Guerra Civil, e afincouse definitivamente en
Estados Unidos no ano 1940, adquirindo máis tarde a
dobre nacionalidade.

6.  Unha vez en Estados Unidos traballou en varias
universidades pero seguiu coas súas investigacións.
 En 1971 creouse para el o Centro de Bioloxía Molecular
en Madrid; aínda que en 1974 nomeárono Investigador
Distinguido no Instituto Roche de Bioloxía Molecular
en Nova Jersey.
 Dende 1977 comezou a compaxinar o seu traballo nos
dous centros citados no punto anterior e en 1985
trasladouse definitivamente a España.

7.  No ano 1987 pasou a formar parte da Real Academia
Nacional de Medicina e nomeárono presidente da
Fundación Jiménez Díaz.
 O seu último traballo publicouno no ano 1986.
 Faleceu o 1 de novembro de 1993, pero deixou escrito o
seu desexo de crear a Fundación Carmen e Severo
Ochoa, que hoxe en día segue en funcionamento, e na
que traballan moitos dos seus discípulos.

8. INVESTIGACIÓN
 O traballo máis destacado de Severo Ochoa foi o
descubrimento da polinucleótido fosforilasa, unha
enzima que lle permitiu sintetizar por primeira vez
ARN e, posteriormente, a clave xenética.
 En 1959 déronlle o Premio Nobel de Fisioloxía e
Medicina xunto co seu discípulo Arthur Kornberg polo
citado descubrimento.

9.  Pero ademais da fosforilasa, as investigacións de
Ochoa tiveron moitos máis resultados importantes
para a ciencia. Algúns deles foron:
 Un método para medir pequenas cantidades de
creatinina muscular.
 As etapas fundamentais na replicación dos virus cuxo
material xenético se atopa no ARN.
 Os factores máis importantes da tradución do ARN para
a síntese de proteínas.

10.  As enzimas citrato-sintetasa e purivato-deshidroxenasa,
que permitiron coñecer mellor o ciclo de Krebs (unha
serie de reaccións químicas que forman parte da
respiración celular).

11. PREMIOS
 Ademais do Premio Nobel, Severo Ochoa obtivo
moitos recoñecementos polo seu traballo; como por
exemplo:
 Títulos honoríficos de diversas universidades.
 Medalla Neuberg en bioquímica (1951).
 Medalla da Universidade de Nova York (1959)

12.  Medalla da “Société de Chimie Biologique” (1959).
 “National Medal of Science” dos Estados Unidos (1979).
 Incluso chegaron a editarse selos coa súa fotografía en
España e nos Estados Unidos.

13. BIBLIOGRAFÍA
 Os seus artigos máis importantes son:
 “Malic Dehydrogenase from Pig Heart” (1955).
 “Malic Enzyme” (1955).
 “Biosynthesis of Dicarboxylic Acids by Carbon Dioxide
Fixation .1. Isolation and Properties of an Enzyme from
Pigeon Liver Catalyzing the Reversible Oxidative
Decarboxylation of L-Malic Acid” (1948).

14.  “Isocitric Dehydrogenase System (TPN) from Pig
Heart” (1955).
 “Enzymic Synthesis of Polynucleotides .1. Polynucleotide
Phosphorylase of ‘Azotobacter vinelandii’ ”(1956).

15. James Alexander Thomson
(20 de decembro de 1958)

16. BIOGRAFÍA
 James Thomson é coñecido internacionalmente por ser
o primeiro científico que investigou o campo das
células nai humanas.
 Graduouse en biofísica no ano 1981 pola Universidade
de Illinois e entrou no Programa de Entrenamento de
Científicos Veterinarios na universidade de
Pensilvania, doutorándose en 1985 e en bioloxía
molecular en 1988.

17.  Actualmente é director de bioloxía rexenerativa no
Instituto de Morgridge (Wisconsin) e profesor na
Universidade Madison-Winconsin.
 Tamén é socio do Centro de Xenomas de Wisconsin.

18. INVESTIGACIÓN
 James Thomson é coñecido fundamentalmente pola
súa investigación con células nai. Estas células non
están especializadas, polo que se poden transformar en
calquera outra célula do corpo.
 Thomson comezou por dirixir o primeiro grupo de
científicos capaz de illar liñas de células nai
embrionarias de primates non humanos en 1995.

19.  Posteriormente, en 1998, o seu equipo por fin
conseguiu illar liñas de células embrionarias de
primates non humanos.
 No ano 2007 conseguiu modificar células cutáneas
humanas para que parezan células embrionarias sen
selo.

20. BIBLIOGRAFÍA
 O 6 de novembro de 1998 os resultados da súa
investigación sobre células nai de embrións humanos
foron publicados na revista “Science”.
O 22 de novembro de 2007 o periódico
estadounidense “New York Times” publicou unha
reportaxe na que se explicaba o traballo de Thomson
coas células cutáneas e, posteriormente, publicouse o
seu traballo na citada revista.

21. BIBLIOGRAFÍA DO TRABALLO
 Para realizar este traballo axudeime de páxinas web
como:
 www.google.es
 www.wikipedia.es
 www.monografias.com
 www.biografíasyvidas.com