Het is een eerste deel van het verhaal Zeg, Pillendokter heeft u ook een wonderpil?
Geschreven door Ralph Mulder
www.lightwarrior.nl
Het bestand is gemaakt door Beka Mulder
2. De dagen worden opeens zwarter en zwarter. Ik begin me steeds meer af te vragen,waarvoor ik leef. De hoge bergen problemen zijn niet te overbruggen. Waar moet ik in hemelsnaam heen. Ik ben alleen, woon op mezelf. Dus hoef met niemand rekenschap te houden. Overdag ga ik nu maar in bed liggen. De verplichtingen kom ik liever niet meer na. S’avonds zit ik doelloos tot diep in de nacht naar de muziekzenders te kijken. Alles draait om, en ik weet ook niet waarom.
3. Ik voel me gewoon lusteloos, in me zelf gekeerd en verlaten. Hoe langer dit duurt hoe verder ik zak. Verdriet verandert in haat naar me zelf. Ik vraag me af of ik me zelf moet steken om weer bij te komen. Totdat ik tot de conclusie kom dat ik het niet alleen meer kan. Ik trek dan toch mijn stoute schoenen zwaarmoedig aan. Bel de doktersassistente op. Vertel haar het verhaal, zij maakt nog direct dezelfde dag een afspraak bij mijn huisarts. Ik zit daar persoonlijk niet direct om te springen, want nu moet ik naar buiten gaan. Al die mensen die daar op mij letten.
4. Voor mijn gevoel zien ze direct aan mijn gezicht hoe ik mij voel. Toch moet ik de stap maken naar de dokter. Anders zal het alleen maar slechter gaan. Als ik alle moed heb verzameld kan ik op mijn fiets stappen. Snel keihard trappend vlieg ik door ons dorp. Ik kijk niet naar het verkeer om mij heen. Alleen de weg naar de dokter staat op mijn netvlies. Ik vraag me af en toe af , waarom die automobilisten zo hysterisch zitten te toeteren. Ik heb daar nu ook geen tijd voor om op te letten. Ondanks dat ik af en toe van die piepende remmen hoor.
5. Mijn mening is dat ze die mensen moeten bekeuren als ze niet normaal kunnen rijden. Eindelijk kom ik heel en veilig bij het gezondheidcentrum aan. Ik loop met een bedrukt gezicht naar binnen. Vrolijke gedachtes zitten op dit moment absoluut niet in mijn hoofd. De assistent behandeld me heel vriendelijk. Ze wijst me aan dat ik in de wachtruimte maar even moet gaan zitten wachten. Ik knik wat verlegen, loop met mijn hoofd naar de grond gericht er heen. Na vijf minuten gaat de deur van mijn huisarts open. Ik zie wel dat er nog vier andere mensen zitten, toch ga ik er een beetje er vanuit dat hij mij als eerste roept.
6. De dokter kijkt in het rond zegt dan een naam waar ik mijn hele leven nog nooit van heb gehoord. Een andere persoon gaat staan, loopt er heen. Helaas kan ik nu dus langer gaan wachten. Wat je dan gaat doen is klok kijken. Om te zien hoe snel de secondewijzer gaat. Dan blijkt dat de secondewijzer er haast een minuut over doet om verder te gaan.