1. TOKOH MATEMATIK
Eratosthenes
(274-194 S.M)
Eratosthenes dilahirkan di Mesir.
Sumbangan utamanya ialah pengiraanpanjang lilitan bumi. Nilai yang di
dapatinya adalah hampir 25000 batu,tidak jauh dari nilai sekarang iaitu
24900 batu. Eratosthenes jugamengatakan bahawa India bolehdi
datangi dengan belayar ke barat(Pada masa itupelayaran ke India
hanya ke arah timur). Daripada kesamaan air pasang dan air surut
di lautan Hindi dan lautan Atlantik Eratosthenes berpendapat kedua-dua
lautan itu mesti bercantum di selatan benua Afrika.
Leornado Fibonacci
Dilahirkan di Pisa, Itali pada tahun 1175. Pada masa kecilnya dia berada
di Algeria bersama bapanya, seorang saudagar. Dia belajar kira-kira
daripada seorang ahli matematik Arab. Dia sangan tertarik kepada angkaangka Hindu-Arab yang pada masa itu belum dikenali di Eropah. Dalam
karyanya, "Liber Abaci", Fibonacci memperkenalkan angka-angka HinduArab kepada orang Eropah. Walau bagaimanapun, Fibonacci terkenal
pada hari ini sebab senarai Fibonacci yangdiperolehi daripada satu
masalahdalam "Liber Abaci". Senarai itu ialah : 1,1,2,3,5,8,13,21,..
Balise Pascal
(1623-1662 M)
Pascal ialah ahli matematik yang sangat pintar. Semasa kecil lagi dia telah
membuktikan dengansendirinya, bahawa jumlah sudut-sudut dalam
suatusegitigaialah 180o .Bila berusia 16 tahun, beliau menjumpai satu
teorem asas tentanggeometri.Sumbangan beliau yang utama ialah ciptaan
teorikebarangkalian. Beliau juga membina mesin kira yang pertama.Nama
Pascal lebih dikenali kerana suatu senarai nombor yang dipanggil Segitiga
Pascal. Sebenarnya, senarai nombor ini telah dikenali oleh seorang ahli
matematik dan penyair Arab yang masyhur, Omar Khayyam hampir 550
tahun sebelummasa Pascal. Seorang ahli matematik Cina, Chu Shi Kei juga telah
menyentuhtentang senarai nombor ini dalamsebuah bukunya dalam tahun 1300.

2. Rene’ Descartes (1596-1650)
Beliau adalah pencipta bagi cabang matematik geometri koordinat.Menurut
beliau, adalah mencukupi untuk melukis suatu garis lurus jika penjangnya
diketahui. Graf dilukis pada paksi Cartesan mengandungi satu set
pasangan tertib (x,y). Beliau dikatakan mendapat idea mengenai koordinat
ketika beliau sedang terbaring dan memerhatikan seekor labah-labah pada
siling biliknya.Dari situlah beliau mengkaji dan mencipta konsep tentang
geometri koordinat.
Archimedes 287 – 212 sm
Dilahirkan pada 287 sebelum masihi dan meninggal pada tahun 212
sebelum masihi ketika perang, dibunuh oleh tentera Rom.Beliau
kemungkinan mendapat pendidikan di Alexandria, di sekolah Euklid. Egypt
merupakan kota terbesar pada ketika itu. Beliau telah diajar mengenai
kalkulus.Archimedes terkenal sebagai "Bapa Kalkulus".Pencapaian beliau
yang terkenal ialah Hukum Hidrostatik Archimedes, Mencipta Takal, Skru
Archimedes dan Menemui pi.

3. Sir Isaac Newton (1642-1727)
Dilahirkan pada 1642 di sebuah keluarga petani di jajahan Lincoln,
England. Semasa kecil beliau tidak dapat bermain permainan kasar kerana
badannya tidak cukup kuat, maka beliau menghabiskan masa lapangnya
dengan merekacipta berbagai permainan seperti lelayang bertanglung,
roda yang dipusingkan oleh air, jam kayu dan jam matahari. Dengan
rekacipta itulah beliau mengkaji dan mencipta konsep
matematik.Pencapaian beliau ialah Hukum Newton dan Teorem binomial.
John Venn (1834-1923)
John Venn dilahirkan pada 4 August 1834 di Hull, Yorkshire, England dan
meninggal pada 4 April 1923 di Cambridge, England.Beliau banyak
membuat kajian terhadap logik dan kebarangkalian.Minatnya bertambah
apabila membaca buku tulisan George Boole dan De Morgan. Beliau
mengembangkan lagi idea George Boole mengenai logik dengan mencipta
gambarajah Venn untuk menunjukkan persilangan dan kesatuan set. Inilah
wujudnya konsep kebarangkalian yg kita pelajari di sekolah.

4. Johann Carl Friedrich Gauss
Beliau dilahirkan pada 30 April 1777 di Brunswick, Jerman dan meninggal
dunia pada 23 Feb 1855 di Göttingen, Hanover , Jerman. Kepintarannya
terserlah seawal 7 tahun, apabila dia mengira jumlah nombor 1-100
dengan cepat menyedari bahawa kiraan nombornya adalah 50 pasang dan
setiap satunya ialah 101.Beliau banyak memberi sumbangan di dalam
bidang Matematikdan astronimi. Antara pencapaiannya ialah Menemui
Hukum Bode iaitu teorem binomial, arithmetik-geometrik, hukum
pertukaran kuadratik dan teorem nombor perdana, Pembinaan 17gon(poligon) menggunakan pembaris dan kompas.
Al-Biruni (973-1050)
Nama sebenarnya ialah Abu Arrayhan Muhammad ibn Ahmad alBiruni.Beliau dilahirkan pada 15 September 973 di Kath, Khwarazm
(sekarang dikenali sebagai Kara-Kalpakskaya, Uzbekistan) dan meninggal
dunia pada 13 Dec 1048 di Ghazna (sekarang dikenali sebagai Ghazni,
Afganistan).Al-Biruni merupakan ahli falsafah, ahli geografi, astronomi, fizik
dan ahli matematik.Selama 600 tahun sebelum Galgeo, Al-Biruni telah
membincangkan teori putaran bumi tanpa paksinya yang sendiri.Al-Biruni
juga telah menggunakan kaedah Matematik untuk membolehkan arah
kiblat ditentukan dari mana-mana tempat di dunia. Beliau juga adalah
orang yang pertama menyatakan bahawa jejari bumi ialah 6339.6 km

5. Al-Battani (850-929)
Al-Battani atau Muhammad Ibn Jabir Ibn Sinan Abu Abdullah adalah bapa
trigonometri dan dilahirkan di Battan, Damsyik.Beliau putera Arab dan juga
pemerintah Syria.
Al-Battani diiktiraf sebagai ahli astronomi dan matematik Islam yang
tersohor.
Beliau berjaya meletakkan trigonometri pada tahap yang tinggi dan
merupakan orang pertama yang menghasilkan jadual cotangents.
Al-Khawarizmi (780 - 850)
Nama penuhnya ialah Muhammad Ibn Musa Al-Khawarizmi dan dikenali
sebagai bapa algebra.Beliau pakar dalam bidang matematik dan
astronomi.Antara buku-buku terkenal hasil tulisan beliau ialah Hisab AlJabr wal Mugabalah (Buku Pengiraan, Perbaikan dan Pengurangan) dan
Algebra.Pada kurun ke-12, Gerard of Cremona dan Roberts of Chester
telah menterjemahkan buku algebra Al-Khawarizmi ke dalam bahasa
Latin.Terjemahan ini digunakan di seluruh dunia sehinggalah kurun ke-16.

6. Omar Khayyam (1048-1131)
Nama sebenarnya ialah Ghiyath al-Din Abul Fateh Omar Ibn Ibrahim alKhayyam dan dilahirkan pada 18 Mei 1048 dan meninggal dunia pada 4
dec 1131.Khayyam sebenarnya bermaksud pembuat khemah.Sumbangan
terbesar Omar Khayyam ialah dalam bidang Algebra.
Beliau pernah membuat percubaan untuk mengklasifikasikan kebanyakan
persamaan algebra termasuk persamaan darjah ke tiga.Malah beliau juga
menawarkan beberapa penyelesaian untuk beberapa masalah algebra. Ini
termasuklah penyelesaian geometrik bagi persamaan kiub dan sebahagian
daripada penyelesaian kebanyakan persamaan lain.
Bukunya `Mazalat fi al-Jabr wa al-Muqabila’ adalah karya agungnya dalam
bidang algebra dan sangat penting dalam perkembangan
algebra.Pengklasifikasian persamaan yang dilakukan oleh Omar Khayyam
adalah berasaskan kerumitan sesuatu persamaan.Omar Khayyam telah
mengenal pasti 13 jenis bentuk persamaan kiub.Kaedah penyelesaian
persamaan yang digunakan oleh Omar Khayyam adalah bersifat
geometrikal.Dalam bidang geometri pula, beliau banyak membuat kajiankajian yang menjurus kepada pembentukan teori garisan selari.

7. Karl Pearson (1857-1936) :
Tokoh Matematik dan Intelektual Serba Boleh.
Karl Pearson, seorang British, yang di lahirkan pada 27 March 1857
merupakan anak kepada William Pearson, seorang peguam yang berjaya.
Semenjak dari kecil lagi, melalui pendidikan awalan di rumah, bapanya
mempengaruhinya supaya ia menumpukan pendidikannya dalam bidang
undang-undang. Galakan yang diberikan inilah yang akhir mendorongnya
untuk menekuni bidang undang-undang di University College School,
London. Tentang tahap dan pencapaiannya dalam fasa ini, ia pernah
disentuh oleh Walker (1968, p. 692) yang menyifatkan sejarah beliau sejak
dari kecil lagi telah menampilkan bakat untuk menjadi seorang intelektual
yang luar biasa, bila kelak nanti.
Setelah itu menamatkan pengajian dalam undang-undang secara
persendirian ini, barulah Pearson mula menjejaki displin matematiknya di
King’s College, Cambridge, yang mana bidang ini kelak yang akan menjadi
ingatan masyarakat akademik terhadapnya. Memang, selama dua tahun
(1879-1890), dalam penah dan lelah, beliau sudahnya berjaya meraih
tahap kepujian dalam bidang ini. Lantaran kecemerlangannya ini, beliau
telah dianugerahi oleh King’s College, Cambridge satu geran pembiayaan
kewangan di antara 1880 hingga 1886, tanpa sebarang obligasi (Porter,
1994, p.541).
Pada tahun 1881, Pearson memilih untuk berkecimpung dalam dunia
kepeguaman sehingga berjaya mencapai tahap sarjana dalam displin
ini.Belum lagi merasa puas, beliau akhirnya merantau ke Jerman dengan
menggunakan pembiayaan yang di perolehinya sebelum ini. Selama
hampir dua tahun di Jerman, atau lebih tepat lagi di Universiti Berlin dan
Heidelberg, beliau menelaah beberapa displin ilmu seperti fizik, metafizik,
falsafah, biologi, sastera klasik Jerman dalam Zaman Pertengahan dan
Renaissance, serta tentang Darwinisme. Kegigihan beliau dalam
menceroka ilmu ini, akhirnya berbalas bilamana beliau berjaya menguasai
bidang-bidang yang ditelaahnya itu.Setelah itu, barulah beliau kembali ke
England.

8. Bermula dari detik ini, perjalanan intelektual Pearson, seperti yang
dinukilkan oleh Walker (1968, p.692) sudah kelihatan tersusun.Walker
menyatakan, sebaik kembali ke King’s College, London, beliau tidak
mengambil masa yang lama untuk menyampaikan kuliahnya mengenai
corak pemikiran dan kehidupan sosial masyarakat Jerman.Fikiran-fikiran
seperti Martin Luther, Karl Marx, Maimonides dan Spinoza menjadi butiranbutiran kuliahnya.Terpengaruh dengan pengalamannya di Jerman, beliau
mula dianggap sebagai intelektual yang dekat dengan ateis dan
sosialis.Namun begitu, ketekunan beliau dalam bidang pemikiran ini tidak
sesekali menghilangkan sumbangannya dalam bidang asasnya, iaitu
matematik.Di waktu ini, beliau beliau tidak mengabaikan sumbangan kertas
kerja dalam lapangan matematiknya.
Pada tahun 1884, hierarki intelektual Pearson kian menongkah apabila
beliau telah dilantik sebagai Professor Goldsmid bagi Matematik Gunaan &
Mekanik di University College, London, yang mana 23 tahun kemudian
beliau akhirnya memimpin jabatan ini. Sebenarnya, dalam tempoh tahun
1891 hingga 1894, Pearson secara konsisten turut menyampaikan kuliah
tentang geometri di Grisham College. Dan, atas sokongan Francis Galton,
ketuanya di Grisham College, Pearson turut menjadi Professor pertama
dalam bidang Eugenik sehinggalah beliau bersara sepenuhnya dalam
dunia akademia pada tahun 1933.
Di satu sisi kehidupannya yang lain, Maria Sharpe adalah pendampingnya
dalam kehidupannya. Perkahwinannya pada tahun 1890 ini dikurniakan
tiga orang cahaya mata iaitu, dua anak perempuan; Sigrid dan Helga, dan
seorang anak lelaki; Egon.Kisah pertemuan Pearson dengan Maria
sebenarnya banyak bermula dari penyertaan mereka dalam aktiviti-aktiviti
sosial mereka.Namun begitu, pada tahun 1928, Maria pergi dahulu buat
selama-lamanya, sebelum beberapa tahun kemudian, barulah beliau
berkahwin dengan Margaret Child, seorang pelajar di University College.
Karl Pearson, tidak boleh dinafikan, memang seorang intelektual sejati.
Tulisan-tulisannya jelas mengambarkan bahawa beliau sememangnya
mampu menguasai ragam ilmu dengan hampir sempurna, menarik lagi,
dengan caranya yang tersendiri.Sepanjang hayatnya, beliau telah menulis
18 kertas kerja di bawah tajuk umum, Sumbangan Matematik Pada Teori
Evolusi (Mathematical Contribution to the Theory of Evolution). Fokus

9. yang diperlihatkan dari himpunan kertas kerja ini bukanlah sesuatu yang
menghairankan, apatah lagi bila memerhati tebaran perspektif beliau yang
secara berterusan cuba menyuarakan wacana tentang masalah genetik,
evolusi, antropologi, eugenik dan biologi. Kecenderungan beliau ini
sudahtentu merupakan dampak pendidikannya di Jerman sebelum itu.
Selain daripada itu, dalam bidang matematik amnya, atau dalam statistik
khususnya, Pearson telah mencipta banyak penemuan dan rumusanrumusan baru, yang di antaranya termasuklah teori sumbangan pada
pekalikontigen (theoretical contributions to the coefficient), pekali
biserialdan tetrakorik (tectrachoric and biserial coefficients), ogif, chisquare, skedastiviti (scedasticity), kurtosis, ragam pertalian dan
regrasi (multiple correlation and regression), pertalian sebahagian
(partial correlation), pekali momen (moment variation), pertalian ratio
(partial ratio), variasi pekali (coefficient of cariation), simpangan
ganda (standard deviation), dan lain-lain lagi.
Keseluruhan, dalam sepanjang hanyatnya, beliau sebenarnya telah
menulis lebih 300 kertas kerja, dalam ragam displin, yang mana ia telah
disiarkan dalam pelbagai jurnal, media, malah termasuk buku-buku seperti
mana yang diungkapkan oleh Lord (1995, pp. 1557-1558).
Memperhalusi kepada buku-bukunya, ia tampak jelas menonjolkan bakat
Pearson sebagai seorang intelektual yang serba-boleh. Kalau diperhatikan
antara tahun 1922 hingga 1934, beliau telah berjaya memperkemaskan
jadual Statistian dan Biometrian serta jadual Ketidaklengkapan Fungsi Beta
dan Fungsi Gamma. Pearson turut menulis rakaman perhargaan atas
pemergian mentor dan sekaligus teman akrabnya juga, Francis Galton
menerusi empat siri biografinya iaitu Kehidupan, Surat-surat dan Hasil
Kerja Francis Galton, (The Life, Letters and Labours of Francis
Galton, 1914-1930).
Sementara itu, meskipun buku akademianya hanya tiga buah, namun
pengutaraan gagasannya dalam buku yang sedikit tersebut, nyata sekali
tidak kurang hebatnya.Dua bukunya yang pertama ialah hasil kumpulan
syarahan-syarahannya yang dibukukan dibawah tajuk iaitu The Chances of
Death and Other Studies in Evolution (dua Jilid, 1897) manakala yang satu
lagi ialah The Ethics of Freethought and Other Aaddresses and Essay
(1901).Buku-bukunya ini telah dipuji oleh Eisenhart (1974, p. 468) sebagai

10. antara bahan yang terawal dalam bidang statistik serta merangkumi
penerangan bagaimana untuk menilai populasi dengan menggunakan
sukatan saintifik.
Karya-karya beliau ini juga dianggap oleh Eisenhart (1974, p.468) sebagai
lambang sebuah kebebasan fikiran, nilai sebuah penyelidikan yang
bersejarah, terutamanya tentang sosialisme.
Waima, selain dua bukunya tersebut, salah satu lagi ialah Nahu Ilmu
Sains (The Grammar of Science, 1892).Buku ini, barangkali adalah
magnus-opusnya yang banyak merangsang fikiran intelektual
selepasnya.Malah, impak buku ini pernah dipuji oleh Albert Einstein serta
tokoh idealisme kiri yang juga guru Einstein sendiri, Ernst Mach. Selain
daripada itu, Vladimir I. Lenin (1939, p. 119), pemimpin revolusi Russia
pernah dipetik menyuarakan, “falsafah Pearson, secara konsisten dan
berulang-ulang kali, sering membangkitkan tentang soal integriti”.Lebih
lanjut, Lenin (1939, p.221) turut menyifatkan beliau sebagai seorang rakyat
England yang mempunyai keperibadian yang sangat teliti.
Dalam buku Nahu Ilmu Sains ini juga, Pearson (1900) turut berbicara
tentang bidang falsafah.Sebagai seorang idealis kiri, seumpama gurunya
Earst Mach (sehingga disifatkannya juga sebagai seorang Machis), kerap
mengemukakan pandangannya dalam soal menanggapi realiti, peranan
inderawi yang mana tema-tema ini sudah sekian lama menjadi
perbincangan dalam dunia falsafah, falsafah sains khususnya. Beliau juga
mengakui bahawa apa yang di luar realiti itu sememangnya metafizik, yang
juga satu dimensi yang sering diperlekehkan oleh ramai ahli falsafah sains
ketika itu. Mudahnya, selain merujuk pada Mach, beliau turut menghala
pemikirannya ke arah falsafah Berkeley dan Hume.
Sungguhpun begitu tinggi sanjungan yang diterima oleh Pearson, sudah
tentu tidak dapat di elakkan bahawa beliau juga dipandang dari sisi-sisi
negatif.Ini termasuklah, beliau dikatakan melebihkan bidang falsafah
berbanding dengan aliran asasnya, iaitu statistik. Namun begitu, meskipun
pandangan ini barangkali benar, ia sebenarnya juga melambangkan
intelektualiti serba-bolehnya. Seimbas, dengan apa yang diungkapkan
olehShaharir Mohammad Zain (2004) dalam wawancara beliau dengan
Penulis sebelum ini, bahawa intelektual yang sebenar, ialah mereka yang
mengabadikan ilmunya bukan dalam satu displin semata-mata, malah ia

11. harus artikulasikan ilmunya, menurut keyakinannya, lalu ia dilimpahkan
kepada massa.
Akhir, Karl Pearson mungkin bukanlah ilmuan yang paling pintar pada
zamannya, mungkin bukan juga ilmuan yang paling popular, tapi yang
nyata sekali, beliau sudah berhasil membuatkan matematik dan statistik
menjadi ilmu yang tidak kurang menariknya. Cara beliau memecahkan
masalah, lalu sembari secara hati-hati menjelaskannya, samada menerusi
tulisan mahupun kuliahnya, diakui telah merangsang inspirasi kepada
ramai ilmuan setelahnya. Justeru, bila dunia kehilangan beliau pada 27
April 1936, ia juga menandai satu kehilangan yang sangat besar kepada
sebuah simbol kebebasan fikiran, dan juga kebebasan akademik.