1. Homenaxe a Carlos Casares no
10º aniversario da súa morte
Vento ferido e Cambio en tres
Iago Sayar Celestino
Raúl Alonso Rodríguez
2. Carlos Casares foi un admirador da moderna narrativa europea,
sobre todo dos existencialistas franceses, e tamén dos
novonarradores que o precederon.
3. Comeza como narrador cos relatos de Vento ferido, nos que
emprega as novas técnicas da narrativa vangardista para
contar historias reais.
4. Vento ferido está ambientada no ámbito rural e urbano da Galicia
da posguerra.
5. Os personaxes de Vento ferido sofren conflitos persoais, que en
varios casos son consecuencia da inxusta realidade social
daquela época.
6. Cambio en tres é unha novela obxectalista na que Carlos
Casares intensifica a experimentación técnica cunha clara
vontade de facer un texto vangardista.
7. En Cambio en tres empréganse diferentes perspectivas e xógase
coa representación caligrámica do texto; abórdanse temas
sociais para denunciar a inxustiza da situación económica.
8. Cambio en tres narra a vida do Cachorro desde a adolescencia
mediante un narrador testemuña que conduce a acción e se
mete na historia.
9. O narrador de Cambio en tres é un narrador-testemuña que
emprega a terceira e a primeira persoa; é omnisciente e
coñece os pensamentos e o porqué das actitudes do
protagonista.
10. Nos dous libros o autor elabora un mosaico de existencias
humanas abrumadas por tráxicos dramas persoais e
mergullados en ámbitos de violencia e de crueldade, que teñen
como causa a traxedia do conflito bélico.
11. Os acontecementos vividos polos protagonistas pertencen ao
mundo do subconsciente, das lembranzas que van xurdindo
nos dramáticos monólogos.
12. Un dos recursos discursivos máis salientable de Vento ferido e
de Cambio en tres é o da enunciación narrativa do monólogo
interior.
13. O monólogo é a manifestación expresa da conciencia na que
van aparecendo frustracións dunha vida de miseria e de
soidade.
14. O protagonista vai dando conta dos atrancos que sufriu no seu
ámbito social onde vive asoballado pola intolerancia política e
relixiosa.
15. Os relatos en primeira persoa amosan un forte subxectivismo, o
cal desaparece nos que están en terceira persoa, que amosan
unha perspectiva obxectalista.
