SlideShare a Scribd company logo
1 of 43
Download to read offline
RÍOS DE ASIA
Alumnado de 1º de ESO, Adela Leiro, Chus García
IES Francisco Asorey, xuño 2013

Os principais ríos de Asia teñen as súas fontes nas grandes alturas do centro do continente (Himalia, Meseta do
Tíbet, Altai…) e lévanas aos océanos Ártico, Pacífico e Índico.
En xeral teñen cursos altos con grandes desniveis e cursos medios e baixos de discorrer maino, con grandes
tramos navegables. Os das áreas cálidas teñen grandes enchentes na época dos monzóns e os do norte no
desxeo.
O máis longo é o Iangtsé, con 6.300 km (o terceiro do mundo) e os máis caudalosos o Iangtsé e o Mekong.
RÍOS DE MÁIS DE 1.000 KM DE LONXITUDE:
OCÉANO ÁRTICO: Obi, Taz, Ienisei, Piasina, Jatanga-Kotui, Oleniok, Lena, Jana-Sartang, Indigirka, Alazeia, Kolima...
OCÉANO PACÍFICO: Anadir, Amur, Lioao, Hai, Amarelo (Huan He), Azul (Iangtsé), Perla-Xi, Vermello (Sôg- Hông),
Mekong, Kapuas (Borneo)...
OCÉANO ÍNDICO: Salween (Nu Jiang), Irawaddi (Ayeyanwady), Ganxes, Godavari, Krishna, Narmada, Indo, ShattalArab-Éufrates-Murat...
MAR NEGRO: Kizil Irmak
CUNCAS ENDORREICAS
Mar Caspio: Kura e Ural
Mar de Aral: Sir Daria, Amu-Daria-Piandj
Lago Nor: Tarim-Iarkand
Lago Hulun: Kerulen
Lago Hamún: Helmand
Deserto Karakorum: Hari Rud
Depresión Asikal: Chu
RÍO:
OBI-IRTISH

NACEMENTO E
FONTES
LONXITUDE
PERCORRIDO:
PAÍSES
PERCORRIDO
LINEAL

DESEMBOCADURA
CONCA
SERRAS MÁIS
IMPORTANTES

AFLUENTES
DEREITA
AFLUENTES
ESQUERDA
FENÓMENOS
XEOLÓXICOS
DESTACADOS

CLIMA

NACEMENTO: Macizo de Altai. Fórmase pola confluencia do Katun (cunhas augas que
proceden da fusión das neves dos altos cumios), polo oeste, e o Biya (emisario do lago
Teletskoye). Chámase Obi augas abaixo de Biisk.
Só o Obi, 3.650 km
Obi-Irtysh, 5.410 km (6.210 co esteiro)
A conca esténdese polo territorio de catro Estados: Rusia (73,77%) e Casaquistán (24,71%)
que comparten case a totalidade da súa superficie, China (1,51%) e Mongolia (0,01%)
CIDADES:
Sobre o Obi: Biisk, Barnaul, Novosibirsk, Nijnevartovsk, Sourgout, Salekhard.
Sobre o Tom: Tomsk, Séversk.
Sobre o Tioura: Tiumén.
Sobre o Isset: Ekaterimburgo.
Sobre o Irtysh: Omsk.
Sobre o Tobol: Kourgan.
Golfo de Obi. Forma un amplo esteiro no mar de Kara (Océano Glaciar Ártico)
Superficie: 2.972.497 km²
A conca hidrográfica posúe máis de 1.900 cursos de auga cunha lonxitude de 180.000 km. O
principal tributario do Obi, o Irtysh, posúe, aínda que aporta pouca auga ao río, unha extensa
conca de 1.593.000 km², o que representa preto do 54% da superficie total.
SUR: Montes Altai
OESTE: Montes Urais
Tchanlyn, Tym, Taz
Irtysh, Sosva do Norte
O Sistema Obi-Irtich e os seus afluentes teñen uns cursos altos encaixados con vales estreitos,
canóns, fervenzas e rápidos e uns cursos medio e baixo onde se perden polas amplas chairas
dividíndose en múltiples brazos.
Gran chaira de inundación: os sedimentos acumuláronse en máis de 6.000 metros de grosor
sobre capas de terreos da era secundaria. Estes extensos horizontes levan a marca das
grandes glaciacións, coa presenza de numerosos rastros morénicos e terrazas fluvioglaciares.
Ao sur da liña Omsk-Tomsk (polos 55° de latitude setentrional) prevalece o clima siberiano
meridional de verán cálido (máis de 25 °C en xullo) e inverno duro (-15 °C en xaneiro), con
temperaturas inferiores a 0 °C de 120 a 180 días ao ano na cunca do Irtysh, de 180 a 210 días
na do Obi (as temperaturas extremas poden elevarse a máis de 40 °C e descender a -60 °C).
Ao norte desta zona ata o esteiro hai clima siberiano de verán fresco (+15 °C en xullo) e
inverno severo (-10 °C en xaneiro), mentres que o esteiro ten un clima ártico, onde as
temperaturas máis baixas acadan -32 °C en decembro e as máis altas elévanse a +11 °C en
xullo. Estas baixas temperaturas que dominan o conxunto da cunca fan que as augas do río se
xeen durante varios meses ao ano. No curso superior, o Obi conxélase de principios de
novembro a finais de abril en Barnaoul; mentres que en Salekhard, as súas augas xéanse de
finais de outubro a principios de xuño.
TIPO DE RÉXIME
CAUDAL

Nival, con augas altas en maio e en xuño, e baixas de marzo a abril.
Ao ter réxime nival, prodúcense enormes enchentes co desxeo que deixan sen camiños
enormes extensións; é o que chaman “rasputitza” ou ausencia de camiños.
12.500 m³/s (medio)
O Obi é o menos caudaloso dos ríos siberianos cun caudal medio de 12.760 m³/s en
Salekhard. (O valor máximo rexistrado é de 42.800 m³/s, a cifra mínima de 2.000 m³/s).

FLORA

Na cunca aparecen formacións vexetais variadas. Ao sur, na zona correspondente ao clima
siberiano meridional, atópanse prados siberianos, estepas de herbas, accidentadas
con depresións salinas ou solonetz, de áreas húmidas, con bosques de bidueiros, de álamos e
de piñeiros.
A conca do Irtysh, sobre as súas marxes sur-occidentais e nos vales do Tobol e do Ichim,
sitúase no límite do clima desértico de Casaquistán e é o ámbito da estepa sen árbores.
Máis ao norte, a taiga dáse no clima siberiano de verán fresco e está salferida de marismas
chamadas ourmany, precedendo esta á tundra, que ocupa a parte máis baixa do río.

FAUNA

MAMÍFEROS: visón, marta, castor, alce...
AVES: máis de 170 especies de aves: gansos, patos, garzas, bicotortos petos, pita do monte...
PEIXES: máis de cincuenta especies: esturións (Stenodus leucichthyse), (Coregonus
nasuse), perca, carpa, lucio, alburno...

APROVEITAMENTO Subministro de auga, enerxía eléctrica, navegación, deportes, pesca, lecer...

ESPAZOS
PROTEXIDOS

DATOS
HISTÓRICOS

CURIOSIDADES
PROBLEMAS

O Obi é unha vía de comunicación esencial para a Siberia occidental, aínda que só sexa
navegable 190 días ao ano por termo medio no seu curso superior e arredor de 150 días no
seu curso inferior. Unha boa parte das mercadorías transportadas polo río seguen logo pola
ruta marítima do norte a través do Ártico. O transporte fluvial actúa complementariamente
co Transiberiano, que garante as conexións Leste-Oeste entre as grandes cuncas siberianas: a
cunca agrícola de Omsk sobre o Irtysh e a cunca carbonífera de Kouzbass sobre orío Tom.
Aproveitamento hidroeléctrico: encoros de Novossibirsk sobre o Obi e en
Bukhtarma e Öskemen sobre o Irtysh.
Esteiro (RAMSAR)
Oktyabr'skiy
Elizarovsky
Nizhne-Tomskiy
Shavlinskiy
Montañas douradas do Altair
A cidade de NOVOSIBIRSK, á beira do río, é a terceira máis importante de Rusia (1.500 000
habitantes). É o centro industrial, financeiro, científico e, sobre todo, de transporte de Siberia.
Ao río débelle a cidade a súa orixe: foi un asentamento de traballadores para a construción
dunha ponte na ruta do Ferrocarril Transiberiano. Hoxe, é a máis importante estación da ruta
transiberiana e destacado porto fluvial.
Desde a súa orixe (1893) ata 1925 era coñecida como Novonikoláyevsk, na honra do tsar
Nicolás II.
Na parte setentrional viven os pobos nénètse, nganasan, énètse e selkup, algúns practicantes
aínda do nomadismo.
Contaminación por explotacións petrolíferas e de carbón
Presas no curso alto.
Ríos Asia
RÍO
YENISEI

NACEMENTO E
FONTES

Montes Sajan e Meseta de Mongolia
Fórmase pola conxunción do Bolshói Ieniséi (Gran Ieniséi) e o Malij Ieniséi (Pequeno
Ieniséi).
Malij Ienisei: nace no lago Dood-Nuur, non montes Sajan.
Bolshói Ieniséi: nace no lago Kara Balyk, nos montes Sajan.

LONXITUDE
PERCORRIDO:
PAÍSES
PERCORRIDO
LINEAL
DESEMBOCADURA

4.093 km, 5.539 km nas fontes máis lonxanas.
Mongolia e Rusia

CUNCA
SERRAS MÁIS
IMPORTANTES

Superficie: 2.580.000 km²

AFLUENTES
DEREITA
AFLUENTES
ESQUERDA
FENÓMENOS
XEOLÓXICOS
DESTACADOS
CLIMA
TIPO DE RÉXIME
CAUDAL
FLORA
FAUNA

Cidades: Kyizyl, Abakan, Krasnojarsk, Satrelka, Turuhansk, Karavl, Nosok
Mar de Kara. Océano Ártico.

SUR: Meseta de Mongolia
LESTE: MesetaS de Siberia Central e Tunguska.
OESTE: Chaira de Siberia Occidental
Hanisara, Kazyr, Kan, Angará,Podkamennaja Tunguska, Niznjaja Tunguska, Kurejka,
Abakan, Sym, Eloguj, Turuhan, Bolsaja Heta,
En xeral o curso do río salva pouco desnivel.
Na desembocadura forma un amplo esteiro de 400 km no golfo de Ienisei.
Lago Baikal nas cabeceiras do afluente Angara.

Continental frío. Entre novembro e maio permanece xeado.
Pluvio-nival
19.600 m3/s , con augas altas no verán, polo desxeo.
Bosques de coníferas (piñeiro siberiano, alerce siberiano), bidueiros...
Abondan as aves (corvo encapuchado, garzas...) e os peixes (Esturión siberiano, Hucho
taimen, salmón...).
APROVEITAMENTO Subministro de auga, enerxía hidroeléctrica, pesca, navegación. No curso superior hai
centrais hidroeléctricas.
Terpej-Tumus, Popigay, Alakit, Chono Vilyui, Lago Baikal...
ESPAZOS

PROTEXIDOS
DATOS
HISTÓRICOS

PROBLEMAS

A cunca do Ienisei está poboada desde tempos moi antigos. No curso alto atopáronse restos
de mamut lanudo de hai 300.000-40.000 anos asociados a asentamentos humáns. Na Idade
de Pedra (ca. 3200 a 2400 aC) aparece a cultura Glaskowo e na Idade de Bronce a
Andronovo (ca. 2300-1000 AC) e a Okinew. Na Idade de ferrro vivía a cultura Tagar (ca. 900300 aC).
Os rusos chegaron á parte superior do Ienisei en 1605.
Diferentes pobos nómadas habitaron no Ienisei: Kotts, Assans, Arins, Baikots, yugh e
Pumpokols. Na actalidade só quedan os Ket.
Conxelación, contaminación...
Ríos Asia
RÍO LENA

NACEMENTO E
FONTES
LONXITUDE

Montes Baikal a 1640 m de altitude.

PERCORRIDO:
PAÍSES
PERCORRIDO
LINEAL
DESEMBOCADURA

Rusia

CUNCA

Superficie: 2.500.000 km2

SERRAS MÁIS
IMPORTANTES

SUR: Montes Baikal, Montes Stanovoi, Olekminskij
LESTE: montes Verjoyansk, Sette-Daban, Dzugdzur
OESTE: Meseta de Siberia central

AFLUENTES
DEREITA
AFLUENTES
ESQUERDA
FENÓMENOS
XEOLÓXICOS
DESTACADOS

Kirenga, Vitim, Olekma, Aldan,

CLIMA

Frío

TIPO DE RÉXIME

Pluvio nival

CAUDAL

16.400 m3/s

FLORA

Bosques de coníferas e bidueiros e plantas típicas da taiga e tundra.

FAUNA

Salmóns, esturións de siberia, taimén...

4.313 km

Cidades: Kirensk, Vitim, Olekminsk, Jakustk, Siktjah, Tit Ary, Sokol
Mar de Láptev. Océano Ártico, formando un delta de 10.800 km2 de superficie.

Njuja, Sinjaja, Viljuj, Linde, Muna,
No curso do Lena atópanse zonas rochosas estreitas con canóns e cantís (Camiño do
Demo, Peares do Lena) e amplas chairas de inundación con illas e meandros onde o río
discorre mainamente.
Na desembocadura forma un gran delta, de 400 km de ancho e que se extende 100 km no
mar e con numerosos brazos.
Parque Natural dos Peares do Lena. Situado no centro da república da Saja (Iakutia). O
máis destacado son as espectaculares columnas rochosas de case cen m de altura
formadas pola acción combinada da auga e os cambios bruscos de temperaturas que
oscilan dos -60º no inverno ata os 40º no verán. Nas zona atopáronse fósiles do cámbrico
de gran interese.

APROVEITAMENTO Subministro de auga, navegación, pesca, enerxía eléctrica...
Nas beiras de varios afluentes (Vitim e Olyokma) extráese ouro.
ESPAZOS
PROTEXIDOS

Patrimonio da Humanidade: Peares do Lena
Delta do Lena, Kharyalaokh, Charnoda, Tukulan, Vitimsky

DATOS
HISTÓRICOS

Nos anos 1620 a 1623 un grupo de cazadores de peles rusos dirixidos por Demid Pyranda
chegou ao Lena e explorou uns 2.400 km de río, desde a zona rochosa superior ata a
Iacutia.

CURIOSIDADES

O Lena ten máis de 2.000 afluentes.
Deste río tomóu o sobrenome Vladimir Illich Uliánov, Lenin, que significa «o que pertence
ao río Lena».

PROBLEMAS

Contaminación, conxelación…
RÍO
KOLIMÁ

NACEMENTO E
FONTES
LONXITUDE
PERCORRIDO:
PAÍSES
PERCORRIDO
LINEAL
DESEMBOCADURA
CUNCA

Macizo de Kolymá

SERRAS MÁIS
IMPORTANTES

OESTE: Montes Chersky e de Koliá
SUR: Montes de Siberia Oriental

AFLUENTES
DEREITA
AFLUENTES
ESQUERDA
FENÓMENOS
XEOLÓXICOS
DESTACADOS
CLIMA
TIPO DE RÉXIME
CAUDAL
FLORA

Sujoj, Korkodon, Berezovka, Omolon, Bolshoi Anjuj

FAUNA

No río viven lucios, percas, salmóns, tímalo americano (Thymallus arcticus)... e nas
proximidades: alces, osos, renos, grous blancos e grises e paxaros.

2.513 km
Rusia
Cidades: Spornoe, Balygytcan, Seymchan, Zyrjanta, Srednekolymsk, Chersky, Kolimskaja,
Pohodsk.
Golfo del Kolymá, na parte central do mar de Siberia Oriental.
Superficie: 679.934 km²

Yasachnaya, Zyrjanka, Ozogina, Sededema
No curso alto percorre terreos montañosos con grandes desniveis e logo atravesa as
chairas de Siberia. Da lugar a un delta de 150 km de ancho e 100 km de longo
Continental frío e polar
Nival, con augas altas no verán polo desxeo.
4.060 m3/s
Taiga e tundra. O chan xeado e as baixas temperaturas impiden o desenvolvemento das
árbores. O que máis abonda son os brións, liques, fentos e mato de escasa altura.

APROVEITAMENTO Subministro de auga, enerxía eléctrica, navegación, pesca.
É navegable durante 2.000 km no verán e emprégase como estrada de outubro a xuño,
cando está conxelado.
Na zona hai minas de ouro e de carbón.

ESPAZOS
PROTEXIDOS
DATOS
HISTÓRICOS

Kolyma-Koren, Chargurjino, Kresty, Omolonskiy, Yasachnaya, Sugoi, Magadanski...

CURIOSIDADES

A cunca do Kolymá é coñecida polos campos de traballos frozados (gulag) que estiveron
activos ata 1956.

PROBLEMAS

Contaminación por minería, conxelación...

En 1892-94, o barón Eduard Toll dirixeu unha expedición xeolóxica pola zona e percorreu
4.200 km polos ríos. En 1909 a desembocadura foi estudade en profuncidade por unha
expedición dirixida por Georgy Sedov.
Ríos Asia
RÍO
AMUR

NACEMENTO E
FONTES

Está formado pola unión do Chilka (Onon: Montes Khentii e Ingoda: Montes Hentei
e do Argun (Montes Khingan)

LONXITUDE
PERCORRIDO:
PAÍSES
PERCORRIDO
LINEAL
DESEMBOCADURA

4.449 km
China, Rusia (Siberia)

CONCA
SERRAS MÁIS
IMPORTANTES

Superficie: 1.850.000 km².
Norte: Montes Sayan, Yablonovy, Stanovoy, Bureinsky Hrebet
Suroeste: Montes Hangayn Nuruu, Gran Xingán
Surleste: Montes Sihote-Alin

AFLUENTES
DEREITA
AFLUENTES
ESQUERDA
FENÓMENOS
XEOLÓXICOS
DESTACADOS

Zeya, Amgún

CLIMA

Continental

TIPO DE RÉXIME
CAUDAL

Pluvio-nival, con enchentes en abril-maio polo desxeo. Sen embargo, a súa máxima
enchente é en xullo-agosto, polos monzóns. As augas baixas son en inverno.
Na desembocadura o caudal medio é de 11.000 m³
Ten os máximos de caudal no verán, entre fins de xullo e comezos de agosto, por efecto
do monzón, mentres a estiaxe é invernal.

FLORA

Taiga, dominada por coníferas, alerces, abetos e piñeiros.

China: Mohe, Huma, Heihe, Jiayin, Tongjiang, Fuyuan,
Rusia: Blagovesjtsjensk, Chabarovsk, Komsomolsk, Amursk, Nikolajevsk
Estreito de Tartaria, no mar de Okhotsk, fronte da illa de Saxalín (Océano Pacífico)

Shoghua, Ussuri
Ao longo do curso do Amur e os seus afluentes atopamos zonas chairas con meandros e
illas e zonas con canóns e fervenzas.
Catarata de Jingbohu. Na unión do lago Jingbohu e o río Mudanjiang (afluente do Amur) ,
na provincia de Heilongjiang. O volcán entrou en erupción hai miles de anos e o magma,
ao solidificarse, bloqueou o paso do río formando un lago. A fervenza mide 300 m de
ancho e 20 m de caída en período de augas altas.
lago Torreyskie, Lago Kanka

Máis de 1000 especies de peixes: esturión do río Amur (Acipenser schrenckii), esturión de
Kaluga (Huso dauricus), salmón...
APROVEITAMENTO Subministro urbán e agrícola, pesca, navegación, enerxía eléctrica...
No seu curso inferior, logo da confluencia do Chilka e o Argoun, é nevegable en territorio
ruso completamente, mais por causa dos xeos está pechado para a navegación durante
uns seis meses.
Ten 14 encoros para a xeración de exerxía eléctrica.
Algunhas dragas traballaron extraendo ouro das súas areas.

FAUNA
ESPAZOS
PROTEXIDOS

-Priozernyi Zakaznik
-Komsomolsky Zapovednik
-Bobrovy Zakaznik
-Blagoveschenskiy Zakaznik
-Reservas Naturais: Sanjiang, Humahe
-Humidal RAMSAR: Khingano-Arkharinskaya Lowland Wetland

DATOS
HISTÓRICOS

Durante moitos séculos o val do Amur estivo poboado polos tungus (evenki, solón,
duches, nanai, ulch) e mongois (Daur), e, preto da desembocadura, poos nivkhes. O seu
principal sustento era a pesca e case eran descoñecidos fora desa zona. Os chinos
chamábanlles a algúns «Dazi Yupi» («tártaros de pel de peixe») debido as súas roupas
tradicionais feitas con peles de peixe.
Numerosos vapores serviron no río Amur a finais do século XIX.

TRADICIÓNSLENDAS

Os manchúees e a dinastía Quing sempre consideraron este río como sagrado e
chamábanlle Sahalyan ula en manchú "río negro"

CURIOSIDADES

O nome Amur: "río do dragón negro" en chinés, pronunciado Heilongjiang, ou Sahalyan
ula en manchú "río negro"
O río Amur, fai a linde natural entre Rusia e China sobre perto de 1.600 km
A rede hidrográfica do Amur inclúe 10.610 ríos
A primeira ponte permanente no río foi a de Jabárovsk que foi completado en 1916 para
lograr que os trens da liña do Transiberiano cruzasen o río durante todo o ano sen
necesidade de utilizar os transbordadores ou de dispoñer vías férreas directamente sobre
a capa superior de xeo do río.

PROBLEMAS

Contaminación, alteración do cauce e dos ecosistemas polos encoros...
Ríos Asia
RÍO

AMARELO
(HUAN HE)

NACEMENTO E
FONTES
LONXITUDE
PERCORRIDO:
PAÍSES
PERCORRIDO
LINEAL
DESEMBOCADURA
CONCA
SERRAS MÁIS
IMPORTANTES
AFLUENTES
DEREITA
AFLUENTES
ESQUERDA
FENÓMENOS
XEOLÓXICOS
DESTACADOS

Montañas de Bayan Har, na cordilleira de Kunlun (Quinghai), a 4.500 m de altitude. As
principais fontes drenan nos lagos Gvaring e Ngoring.
Lonxitude: 5.464 km
China
CIDADES: Lanzhou, Yinchuan, Wuhai, Baotou, Luoyang, Zhengzhou, Kaifeng, Jinan.
Mar de Bohai (mar Amarelo) en Dongying e Shandong.
Superficie: 752.000 km².
Norte: Qilian Shan, deserto de Gobi
Sur: montañas de Bayan Har Shan, Amne Machin, Helan, Quin Ling
Oeste: Macizo do Tibet, Montes Kuenlun
Tao, Wei
Datong, Fen
Nos 5.464 km de percorrido o río Amarelo salva máis de 4.500 m de desnivel e no seu
camiño podemos atopar variedade de fenómenos xeolóxicos: chairas de inundación, lagos,
canóns,
Fervenzas...
CANÓNS: Nun tramo de 200-300 km a través das prefecturas
de Huangn, Hainan e Haidong, con escarpados e altos cantís o cauce é estreito e hai 20
canóns (os máis famosos son os de Longyang, Jishi, Liujia, Bapan e Qingtong)
FERVENZA HUKOU (en chino significa boca de teteira): situada no linde entre as provincias
de Shanxi e Shaanxi, na meseta de loess. Cando o Río Amarelo flúe pola gorxa de Jinshang,
a súa superficie redúcese de 400 a 50 metros, polo que a auga colle gran presión e cae
coma se fose un chorro de te. As fervenzas de Hukou atraen a miles de turistas cada ano,
xa que son uno dos puntos máis espectaculares do Amarelo.

CLIMA
TIPO DE RÉXIME

CAUDAL

FLORA
FAUNA

Continental (húmido)
Nival-pluvial
É un río moi propenso ás enchentes e cambios de cauce debido á acumulación de
sedimentos (loes) que van enchendo as amplas chairas e creando atrancos que ao romper
rebordan bruscamente. Este vese acrecentado por bruscos desxeos que se producen por
acumulación de auga con diques de xeo na zona do Inner Mongolia.
2.571 m³/s (medio)
Cun máximo de 25.000 m³/s e un mínimo de 245 m³/s. Desde 1972, por veces sécase
antes de chegar ao mar. O maior volume prodúcese durante a época de chuvias, de xullo a
outubro, cando flúe o 60% del volume anual do río.
Bosque mixto de coníferas e frondosas, mesturado con grandes extensións herbáceas cara
ao interior. A acción antrópica fai que o bosque se atope bastante reducido.
aligátor chino, crocodilo, pato mandarín, golfiño lacustre chino, cervo acuático chino,
musgaño tibetano, salamántiga china gigante (Andrias davidianus)
APROVEITAMENTO É de grande importancia para a economía chinesa pois o seu val ten terras fértiles, bos

ESPAZOS
PROTEXIDOS
DATOS
HISTÓRICOS

pastos e importantes xacementos minerais.
Presas para o aproveitamento hidroeléctrico, regadío e controlar as
enchentes: Longyangxia , Lijiaxia, Gonboxia, Jishixia, Liujiaxia, Qingtongxia, Wanjia,
Sanmexia, Xiaolangdi
Fonte dos Tres Ríos Reserva Natural Nacional Sanjiangyuan
Parque nacional Catarata de Hukou.
Históricamente é o río máis importante da China, nel xurdiu a civilización Han, o principal
grupo étnico do país.

TRADICIÓNSLENDAS

Nos tempos antigos críase que o río Amarelo fluía desde o ceo como unha continuación da
Vía Láctea.
Nunha lenda china cóntase que Zhang Qian foi o encargado de atopar a fonte do río
Amarelo. Despois de navegar río arriba durante moitos días, veu un rabaño de vacas e
unha nena fiando. Ao preguntarlle á nena onde estaba, ela entregoulle unhas indicacións
para que llas amosara ao astrólogo Yen Chun-p'ing. Cando volveu o astrólogo recoñeceuno
como o servizo de transporte da Fiandeira (Vega) e dixo que vira unha estrela errante
interpoñerse entre a nena e o rabaño (Altaii).

CURIOSIDADES

O nome Río Amarelo foi dado por causa da cantidade de materiais en suspensión que
arrastran as súas augas.
É o río que transporta máis sedimentos do mundo, 1,6 millóns de toneladas ao ano no
punto que descende da meseta de Loes
É costume: dicir “Cando o río Amarelo flúa claro”... ou sexa, nunca
As peores inundacións foron as de 1931 (estímase que matou de 1.000.000 a 4.000.000 de
persoas), o peor desastre natural rexistrado na historia, salvo grandes fames e epidemias;
e a de 1887 que matou entre 900.000 e 2.000.000 personas.

PROBLEMAS

A inundación de 1853 provocou un cambio do curso do río, ata o punto de que na
actualidade desemboca na baía de Bo Hai, cando antes o facía no mar Amarelo, cerca de
Shandong, 800 km máis ao sur.
O río por veces seca antes de chegar ao mar. O baixo volume débese ao aumento do rego
agrícola.
É un dos ríos máis contaminados do mundo pola gran cantidade de industrias, poboacións
e actividades agrícolas.
Ríos Asia
RÍO
IANGTSÉ,
AZUL
(CHANG
JIANG)
NACEMENTO E
FONTES
LONXITUDE
PERCORRIDO:
PAÍSES
PERCORRIDO
LINEAL

DESEMBOCADURA
CONCA
SERRAS MÁIS
IMPORTANTES
AFLUENTES
DEREITA
AFLUENTES
ESQUERDA
FENÓMENOS
XEOLÓXICOS
DESTACADOS

Meseta Tibetana (5.042 m de altitude), ao sur das montañas Kunlun e na vertente norte das
montañas Taggula. Fórmase coa unión do Tuotou e o Donqu (Tongtian); máis abaixo
chámase Jinsha e a partir da confluencia co Min Iagtsé ou Chang-Jian.
6.300 km. É o río máis longo de China e de Asia e o terceiro do mundo.
China
Panzhihua, Yibin, Chongqing, Yichang, Jingzhou, Yueyang, Xianning, Wuhan, Ezhou, Huangsi,
Huanggang, Chaohu, Chizhou, Jiujiang, Anqing, Tongling, Wuhu, Hefei, Chuzhou, Maanshan,
Taizhou, Yangzhou, Zhenjiang, Nanjing, Nantong, Shanghái.
Está dividido en tres tramos:
CURSO SUPERIOR: desde Yibin a Yichang;
CURSO MEDIO: Yichang e Hukou, onde o sío se atopa co lago Poyang
CURSO INFERIOR: desde Hukou a Shanghái, na desembocadura.
Mar da China Oriental
Superficie: 1.800.000 km2
Norte: Monte Kunlun, Qulian Sha e Qin Lin
Leste: Meseta do Tíbet
Sur: Yun Gui- Gaoyuan
ChangninG, Chishui-Gaodong, Shangxi, Qiljiang,Jiantan, Wujiang, Qingjiang, Songzi, Li, Xiang,
Yuan
Yalong , Nanguang, Jiaju, Tuo, Shenshui-Shangpo, Meijiang-Binan, Jialing,Nanbin, Dongjin,
Huangsi
Nos 6.300 km de percorrido o río Iangtsé salva 5.042 m de altitude, desde as montañas do
Tibet ata as chairas costeiras. No seu curso forma grandes e profundos canóns, rápidos,
fervenzas, lagos, meandros, praias e illas.
Gorxa do Salto do Tigre: un tramo duns 16 km situado entre dúas altas montañas —
o Yulong Xue Shan de 5.596 m e o Haba Xue Shan de 5.396 m —, no que o río forma unha
serie de rápidos rodeado de empinados escarpes de máis de 2.000 m de desnivel. É o canón
de río máis profundo do mundo.
Gorxas do Iangtsé (entre Chongqing e Yichang).
Catarata de Liusha, situada ao oeste da provincia de Hunan, nun afluente do Yuán. Ten unha
caída de 216 m.
Catarata de Huangguoshu. No suroeste da cidade de Anshun, na provincia meridional de
Guizhou. A máis grande de China. Ten 77,8 m de altura e 101 m de ancho. Formada por oito
cataratas. A súas augas precipítanse sobre un estanque chamado Xiniu, producindo un
estrondo que pode escoitarse a 5 km de distancia.
Cataratas do val de Jiuzhaigou (Nuorilang). Nun afluente do Yangtsé. Na cabeceira do
mesmo río está as Xiaolongtan.
Cataratas do monte Lushan na provincia suroriental de Jiangxi. Nun afluente do Gan. Con
22 cataratas, 18 rápidos, 14 lagos e estanques. A “Catarata do Manancial das Tres Gradas” é
a máis coñecida.
Lagos Poyang, Dongting
Continental na primeira parte do río
No resto húmido con veráns calurosos
Nivo-pluvial. No curso alto é nival, con desxeo ao final da primavera. No resto, é pluvial co
TIPO DE RÉXIME
problema de que as chuvias son, na marxe dereita, entre maio e xuño e, na parte esquerda
(máis ao norte) en xullo e agosto. Así, o río recibe durante unha longa temporada abundante
auga, o que provoca grandes e graves inundacións.
31.900 m³/s
CAUDAL
Nas terras altas, de clima continental, abundan os bosques mixtos (carballos, tilleiras,
FLORA
pradairos, piñeiros). A continuación, bosques subtropicais (especies das familias das
cameliáceas, magnoliáceas e lauráceas) e, no curso baixo, bosques tropicais de tipo
monzónico (perennifolias, no que abundan as lianas, os epifitos, as palmeiras colgantes e os
fentos).
Aligátor chino, peixe espátula do Iangtze, marsopa sen aleta, baiji (Lipotes vexillifer o golfiño
FAUNA
do río Iangtsé ou golfiño de China), extinguido desde 2008; pato mandarín, cervo acuático
chino, musgaño tibetano, píntega china gigante (Andrias davidianus)
APROVEITAMENTO O Iangtsé alimenta de auga ao 40% do territorio chino e o 70% da produción de arroz.
Aproveitamento hidroeléctrico: presa das tres Gorxas, a máis grande do mundo, e a maior
central hidroeléctrica; presa de Gezhouba,
É navegable nunha gran parte. Os grandes buques poden chegar ata Wuhan e os menores
ata Yichang. É unha das vías navegables máis concurridas do mundo.

CLIMA

ESPAZOS
PROTEXIDOS

Canóns de Yunán “Tres Ríos Paralelos de Yunán”, declarada pola UNESCO PatrImonio da
Humanidade.
Nacemento do río Tuotuo (Reserva Estatal)
Sanjiangyuan (“Fuente dos tres ríos") Reserva Natural en Qinghai

DATOS
HISTÓRICOS
TRADICIÓNSLENDAS
CURIOSIDADES

Hai vestixios de actividade humana na zona de hai máis de dous millóns de anos.
Ao longo de todo o río consérvase un rico prtrimonio histórico e cultural.
A Gorxa do Salto do Tigre ten ese nome por unha lenda que conta como para escapar dun
cazador, un tigre saltou o canón no seu punto máis estreito (de 25 a 30 m).
O seu nome en Chino significa río longo.
Ao longo do seu percorrido ten varios nomes: Dangqu (do tibetano "río dos pantanos"); máis
abaixo río Tuotuo e logo Tongtian («río que pasa polo ceo»); cuando corre a través de
profundos canóns río Jinsha («río de areas de ouro»).
O ferrocarril Qinghai-Tíbet atravesa o val do río Tuotuo, despois do paso Tanggula, a 5.231
m, o paso ferroviario máis alto do mundo.
Ponte Xiling (ponte colgante de 900 m de vano central)

PROBLEMAS

Inundacións periódicas, algunhas con numerosas víctimas.
Construción de presas: alteran o curso do río e os ecosistemas
Contaminación, especialmente en Hubei (distrito de Shashi).
Redución de especies acuáticas: pasou de 126 a mediados de 1980 a tan só 52 en 2002.
Ríos Asia
RÍO DAS
PÉROLAS
珠江
(Zhū Jiāng)

NACEMENTO E
FONTES

Fonte de Nyang, a 5000 m de altitude. Fórmase pola converxencia do río Xi (Xi Jiang ou
río do oeste) e o río Bei (Jiang Bei ou río do norte).

LONXITUDE
PERCORRIDO:
PAÍSES
PERCORRIDO LINEAL

2.200 km
China

DESEMBOCADURA

Mar da China Meridional (Océano Pacífico)

CUNCA

Superficie: 409.480 km2

SERRAS MÁIS
IMPORTANTES

NORTE: montes de Nan Ling, Yun-Gui-Gaoyuan
SUR: Bac-Phan
OESTE: Yun-Gui-Gaoyuan

AFLUENTES
DEREITA
AFLUENTES
ESQUERDA
FENÓMENOS
XEOLÓXICOS
DESTACADOS

Yu

CLIMA
TIPO DE RÉXIME
CAUDAL
FLORA
FAUNA
APROVEITAMENTO

Temperado húmido
Pluvio nival
9.500 m3/s
Bosques de ribeira, o resto do terreo está intensamente cultivado.
Golfiño rosa da China, carpas, bagre...
Subministro de auga para usos urbáns, agrícolas e industriais, enerxía eléctrica,
acuicultura, navegación, pesca, lecer...
O delta do río das Pérolas é unha das zonas máis prósperas da China. A ambas beiras do
mesmo atópanse Hong Kong e Macao.
O esteiro Bocca Tigris ten que ser dragado regularmente para mantelo aberto para os
barcos oceánicos.

ESPAZOS PROTEXIDOS

Reserva natural Zhujiangkouzhonghuabaijitun (na desembocadura)
Esteiro do Zhujianag, Lantau Sur.

DATOS HISTÓRICOS

É unha área poboada desde tempos moi antigos. É unha área poboada desde tempos
moi antigos.
Ata hai poucos anos as principais cidades do delta do río das Pérolas foron colonias
portuguesa (Macao) e inglesa (Hong Kong).
Nas súas beiras consérvase un rico patrimonio histórico e etnográfico.

Cidades: Wuzhov, Zhaoqing, Guangzhou, Hong Kong, Macao

Bei, Dong
O río salva un un gran desnivel desde o seu nacemento, especialmente na primeira
parte do seu curso, ao baixar das montañas do Iunán, desde 5.000 m de altitude. Nos
cursos altos río e os seus afluentes altos abondan os canóns.
Delta da desembocadura, formado por numerosos brazos e illas.
Canón do Beipan nas proximidades de Liupanshui.
TRADICIÓNS-LENDAS

Existe una lenda moi antiga na China que conta como catro dragóns, entre os que se
atopaba o Dragón Perlado (珠 龙, Zhulong) axudaron a uns campesinos regando con
auga do mar do Leste os seus campos para que medraran os cultivos. O Emperador de
Xade, ao velo aplastounos poñendo unha montaña enriba de cada un. Os dragóns
convertéronse nos ríos máis grandes da China: As Pérolas, o Yangtsé, o Amarelo e o
Heilongjiang.

CURIOSIDADES

O río das Pérolas ten ese nome por unha illa chamada “Perola de Mar” (海 珠) que
estaba no medio do río e actualmente quedou en seco ao cambiar o curso do mesmo.

PROBLEMAS

Contaminación (é un dos ríos máis contaminados do mundo), enchentes, obras na
canle...
RÍO
VERMELLO
(Sông Hồng)
(Yuan)

NACEMENTO E
FONTES
LONXITUDE
PERCORRIDO:
PAÍSES
PERCORRIDO
LINEAL
DESEMBOCADURA
CONCA
SERRAS MÁIS
IMPORTANTES
AFLUENTES
DEREITA
AFLUENTES
ESQUERDA
FENÓMENOS
XEOLÓXICOS
DESTACADOS
CLIMA
TIPO DE RÉXIME
CAUDAL
FLORA

FAUNA
APROVEITAMENTO
ESPAZOS
PROTEXIDOS
DATOS
HISTÓRICOS

Nu Shan
1.149 km
China, Vietnam
Honghe-Nansha-Hekou (China)-Hanoi-Hưng Yên-Hai Phong-Nam Dinh-Thái Bình (Vietnam)
Golfo de Tonkin (mar da China Meridional)
Superficie: 143 700 km²
Norte: Nu Shan
Oeste: Ail Shan
Nordeste:Yun-Gun-Gaoyuan
Negro
Lo, Cou
Unha gran parte do curso do río discorre por terreos achairados onde forma depósitos de
sedimentos que se aproveitan para a agricultura. No curso alto do río e os seus afluentes
abondan os canóns os rápidos e as fervenzas.
Delta
Tropical de tipo monzónico
Pluvial, moi irregular, derivado das chuvias monzónicas: augas baixas de novembro a abril e
altas, de maio a outubro.
700 a 30.000 m³/s (medio)
Sofre frecuentes inundacións
Bosque tropical de tipo monzónico de perennifolias, denso, no que abondan as lianas, os
epÍfitos, as palmeiras colgantes e os fentos. Sen embargo, esta vexetación natural foi moi
degradada por acción antrópica, e as especies máis comúns son as moreiras, litchis, cítricos,
hevea, cacaotales, cafetais e especies madeirables como los eucaliptos e os chopos.
Crocodilo poroso e siamés, numerosas especies de peixes de auga dóce...
Regadío (especialmente cultivo de arroz), navegación, subministro de auga ás cidades,
turismo, lecer, deportes...
Reserva da Biosfera Delta do Río Vermello
Reserva Natural Yunnandaweishan
A apertura deste río ao comercio europeo con China levou ás guerras entre Francia e Vietnan
(1883-86), que rematou coa conquista de Vietnam.

CURIOSIDADES

Fai de fronteira entre China e Vietnam.
O nome é pola auga de cor marrón-vermella cargada de sedimentos

PROBLEMAS

Inundacións, contaminación, caza e pesca furtivas...
Ríos Asia
RÍO
MEKONG

NACEMENTO E
FONTES

Segundo informe da China Science Exploration Association, a fonte está en Lasagongma, a
unha altura de 5.224 msnm.
A Academia Chinesa das Ciencias recoñece a fonte no monte Guozongmucha e o río Zayaqu,
na provincia Qinghai, en territorio tibetano, como nacemento do Mekong.

LONXITUDE
PERCORRIDO:
PAÍSES
PERCORRIDO
LINEAL
DESEMBOCADURA

4.900 km
(Tibet), China, Laos, Myanmar (antiga Birmania), Cambodia, Tailandia, Vietnam

CONCA
SERRAS MÁIS
IMPORTANTES
AFLUENTES
DEREITA
AFLUENTES
ESQUERDA
FENÓMENOS
XEOLÓXICOS
DESTACADOS

CLIMA
TIPO DE RÉXIME
CAUDAL
FLORA

Luang Prabang, Vientiane, Phonm Penh
No sur do Vietnam no Mar da China Meridional. Forma un gran delta de 40.000 km², cuns
3.200 km de canles navegables.
Desauga por nove brazos, o que explica o nome que lle dan os vietnamitas ao río Sông Cửu
Long ou "río de nove dragóns".
Superficie: 810.000 km2
NORTE: meseta do Tíbet
LESTE: Ningjing, Yun Ling, Wuliang, Cordilleira Annamita (Trung Phan)
OESTE: Taniantaweng, Nu Shan
Ing, Ruak, Mun, Tonle Sap,
Nam On, Nam Ngum, Nam Kading, Se Kon, Srepok
O río Mekong ten un percorrido moi variado: na primeira parte do curso alto discorre polas
chairas da Meseta do Tíbet, logo descende un gran desnivel encaixándose en profundos
canóns e no curso medio-baixo discorre mainament formando meandros, illas e chairas de
inundación. Na desembocadura forma un gran delta no que se bifurca en numerosos brazos.
Rexión de Si Phan Don ("Catro Mil Illas") Laos. O río desfaise en numerosos brazos. E cae en
varias fervenzas de gran anchura e caudal.
Fervenzas de Khone, en Laos (ata a fronteira con Camboia).
Cataratas Tad Fane no río Banglian (nun barranco de máis de 100 m de altura), no Parque
Nacional Don Hua Sao, na Meseta da Bolaven, situada entre a Cordilleira Annamita e o río
Mekong no Parque Nacional de Dong Hua Sao.
Cataratas no río Banglian, unha serie de tres caídas: Tad Suong, Tad Lo e Tad Hang.
Continental e tropical
Nival no curso alto e pluvial no resto.
16.000 m3/s (medio)
O caudal do Mekong oscila entre 15.000 m3/s no período seco e os 60.000 m³/s da estación
das chuvias.
Nas zonas altas vexetación de montaña. Na parte baixa vexetación de selva tropical (teca,
bambú, hevea, palmeira…) e no delta carrizos, xuncos, mangles…
Recentemente descubriuse a planta chamada Palma do río Mekong; é anana con ponlas que
se agarran ás rochas e cun pé flexible, o que fai que resista perfectamente á forte corrente
da auga.
MAMÍFEROS: lontra lisa (Lutrogale perspicillata), golfiño de auga dóce, golfiño beluga do río
Irrawaddy (Orcaella brevirostris), manatí do Mekong, gato pescador (Felis viverrina).
RÉPTILES: crocodilo siamés (Crocodylus siamensis), crocodilo mariño (Crocodylus porosus)
tartaruga de Cantor (Pelochelys cantorii).
PEIXES: 1.200 especies: siluros, carpa siamesa do barro (Henicorhynchus siamensis), panga
(Pangasianodon hypophthalmus), peixe gato do Mekong (Pangasianodon gigas), carpa
xigante, de ata 70 kg (Probarbus jullieni), raia xigante, de ata 4,3 m de lonxitude (Himantura
chaophraya), panga xigante (Pangasius sanitwongsei), carpa siamesa xigante, (Catlocarpio
siamensis)...
APROVEITAMENTO Arredor de 90 millóns de persoas dependen do río, vivindo na súa cunca. O principal medio
de vida da zona é o cultivo do arroz, do que se obteñen tres colleitas anuais grazas os limos
deixados polo río. Plántanse un elevado número de variedades. Das 100.000 variedades
catalogadas, unhas 40.000 proveñen deste territorio.
O río, en xeral, é usado para irrigación, como receptáculo dos sistemas de drenaxe e de
augas residuais, para actividades pesqueiras e de piscicultura, como vía de transporte, e
como fonte de subministración de auga para industrias e particulares.
Encoros: Pak Mun en Tailandia, Manwan (China) e moitos máis en proxecto ou construción.

FAUNA

ESPAZOS
PROTEXIDOS

HUMIDAIS RAMSAR: Middle Stretchesof the Mekong River north of Stoeng Treng Wetland
-Áreas Nacionais de Conservación da Biodiversidade: Phou Dene,
Phou Xiengthong, Thanh Phu (delta)
-Reserva Natural Muons
-PARQUES NACIONAIS: Pha Tam, Kaeng Tana, Dong Hua Sao.
- En Yunnan (China) prodúcese o fenómeno natural dos "Tres Ríos Paralelos". É o sector do
curso superior de tres grandes ríos de Asia: Yangtsé, Mekong e Salween que corren de norte
a sur fluindo paralelamente sen cruzarse e pasando por vales de gorxas de máis de 3.000 m
de profundidade e montañas nevadas de 6.000 m sobre o nivel do mar. A zona está
declarada Reserva da Biosfera pola UNESCO.

DATOS
HISTÓRICOS

As marxes do Mekóng estiveron poboadas desde tempos moi antigos e nelas
desenvolvéronse distintas civilizacións que deixaron numeroso monumentos.
No século XIX os franceses tentaron buscar unha ruta navegable río arriba cara a China e
atoparon os rápidos de Kratié.
Vientián (capital de Laos) é famosa polas súas canles, vivendas construídas sobre pilotes e
pagodas.
Luang Prabang, foi capital do estado Tai-laosiano e máis tarde do reino de Laos, ata a época
colonial francesa.
É denominado polos Vietnamitas Cửu Long, en tibetano Dza-chu, en chinés Lan-ts'ang
Chiang , e en tai Mae Nam Khong
Case a metade do curso total do Mekong transcorre dentro da China, onde é chamado o "río
turbulento" por mor das gorxas e precipicios que atravesa. Cando deixa China, as augas
corren a 500 m de altura.
Cada ano captúranse no Mekong 1.300.000 toneladas de peixe.Recentemente os
investigadores descubriron máis de mil novas especies no río Mekong: 519 plantas, 279
peixes, 88 ras e 15 mamíferos.

CURIOSIDADES

PROBLEMAS

Contaminación, deforestación, eutrofización das augas, construción de encoros.
Nos últimos anos o exceso de presas está causando a extinción de numerosas especies,
especialmente grandes peixes.
Ríos Asia
RÍO
SALWEEN

NACEMENTO E
FONTES
LONXITUDE
PERCORRIDO:
PAÍSES
PERCORRIDO
LINEAL
DESEMBOCADURA

Montes Tanggula (Meseta do Tíbet) a 5.450 m de altitude.

CUNCA

Superficie: 320.000 km2

SERRAS MÁIS
IMPORTANTES

NORTE: Meseta do Tibet
LESTE: Taniantaweng, Nu, Dawna
OESTE: Meseta Shan

AFLUENTES
DEREITA
AFLUENTES
ESQUERDA
FENÓMENOS
XEOLÓXICOS
DESTACADOS

Teng

CLIMA

Tropical e frío-continental nas cabeceiras.

TIPO DE RÉXIME

Pluvio-nival. O fluxo de base está proporcionado polos glaciares tibetanos, aínda que
aumenta de forma considerrable polos monzóns ao chegar ás terras baixas.

CAUDAL

10.000 m3/s

FLORA

Na cunca do Salween atopamos gran variedade de ecosistemas e especies vexetais.
Na parte alta do río aparece bosque de montaña (coníferas, rododendros…). No curso
medio bosques tropicais e no delta abondan os manglares. Téñense catalogado máis de
6.000 especies de plantas entre as que se atopan moitos endemismos.

FAUNA

Hai unha gran diversidade de especies animais e moitos endemismos: 140 especies de
peixes, 15 especies de tartarugas…

2.400 km
China, Nyanmar (Birmania) e Tailandia
Cidades: Sog Xian, Kunlong, Hsuphang. Pha-an, Malwlamyne
Golfo de Martaban, no mar de Andamán ( Océano Índico).

O río percorre profundos vales entre montañas. Gran parte da cunca componse dun canón,
xeralmente paralelo á converxencia da placa da India e o subcontinente asiático
continental.
Entre o Tibet e as mesetas de Yunan-Guizhou cae polo Gran Canón do Leste ou Gran Canón
da China.
Na desembocadura forma un delta.

APROVEITAMENTO Subministro de auga para poboacións, agricultura e industrias; pesca, enerxía…
Na cunca viven arredor de 10 millóns de persoas, unha gran parte adicada á agricultura
(destaca o cultivo do arroz).
Só é navegable en pequenos tramos xa que abondan as zonas de rápidos.
ESPAZOS
PROTEXIDOS

Parques Nacionais: Tres ríos Paralelos de Yunnan (tamén Patrimonio da Humanidade),
Salawin, Lum nan Kong...

DATOS
HISTÓRICOS

A zona está habitada desde tempos moi antigos. No río vivían numerosas poboacións
indíxenas: Karen Nu, Lisu, Shan, Karenni, Wa, Tai, Mon e Yintailai.
O canón do río foi o esceario dunha importante batalla entre China e Xapón na 2º Guerra
Mundial, a Campaña Salween.

PROBLEMAS

Contaminación, erosión das beiras e diminución do caudal por deforestación (explotación
de teca).
Hai numerosos proxectos para construír grandes encoros que afectarían en gran maneira a
vída no río e as actividades tradicionais.
RÍO
IRAWADI
AYEYARWADI

NACEMENTO E
FONTES
LONXITUDE
PERCORRIDO:
PAÍSES
PERCORRIDO
LINEAL
DESEMBOCADURA
CUNCA

Confluencia dos ríos Mali Hka e N’Mai Hka.
A fonte mais lonxana atópase, preto do Hkakabo Razi, no glaciar Languela (Surleste do
Himalaia).
2.170 km
Nyanmar (Birmania)
Cidades: Mytkyna, Katha, Mandalay, Chank, Allanmyo, Prome, Henzada, Pathein, Rangún.
Mar de Andamán. Océano Índico.
Superficie: 411.000 km2

SERRAS MÁIS
IMPORTANTES

NORTE: montes Gaolingong
OESTE: Patkai Bum, Naga, Chin, Arakan Yoma.
LESTE: Nu Shan

AFLUENTES
DEREITA
AFLUENTES
ESQUERDA
FENÓMENOS
XEOLÓXICOS
DESTACADOS

Chindwinn

CLIMA
TIPO DE RÉXIME
CAUDAL
FLORA

FAUNA

Shwell, Taping
Glaciares nas fontes do río.
Entre Mytkyna e Mandalay o Irrawaddy flúe a través de tres canóns.
Campo volcánico da meseta de Singu (Létha Taung).
Delta: de gran tamaño (290 km) con nove brazos. A gran cantidade de sedimentos fai que
avance 50 m por ano.
Tropical, máis frío nas cabeceiras (de montaña).
Nival e pluvial.
13.000 m3/s
O caudal varía moito ao longo do ano. As chuvias monzónicas fan aumentar o caudal de
maio a mediados de outubro e o desxeo das neves faino aumentar no verán.
A gran diversidade da ecorrexión vai asociada a unha gran variedade de ecosistemas e
especies vexetais.
Na parte alta do río aparecen bosque de coníferas, rododendros… Na parte baixa bosques
tropicais e suptropicais e nas zonas máis seca abondan os bosques de teca (Tectona
hamiltoniana), espiño (Terminalia oliveri), Dipterocarpus tuberculatus…
No delta abondan os manglares.
O río Irrawaddy e os bosques da súa cunca acollen unha gran diversidade de animais:
MAMÍFEROS: golfiño do Irrawaddy (Orcaella brevirostris) en grave perigo de extinción,
sambar (Cervus unicolor equino), Cervus porcinus , elefantes asiáticos, tigres de Bengala,
macaco cangrexeiro, lontra…
AVES: pelícanos (Pelecanus philippensis), gaivotas, (Larus brunnicephalus), corvos mariños,
galiñolas, avesol (Heliopais personata), patos (Cairina scutulata), Charadrius mongolus,
Chlidonias hibrida, Hydroprogne caspia, Tringa glareola…
PEIXES: unhas 43 especies
APROVEITAMENTO

ESPAZOS
PROTEXIDOS
DATOS HISTÓRICOS
CURIOSIDADES
PROBLEMAS

RÉPTILES: pitón birmana, crocodilo mariño (Crocodylus porosus), Tartaruga cuberta
india (Pangshura tecta), tartarugas mariñas (Lepidochelys olivacea, Caretta caretta,
Chelonia mydas, Eretmochelys imbricata, Dermochelys coriacea.
Subministro de auga para agricultura, consumo e industria; navegación, pesca, enerxía
eléctrica...
É navegable en máis de 1.600 km. Na actualidade é a vía comercial máis importante de
Birmania para o transporte de persoas e todo tipo de produtos: petróleo, madeira,
algodón, froitas...
Hai numerosas presas para aproveitamento hidroeléctrico.
Reservas Meinmahla, Minwuntaung.
Parque Nacional Alaungdaw Kathpa.
O río Irrawaddi era utilizado como vía comercial de navegación no século VI. En tempos
coloniais era coñecido co nome de “camiño a Mandalay”.
No século XII había construída unha extensa rede de canles para regar os campos de arroz.
Creese que o nome "Irawadi" é unha derivación do termo sánscrito "airavati", que
significa río elefante. O actual goberno de Birmania cambiou o nome polo de Ayeyarwady.
Contaminación, erosión das beiras e diminución do caudal por deforestación e obras,
extinción de especies...
RÍO
GANXES
(GANGA)

NACEMENTO E
FONTES

Glaciar Gangotri a máis de 7.000 m de altitude no Himalaia Central, onde se chama Bhâgiratî
(no estado indio de Uttaranchal).

LONXITUDE

2,510 km
Considerando o sistema Ganxes-Brahmaputra, o de maior lonxitude é o Brahmaputra, con
2.896 km.
India, Bangladés, Nepal

PERCORRIDO:
PAÍSES
PERCORRIDO
LINEAL
DESEMBOCADURA

CONCA
SERRAS MÁIS
IMPORTANTES
AFLUENTES
DEREITA
AFLUENTES
ESQUERDA
FENÓMENOS
XEOLÓXICOS
DESTACADOS

Chandigrh-Saharanpur-Kampur-Benarés-Patna-Calcuta
Golfo de Bengala, formando un vasto delta no Sundarbans, onde se xunta ao Río
Brahmaputra e Meghna para formar o maior delta fluvial do mundo. No delta divídese en
moitos ríos menores, un é o río Hoogli preto de Calcuta; outro o Padma, que penetra en
Bangladés.
Superficie: 907.000 km²
NORTE E LESTE: Himalaia
SUROESTE: Winddhya, Satpura
Chambal, Betwa, Son
Ghaghan, Kosi, Yarlung-Zangbo, Padna
O río Brahmaputra nace no glaciar Kubigangri, preto do monte Kailāsh, no Himalaia e,
despois dun percorrido de 2.896 km desauga no Golfo de Bengala formando parte do delta
do Ganxes. No seu percorrido pola Meseta do Tibet (1.200 km) é navegable.
O río Ganxes salva máis de 7.000 m de desnivel desde os cumes do Himalaia ata o delta.
Na parte alta atopamos glaciares, vales profundos, canóns e mesetas achairadas. No curso
medio e baixo discorre maino formando meandros, illas e araeais. Preto da desembocadura
forma un enorme delta xunto co Brahamaputra.
O Delta do Ganxes é o maior do mundo con 105.000 km² de superficie. É unha zona moi
fértil e nela cultívase sobre todo té, iute e arroz. Está habitada por máis de 143 millóns de
persoas.

CLIMA
TIPO DE RÉXIME
CAUDAL

FLORA

De alta montaña (curso alto) e tropical
Nival no curso superior (enchentes na primavera serodia) e pluvial (enchentes no verán
polos monzóns)
14 270 m³/s (medio)
Ao xuntarse as augas do Ganxes e o Brahmaputra forman un río cun caudal de 35.000 m³/s
(no principal brazo do delta), ocupando o terceiro lugar do mundo.
De alta montaña e tropical.
Mangles na desembocadura e bosque de tipo monzónico de perennifolias, no que abondan
as lianas, os epífitos, as palmeiras colgantes e os fentos. Esta vexetación natural foi moi
degradada pola acción antrópica, e as especies máis comúns son as moreiras, litchis, cítricos,
hevea, cacaotales, cafetais e especies madeirables como los eucaliptos e os chopos.
FAUNA

MAMÍFEROS: golfiño do río Ganxes (Platanista gangetica gangetica), golfiño de Irrawaddy
lontra ( Lutrogale perspicillata)...
AVES: avetarda india ( Ardeotis nigriceps ), patos, agachadizas, sisón de penacho
(Sypheotides indicus), ganso asiático (Anser indicus)...
RÉPTILES: crocodilo das marismas (Crocodylus palustris), gavial (Gavialis gangeticus)...
PEIXES: familia Notopteridae, ciprínidos, bagre (Clarias batrachus ), gouramis (Anabantidae),
chano (Chanos chanos ), tiburón do Ganxes (Glyphis gangeticus )...

APROVEITAMENTO Regadío, subministro ás cidades, navegación, pesca, acuicultura, deportes, lecer...
O río ten dúas presas principais. A primeira preto de Haridwâr, desvía unha grande parte das
augas, procedentes do Himalaia, para o canal superior do Ganxes, construído polos
británicos en 1854, a fin de regar as terras dos arredores. Ese desvío de augas é a causa
principal do deterioro da navegabilidade do seu curso. O outro encoro é unha central
hidroeléctrica en Farakka, preto do punto da entrada principal do río en Bangladesh e que
desvía parte das augas do Hûglî. Esta presa é unha fonte de conflitos entre a India
e Bangladesh, desde a súa construción en 1975.

ESPAZOS
PROTEXIDOS

Zona do Himalaia: Rajaji Parque Nacional , Parque Nacional de Jim Corbett, Parque Nacional
de Dudhwa
A rexión do delta (Parque Nacional de Sundarbans, «fermosos bosques»); é unha área de
espesos bosques de manglares e un dos principais hábitats do tigre de Bengala foi declarada
como Patrimonio da Humanidade pola Unesco en 1997 (395 km²).

DATOS
HISTÓRICOS

O val do Ganxes está habitado desde tempos moi antigos e as súas beiras acollen un
importante patrimonio histórico e cultural.

TRADICIÓNSLENDAS

O Ganga ou Ganxes está considerado como sagrado polo hinduísmo. A immersión no Ganxes
permite que o crente lave os seus pecados e a dispersión das cinzas no río, logo da
cremación do cadáver, pode beneficiar unha mellor vida futura.
Os devotos hindús peregrinan para se bañar nas súas augas e practicar a meditación nas
súas beiras. Ao longo do percorrido do Ganxes hai varios sitios sagrados hindús, como
Haridwâr (ou Hardwâr) e Vârânasî (ás veces chamado Kâshî ou Bénarès).

CURIOSIDADES

O nome «Ganxes» ven da palabra sánscrita «gáṅgā», que significa «vai, vai» (que se move
rápidamente).

PROBLEMAS

É un dos ríos máis contaminados do mundo pola gran cantidade de poboación da súa cunca
(unha das máis densas do mundo), as industrias, as prácticas de tirar cinzas e cadáveres ao
río...
Ríos Asia
RÍO INDO

NACEMENTO E
FONTES

LONXITUDE
PERCORRIDO:
PAÍSES
PERCORRIDO
LINEAL
DESEMBOCADURA
CUNCA
SERRAS MÁIS
IMPORTANTES
AFLUENTES
DEREITA
AFLUENTES
ESQUERDA
FENÓMENOS
XEOLÓXICOS
DESTACADOS

Fórmase pola confluencia dos ríos Sengge Zangbo e Gar que drenan as cordilleiras de
Nganglong Kangri e Gangdise Shan e discorren por algúns dos principais vales da
cordillera do Himalaia.
A fonte máis lonxana está preto do lago Mana Sarovar, na Meseta do Tibet, a 5.500 m de
altitude.
3.200 km
China, India, Afganistán e Pakistán.
Cidades: Skardu, Chilas, Dera, Sukkur, Sehwan, Hyderabad
Sapta Sindhu. Mar Arábigo (Océano Índico)
Superficie: 1.165.000 km²
NORTE: Karakorum, Hindukush
LESTE: Deserto Indio, Meseta do Tibet
OESTE: Khirtar, Brahui, Toba Kakar
Shiok, Gilgit, Kabul e Gumal
Zanskar e Panjnad

No curso alto ten un percorrido con moito desnivel desde os 5.500 m de altitude do Tibet.
Abeira polo norte o Nanga Parbat e discorre entre canóns de 4.500-5.200 m de
profundidade.
No curso medio atravesa as chairas de Panyab onde é intensamente desviado para
regadío.
Na desembocadura alimenta o abano submariño do Indo, que é o segundo corpo
sedimentario da Terra, cuns 5 millóns de km³ de material erosionado das montañas do
Karakorum e Himalaia.
Frío de montaña no curso alto e tropical seco nos cursos medio e baixo.
CLIMA
Pluvio-nival . Está alimentado polas neves e glaciares das cordilleiras do Himalaia,
TIPO DE RÉXIME
Karakorum e Hindu Kush e polas chuvias monzónicas. Ten augas altas de xullo a setembro
e sofre frecuentes enchentes.
6.600 m³/s
CAUDAL
En xeral as rexións do val do Indo son áridas e con escasa vegetación. No delta hai
FLORA
manglares.
No Indo atópase unha especie única, o golfiño do río Indo (Platanista minor). No censo de
FAUNA
2001 contaron 1.100 exemplares.
Peixe coitelo (Chitala chtala), peixe gato xigante, hilsa; camarón (Macrobrachium);
gavial...
APROVEITAMENTO Abastecemento de auga (para o consumo, a agricultura e a industria), pesca, acuicultura e
produción de enerxía.
No Indo existe unha das máis complexas redes de canles de rego do mundo. Foron
inicialmente construídas pola xente da civilización do val do Indo, e posteriormente por
enxeñeiros do Imperio Cuxano e do Imperio Mogol. A moderna irrigación foi introducida
ESPAZOS
PROTEXIDOS
DATOS
HISTÓRICOS

TRADICIÓNS
CURIOSIDADES

PROBLEMAS

pola British East India Company en 1850
Os amplos proxectos de rego e presas proporcionan as bases para a gran produción de
cultivos en Paquistán, como algodón, cana de azucre e trigo. As presas tamén xeran
enerxía eléctrica para as industrias pesadas e os centros urbanos.
Parque Nacional Hemit, Parque Nacional Río Indo, Keti Bunder Norte, Lago Kinjhar, Thal,
Lago Chashma, Tangir...
A zona do delta del Indo está considerada como unha das rexións ecolóxicas máis
importantes do planeta.
Descubríronse xacementos paleolíticos no val do Indo en Pothohar, preto de Islamabad e
en Mardar evidencias de covas habitadas desde hai 15.000 anos.
Entre 7000 a 1750 desenvolveuse a Cultura do Val do Indo. Alí formáronse algunhas das
cidades máis grandes do mundo desa época: Harappa e Mohenjo-Daro.
Os primeiros europeos en chegar a esta zona foron os exércitos de Alejandro Magno.
Os poboadores do Indo son diversos en culturas e nacións. Nas beiras do río atópanse
importantes monumentos como os mosteiros de Stakna, Mashro, Thikse e Shey.
No río hai varios lugares sagrados de peregrinación para os hindús.
O Delta do Indo mencíonase no Rig-Veda (o texto máis antigo da India, de mediados do II
milenio a.C. como Sapta Sindhu (Sete Ríos).
No Indo prodúcese o fenómeno do macareo, unha gran onda que se forma ao subir a
marea e que penetra río arriba moitos quilómetros.
En setembro de 2010, houbo grandes enchentes que causaron a morte de 2.000 persoas
e a destrución de máis de un millón de fogares.
Enchentes, contaminación, sobreexplotación, extinción de especies...
RÍO SHATT
AL-ARAB
Tigris -Éufrates

NACEMENTO E
FONTES

Fórmase pola confluencia dos río Tigris (nace nos monte Tauro, en Turquía) e Éufrates
(que se forma da confluencia dos ríos Murat Si e KaraSu, ao noroeste do lago Van e nas
montañas Kargaparazi no Cáucaso).

LONXITUDE

Sahtt al-Arab: 200 km. Ata a fonte máis lonxana (Éufrates co Kara) 2.780 km. Tigris 1.900
km.
Irán, Iraq, Siria e Turquía

PERCORRIDO:
PAÍSES
PERCORRIDO
LINEAL

Cidades: No Tigris: Diyarbakir, Mossul, Samarra, Bagdag, No Éufrates: Abu Kamal, Hit, Ar
Ramada, Ah-Nasiriyah. No Shatt al Arab Basora e Abadan.

DESEMBOCADURA

Golfo Pérsico (Océano Índico)

CUNCA

Superficie: Éufrates 765 831 km2. Tigris 258.000 km2

SERRAS MÁIS
IMPORTANTES

OESTE: deserto de Siria, Al-Hajarah
LESTE: montes Zagros
NORTE: montes Tauro e Cáucaso

AFLUENTES
DEREITA
FENÓMENOS
XEOLÓXICOS
DESTACADOS

Karoun

CLIMA
TIPO DE RÉXIME
CAUDAL

Continental de montaña nos cursos altos e árido nos cursos medios e baixos.
Nival. Ten augas altas no mes de abril.
1.750 m3/s

FLORA

Cursos altos: carballos,árbores de pistacho, roseiras, cereais silvestres...
Cursos medios: vexetación esteparia: artemixas, quenopodios... e desértica con bosques
de palmeiras datileiras
Curso baixo: carrizos, xuncos...

FAUNA

Peixes (ciprínidos, salmón do Tigris… ), réptiles (tartaruga de caparazón brando-Rafetus
eufraticus), aves (cegoñas, ibis calvo do norte, garzas, parrulos, corvos mariños…)

Os cursos altos dos ríos Tigris e Éufrates discorren vor vales estreitos e de montaña onde
abondan os canóns e rápidos. Os cursos medio e baixo teñen pouco desnivel e discorren
por áreas desérticas.

APROVEITAMENTO Subministro de auga para usos urbáns, agricultura, industria; pesca, navegación, enerxía
eléctrica.
O Tigris é navegable ata Bagdag ,por botes de pouco caladao e, con balsas, ata Mosul.
O Éufrates é navegable só por embarcacións de pouco calado que poden chegar ata Hir,
1.930 km augas arriba.
Unha canle de 885 km une o Tigris co Éufrates e serve como ruta para barcazas.Nos ríos
hai numerosas represas para regadío e produción de enerxía eléctrica.
ESPAZOS
PROTEXIDOS

Parque Nacional das Marismas de Mesopotamia (Éufrates)
Humidais Ramsar: Marismas de Shadegan e Marismas de Hawized.

DATOS
HISTÓRICOS

En Mesopotamia, entre os ríos Tigris e Éufrates desenvolveuse unha civilización moi
antiga e importante. Sumeria data do 4.000 a.C e importantes cidades atopábanse nas
beiras do río Éufrates: Mar, Sippar, Nippur, Shuruppak, Uruk... Máis tarde os imperios de
Babilonia, Asiria e Persia.
O río foi desde hai moitos séculos fonte de conflictos fronteirizos entre os países das
beiras.

CURIOSIDADES

O Tigris aparece citado na Biblia como un dos catro ríos do paraíso.
Na mitoloxía sumeria o Tigris foi creado polo deus Enki.

PROBLEMAS

Secas, deforestación, sobreexplotación, contaminación…
RÍO
URAL

NACEMENTO E
FONTES
LONXITUDE

Ao sur dos montes Urais

PERCORRIDO:
PAÍSES
PERCORRIDO
LINEAL
DESEMBOCADURA

Rusia e Kazajistán

CUNCA

Superficie: 231.000 km²

SERRAS MÁIS
IMPORTANTES

Norte: Montes Urais.
Leste: Meseta Turgai e montes Mugodz.
Oeste: Montes Urais.

AFLUENTES
DEREITA
AFLUENTES
ESQUERDA
FENÓMENOS
XEOLÓXICOS
DESTACADOS
CLIMA
TIPO DE RÉXIME
CAUDAL

Sakmará

FLORA
FAUNA

2.428 km

Cidades:Magnitogorsk, Orsk, Oremburg, Uralsk, Kalmikovo, Atyran
mar Caspio.

Or e Ilek
Ten un importante tramo que discorre entre montañas e logo cruza a estepa semiárida e
zonas chairas onde forma numerosos meandros. Desemboca formando un delta.
Continental e semiárido
Nival
400 m³/s de media, con grandes oscilacións, pódense acadar nun mesmo punto un máximo
de 14.000 m³/s e un mínimo de 13,3 m³/s.
Ten augas baixas ao final do inverno e augas altas na primavera.
No curso alto bosques e no medio e baixo plantas esteparias.
Os humedais e zonas próximas ao delta son importantes para as AVES migratorias na ruta
de Asia. Acollen moitas especies endémicas e en perigro de extinción, como o gran pélícano
branco, pelícano dálmata, corvo mariño pigmeo, garzotas, flamingos, garzas, cullereiros,
malvasía cabecinegra, porrón, hubara, gaivotas, grous (común e damisela), ciños…
PEIXES: no curso inferior hai 47 especies: ciprínidos (kutum -Rutilus frisii kutum-) percas,
salmóns (do Caspio, branco e común), esturións (Acipenser baerii, Acipenser
gueldenstaedti, Acipenser persicus) , bagres…
MAMÍFEROS: varios endemismos: serotino de Bobrinski (Eptesicus bobrinskoi ) e furón
búlgaro ou xaspeado (Vormela peregusna), foca do Caspio (no delta).
RÉPTILES: tartarugas de pantano ou galápago de Muhlenberg (Glyptemys muhlenbergii),
serpes de auga, serpe do Caspio (Coluber caspius) …
ANFIFIOS: ra verde e de lago.
APROVEITAMENTO Subministro de auga urbán, para agricultura e as industrias, navegación, enerxías
hidroeléctrica, pesca.
Presas: Verjneurálskoye, Iriklínskoye...
O río é navegable ata Uralsk. Hai un porto en Atyrau, na desembocadura.

ESPAZOS
PROTEXIDOS
DATOS
HISTÓRICOS

Mar Caspio, Akhaiykskiy, Budarinskiy, Kirsanavskiy, Bashkiria, Yuzhno-Uralsky

CURIOSIDADES

Tradicionalmente considérase límite entre Europa e Asia.

PROBLEMAS

Contaminación sobreexplotación, extinción de especies...

No mapa de Ptolomeo (século II a, de C) o río Ural aparece como Jajykon. Ete nome é de
orixe turca e é actualmente oficial en Kazajstán e na lingua Bashkira. Nos textos europeos
posteriores aparece a veces como Rhymnus fluvius e na crónica rusa de 1140 como Yaik. En
1775 Catalina II de Rusia cambioulle o nome en ruso.
Nos séculos X ao XVI a cidade de Saray-juk (Saraichik), actualmente na provincia de Atyrau
de Kazajstán, foi un importante centro de comercio na Ruta da Seda.
RÍO AMU
DARIA

NACEMENTO E
FONTES

Fórmase pola unión dos ríos Vakhsh e Pjandz.
Río Vakhsh (786 km), nace na serra Alajskij (val de Alai).
Río Pjandz (1.125 km) nace na meseta do Pamir.

LONXITUDE
PERCORRIDO:
PAÍSES
PERCORRIDO
LINEAL

2.540 km
Afganistán, Tayikistán, Turkmenistán, Uzbequistán.

DESEMBOCADURA
CUNCA
SERRAS MÁIS
IMPORTANTES

Mar de Aral
Superficie: 534.739 km².

AFLUENTES
DEREITA
AFLUENTES
ESQUERDA
FENÓMENOS
XEOLÓXICOS
DESTACADOS
CLIMA

Vakhsh, Zeravshan

TIPO DE RÉXIME

Nival e pluvial. Verte no Mar de Aral arredor de 55 m3 de auga que ven das montañas do sur,
onde a precipitación anual é duns 1.000 milímetros. O exceso de evaporación e a derivación
de auga para o rego impide que gran parte da agua chegue ao mar.

CAUDAL

1.400 m3/s

FLORA

Plantas de montaña no curso alto e de estepa e deserto nos cursos medio e baixo.

FAUNA

Carpa, bagre, esturión (Psudoscaphirhynchus kaufmann), gaivotas, pelícanos...

Cidades: Sajman, Murgab, Niznij P,andz, Termez, Cardzev, Dojnav, Urgenc, Nukos
No Zeravshan: Samarkanda.

NORTE: Alajskij, Turkestankij
SUR: Pamir, Hindukush
LESTE: Pamir

Konduz
No curso alto hai glaciares e salva un gran desnivel. Logo o curso faise máis tranquilo.

Frío de montaña no curso alto e estepario e seco no resto.

APROVEITAMENTO Subministro de auga para as cidades, a agricultura e a industria; aproveitamento
ESPAZOS
PROTEXIDOS

hidroeléctrico, pesca, navegación.
É navegable durante 1.450 km.
Reservas Naturais: Baday-Turgai, Tigrovaya Balka
Reservas Naturais Estatais: Amu-Darya, Shurkhanskiy
Reservas de vida silvestre: Iman Sahib (Kunduz), Darkad (Takhar)
Refuxio natural: Dashlidzunsky
Hai evidencias de que os glaciares de Pamir proporcionaron moita auga ao río durante os
séculos XIV e XII a.C.
Os escritos históricos indican que en diversas épocas o río desembocaba no mar de Aral ou
no mar Caspio, ou en ambolosdous. O último cambio de desembocadura está documentado
no século XIII, cando se produce a conquista de Kunya-Urgench polos mongois despois de
desviar o Amu-Daria para anegar a cidade. Antes o río discurría atravesando a cunca do lago
Sariqamish, formando rápidos e fervenzas polo cauce, actualmente seco, do Uzboy e
desembocaba nunha gran badía ao leste do Caspio.

CURIOSIDADES
PROBLEMAS

A poboación local chámalle ao río Jayhoun (‫ . )ج يحون‬Tamén se coñecía así nos escritos
islámicos medievais.
Sobreexplotación por exceso de regos, destrución de ecosistemas, extinción de especies.
RÍO
SIR DARIA

NACEMENTO E
FONTES

Fórmase pola unión dos ríos Naryn e Kara Darya.
Río Naryn (807 km), nace nas nontañas Tian Shan no Kirguistán.
Río Kara Darya (177 km) nace no leste de Uzbekistán.

LONXITUDE

2.212 km (coas fontes no río Narym, acada os 3.078 km)

PERCORRIDO:
PAÍSES
PERCORRIDO
LINEAL
DESEMBOCADURA

Kazajistán, Uzbekistán, Tayikistán, Kyrgizstán.

CUNCA
SERRAS MÁIS
IMPORTANTES
AFLUENTES
DEREITA
FENÓMENOS
XEOLÓXICOS
DESTACADOS
CLIMA

Superficie: 782.669 km², aínda que actualmente apenas 200 000 km² contribúen realmente
coas súa augas á corrente principal

TIPO DE RÉXIME

Nival

CAUDAL

37 km³, moi irregular

FLORA

A típica das estepas asiáticas, plantas de ribeira nas beiras do río e de montaña nos cursos
altos.

Cidades: Namangan, Hudzand, Cardara, Terenozek, Kazalynsk
Mar de Aral

Chirchig, Arys
O curso alto discorre por profundos vales das cordilleiras de Asia Central. O resto do curso
atravesa a estepa onde forma amplas chairas de inundación.
Continental, frío e seco.

Carpa, bagre, esturión (Pseudoscaphirhychus fedtschenkoi), gaivotas, pelícanos...
FAUNA
APROVEITAMENTO Subministro de auga para as cidades, a agricultura e a industria, pesca, navegación, lecer...
Un extenso sistema de canles, algúns construídos no século XVIII, derivan do río,
especialmente para regar o algodón.
O maior encoro é o Kairakkunm, cunha superficie de 520 km ² e 4,16 mil millóns de metros
cúbicos de capacidad de almacenamento de auga.

ESPAZOS
PROTEXIDOS
DATOS
HISTÓRICOS

Parque Natural Ugam Chatkal
Os antigos Gregos coñecíano cos nomes de Jaxartes ὁ Ιαξάρτης e Orexartes. Foi o límite
norte dos territorios conquistados por Alejandro Magno.
O nome actual ven do idioma persa (‫ , س يردري ا‬Yakhsha Arta, que significa o «Gran
nacarado», unha referencia á cor da auga do río).
En escritos islámicos medievais era coñecido como Sayhoun (‫ ,) س يحون‬un dos catro ríos do
Paraíso.
CURIOSIDADES

O exceso de explotación do río (xunto co Amu-Daria) para regadío causou a diminución do
volume de agua no Mar de Aral, considerado un dos maiores desastres ambientais e
humanos da historia. O caudal do río Sir Daria diminui nun 90%.
No 1960, o mar de Aral, alimentado polos ríos Amu Daria e Sir Daria, tiña unha superficie de
68 mil km2,un volume de 1.100 km3, unha profundidade media de 16 m e unha salinidade
de 10 g/l (1/3 mais baixa que a dos oceanos). Producía cada ano 40 mil toneladas de pesca e
mantiña a rica variedade biolóxica da rexión. Nesa mesma década, as autoridades soviéticas
intensificaron a política de regadíos, utilizando a agua dos rios, para poder cultivar 7 millóns
de hectáreas de algodón en Asia Central. En pouco tempo o Usbequistán convertiuse no
cuarto produtor mundial, e no segundo exportador de “ouro branco”. Tal éxito económico
provocou, pola contra, enormes danos ao medio ambiente e ás poboacións da rexión,
principalmente a mais de 1 millón de persoas da Karakalpakia, república autónoma do
Usbequistán.
Na actualidade o Mar de Aral perdeu o 60% da súa superficie, o 80 % do volume, ten unha
salinidade de 45 g/l (por enriba da media dos océanos) e o litoral recuou mais de 80 km. En
1990 mais do 90% das terras húmidas de arredor do mar secaron.
O Ecosistema do Mar de Aral e os deltas dos ríos están practicamente destruídos, pola seca,
a altísima salinidade e a cantidade de produtos tóxicos acumulados nos sedimentos.

PROBLEMAS

Contaminación, sobrexplotación, destrución de ecosistemas e extinción de especies.

More Related Content

What's hot

Lago de Sanabria
Lago de SanabriaLago de Sanabria
Lago de Sanabriamonadela
 
Río Vermello Sông Hông
Río Vermello  Sông HôngRío Vermello  Sông Hông
Río Vermello Sông Hôngiesasorey
 
Ríos África
Ríos ÁfricaRíos África
Ríos Áfricaiesasorey
 
LIC Os Ancares-O Courel- 2-Courel
LIC Os Ancares-O Courel- 2-CourelLIC Os Ancares-O Courel- 2-Courel
LIC Os Ancares-O Courel- 2-Courelmonadela
 

What's hot (7)

Traballo tema 1 sociais
Traballo tema 1 sociaisTraballo tema 1 sociais
Traballo tema 1 sociais
 
Lago de Sanabria
Lago de SanabriaLago de Sanabria
Lago de Sanabria
 
Rusia 01
Rusia 01Rusia 01
Rusia 01
 
Río Vermello Sông Hông
Río Vermello  Sông HôngRío Vermello  Sông Hông
Río Vermello Sông Hông
 
Ríos África
Ríos ÁfricaRíos África
Ríos África
 
LIC Os Ancares-O Courel- 2-Courel
LIC Os Ancares-O Courel- 2-CourelLIC Os Ancares-O Courel- 2-Courel
LIC Os Ancares-O Courel- 2-Courel
 
Xeografagaliza
XeografagalizaXeografagaliza
Xeografagaliza
 

Similar to Ríos Asia

Ríos Europa
Ríos EuropaRíos Europa
Ríos Europaiesasorey
 
Río Salween
Río SalweenRío Salween
Río Salweeniesasorey
 
Unidade 3 auga na terra
Unidade 3 auga na terraUnidade 3 auga na terra
Unidade 3 auga na terracamposseijo
 
Tema 4 Ríos e mares
Tema 4 Ríos e maresTema 4 Ríos e mares
Tema 4 Ríos e maresrubempaul
 
Río San Lourenzo
Río San LourenzoRío San Lourenzo
Río San Lourenzoiesasorey
 
Tema 2: continentes, océanos e mapas.
Tema 2: continentes, océanos e mapas.Tema 2: continentes, océanos e mapas.
Tema 2: continentes, océanos e mapas.mariamarga123
 
Río Neira
Río NeiraRío Neira
Río Neiramonadela
 
Río Mackenzie
Río MackenzieRío Mackenzie
Río Mackenzieiesasorey
 
Río Amarelo (Huang He)
Río Amarelo (Huang He)Río Amarelo (Huang He)
Río Amarelo (Huang He)iesasorey
 
un rio.Xeneralidades
un rio.Xeneralidadesun rio.Xeneralidades
un rio.XeneralidadesLOPEZMOURENZA
 
Río Vístula
Río VístulaRío Vístula
Río Vístulaiesasorey
 
Tema4 141028161045-conversion-gate01 (1) (1)
Tema4 141028161045-conversion-gate01 (1) (1)Tema4 141028161045-conversion-gate01 (1) (1)
Tema4 141028161045-conversion-gate01 (1) (1)LOPEZMOURENZA
 

Similar to Ríos Asia (20)

RIOS DE EUROPA
RIOS DE EUROPARIOS DE EUROPA
RIOS DE EUROPA
 
Ríos Europa
Ríos EuropaRíos Europa
Ríos Europa
 
Río Ural
Río UralRío Ural
Río Ural
 
Río Salween
Río SalweenRío Salween
Río Salween
 
Unidade 3 auga na terra
Unidade 3 auga na terraUnidade 3 auga na terra
Unidade 3 auga na terra
 
Tema 4 Ríos e mares
Tema 4 Ríos e maresTema 4 Ríos e mares
Tema 4 Ríos e mares
 
Río San Lourenzo
Río San LourenzoRío San Lourenzo
Río San Lourenzo
 
Río Yukón
Río YukónRío Yukón
Río Yukón
 
Río Rin
Río RinRío Rin
Río Rin
 
Tema 2: continentes, océanos e mapas.
Tema 2: continentes, océanos e mapas.Tema 2: continentes, océanos e mapas.
Tema 2: continentes, océanos e mapas.
 
Río Neira
Río NeiraRío Neira
Río Neira
 
Río Volga
Río VolgaRío Volga
Río Volga
 
Río Arnoia
Río ArnoiaRío Arnoia
Río Arnoia
 
Río Mackenzie
Río MackenzieRío Mackenzie
Río Mackenzie
 
Río Amarelo (Huang He)
Río Amarelo (Huang He)Río Amarelo (Huang He)
Río Amarelo (Huang He)
 
Os ríos
Os ríosOs ríos
Os ríos
 
un rio.Xeneralidades
un rio.Xeneralidadesun rio.Xeneralidades
un rio.Xeneralidades
 
Os ríos
Os ríosOs ríos
Os ríos
 
Río Vístula
Río VístulaRío Vístula
Río Vístula
 
Tema4 141028161045-conversion-gate01 (1) (1)
Tema4 141028161045-conversion-gate01 (1) (1)Tema4 141028161045-conversion-gate01 (1) (1)
Tema4 141028161045-conversion-gate01 (1) (1)
 

More from iesasorey

Macroinvertebrados Elena.pptx
Macroinvertebrados Elena.pptxMacroinvertebrados Elena.pptx
Macroinvertebrados Elena.pptxiesasorey
 
Macro Invertebrados Saray.pptx
Macro Invertebrados Saray.pptxMacro Invertebrados Saray.pptx
Macro Invertebrados Saray.pptxiesasorey
 
RÍOS macroinv..pptx
RÍOS macroinv..pptxRÍOS macroinv..pptx
RÍOS macroinv..pptxiesasorey
 
P.PROXECTA-ROTEIRO MATEMÁTICO-23.pdf
P.PROXECTA-ROTEIRO MATEMÁTICO-23.pdfP.PROXECTA-ROTEIRO MATEMÁTICO-23.pdf
P.PROXECTA-ROTEIRO MATEMÁTICO-23.pdfiesasorey
 
Proxecto_23.ppt
Proxecto_23.pptProxecto_23.ppt
Proxecto_23.pptiesasorey
 
Proxecto_rIos_21-22_FeQ1.ppt
Proxecto_rIos_21-22_FeQ1.pptProxecto_rIos_21-22_FeQ1.ppt
Proxecto_rIos_21-22_FeQ1.pptiesasorey
 
Proxecto_rios_2122_FeQ.pdf
Proxecto_rios_2122_FeQ.pdfProxecto_rios_2122_FeQ.pdf
Proxecto_rios_2122_FeQ.pdfiesasorey
 
PLAN PROXECTA-MATEMÁTICAS - NATURÉZATE.pdf
PLAN PROXECTA-MATEMÁTICAS - NATURÉZATE.pdfPLAN PROXECTA-MATEMÁTICAS - NATURÉZATE.pdf
PLAN PROXECTA-MATEMÁTICAS - NATURÉZATE.pdfiesasorey
 
Río Limia María Aitana e Carlota.pdf
Río Limia María Aitana e Carlota.pdfRío Limia María Aitana e Carlota.pdf
Río Limia María Aitana e Carlota.pdfiesasorey
 
Traballo Laura Conde (1º Eso B) río Lérez.pdf
Traballo Laura Conde (1º Eso B) río Lérez.pdfTraballo Laura Conde (1º Eso B) río Lérez.pdf
Traballo Laura Conde (1º Eso B) río Lérez.pdfiesasorey
 
Carlos 1º C.pdf
Carlos 1º C.pdfCarlos 1º C.pdf
Carlos 1º C.pdfiesasorey
 
PLAN PROXECTA-MATEMÁTICAS - NATURÉZATE.pdf
PLAN PROXECTA-MATEMÁTICAS - NATURÉZATE.pdfPLAN PROXECTA-MATEMÁTICAS - NATURÉZATE.pdf
PLAN PROXECTA-MATEMÁTICAS - NATURÉZATE.pdfiesasorey
 
Alexander Von Humboldt 2019
Alexander Von Humboldt 2019Alexander Von Humboldt 2019
Alexander Von Humboldt 2019iesasorey
 
Humbolt IES F. Asorey
Humbolt IES F. AsoreyHumbolt IES F. Asorey
Humbolt IES F. Asoreyiesasorey
 
Manuel María o carballo
Manuel María o carballoManuel María o carballo
Manuel María o carballoiesasorey
 
Fotosenelánguloexacto
FotosenelánguloexactoFotosenelánguloexacto
Fotosenelánguloexactoiesasorey
 
As estradas mais incríveis do mundo
As estradas mais incríveis do mundoAs estradas mais incríveis do mundo
As estradas mais incríveis do mundoiesasorey
 
Conrad Gesner, 500 anos
Conrad Gesner, 500 anosConrad Gesner, 500 anos
Conrad Gesner, 500 anosiesasorey
 
Hawai adrián alonso vilar
Hawai   adrián alonso vilarHawai   adrián alonso vilar
Hawai adrián alonso vilariesasorey
 

More from iesasorey (20)

Macroinvertebrados Elena.pptx
Macroinvertebrados Elena.pptxMacroinvertebrados Elena.pptx
Macroinvertebrados Elena.pptx
 
Macro Invertebrados Saray.pptx
Macro Invertebrados Saray.pptxMacro Invertebrados Saray.pptx
Macro Invertebrados Saray.pptx
 
RÍOS macroinv..pptx
RÍOS macroinv..pptxRÍOS macroinv..pptx
RÍOS macroinv..pptx
 
P.PROXECTA-ROTEIRO MATEMÁTICO-23.pdf
P.PROXECTA-ROTEIRO MATEMÁTICO-23.pdfP.PROXECTA-ROTEIRO MATEMÁTICO-23.pdf
P.PROXECTA-ROTEIRO MATEMÁTICO-23.pdf
 
Proxecto_23.ppt
Proxecto_23.pptProxecto_23.ppt
Proxecto_23.ppt
 
Proxecto_rIos_21-22_FeQ1.ppt
Proxecto_rIos_21-22_FeQ1.pptProxecto_rIos_21-22_FeQ1.ppt
Proxecto_rIos_21-22_FeQ1.ppt
 
Proxecto_rios_2122_FeQ.pdf
Proxecto_rios_2122_FeQ.pdfProxecto_rios_2122_FeQ.pdf
Proxecto_rios_2122_FeQ.pdf
 
PLAN PROXECTA-MATEMÁTICAS - NATURÉZATE.pdf
PLAN PROXECTA-MATEMÁTICAS - NATURÉZATE.pdfPLAN PROXECTA-MATEMÁTICAS - NATURÉZATE.pdf
PLAN PROXECTA-MATEMÁTICAS - NATURÉZATE.pdf
 
Río Limia María Aitana e Carlota.pdf
Río Limia María Aitana e Carlota.pdfRío Limia María Aitana e Carlota.pdf
Río Limia María Aitana e Carlota.pdf
 
Traballo Laura Conde (1º Eso B) río Lérez.pdf
Traballo Laura Conde (1º Eso B) río Lérez.pdfTraballo Laura Conde (1º Eso B) río Lérez.pdf
Traballo Laura Conde (1º Eso B) río Lérez.pdf
 
Carlos 1º C.pdf
Carlos 1º C.pdfCarlos 1º C.pdf
Carlos 1º C.pdf
 
PLAN PROXECTA-MATEMÁTICAS - NATURÉZATE.pdf
PLAN PROXECTA-MATEMÁTICAS - NATURÉZATE.pdfPLAN PROXECTA-MATEMÁTICAS - NATURÉZATE.pdf
PLAN PROXECTA-MATEMÁTICAS - NATURÉZATE.pdf
 
Alexander Von Humboldt 2019
Alexander Von Humboldt 2019Alexander Von Humboldt 2019
Alexander Von Humboldt 2019
 
Humbolt IES F. Asorey
Humbolt IES F. AsoreyHumbolt IES F. Asorey
Humbolt IES F. Asorey
 
Marzo 2016
Marzo 2016Marzo 2016
Marzo 2016
 
Manuel María o carballo
Manuel María o carballoManuel María o carballo
Manuel María o carballo
 
Fotosenelánguloexacto
FotosenelánguloexactoFotosenelánguloexacto
Fotosenelánguloexacto
 
As estradas mais incríveis do mundo
As estradas mais incríveis do mundoAs estradas mais incríveis do mundo
As estradas mais incríveis do mundo
 
Conrad Gesner, 500 anos
Conrad Gesner, 500 anosConrad Gesner, 500 anos
Conrad Gesner, 500 anos
 
Hawai adrián alonso vilar
Hawai   adrián alonso vilarHawai   adrián alonso vilar
Hawai adrián alonso vilar
 

Ríos Asia

  • 1. RÍOS DE ASIA Alumnado de 1º de ESO, Adela Leiro, Chus García IES Francisco Asorey, xuño 2013 Os principais ríos de Asia teñen as súas fontes nas grandes alturas do centro do continente (Himalia, Meseta do Tíbet, Altai…) e lévanas aos océanos Ártico, Pacífico e Índico. En xeral teñen cursos altos con grandes desniveis e cursos medios e baixos de discorrer maino, con grandes tramos navegables. Os das áreas cálidas teñen grandes enchentes na época dos monzóns e os do norte no desxeo. O máis longo é o Iangtsé, con 6.300 km (o terceiro do mundo) e os máis caudalosos o Iangtsé e o Mekong. RÍOS DE MÁIS DE 1.000 KM DE LONXITUDE: OCÉANO ÁRTICO: Obi, Taz, Ienisei, Piasina, Jatanga-Kotui, Oleniok, Lena, Jana-Sartang, Indigirka, Alazeia, Kolima... OCÉANO PACÍFICO: Anadir, Amur, Lioao, Hai, Amarelo (Huan He), Azul (Iangtsé), Perla-Xi, Vermello (Sôg- Hông), Mekong, Kapuas (Borneo)... OCÉANO ÍNDICO: Salween (Nu Jiang), Irawaddi (Ayeyanwady), Ganxes, Godavari, Krishna, Narmada, Indo, ShattalArab-Éufrates-Murat... MAR NEGRO: Kizil Irmak CUNCAS ENDORREICAS Mar Caspio: Kura e Ural Mar de Aral: Sir Daria, Amu-Daria-Piandj Lago Nor: Tarim-Iarkand Lago Hulun: Kerulen Lago Hamún: Helmand Deserto Karakorum: Hari Rud Depresión Asikal: Chu
  • 2. RÍO: OBI-IRTISH NACEMENTO E FONTES LONXITUDE PERCORRIDO: PAÍSES PERCORRIDO LINEAL DESEMBOCADURA CONCA SERRAS MÁIS IMPORTANTES AFLUENTES DEREITA AFLUENTES ESQUERDA FENÓMENOS XEOLÓXICOS DESTACADOS CLIMA NACEMENTO: Macizo de Altai. Fórmase pola confluencia do Katun (cunhas augas que proceden da fusión das neves dos altos cumios), polo oeste, e o Biya (emisario do lago Teletskoye). Chámase Obi augas abaixo de Biisk. Só o Obi, 3.650 km Obi-Irtysh, 5.410 km (6.210 co esteiro) A conca esténdese polo territorio de catro Estados: Rusia (73,77%) e Casaquistán (24,71%) que comparten case a totalidade da súa superficie, China (1,51%) e Mongolia (0,01%) CIDADES: Sobre o Obi: Biisk, Barnaul, Novosibirsk, Nijnevartovsk, Sourgout, Salekhard. Sobre o Tom: Tomsk, Séversk. Sobre o Tioura: Tiumén. Sobre o Isset: Ekaterimburgo. Sobre o Irtysh: Omsk. Sobre o Tobol: Kourgan. Golfo de Obi. Forma un amplo esteiro no mar de Kara (Océano Glaciar Ártico) Superficie: 2.972.497 km² A conca hidrográfica posúe máis de 1.900 cursos de auga cunha lonxitude de 180.000 km. O principal tributario do Obi, o Irtysh, posúe, aínda que aporta pouca auga ao río, unha extensa conca de 1.593.000 km², o que representa preto do 54% da superficie total. SUR: Montes Altai OESTE: Montes Urais Tchanlyn, Tym, Taz Irtysh, Sosva do Norte O Sistema Obi-Irtich e os seus afluentes teñen uns cursos altos encaixados con vales estreitos, canóns, fervenzas e rápidos e uns cursos medio e baixo onde se perden polas amplas chairas dividíndose en múltiples brazos. Gran chaira de inundación: os sedimentos acumuláronse en máis de 6.000 metros de grosor sobre capas de terreos da era secundaria. Estes extensos horizontes levan a marca das grandes glaciacións, coa presenza de numerosos rastros morénicos e terrazas fluvioglaciares. Ao sur da liña Omsk-Tomsk (polos 55° de latitude setentrional) prevalece o clima siberiano meridional de verán cálido (máis de 25 °C en xullo) e inverno duro (-15 °C en xaneiro), con temperaturas inferiores a 0 °C de 120 a 180 días ao ano na cunca do Irtysh, de 180 a 210 días na do Obi (as temperaturas extremas poden elevarse a máis de 40 °C e descender a -60 °C). Ao norte desta zona ata o esteiro hai clima siberiano de verán fresco (+15 °C en xullo) e inverno severo (-10 °C en xaneiro), mentres que o esteiro ten un clima ártico, onde as temperaturas máis baixas acadan -32 °C en decembro e as máis altas elévanse a +11 °C en xullo. Estas baixas temperaturas que dominan o conxunto da cunca fan que as augas do río se xeen durante varios meses ao ano. No curso superior, o Obi conxélase de principios de novembro a finais de abril en Barnaoul; mentres que en Salekhard, as súas augas xéanse de finais de outubro a principios de xuño.
  • 3. TIPO DE RÉXIME CAUDAL Nival, con augas altas en maio e en xuño, e baixas de marzo a abril. Ao ter réxime nival, prodúcense enormes enchentes co desxeo que deixan sen camiños enormes extensións; é o que chaman “rasputitza” ou ausencia de camiños. 12.500 m³/s (medio) O Obi é o menos caudaloso dos ríos siberianos cun caudal medio de 12.760 m³/s en Salekhard. (O valor máximo rexistrado é de 42.800 m³/s, a cifra mínima de 2.000 m³/s). FLORA Na cunca aparecen formacións vexetais variadas. Ao sur, na zona correspondente ao clima siberiano meridional, atópanse prados siberianos, estepas de herbas, accidentadas con depresións salinas ou solonetz, de áreas húmidas, con bosques de bidueiros, de álamos e de piñeiros. A conca do Irtysh, sobre as súas marxes sur-occidentais e nos vales do Tobol e do Ichim, sitúase no límite do clima desértico de Casaquistán e é o ámbito da estepa sen árbores. Máis ao norte, a taiga dáse no clima siberiano de verán fresco e está salferida de marismas chamadas ourmany, precedendo esta á tundra, que ocupa a parte máis baixa do río. FAUNA MAMÍFEROS: visón, marta, castor, alce... AVES: máis de 170 especies de aves: gansos, patos, garzas, bicotortos petos, pita do monte... PEIXES: máis de cincuenta especies: esturións (Stenodus leucichthyse), (Coregonus nasuse), perca, carpa, lucio, alburno... APROVEITAMENTO Subministro de auga, enerxía eléctrica, navegación, deportes, pesca, lecer... ESPAZOS PROTEXIDOS DATOS HISTÓRICOS CURIOSIDADES PROBLEMAS O Obi é unha vía de comunicación esencial para a Siberia occidental, aínda que só sexa navegable 190 días ao ano por termo medio no seu curso superior e arredor de 150 días no seu curso inferior. Unha boa parte das mercadorías transportadas polo río seguen logo pola ruta marítima do norte a través do Ártico. O transporte fluvial actúa complementariamente co Transiberiano, que garante as conexións Leste-Oeste entre as grandes cuncas siberianas: a cunca agrícola de Omsk sobre o Irtysh e a cunca carbonífera de Kouzbass sobre orío Tom. Aproveitamento hidroeléctrico: encoros de Novossibirsk sobre o Obi e en Bukhtarma e Öskemen sobre o Irtysh. Esteiro (RAMSAR) Oktyabr'skiy Elizarovsky Nizhne-Tomskiy Shavlinskiy Montañas douradas do Altair A cidade de NOVOSIBIRSK, á beira do río, é a terceira máis importante de Rusia (1.500 000 habitantes). É o centro industrial, financeiro, científico e, sobre todo, de transporte de Siberia. Ao río débelle a cidade a súa orixe: foi un asentamento de traballadores para a construción dunha ponte na ruta do Ferrocarril Transiberiano. Hoxe, é a máis importante estación da ruta transiberiana e destacado porto fluvial. Desde a súa orixe (1893) ata 1925 era coñecida como Novonikoláyevsk, na honra do tsar Nicolás II. Na parte setentrional viven os pobos nénètse, nganasan, énètse e selkup, algúns practicantes aínda do nomadismo. Contaminación por explotacións petrolíferas e de carbón Presas no curso alto.
  • 5. RÍO YENISEI NACEMENTO E FONTES Montes Sajan e Meseta de Mongolia Fórmase pola conxunción do Bolshói Ieniséi (Gran Ieniséi) e o Malij Ieniséi (Pequeno Ieniséi). Malij Ienisei: nace no lago Dood-Nuur, non montes Sajan. Bolshói Ieniséi: nace no lago Kara Balyk, nos montes Sajan. LONXITUDE PERCORRIDO: PAÍSES PERCORRIDO LINEAL DESEMBOCADURA 4.093 km, 5.539 km nas fontes máis lonxanas. Mongolia e Rusia CUNCA SERRAS MÁIS IMPORTANTES Superficie: 2.580.000 km² AFLUENTES DEREITA AFLUENTES ESQUERDA FENÓMENOS XEOLÓXICOS DESTACADOS CLIMA TIPO DE RÉXIME CAUDAL FLORA FAUNA Cidades: Kyizyl, Abakan, Krasnojarsk, Satrelka, Turuhansk, Karavl, Nosok Mar de Kara. Océano Ártico. SUR: Meseta de Mongolia LESTE: MesetaS de Siberia Central e Tunguska. OESTE: Chaira de Siberia Occidental Hanisara, Kazyr, Kan, Angará,Podkamennaja Tunguska, Niznjaja Tunguska, Kurejka, Abakan, Sym, Eloguj, Turuhan, Bolsaja Heta, En xeral o curso do río salva pouco desnivel. Na desembocadura forma un amplo esteiro de 400 km no golfo de Ienisei. Lago Baikal nas cabeceiras do afluente Angara. Continental frío. Entre novembro e maio permanece xeado. Pluvio-nival 19.600 m3/s , con augas altas no verán, polo desxeo. Bosques de coníferas (piñeiro siberiano, alerce siberiano), bidueiros... Abondan as aves (corvo encapuchado, garzas...) e os peixes (Esturión siberiano, Hucho taimen, salmón...). APROVEITAMENTO Subministro de auga, enerxía hidroeléctrica, pesca, navegación. No curso superior hai centrais hidroeléctricas. Terpej-Tumus, Popigay, Alakit, Chono Vilyui, Lago Baikal... ESPAZOS PROTEXIDOS DATOS HISTÓRICOS PROBLEMAS A cunca do Ienisei está poboada desde tempos moi antigos. No curso alto atopáronse restos de mamut lanudo de hai 300.000-40.000 anos asociados a asentamentos humáns. Na Idade de Pedra (ca. 3200 a 2400 aC) aparece a cultura Glaskowo e na Idade de Bronce a Andronovo (ca. 2300-1000 AC) e a Okinew. Na Idade de ferrro vivía a cultura Tagar (ca. 900300 aC). Os rusos chegaron á parte superior do Ienisei en 1605. Diferentes pobos nómadas habitaron no Ienisei: Kotts, Assans, Arins, Baikots, yugh e Pumpokols. Na actalidade só quedan os Ket. Conxelación, contaminación...
  • 7. RÍO LENA NACEMENTO E FONTES LONXITUDE Montes Baikal a 1640 m de altitude. PERCORRIDO: PAÍSES PERCORRIDO LINEAL DESEMBOCADURA Rusia CUNCA Superficie: 2.500.000 km2 SERRAS MÁIS IMPORTANTES SUR: Montes Baikal, Montes Stanovoi, Olekminskij LESTE: montes Verjoyansk, Sette-Daban, Dzugdzur OESTE: Meseta de Siberia central AFLUENTES DEREITA AFLUENTES ESQUERDA FENÓMENOS XEOLÓXICOS DESTACADOS Kirenga, Vitim, Olekma, Aldan, CLIMA Frío TIPO DE RÉXIME Pluvio nival CAUDAL 16.400 m3/s FLORA Bosques de coníferas e bidueiros e plantas típicas da taiga e tundra. FAUNA Salmóns, esturións de siberia, taimén... 4.313 km Cidades: Kirensk, Vitim, Olekminsk, Jakustk, Siktjah, Tit Ary, Sokol Mar de Láptev. Océano Ártico, formando un delta de 10.800 km2 de superficie. Njuja, Sinjaja, Viljuj, Linde, Muna, No curso do Lena atópanse zonas rochosas estreitas con canóns e cantís (Camiño do Demo, Peares do Lena) e amplas chairas de inundación con illas e meandros onde o río discorre mainamente. Na desembocadura forma un gran delta, de 400 km de ancho e que se extende 100 km no mar e con numerosos brazos. Parque Natural dos Peares do Lena. Situado no centro da república da Saja (Iakutia). O máis destacado son as espectaculares columnas rochosas de case cen m de altura formadas pola acción combinada da auga e os cambios bruscos de temperaturas que oscilan dos -60º no inverno ata os 40º no verán. Nas zona atopáronse fósiles do cámbrico de gran interese. APROVEITAMENTO Subministro de auga, navegación, pesca, enerxía eléctrica... Nas beiras de varios afluentes (Vitim e Olyokma) extráese ouro.
  • 8. ESPAZOS PROTEXIDOS Patrimonio da Humanidade: Peares do Lena Delta do Lena, Kharyalaokh, Charnoda, Tukulan, Vitimsky DATOS HISTÓRICOS Nos anos 1620 a 1623 un grupo de cazadores de peles rusos dirixidos por Demid Pyranda chegou ao Lena e explorou uns 2.400 km de río, desde a zona rochosa superior ata a Iacutia. CURIOSIDADES O Lena ten máis de 2.000 afluentes. Deste río tomóu o sobrenome Vladimir Illich Uliánov, Lenin, que significa «o que pertence ao río Lena». PROBLEMAS Contaminación, conxelación…
  • 9. RÍO KOLIMÁ NACEMENTO E FONTES LONXITUDE PERCORRIDO: PAÍSES PERCORRIDO LINEAL DESEMBOCADURA CUNCA Macizo de Kolymá SERRAS MÁIS IMPORTANTES OESTE: Montes Chersky e de Koliá SUR: Montes de Siberia Oriental AFLUENTES DEREITA AFLUENTES ESQUERDA FENÓMENOS XEOLÓXICOS DESTACADOS CLIMA TIPO DE RÉXIME CAUDAL FLORA Sujoj, Korkodon, Berezovka, Omolon, Bolshoi Anjuj FAUNA No río viven lucios, percas, salmóns, tímalo americano (Thymallus arcticus)... e nas proximidades: alces, osos, renos, grous blancos e grises e paxaros. 2.513 km Rusia Cidades: Spornoe, Balygytcan, Seymchan, Zyrjanta, Srednekolymsk, Chersky, Kolimskaja, Pohodsk. Golfo del Kolymá, na parte central do mar de Siberia Oriental. Superficie: 679.934 km² Yasachnaya, Zyrjanka, Ozogina, Sededema No curso alto percorre terreos montañosos con grandes desniveis e logo atravesa as chairas de Siberia. Da lugar a un delta de 150 km de ancho e 100 km de longo Continental frío e polar Nival, con augas altas no verán polo desxeo. 4.060 m3/s Taiga e tundra. O chan xeado e as baixas temperaturas impiden o desenvolvemento das árbores. O que máis abonda son os brións, liques, fentos e mato de escasa altura. APROVEITAMENTO Subministro de auga, enerxía eléctrica, navegación, pesca. É navegable durante 2.000 km no verán e emprégase como estrada de outubro a xuño, cando está conxelado. Na zona hai minas de ouro e de carbón. ESPAZOS PROTEXIDOS DATOS HISTÓRICOS Kolyma-Koren, Chargurjino, Kresty, Omolonskiy, Yasachnaya, Sugoi, Magadanski... CURIOSIDADES A cunca do Kolymá é coñecida polos campos de traballos frozados (gulag) que estiveron activos ata 1956. PROBLEMAS Contaminación por minería, conxelación... En 1892-94, o barón Eduard Toll dirixeu unha expedición xeolóxica pola zona e percorreu 4.200 km polos ríos. En 1909 a desembocadura foi estudade en profuncidade por unha expedición dirixida por Georgy Sedov.
  • 11. RÍO AMUR NACEMENTO E FONTES Está formado pola unión do Chilka (Onon: Montes Khentii e Ingoda: Montes Hentei e do Argun (Montes Khingan) LONXITUDE PERCORRIDO: PAÍSES PERCORRIDO LINEAL DESEMBOCADURA 4.449 km China, Rusia (Siberia) CONCA SERRAS MÁIS IMPORTANTES Superficie: 1.850.000 km². Norte: Montes Sayan, Yablonovy, Stanovoy, Bureinsky Hrebet Suroeste: Montes Hangayn Nuruu, Gran Xingán Surleste: Montes Sihote-Alin AFLUENTES DEREITA AFLUENTES ESQUERDA FENÓMENOS XEOLÓXICOS DESTACADOS Zeya, Amgún CLIMA Continental TIPO DE RÉXIME CAUDAL Pluvio-nival, con enchentes en abril-maio polo desxeo. Sen embargo, a súa máxima enchente é en xullo-agosto, polos monzóns. As augas baixas son en inverno. Na desembocadura o caudal medio é de 11.000 m³ Ten os máximos de caudal no verán, entre fins de xullo e comezos de agosto, por efecto do monzón, mentres a estiaxe é invernal. FLORA Taiga, dominada por coníferas, alerces, abetos e piñeiros. China: Mohe, Huma, Heihe, Jiayin, Tongjiang, Fuyuan, Rusia: Blagovesjtsjensk, Chabarovsk, Komsomolsk, Amursk, Nikolajevsk Estreito de Tartaria, no mar de Okhotsk, fronte da illa de Saxalín (Océano Pacífico) Shoghua, Ussuri Ao longo do curso do Amur e os seus afluentes atopamos zonas chairas con meandros e illas e zonas con canóns e fervenzas. Catarata de Jingbohu. Na unión do lago Jingbohu e o río Mudanjiang (afluente do Amur) , na provincia de Heilongjiang. O volcán entrou en erupción hai miles de anos e o magma, ao solidificarse, bloqueou o paso do río formando un lago. A fervenza mide 300 m de ancho e 20 m de caída en período de augas altas. lago Torreyskie, Lago Kanka Máis de 1000 especies de peixes: esturión do río Amur (Acipenser schrenckii), esturión de Kaluga (Huso dauricus), salmón... APROVEITAMENTO Subministro urbán e agrícola, pesca, navegación, enerxía eléctrica... No seu curso inferior, logo da confluencia do Chilka e o Argoun, é nevegable en territorio ruso completamente, mais por causa dos xeos está pechado para a navegación durante uns seis meses. Ten 14 encoros para a xeración de exerxía eléctrica. Algunhas dragas traballaron extraendo ouro das súas areas. FAUNA
  • 12. ESPAZOS PROTEXIDOS -Priozernyi Zakaznik -Komsomolsky Zapovednik -Bobrovy Zakaznik -Blagoveschenskiy Zakaznik -Reservas Naturais: Sanjiang, Humahe -Humidal RAMSAR: Khingano-Arkharinskaya Lowland Wetland DATOS HISTÓRICOS Durante moitos séculos o val do Amur estivo poboado polos tungus (evenki, solón, duches, nanai, ulch) e mongois (Daur), e, preto da desembocadura, poos nivkhes. O seu principal sustento era a pesca e case eran descoñecidos fora desa zona. Os chinos chamábanlles a algúns «Dazi Yupi» («tártaros de pel de peixe») debido as súas roupas tradicionais feitas con peles de peixe. Numerosos vapores serviron no río Amur a finais do século XIX. TRADICIÓNSLENDAS Os manchúees e a dinastía Quing sempre consideraron este río como sagrado e chamábanlle Sahalyan ula en manchú "río negro" CURIOSIDADES O nome Amur: "río do dragón negro" en chinés, pronunciado Heilongjiang, ou Sahalyan ula en manchú "río negro" O río Amur, fai a linde natural entre Rusia e China sobre perto de 1.600 km A rede hidrográfica do Amur inclúe 10.610 ríos A primeira ponte permanente no río foi a de Jabárovsk que foi completado en 1916 para lograr que os trens da liña do Transiberiano cruzasen o río durante todo o ano sen necesidade de utilizar os transbordadores ou de dispoñer vías férreas directamente sobre a capa superior de xeo do río. PROBLEMAS Contaminación, alteración do cauce e dos ecosistemas polos encoros...
  • 14. RÍO AMARELO (HUAN HE) NACEMENTO E FONTES LONXITUDE PERCORRIDO: PAÍSES PERCORRIDO LINEAL DESEMBOCADURA CONCA SERRAS MÁIS IMPORTANTES AFLUENTES DEREITA AFLUENTES ESQUERDA FENÓMENOS XEOLÓXICOS DESTACADOS Montañas de Bayan Har, na cordilleira de Kunlun (Quinghai), a 4.500 m de altitude. As principais fontes drenan nos lagos Gvaring e Ngoring. Lonxitude: 5.464 km China CIDADES: Lanzhou, Yinchuan, Wuhai, Baotou, Luoyang, Zhengzhou, Kaifeng, Jinan. Mar de Bohai (mar Amarelo) en Dongying e Shandong. Superficie: 752.000 km². Norte: Qilian Shan, deserto de Gobi Sur: montañas de Bayan Har Shan, Amne Machin, Helan, Quin Ling Oeste: Macizo do Tibet, Montes Kuenlun Tao, Wei Datong, Fen Nos 5.464 km de percorrido o río Amarelo salva máis de 4.500 m de desnivel e no seu camiño podemos atopar variedade de fenómenos xeolóxicos: chairas de inundación, lagos, canóns, Fervenzas... CANÓNS: Nun tramo de 200-300 km a través das prefecturas de Huangn, Hainan e Haidong, con escarpados e altos cantís o cauce é estreito e hai 20 canóns (os máis famosos son os de Longyang, Jishi, Liujia, Bapan e Qingtong) FERVENZA HUKOU (en chino significa boca de teteira): situada no linde entre as provincias de Shanxi e Shaanxi, na meseta de loess. Cando o Río Amarelo flúe pola gorxa de Jinshang, a súa superficie redúcese de 400 a 50 metros, polo que a auga colle gran presión e cae coma se fose un chorro de te. As fervenzas de Hukou atraen a miles de turistas cada ano, xa que son uno dos puntos máis espectaculares do Amarelo. CLIMA TIPO DE RÉXIME CAUDAL FLORA FAUNA Continental (húmido) Nival-pluvial É un río moi propenso ás enchentes e cambios de cauce debido á acumulación de sedimentos (loes) que van enchendo as amplas chairas e creando atrancos que ao romper rebordan bruscamente. Este vese acrecentado por bruscos desxeos que se producen por acumulación de auga con diques de xeo na zona do Inner Mongolia. 2.571 m³/s (medio) Cun máximo de 25.000 m³/s e un mínimo de 245 m³/s. Desde 1972, por veces sécase antes de chegar ao mar. O maior volume prodúcese durante a época de chuvias, de xullo a outubro, cando flúe o 60% del volume anual do río. Bosque mixto de coníferas e frondosas, mesturado con grandes extensións herbáceas cara ao interior. A acción antrópica fai que o bosque se atope bastante reducido. aligátor chino, crocodilo, pato mandarín, golfiño lacustre chino, cervo acuático chino, musgaño tibetano, salamántiga china gigante (Andrias davidianus)
  • 15. APROVEITAMENTO É de grande importancia para a economía chinesa pois o seu val ten terras fértiles, bos ESPAZOS PROTEXIDOS DATOS HISTÓRICOS pastos e importantes xacementos minerais. Presas para o aproveitamento hidroeléctrico, regadío e controlar as enchentes: Longyangxia , Lijiaxia, Gonboxia, Jishixia, Liujiaxia, Qingtongxia, Wanjia, Sanmexia, Xiaolangdi Fonte dos Tres Ríos Reserva Natural Nacional Sanjiangyuan Parque nacional Catarata de Hukou. Históricamente é o río máis importante da China, nel xurdiu a civilización Han, o principal grupo étnico do país. TRADICIÓNSLENDAS Nos tempos antigos críase que o río Amarelo fluía desde o ceo como unha continuación da Vía Láctea. Nunha lenda china cóntase que Zhang Qian foi o encargado de atopar a fonte do río Amarelo. Despois de navegar río arriba durante moitos días, veu un rabaño de vacas e unha nena fiando. Ao preguntarlle á nena onde estaba, ela entregoulle unhas indicacións para que llas amosara ao astrólogo Yen Chun-p'ing. Cando volveu o astrólogo recoñeceuno como o servizo de transporte da Fiandeira (Vega) e dixo que vira unha estrela errante interpoñerse entre a nena e o rabaño (Altaii). CURIOSIDADES O nome Río Amarelo foi dado por causa da cantidade de materiais en suspensión que arrastran as súas augas. É o río que transporta máis sedimentos do mundo, 1,6 millóns de toneladas ao ano no punto que descende da meseta de Loes É costume: dicir “Cando o río Amarelo flúa claro”... ou sexa, nunca As peores inundacións foron as de 1931 (estímase que matou de 1.000.000 a 4.000.000 de persoas), o peor desastre natural rexistrado na historia, salvo grandes fames e epidemias; e a de 1887 que matou entre 900.000 e 2.000.000 personas. PROBLEMAS A inundación de 1853 provocou un cambio do curso do río, ata o punto de que na actualidade desemboca na baía de Bo Hai, cando antes o facía no mar Amarelo, cerca de Shandong, 800 km máis ao sur. O río por veces seca antes de chegar ao mar. O baixo volume débese ao aumento do rego agrícola. É un dos ríos máis contaminados do mundo pola gran cantidade de industrias, poboacións e actividades agrícolas.
  • 17. RÍO IANGTSÉ, AZUL (CHANG JIANG) NACEMENTO E FONTES LONXITUDE PERCORRIDO: PAÍSES PERCORRIDO LINEAL DESEMBOCADURA CONCA SERRAS MÁIS IMPORTANTES AFLUENTES DEREITA AFLUENTES ESQUERDA FENÓMENOS XEOLÓXICOS DESTACADOS Meseta Tibetana (5.042 m de altitude), ao sur das montañas Kunlun e na vertente norte das montañas Taggula. Fórmase coa unión do Tuotou e o Donqu (Tongtian); máis abaixo chámase Jinsha e a partir da confluencia co Min Iagtsé ou Chang-Jian. 6.300 km. É o río máis longo de China e de Asia e o terceiro do mundo. China Panzhihua, Yibin, Chongqing, Yichang, Jingzhou, Yueyang, Xianning, Wuhan, Ezhou, Huangsi, Huanggang, Chaohu, Chizhou, Jiujiang, Anqing, Tongling, Wuhu, Hefei, Chuzhou, Maanshan, Taizhou, Yangzhou, Zhenjiang, Nanjing, Nantong, Shanghái. Está dividido en tres tramos: CURSO SUPERIOR: desde Yibin a Yichang; CURSO MEDIO: Yichang e Hukou, onde o sío se atopa co lago Poyang CURSO INFERIOR: desde Hukou a Shanghái, na desembocadura. Mar da China Oriental Superficie: 1.800.000 km2 Norte: Monte Kunlun, Qulian Sha e Qin Lin Leste: Meseta do Tíbet Sur: Yun Gui- Gaoyuan ChangninG, Chishui-Gaodong, Shangxi, Qiljiang,Jiantan, Wujiang, Qingjiang, Songzi, Li, Xiang, Yuan Yalong , Nanguang, Jiaju, Tuo, Shenshui-Shangpo, Meijiang-Binan, Jialing,Nanbin, Dongjin, Huangsi Nos 6.300 km de percorrido o río Iangtsé salva 5.042 m de altitude, desde as montañas do Tibet ata as chairas costeiras. No seu curso forma grandes e profundos canóns, rápidos, fervenzas, lagos, meandros, praias e illas. Gorxa do Salto do Tigre: un tramo duns 16 km situado entre dúas altas montañas — o Yulong Xue Shan de 5.596 m e o Haba Xue Shan de 5.396 m —, no que o río forma unha serie de rápidos rodeado de empinados escarpes de máis de 2.000 m de desnivel. É o canón de río máis profundo do mundo. Gorxas do Iangtsé (entre Chongqing e Yichang). Catarata de Liusha, situada ao oeste da provincia de Hunan, nun afluente do Yuán. Ten unha caída de 216 m. Catarata de Huangguoshu. No suroeste da cidade de Anshun, na provincia meridional de Guizhou. A máis grande de China. Ten 77,8 m de altura e 101 m de ancho. Formada por oito cataratas. A súas augas precipítanse sobre un estanque chamado Xiniu, producindo un estrondo que pode escoitarse a 5 km de distancia. Cataratas do val de Jiuzhaigou (Nuorilang). Nun afluente do Yangtsé. Na cabeceira do mesmo río está as Xiaolongtan. Cataratas do monte Lushan na provincia suroriental de Jiangxi. Nun afluente do Gan. Con 22 cataratas, 18 rápidos, 14 lagos e estanques. A “Catarata do Manancial das Tres Gradas” é a máis coñecida. Lagos Poyang, Dongting
  • 18. Continental na primeira parte do río No resto húmido con veráns calurosos Nivo-pluvial. No curso alto é nival, con desxeo ao final da primavera. No resto, é pluvial co TIPO DE RÉXIME problema de que as chuvias son, na marxe dereita, entre maio e xuño e, na parte esquerda (máis ao norte) en xullo e agosto. Así, o río recibe durante unha longa temporada abundante auga, o que provoca grandes e graves inundacións. 31.900 m³/s CAUDAL Nas terras altas, de clima continental, abundan os bosques mixtos (carballos, tilleiras, FLORA pradairos, piñeiros). A continuación, bosques subtropicais (especies das familias das cameliáceas, magnoliáceas e lauráceas) e, no curso baixo, bosques tropicais de tipo monzónico (perennifolias, no que abundan as lianas, os epifitos, as palmeiras colgantes e os fentos). Aligátor chino, peixe espátula do Iangtze, marsopa sen aleta, baiji (Lipotes vexillifer o golfiño FAUNA do río Iangtsé ou golfiño de China), extinguido desde 2008; pato mandarín, cervo acuático chino, musgaño tibetano, píntega china gigante (Andrias davidianus) APROVEITAMENTO O Iangtsé alimenta de auga ao 40% do territorio chino e o 70% da produción de arroz. Aproveitamento hidroeléctrico: presa das tres Gorxas, a máis grande do mundo, e a maior central hidroeléctrica; presa de Gezhouba, É navegable nunha gran parte. Os grandes buques poden chegar ata Wuhan e os menores ata Yichang. É unha das vías navegables máis concurridas do mundo. CLIMA ESPAZOS PROTEXIDOS Canóns de Yunán “Tres Ríos Paralelos de Yunán”, declarada pola UNESCO PatrImonio da Humanidade. Nacemento do río Tuotuo (Reserva Estatal) Sanjiangyuan (“Fuente dos tres ríos") Reserva Natural en Qinghai DATOS HISTÓRICOS TRADICIÓNSLENDAS CURIOSIDADES Hai vestixios de actividade humana na zona de hai máis de dous millóns de anos. Ao longo de todo o río consérvase un rico prtrimonio histórico e cultural. A Gorxa do Salto do Tigre ten ese nome por unha lenda que conta como para escapar dun cazador, un tigre saltou o canón no seu punto máis estreito (de 25 a 30 m). O seu nome en Chino significa río longo. Ao longo do seu percorrido ten varios nomes: Dangqu (do tibetano "río dos pantanos"); máis abaixo río Tuotuo e logo Tongtian («río que pasa polo ceo»); cuando corre a través de profundos canóns río Jinsha («río de areas de ouro»). O ferrocarril Qinghai-Tíbet atravesa o val do río Tuotuo, despois do paso Tanggula, a 5.231 m, o paso ferroviario máis alto do mundo. Ponte Xiling (ponte colgante de 900 m de vano central) PROBLEMAS Inundacións periódicas, algunhas con numerosas víctimas. Construción de presas: alteran o curso do río e os ecosistemas Contaminación, especialmente en Hubei (distrito de Shashi). Redución de especies acuáticas: pasou de 126 a mediados de 1980 a tan só 52 en 2002.
  • 20. RÍO DAS PÉROLAS 珠江 (Zhū Jiāng) NACEMENTO E FONTES Fonte de Nyang, a 5000 m de altitude. Fórmase pola converxencia do río Xi (Xi Jiang ou río do oeste) e o río Bei (Jiang Bei ou río do norte). LONXITUDE PERCORRIDO: PAÍSES PERCORRIDO LINEAL 2.200 km China DESEMBOCADURA Mar da China Meridional (Océano Pacífico) CUNCA Superficie: 409.480 km2 SERRAS MÁIS IMPORTANTES NORTE: montes de Nan Ling, Yun-Gui-Gaoyuan SUR: Bac-Phan OESTE: Yun-Gui-Gaoyuan AFLUENTES DEREITA AFLUENTES ESQUERDA FENÓMENOS XEOLÓXICOS DESTACADOS Yu CLIMA TIPO DE RÉXIME CAUDAL FLORA FAUNA APROVEITAMENTO Temperado húmido Pluvio nival 9.500 m3/s Bosques de ribeira, o resto do terreo está intensamente cultivado. Golfiño rosa da China, carpas, bagre... Subministro de auga para usos urbáns, agrícolas e industriais, enerxía eléctrica, acuicultura, navegación, pesca, lecer... O delta do río das Pérolas é unha das zonas máis prósperas da China. A ambas beiras do mesmo atópanse Hong Kong e Macao. O esteiro Bocca Tigris ten que ser dragado regularmente para mantelo aberto para os barcos oceánicos. ESPAZOS PROTEXIDOS Reserva natural Zhujiangkouzhonghuabaijitun (na desembocadura) Esteiro do Zhujianag, Lantau Sur. DATOS HISTÓRICOS É unha área poboada desde tempos moi antigos. É unha área poboada desde tempos moi antigos. Ata hai poucos anos as principais cidades do delta do río das Pérolas foron colonias portuguesa (Macao) e inglesa (Hong Kong). Nas súas beiras consérvase un rico patrimonio histórico e etnográfico. Cidades: Wuzhov, Zhaoqing, Guangzhou, Hong Kong, Macao Bei, Dong O río salva un un gran desnivel desde o seu nacemento, especialmente na primeira parte do seu curso, ao baixar das montañas do Iunán, desde 5.000 m de altitude. Nos cursos altos río e os seus afluentes altos abondan os canóns. Delta da desembocadura, formado por numerosos brazos e illas. Canón do Beipan nas proximidades de Liupanshui.
  • 21. TRADICIÓNS-LENDAS Existe una lenda moi antiga na China que conta como catro dragóns, entre os que se atopaba o Dragón Perlado (珠 龙, Zhulong) axudaron a uns campesinos regando con auga do mar do Leste os seus campos para que medraran os cultivos. O Emperador de Xade, ao velo aplastounos poñendo unha montaña enriba de cada un. Os dragóns convertéronse nos ríos máis grandes da China: As Pérolas, o Yangtsé, o Amarelo e o Heilongjiang. CURIOSIDADES O río das Pérolas ten ese nome por unha illa chamada “Perola de Mar” (海 珠) que estaba no medio do río e actualmente quedou en seco ao cambiar o curso do mesmo. PROBLEMAS Contaminación (é un dos ríos máis contaminados do mundo), enchentes, obras na canle...
  • 22. RÍO VERMELLO (Sông Hồng) (Yuan) NACEMENTO E FONTES LONXITUDE PERCORRIDO: PAÍSES PERCORRIDO LINEAL DESEMBOCADURA CONCA SERRAS MÁIS IMPORTANTES AFLUENTES DEREITA AFLUENTES ESQUERDA FENÓMENOS XEOLÓXICOS DESTACADOS CLIMA TIPO DE RÉXIME CAUDAL FLORA FAUNA APROVEITAMENTO ESPAZOS PROTEXIDOS DATOS HISTÓRICOS Nu Shan 1.149 km China, Vietnam Honghe-Nansha-Hekou (China)-Hanoi-Hưng Yên-Hai Phong-Nam Dinh-Thái Bình (Vietnam) Golfo de Tonkin (mar da China Meridional) Superficie: 143 700 km² Norte: Nu Shan Oeste: Ail Shan Nordeste:Yun-Gun-Gaoyuan Negro Lo, Cou Unha gran parte do curso do río discorre por terreos achairados onde forma depósitos de sedimentos que se aproveitan para a agricultura. No curso alto do río e os seus afluentes abondan os canóns os rápidos e as fervenzas. Delta Tropical de tipo monzónico Pluvial, moi irregular, derivado das chuvias monzónicas: augas baixas de novembro a abril e altas, de maio a outubro. 700 a 30.000 m³/s (medio) Sofre frecuentes inundacións Bosque tropical de tipo monzónico de perennifolias, denso, no que abondan as lianas, os epÍfitos, as palmeiras colgantes e os fentos. Sen embargo, esta vexetación natural foi moi degradada por acción antrópica, e as especies máis comúns son as moreiras, litchis, cítricos, hevea, cacaotales, cafetais e especies madeirables como los eucaliptos e os chopos. Crocodilo poroso e siamés, numerosas especies de peixes de auga dóce... Regadío (especialmente cultivo de arroz), navegación, subministro de auga ás cidades, turismo, lecer, deportes... Reserva da Biosfera Delta do Río Vermello Reserva Natural Yunnandaweishan A apertura deste río ao comercio europeo con China levou ás guerras entre Francia e Vietnan (1883-86), que rematou coa conquista de Vietnam. CURIOSIDADES Fai de fronteira entre China e Vietnam. O nome é pola auga de cor marrón-vermella cargada de sedimentos PROBLEMAS Inundacións, contaminación, caza e pesca furtivas...
  • 24. RÍO MEKONG NACEMENTO E FONTES Segundo informe da China Science Exploration Association, a fonte está en Lasagongma, a unha altura de 5.224 msnm. A Academia Chinesa das Ciencias recoñece a fonte no monte Guozongmucha e o río Zayaqu, na provincia Qinghai, en territorio tibetano, como nacemento do Mekong. LONXITUDE PERCORRIDO: PAÍSES PERCORRIDO LINEAL DESEMBOCADURA 4.900 km (Tibet), China, Laos, Myanmar (antiga Birmania), Cambodia, Tailandia, Vietnam CONCA SERRAS MÁIS IMPORTANTES AFLUENTES DEREITA AFLUENTES ESQUERDA FENÓMENOS XEOLÓXICOS DESTACADOS CLIMA TIPO DE RÉXIME CAUDAL FLORA Luang Prabang, Vientiane, Phonm Penh No sur do Vietnam no Mar da China Meridional. Forma un gran delta de 40.000 km², cuns 3.200 km de canles navegables. Desauga por nove brazos, o que explica o nome que lle dan os vietnamitas ao río Sông Cửu Long ou "río de nove dragóns". Superficie: 810.000 km2 NORTE: meseta do Tíbet LESTE: Ningjing, Yun Ling, Wuliang, Cordilleira Annamita (Trung Phan) OESTE: Taniantaweng, Nu Shan Ing, Ruak, Mun, Tonle Sap, Nam On, Nam Ngum, Nam Kading, Se Kon, Srepok O río Mekong ten un percorrido moi variado: na primeira parte do curso alto discorre polas chairas da Meseta do Tíbet, logo descende un gran desnivel encaixándose en profundos canóns e no curso medio-baixo discorre mainament formando meandros, illas e chairas de inundación. Na desembocadura forma un gran delta no que se bifurca en numerosos brazos. Rexión de Si Phan Don ("Catro Mil Illas") Laos. O río desfaise en numerosos brazos. E cae en varias fervenzas de gran anchura e caudal. Fervenzas de Khone, en Laos (ata a fronteira con Camboia). Cataratas Tad Fane no río Banglian (nun barranco de máis de 100 m de altura), no Parque Nacional Don Hua Sao, na Meseta da Bolaven, situada entre a Cordilleira Annamita e o río Mekong no Parque Nacional de Dong Hua Sao. Cataratas no río Banglian, unha serie de tres caídas: Tad Suong, Tad Lo e Tad Hang. Continental e tropical Nival no curso alto e pluvial no resto. 16.000 m3/s (medio) O caudal do Mekong oscila entre 15.000 m3/s no período seco e os 60.000 m³/s da estación das chuvias. Nas zonas altas vexetación de montaña. Na parte baixa vexetación de selva tropical (teca, bambú, hevea, palmeira…) e no delta carrizos, xuncos, mangles… Recentemente descubriuse a planta chamada Palma do río Mekong; é anana con ponlas que se agarran ás rochas e cun pé flexible, o que fai que resista perfectamente á forte corrente da auga.
  • 25. MAMÍFEROS: lontra lisa (Lutrogale perspicillata), golfiño de auga dóce, golfiño beluga do río Irrawaddy (Orcaella brevirostris), manatí do Mekong, gato pescador (Felis viverrina). RÉPTILES: crocodilo siamés (Crocodylus siamensis), crocodilo mariño (Crocodylus porosus) tartaruga de Cantor (Pelochelys cantorii). PEIXES: 1.200 especies: siluros, carpa siamesa do barro (Henicorhynchus siamensis), panga (Pangasianodon hypophthalmus), peixe gato do Mekong (Pangasianodon gigas), carpa xigante, de ata 70 kg (Probarbus jullieni), raia xigante, de ata 4,3 m de lonxitude (Himantura chaophraya), panga xigante (Pangasius sanitwongsei), carpa siamesa xigante, (Catlocarpio siamensis)... APROVEITAMENTO Arredor de 90 millóns de persoas dependen do río, vivindo na súa cunca. O principal medio de vida da zona é o cultivo do arroz, do que se obteñen tres colleitas anuais grazas os limos deixados polo río. Plántanse un elevado número de variedades. Das 100.000 variedades catalogadas, unhas 40.000 proveñen deste territorio. O río, en xeral, é usado para irrigación, como receptáculo dos sistemas de drenaxe e de augas residuais, para actividades pesqueiras e de piscicultura, como vía de transporte, e como fonte de subministración de auga para industrias e particulares. Encoros: Pak Mun en Tailandia, Manwan (China) e moitos máis en proxecto ou construción. FAUNA ESPAZOS PROTEXIDOS HUMIDAIS RAMSAR: Middle Stretchesof the Mekong River north of Stoeng Treng Wetland -Áreas Nacionais de Conservación da Biodiversidade: Phou Dene, Phou Xiengthong, Thanh Phu (delta) -Reserva Natural Muons -PARQUES NACIONAIS: Pha Tam, Kaeng Tana, Dong Hua Sao. - En Yunnan (China) prodúcese o fenómeno natural dos "Tres Ríos Paralelos". É o sector do curso superior de tres grandes ríos de Asia: Yangtsé, Mekong e Salween que corren de norte a sur fluindo paralelamente sen cruzarse e pasando por vales de gorxas de máis de 3.000 m de profundidade e montañas nevadas de 6.000 m sobre o nivel do mar. A zona está declarada Reserva da Biosfera pola UNESCO. DATOS HISTÓRICOS As marxes do Mekóng estiveron poboadas desde tempos moi antigos e nelas desenvolvéronse distintas civilizacións que deixaron numeroso monumentos. No século XIX os franceses tentaron buscar unha ruta navegable río arriba cara a China e atoparon os rápidos de Kratié. Vientián (capital de Laos) é famosa polas súas canles, vivendas construídas sobre pilotes e pagodas. Luang Prabang, foi capital do estado Tai-laosiano e máis tarde do reino de Laos, ata a época colonial francesa. É denominado polos Vietnamitas Cửu Long, en tibetano Dza-chu, en chinés Lan-ts'ang Chiang , e en tai Mae Nam Khong Case a metade do curso total do Mekong transcorre dentro da China, onde é chamado o "río turbulento" por mor das gorxas e precipicios que atravesa. Cando deixa China, as augas corren a 500 m de altura. Cada ano captúranse no Mekong 1.300.000 toneladas de peixe.Recentemente os investigadores descubriron máis de mil novas especies no río Mekong: 519 plantas, 279 peixes, 88 ras e 15 mamíferos. CURIOSIDADES PROBLEMAS Contaminación, deforestación, eutrofización das augas, construción de encoros. Nos últimos anos o exceso de presas está causando a extinción de numerosas especies, especialmente grandes peixes.
  • 27. RÍO SALWEEN NACEMENTO E FONTES LONXITUDE PERCORRIDO: PAÍSES PERCORRIDO LINEAL DESEMBOCADURA Montes Tanggula (Meseta do Tíbet) a 5.450 m de altitude. CUNCA Superficie: 320.000 km2 SERRAS MÁIS IMPORTANTES NORTE: Meseta do Tibet LESTE: Taniantaweng, Nu, Dawna OESTE: Meseta Shan AFLUENTES DEREITA AFLUENTES ESQUERDA FENÓMENOS XEOLÓXICOS DESTACADOS Teng CLIMA Tropical e frío-continental nas cabeceiras. TIPO DE RÉXIME Pluvio-nival. O fluxo de base está proporcionado polos glaciares tibetanos, aínda que aumenta de forma considerrable polos monzóns ao chegar ás terras baixas. CAUDAL 10.000 m3/s FLORA Na cunca do Salween atopamos gran variedade de ecosistemas e especies vexetais. Na parte alta do río aparece bosque de montaña (coníferas, rododendros…). No curso medio bosques tropicais e no delta abondan os manglares. Téñense catalogado máis de 6.000 especies de plantas entre as que se atopan moitos endemismos. FAUNA Hai unha gran diversidade de especies animais e moitos endemismos: 140 especies de peixes, 15 especies de tartarugas… 2.400 km China, Nyanmar (Birmania) e Tailandia Cidades: Sog Xian, Kunlong, Hsuphang. Pha-an, Malwlamyne Golfo de Martaban, no mar de Andamán ( Océano Índico). O río percorre profundos vales entre montañas. Gran parte da cunca componse dun canón, xeralmente paralelo á converxencia da placa da India e o subcontinente asiático continental. Entre o Tibet e as mesetas de Yunan-Guizhou cae polo Gran Canón do Leste ou Gran Canón da China. Na desembocadura forma un delta. APROVEITAMENTO Subministro de auga para poboacións, agricultura e industrias; pesca, enerxía… Na cunca viven arredor de 10 millóns de persoas, unha gran parte adicada á agricultura (destaca o cultivo do arroz). Só é navegable en pequenos tramos xa que abondan as zonas de rápidos.
  • 28. ESPAZOS PROTEXIDOS Parques Nacionais: Tres ríos Paralelos de Yunnan (tamén Patrimonio da Humanidade), Salawin, Lum nan Kong... DATOS HISTÓRICOS A zona está habitada desde tempos moi antigos. No río vivían numerosas poboacións indíxenas: Karen Nu, Lisu, Shan, Karenni, Wa, Tai, Mon e Yintailai. O canón do río foi o esceario dunha importante batalla entre China e Xapón na 2º Guerra Mundial, a Campaña Salween. PROBLEMAS Contaminación, erosión das beiras e diminución do caudal por deforestación (explotación de teca). Hai numerosos proxectos para construír grandes encoros que afectarían en gran maneira a vída no río e as actividades tradicionais.
  • 29. RÍO IRAWADI AYEYARWADI NACEMENTO E FONTES LONXITUDE PERCORRIDO: PAÍSES PERCORRIDO LINEAL DESEMBOCADURA CUNCA Confluencia dos ríos Mali Hka e N’Mai Hka. A fonte mais lonxana atópase, preto do Hkakabo Razi, no glaciar Languela (Surleste do Himalaia). 2.170 km Nyanmar (Birmania) Cidades: Mytkyna, Katha, Mandalay, Chank, Allanmyo, Prome, Henzada, Pathein, Rangún. Mar de Andamán. Océano Índico. Superficie: 411.000 km2 SERRAS MÁIS IMPORTANTES NORTE: montes Gaolingong OESTE: Patkai Bum, Naga, Chin, Arakan Yoma. LESTE: Nu Shan AFLUENTES DEREITA AFLUENTES ESQUERDA FENÓMENOS XEOLÓXICOS DESTACADOS Chindwinn CLIMA TIPO DE RÉXIME CAUDAL FLORA FAUNA Shwell, Taping Glaciares nas fontes do río. Entre Mytkyna e Mandalay o Irrawaddy flúe a través de tres canóns. Campo volcánico da meseta de Singu (Létha Taung). Delta: de gran tamaño (290 km) con nove brazos. A gran cantidade de sedimentos fai que avance 50 m por ano. Tropical, máis frío nas cabeceiras (de montaña). Nival e pluvial. 13.000 m3/s O caudal varía moito ao longo do ano. As chuvias monzónicas fan aumentar o caudal de maio a mediados de outubro e o desxeo das neves faino aumentar no verán. A gran diversidade da ecorrexión vai asociada a unha gran variedade de ecosistemas e especies vexetais. Na parte alta do río aparecen bosque de coníferas, rododendros… Na parte baixa bosques tropicais e suptropicais e nas zonas máis seca abondan os bosques de teca (Tectona hamiltoniana), espiño (Terminalia oliveri), Dipterocarpus tuberculatus… No delta abondan os manglares. O río Irrawaddy e os bosques da súa cunca acollen unha gran diversidade de animais: MAMÍFEROS: golfiño do Irrawaddy (Orcaella brevirostris) en grave perigo de extinción, sambar (Cervus unicolor equino), Cervus porcinus , elefantes asiáticos, tigres de Bengala, macaco cangrexeiro, lontra… AVES: pelícanos (Pelecanus philippensis), gaivotas, (Larus brunnicephalus), corvos mariños, galiñolas, avesol (Heliopais personata), patos (Cairina scutulata), Charadrius mongolus, Chlidonias hibrida, Hydroprogne caspia, Tringa glareola… PEIXES: unhas 43 especies
  • 30. APROVEITAMENTO ESPAZOS PROTEXIDOS DATOS HISTÓRICOS CURIOSIDADES PROBLEMAS RÉPTILES: pitón birmana, crocodilo mariño (Crocodylus porosus), Tartaruga cuberta india (Pangshura tecta), tartarugas mariñas (Lepidochelys olivacea, Caretta caretta, Chelonia mydas, Eretmochelys imbricata, Dermochelys coriacea. Subministro de auga para agricultura, consumo e industria; navegación, pesca, enerxía eléctrica... É navegable en máis de 1.600 km. Na actualidade é a vía comercial máis importante de Birmania para o transporte de persoas e todo tipo de produtos: petróleo, madeira, algodón, froitas... Hai numerosas presas para aproveitamento hidroeléctrico. Reservas Meinmahla, Minwuntaung. Parque Nacional Alaungdaw Kathpa. O río Irrawaddi era utilizado como vía comercial de navegación no século VI. En tempos coloniais era coñecido co nome de “camiño a Mandalay”. No século XII había construída unha extensa rede de canles para regar os campos de arroz. Creese que o nome "Irawadi" é unha derivación do termo sánscrito "airavati", que significa río elefante. O actual goberno de Birmania cambiou o nome polo de Ayeyarwady. Contaminación, erosión das beiras e diminución do caudal por deforestación e obras, extinción de especies...
  • 31. RÍO GANXES (GANGA) NACEMENTO E FONTES Glaciar Gangotri a máis de 7.000 m de altitude no Himalaia Central, onde se chama Bhâgiratî (no estado indio de Uttaranchal). LONXITUDE 2,510 km Considerando o sistema Ganxes-Brahmaputra, o de maior lonxitude é o Brahmaputra, con 2.896 km. India, Bangladés, Nepal PERCORRIDO: PAÍSES PERCORRIDO LINEAL DESEMBOCADURA CONCA SERRAS MÁIS IMPORTANTES AFLUENTES DEREITA AFLUENTES ESQUERDA FENÓMENOS XEOLÓXICOS DESTACADOS Chandigrh-Saharanpur-Kampur-Benarés-Patna-Calcuta Golfo de Bengala, formando un vasto delta no Sundarbans, onde se xunta ao Río Brahmaputra e Meghna para formar o maior delta fluvial do mundo. No delta divídese en moitos ríos menores, un é o río Hoogli preto de Calcuta; outro o Padma, que penetra en Bangladés. Superficie: 907.000 km² NORTE E LESTE: Himalaia SUROESTE: Winddhya, Satpura Chambal, Betwa, Son Ghaghan, Kosi, Yarlung-Zangbo, Padna O río Brahmaputra nace no glaciar Kubigangri, preto do monte Kailāsh, no Himalaia e, despois dun percorrido de 2.896 km desauga no Golfo de Bengala formando parte do delta do Ganxes. No seu percorrido pola Meseta do Tibet (1.200 km) é navegable. O río Ganxes salva máis de 7.000 m de desnivel desde os cumes do Himalaia ata o delta. Na parte alta atopamos glaciares, vales profundos, canóns e mesetas achairadas. No curso medio e baixo discorre maino formando meandros, illas e araeais. Preto da desembocadura forma un enorme delta xunto co Brahamaputra. O Delta do Ganxes é o maior do mundo con 105.000 km² de superficie. É unha zona moi fértil e nela cultívase sobre todo té, iute e arroz. Está habitada por máis de 143 millóns de persoas. CLIMA TIPO DE RÉXIME CAUDAL FLORA De alta montaña (curso alto) e tropical Nival no curso superior (enchentes na primavera serodia) e pluvial (enchentes no verán polos monzóns) 14 270 m³/s (medio) Ao xuntarse as augas do Ganxes e o Brahmaputra forman un río cun caudal de 35.000 m³/s (no principal brazo do delta), ocupando o terceiro lugar do mundo. De alta montaña e tropical. Mangles na desembocadura e bosque de tipo monzónico de perennifolias, no que abondan as lianas, os epífitos, as palmeiras colgantes e os fentos. Esta vexetación natural foi moi degradada pola acción antrópica, e as especies máis comúns son as moreiras, litchis, cítricos, hevea, cacaotales, cafetais e especies madeirables como los eucaliptos e os chopos.
  • 32. FAUNA MAMÍFEROS: golfiño do río Ganxes (Platanista gangetica gangetica), golfiño de Irrawaddy lontra ( Lutrogale perspicillata)... AVES: avetarda india ( Ardeotis nigriceps ), patos, agachadizas, sisón de penacho (Sypheotides indicus), ganso asiático (Anser indicus)... RÉPTILES: crocodilo das marismas (Crocodylus palustris), gavial (Gavialis gangeticus)... PEIXES: familia Notopteridae, ciprínidos, bagre (Clarias batrachus ), gouramis (Anabantidae), chano (Chanos chanos ), tiburón do Ganxes (Glyphis gangeticus )... APROVEITAMENTO Regadío, subministro ás cidades, navegación, pesca, acuicultura, deportes, lecer... O río ten dúas presas principais. A primeira preto de Haridwâr, desvía unha grande parte das augas, procedentes do Himalaia, para o canal superior do Ganxes, construído polos británicos en 1854, a fin de regar as terras dos arredores. Ese desvío de augas é a causa principal do deterioro da navegabilidade do seu curso. O outro encoro é unha central hidroeléctrica en Farakka, preto do punto da entrada principal do río en Bangladesh e que desvía parte das augas do Hûglî. Esta presa é unha fonte de conflitos entre a India e Bangladesh, desde a súa construción en 1975. ESPAZOS PROTEXIDOS Zona do Himalaia: Rajaji Parque Nacional , Parque Nacional de Jim Corbett, Parque Nacional de Dudhwa A rexión do delta (Parque Nacional de Sundarbans, «fermosos bosques»); é unha área de espesos bosques de manglares e un dos principais hábitats do tigre de Bengala foi declarada como Patrimonio da Humanidade pola Unesco en 1997 (395 km²). DATOS HISTÓRICOS O val do Ganxes está habitado desde tempos moi antigos e as súas beiras acollen un importante patrimonio histórico e cultural. TRADICIÓNSLENDAS O Ganga ou Ganxes está considerado como sagrado polo hinduísmo. A immersión no Ganxes permite que o crente lave os seus pecados e a dispersión das cinzas no río, logo da cremación do cadáver, pode beneficiar unha mellor vida futura. Os devotos hindús peregrinan para se bañar nas súas augas e practicar a meditación nas súas beiras. Ao longo do percorrido do Ganxes hai varios sitios sagrados hindús, como Haridwâr (ou Hardwâr) e Vârânasî (ás veces chamado Kâshî ou Bénarès). CURIOSIDADES O nome «Ganxes» ven da palabra sánscrita «gáṅgā», que significa «vai, vai» (que se move rápidamente). PROBLEMAS É un dos ríos máis contaminados do mundo pola gran cantidade de poboación da súa cunca (unha das máis densas do mundo), as industrias, as prácticas de tirar cinzas e cadáveres ao río...
  • 34. RÍO INDO NACEMENTO E FONTES LONXITUDE PERCORRIDO: PAÍSES PERCORRIDO LINEAL DESEMBOCADURA CUNCA SERRAS MÁIS IMPORTANTES AFLUENTES DEREITA AFLUENTES ESQUERDA FENÓMENOS XEOLÓXICOS DESTACADOS Fórmase pola confluencia dos ríos Sengge Zangbo e Gar que drenan as cordilleiras de Nganglong Kangri e Gangdise Shan e discorren por algúns dos principais vales da cordillera do Himalaia. A fonte máis lonxana está preto do lago Mana Sarovar, na Meseta do Tibet, a 5.500 m de altitude. 3.200 km China, India, Afganistán e Pakistán. Cidades: Skardu, Chilas, Dera, Sukkur, Sehwan, Hyderabad Sapta Sindhu. Mar Arábigo (Océano Índico) Superficie: 1.165.000 km² NORTE: Karakorum, Hindukush LESTE: Deserto Indio, Meseta do Tibet OESTE: Khirtar, Brahui, Toba Kakar Shiok, Gilgit, Kabul e Gumal Zanskar e Panjnad No curso alto ten un percorrido con moito desnivel desde os 5.500 m de altitude do Tibet. Abeira polo norte o Nanga Parbat e discorre entre canóns de 4.500-5.200 m de profundidade. No curso medio atravesa as chairas de Panyab onde é intensamente desviado para regadío. Na desembocadura alimenta o abano submariño do Indo, que é o segundo corpo sedimentario da Terra, cuns 5 millóns de km³ de material erosionado das montañas do Karakorum e Himalaia. Frío de montaña no curso alto e tropical seco nos cursos medio e baixo. CLIMA Pluvio-nival . Está alimentado polas neves e glaciares das cordilleiras do Himalaia, TIPO DE RÉXIME Karakorum e Hindu Kush e polas chuvias monzónicas. Ten augas altas de xullo a setembro e sofre frecuentes enchentes. 6.600 m³/s CAUDAL En xeral as rexións do val do Indo son áridas e con escasa vegetación. No delta hai FLORA manglares. No Indo atópase unha especie única, o golfiño do río Indo (Platanista minor). No censo de FAUNA 2001 contaron 1.100 exemplares. Peixe coitelo (Chitala chtala), peixe gato xigante, hilsa; camarón (Macrobrachium); gavial... APROVEITAMENTO Abastecemento de auga (para o consumo, a agricultura e a industria), pesca, acuicultura e produción de enerxía. No Indo existe unha das máis complexas redes de canles de rego do mundo. Foron inicialmente construídas pola xente da civilización do val do Indo, e posteriormente por enxeñeiros do Imperio Cuxano e do Imperio Mogol. A moderna irrigación foi introducida
  • 35. ESPAZOS PROTEXIDOS DATOS HISTÓRICOS TRADICIÓNS CURIOSIDADES PROBLEMAS pola British East India Company en 1850 Os amplos proxectos de rego e presas proporcionan as bases para a gran produción de cultivos en Paquistán, como algodón, cana de azucre e trigo. As presas tamén xeran enerxía eléctrica para as industrias pesadas e os centros urbanos. Parque Nacional Hemit, Parque Nacional Río Indo, Keti Bunder Norte, Lago Kinjhar, Thal, Lago Chashma, Tangir... A zona do delta del Indo está considerada como unha das rexións ecolóxicas máis importantes do planeta. Descubríronse xacementos paleolíticos no val do Indo en Pothohar, preto de Islamabad e en Mardar evidencias de covas habitadas desde hai 15.000 anos. Entre 7000 a 1750 desenvolveuse a Cultura do Val do Indo. Alí formáronse algunhas das cidades máis grandes do mundo desa época: Harappa e Mohenjo-Daro. Os primeiros europeos en chegar a esta zona foron os exércitos de Alejandro Magno. Os poboadores do Indo son diversos en culturas e nacións. Nas beiras do río atópanse importantes monumentos como os mosteiros de Stakna, Mashro, Thikse e Shey. No río hai varios lugares sagrados de peregrinación para os hindús. O Delta do Indo mencíonase no Rig-Veda (o texto máis antigo da India, de mediados do II milenio a.C. como Sapta Sindhu (Sete Ríos). No Indo prodúcese o fenómeno do macareo, unha gran onda que se forma ao subir a marea e que penetra río arriba moitos quilómetros. En setembro de 2010, houbo grandes enchentes que causaron a morte de 2.000 persoas e a destrución de máis de un millón de fogares. Enchentes, contaminación, sobreexplotación, extinción de especies...
  • 36. RÍO SHATT AL-ARAB Tigris -Éufrates NACEMENTO E FONTES Fórmase pola confluencia dos río Tigris (nace nos monte Tauro, en Turquía) e Éufrates (que se forma da confluencia dos ríos Murat Si e KaraSu, ao noroeste do lago Van e nas montañas Kargaparazi no Cáucaso). LONXITUDE Sahtt al-Arab: 200 km. Ata a fonte máis lonxana (Éufrates co Kara) 2.780 km. Tigris 1.900 km. Irán, Iraq, Siria e Turquía PERCORRIDO: PAÍSES PERCORRIDO LINEAL Cidades: No Tigris: Diyarbakir, Mossul, Samarra, Bagdag, No Éufrates: Abu Kamal, Hit, Ar Ramada, Ah-Nasiriyah. No Shatt al Arab Basora e Abadan. DESEMBOCADURA Golfo Pérsico (Océano Índico) CUNCA Superficie: Éufrates 765 831 km2. Tigris 258.000 km2 SERRAS MÁIS IMPORTANTES OESTE: deserto de Siria, Al-Hajarah LESTE: montes Zagros NORTE: montes Tauro e Cáucaso AFLUENTES DEREITA FENÓMENOS XEOLÓXICOS DESTACADOS Karoun CLIMA TIPO DE RÉXIME CAUDAL Continental de montaña nos cursos altos e árido nos cursos medios e baixos. Nival. Ten augas altas no mes de abril. 1.750 m3/s FLORA Cursos altos: carballos,árbores de pistacho, roseiras, cereais silvestres... Cursos medios: vexetación esteparia: artemixas, quenopodios... e desértica con bosques de palmeiras datileiras Curso baixo: carrizos, xuncos... FAUNA Peixes (ciprínidos, salmón do Tigris… ), réptiles (tartaruga de caparazón brando-Rafetus eufraticus), aves (cegoñas, ibis calvo do norte, garzas, parrulos, corvos mariños…) Os cursos altos dos ríos Tigris e Éufrates discorren vor vales estreitos e de montaña onde abondan os canóns e rápidos. Os cursos medio e baixo teñen pouco desnivel e discorren por áreas desérticas. APROVEITAMENTO Subministro de auga para usos urbáns, agricultura, industria; pesca, navegación, enerxía eléctrica. O Tigris é navegable ata Bagdag ,por botes de pouco caladao e, con balsas, ata Mosul. O Éufrates é navegable só por embarcacións de pouco calado que poden chegar ata Hir, 1.930 km augas arriba. Unha canle de 885 km une o Tigris co Éufrates e serve como ruta para barcazas.Nos ríos hai numerosas represas para regadío e produción de enerxía eléctrica.
  • 37. ESPAZOS PROTEXIDOS Parque Nacional das Marismas de Mesopotamia (Éufrates) Humidais Ramsar: Marismas de Shadegan e Marismas de Hawized. DATOS HISTÓRICOS En Mesopotamia, entre os ríos Tigris e Éufrates desenvolveuse unha civilización moi antiga e importante. Sumeria data do 4.000 a.C e importantes cidades atopábanse nas beiras do río Éufrates: Mar, Sippar, Nippur, Shuruppak, Uruk... Máis tarde os imperios de Babilonia, Asiria e Persia. O río foi desde hai moitos séculos fonte de conflictos fronteirizos entre os países das beiras. CURIOSIDADES O Tigris aparece citado na Biblia como un dos catro ríos do paraíso. Na mitoloxía sumeria o Tigris foi creado polo deus Enki. PROBLEMAS Secas, deforestación, sobreexplotación, contaminación…
  • 38. RÍO URAL NACEMENTO E FONTES LONXITUDE Ao sur dos montes Urais PERCORRIDO: PAÍSES PERCORRIDO LINEAL DESEMBOCADURA Rusia e Kazajistán CUNCA Superficie: 231.000 km² SERRAS MÁIS IMPORTANTES Norte: Montes Urais. Leste: Meseta Turgai e montes Mugodz. Oeste: Montes Urais. AFLUENTES DEREITA AFLUENTES ESQUERDA FENÓMENOS XEOLÓXICOS DESTACADOS CLIMA TIPO DE RÉXIME CAUDAL Sakmará FLORA FAUNA 2.428 km Cidades:Magnitogorsk, Orsk, Oremburg, Uralsk, Kalmikovo, Atyran mar Caspio. Or e Ilek Ten un importante tramo que discorre entre montañas e logo cruza a estepa semiárida e zonas chairas onde forma numerosos meandros. Desemboca formando un delta. Continental e semiárido Nival 400 m³/s de media, con grandes oscilacións, pódense acadar nun mesmo punto un máximo de 14.000 m³/s e un mínimo de 13,3 m³/s. Ten augas baixas ao final do inverno e augas altas na primavera. No curso alto bosques e no medio e baixo plantas esteparias. Os humedais e zonas próximas ao delta son importantes para as AVES migratorias na ruta de Asia. Acollen moitas especies endémicas e en perigro de extinción, como o gran pélícano branco, pelícano dálmata, corvo mariño pigmeo, garzotas, flamingos, garzas, cullereiros, malvasía cabecinegra, porrón, hubara, gaivotas, grous (común e damisela), ciños… PEIXES: no curso inferior hai 47 especies: ciprínidos (kutum -Rutilus frisii kutum-) percas, salmóns (do Caspio, branco e común), esturións (Acipenser baerii, Acipenser gueldenstaedti, Acipenser persicus) , bagres… MAMÍFEROS: varios endemismos: serotino de Bobrinski (Eptesicus bobrinskoi ) e furón búlgaro ou xaspeado (Vormela peregusna), foca do Caspio (no delta). RÉPTILES: tartarugas de pantano ou galápago de Muhlenberg (Glyptemys muhlenbergii), serpes de auga, serpe do Caspio (Coluber caspius) … ANFIFIOS: ra verde e de lago.
  • 39. APROVEITAMENTO Subministro de auga urbán, para agricultura e as industrias, navegación, enerxías hidroeléctrica, pesca. Presas: Verjneurálskoye, Iriklínskoye... O río é navegable ata Uralsk. Hai un porto en Atyrau, na desembocadura. ESPAZOS PROTEXIDOS DATOS HISTÓRICOS Mar Caspio, Akhaiykskiy, Budarinskiy, Kirsanavskiy, Bashkiria, Yuzhno-Uralsky CURIOSIDADES Tradicionalmente considérase límite entre Europa e Asia. PROBLEMAS Contaminación sobreexplotación, extinción de especies... No mapa de Ptolomeo (século II a, de C) o río Ural aparece como Jajykon. Ete nome é de orixe turca e é actualmente oficial en Kazajstán e na lingua Bashkira. Nos textos europeos posteriores aparece a veces como Rhymnus fluvius e na crónica rusa de 1140 como Yaik. En 1775 Catalina II de Rusia cambioulle o nome en ruso. Nos séculos X ao XVI a cidade de Saray-juk (Saraichik), actualmente na provincia de Atyrau de Kazajstán, foi un importante centro de comercio na Ruta da Seda.
  • 40. RÍO AMU DARIA NACEMENTO E FONTES Fórmase pola unión dos ríos Vakhsh e Pjandz. Río Vakhsh (786 km), nace na serra Alajskij (val de Alai). Río Pjandz (1.125 km) nace na meseta do Pamir. LONXITUDE PERCORRIDO: PAÍSES PERCORRIDO LINEAL 2.540 km Afganistán, Tayikistán, Turkmenistán, Uzbequistán. DESEMBOCADURA CUNCA SERRAS MÁIS IMPORTANTES Mar de Aral Superficie: 534.739 km². AFLUENTES DEREITA AFLUENTES ESQUERDA FENÓMENOS XEOLÓXICOS DESTACADOS CLIMA Vakhsh, Zeravshan TIPO DE RÉXIME Nival e pluvial. Verte no Mar de Aral arredor de 55 m3 de auga que ven das montañas do sur, onde a precipitación anual é duns 1.000 milímetros. O exceso de evaporación e a derivación de auga para o rego impide que gran parte da agua chegue ao mar. CAUDAL 1.400 m3/s FLORA Plantas de montaña no curso alto e de estepa e deserto nos cursos medio e baixo. FAUNA Carpa, bagre, esturión (Psudoscaphirhynchus kaufmann), gaivotas, pelícanos... Cidades: Sajman, Murgab, Niznij P,andz, Termez, Cardzev, Dojnav, Urgenc, Nukos No Zeravshan: Samarkanda. NORTE: Alajskij, Turkestankij SUR: Pamir, Hindukush LESTE: Pamir Konduz No curso alto hai glaciares e salva un gran desnivel. Logo o curso faise máis tranquilo. Frío de montaña no curso alto e estepario e seco no resto. APROVEITAMENTO Subministro de auga para as cidades, a agricultura e a industria; aproveitamento ESPAZOS PROTEXIDOS hidroeléctrico, pesca, navegación. É navegable durante 1.450 km. Reservas Naturais: Baday-Turgai, Tigrovaya Balka Reservas Naturais Estatais: Amu-Darya, Shurkhanskiy Reservas de vida silvestre: Iman Sahib (Kunduz), Darkad (Takhar) Refuxio natural: Dashlidzunsky
  • 41. Hai evidencias de que os glaciares de Pamir proporcionaron moita auga ao río durante os séculos XIV e XII a.C. Os escritos históricos indican que en diversas épocas o río desembocaba no mar de Aral ou no mar Caspio, ou en ambolosdous. O último cambio de desembocadura está documentado no século XIII, cando se produce a conquista de Kunya-Urgench polos mongois despois de desviar o Amu-Daria para anegar a cidade. Antes o río discurría atravesando a cunca do lago Sariqamish, formando rápidos e fervenzas polo cauce, actualmente seco, do Uzboy e desembocaba nunha gran badía ao leste do Caspio. CURIOSIDADES PROBLEMAS A poboación local chámalle ao río Jayhoun (‫ . )ج يحون‬Tamén se coñecía así nos escritos islámicos medievais. Sobreexplotación por exceso de regos, destrución de ecosistemas, extinción de especies.
  • 42. RÍO SIR DARIA NACEMENTO E FONTES Fórmase pola unión dos ríos Naryn e Kara Darya. Río Naryn (807 km), nace nas nontañas Tian Shan no Kirguistán. Río Kara Darya (177 km) nace no leste de Uzbekistán. LONXITUDE 2.212 km (coas fontes no río Narym, acada os 3.078 km) PERCORRIDO: PAÍSES PERCORRIDO LINEAL DESEMBOCADURA Kazajistán, Uzbekistán, Tayikistán, Kyrgizstán. CUNCA SERRAS MÁIS IMPORTANTES AFLUENTES DEREITA FENÓMENOS XEOLÓXICOS DESTACADOS CLIMA Superficie: 782.669 km², aínda que actualmente apenas 200 000 km² contribúen realmente coas súa augas á corrente principal TIPO DE RÉXIME Nival CAUDAL 37 km³, moi irregular FLORA A típica das estepas asiáticas, plantas de ribeira nas beiras do río e de montaña nos cursos altos. Cidades: Namangan, Hudzand, Cardara, Terenozek, Kazalynsk Mar de Aral Chirchig, Arys O curso alto discorre por profundos vales das cordilleiras de Asia Central. O resto do curso atravesa a estepa onde forma amplas chairas de inundación. Continental, frío e seco. Carpa, bagre, esturión (Pseudoscaphirhychus fedtschenkoi), gaivotas, pelícanos... FAUNA APROVEITAMENTO Subministro de auga para as cidades, a agricultura e a industria, pesca, navegación, lecer... Un extenso sistema de canles, algúns construídos no século XVIII, derivan do río, especialmente para regar o algodón. O maior encoro é o Kairakkunm, cunha superficie de 520 km ² e 4,16 mil millóns de metros cúbicos de capacidad de almacenamento de auga. ESPAZOS PROTEXIDOS DATOS HISTÓRICOS Parque Natural Ugam Chatkal Os antigos Gregos coñecíano cos nomes de Jaxartes ὁ Ιαξάρτης e Orexartes. Foi o límite norte dos territorios conquistados por Alejandro Magno. O nome actual ven do idioma persa (‫ , س يردري ا‬Yakhsha Arta, que significa o «Gran nacarado», unha referencia á cor da auga do río). En escritos islámicos medievais era coñecido como Sayhoun (‫ ,) س يحون‬un dos catro ríos do Paraíso.
  • 43. CURIOSIDADES O exceso de explotación do río (xunto co Amu-Daria) para regadío causou a diminución do volume de agua no Mar de Aral, considerado un dos maiores desastres ambientais e humanos da historia. O caudal do río Sir Daria diminui nun 90%. No 1960, o mar de Aral, alimentado polos ríos Amu Daria e Sir Daria, tiña unha superficie de 68 mil km2,un volume de 1.100 km3, unha profundidade media de 16 m e unha salinidade de 10 g/l (1/3 mais baixa que a dos oceanos). Producía cada ano 40 mil toneladas de pesca e mantiña a rica variedade biolóxica da rexión. Nesa mesma década, as autoridades soviéticas intensificaron a política de regadíos, utilizando a agua dos rios, para poder cultivar 7 millóns de hectáreas de algodón en Asia Central. En pouco tempo o Usbequistán convertiuse no cuarto produtor mundial, e no segundo exportador de “ouro branco”. Tal éxito económico provocou, pola contra, enormes danos ao medio ambiente e ás poboacións da rexión, principalmente a mais de 1 millón de persoas da Karakalpakia, república autónoma do Usbequistán. Na actualidade o Mar de Aral perdeu o 60% da súa superficie, o 80 % do volume, ten unha salinidade de 45 g/l (por enriba da media dos océanos) e o litoral recuou mais de 80 km. En 1990 mais do 90% das terras húmidas de arredor do mar secaron. O Ecosistema do Mar de Aral e os deltas dos ríos están practicamente destruídos, pola seca, a altísima salinidade e a cantidade de produtos tóxicos acumulados nos sedimentos. PROBLEMAS Contaminación, sobrexplotación, destrución de ecosistemas e extinción de especies.