2. Η Ζωρζ Σαρή γεννήθηκε στις 23 Μαΐου
του 1925 στην Αθήνα. Η Ζωρζ από μικρή
είχε έφεση στην ηθοποιία και τη
συγγραφή. Κατά τη διάρκεια του
γυμνασίου γνώρισε την καλύτερή της φίλη,
Άλκη Ζέη (ΕΠ). Πριν όμως προλάβουν οι
δυο τους να ζήσουν τα εφηβικά τους
χρόνια, ξεκίνησε ο πόλεμος του 1940..
Εκεί δουλεύει σε διαφορές δουλειές,
ανάμεσά τους και ένα εργοστάσιο
παντοφλών. Εκεί γνωρίζει τον Μαρσέλ,
ένα αιγύπτιο χειρούργο, και παντρεύονται.
Η Ζωρζ γεννάει δύο παιδιά, την Μελίνα
και τον Αλέξη και εγκαθίστανται οριστικά
στην Αθήνα. Το 1962 η Ζωρζ κάνει τα
πρώτα της βήματα στον κινηματογράφο
με την ταινία «Φαίδρα».
Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας, η Ζωρζ όπως και πολλοί άλλοι
ηθοποιοί, εγκατέλειψε το θέατρο, ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Τότε
ήταν που αποφάσισε να γράψει. Πρώτο από τα πολλά της
μυθιστορήματα, ήταν «Ο Θησαυρός της Βαγίας» που εκδόθηκε το
1969.
Τον Ιούνιο του 2012 η διακεκριμένη ηθοποιός και συγγραφέας
έκλεισε τα μάτια της αφήνοντας όμως πίσω της ένα τεράστιο πλήθος
βιβλίων που αγαπήθηκαν από μικρούς και μεγάλους.
3. Αυτό που χαρακτηρίζει το σύνολο του έργου της είναι
το βιωματικό γράψιµο και η ανάγκη της να εκφραστεί
μέσα από αυτό. Μια ανάγκη που, όπως η ίδια
οµολογεί, βοηθά τον συγγραφέα να σώσει τον εαυτό
του: «Οι συγγραφείς γράφουν πριν απ’ όλα για τον
εαυτό τους, για να εκφραστούν οι ίδιοι πριν απ’ όλα,
για να σωθούν». Με τον συγκεκριμένο τρόπο η Ζωρζ
Σαρή μπορεί να «ζει» σε διαφορετικές καταστάσεις
και εποχές και να τις αναπλάθει µε μεγάλη
πειστικότητα. Oι αναγνώστες της «νιώθουν» ως δικό
τους βίωμα αυτό που η συγγραφέας τούς έχει τόσο
πειστικά μεταφέρει.
Το βιωματικό γράψιµο, ωστόσο, το οποίο έχει και η ίδια πολλές φορές παραδεχτεί, δεν αποκλείει τη δημιουργική
φαντασία και τα μυθοπλαστικά στοιχεία, τα οποία υπάρχουν σε όλα τα έργα της. Στα βιβλία της «πλέκεται ο
μύθος µε την ιστορία» και έτσι χτίζεται το µυθιστόρημα. Για τους συγκεκριμένους, ίσως, λόγους τα βιβλία της
έχουν πολυδιαβαστεί, έχουν επανεκδοθεί και ορισμένα από αυτά έχουν βραβευτεί.
4. Ο χορός της ζωής είναι ένα ακόμη βιβλίο της Ζωρζ
Σαρή που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1998 από
τις εκδόσεις Πατάκη. Έχει βραβευθεί από τον Κύκλο
του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Το περιεχόμενό του
είναι κυρίως αυτοβιογραφικό.
Το βιβλίο μιλάει για την ιστορία της εικοσάχρονης
Χριστίνας που ξεκινά για το παγωμένο Παρίσι με σκοπό
να γίνει ηθοποιός... Με βασικό όπλο τη θέλησή της, η
Χριστίνα προσπαθεί να υπερβεί κάθε εμπόδιο σ' ένα
δύσβατο δρόμο, που οδηγεί όμως στην κορυφή.
Πράγματι εκεί βρίσκει αρκετές ευκαιρίες , αλλά η
επιβίωσή της θα είναι δύσκολη. Θα χρειαστεί να κάνει
πολλές άλλες δουλειές, οικονομία και σωστές επιλογές
για να τα καταφέρει και να γίνει μια επιτυχημένη
ηθοποιός που είναι το όνειρό της. Στην ιστορία η
Χριστίνα πρέπει να κάνει τις σωστές επιλογές , όπως και
κάθε νέος άνθρωπος που επιδιώκει να φτάσει στην
κορυφή. Κατά τη διάρκεια του δύσκολου ταξιδιού της θα
γνωρίσει καινούριους ανθρώπους, θα απογοητευτεί και
θα ονειρευτεί. Πάνω απ' όλα, όμως, θα ερωτευτεί...
Θα τα καταφέρει; Το βιβλίο απευθύνεται σε όλες τις
ηλικίες
5. Η σχέση του βιβλίου με την εφηβεία
Η Ζωρζ Σαρή μας αφηγείται πραγματικά γεγονότα, τα γεγονότα της ζωή της. Με
όπλο τη θέλησή της, η Χριστίνα (που ταυτίζεται με τη Ζωρζ Σαρή) προσπαθεί να
προσπεράσει κάθε εμπόδιο σε ένα δρόμο δύσκολο, ο οποίος θα την οδηγήσει στην
κορυφή.
Το βιβλίο αυτό προσπαθεί να περάσει ένα μήνυμα για τη ζωή, ότι πρέπει να την
εκτιμάμε κάθε στιγμή και όχι να την αντιμετωπίζουμε με αφέλεια και
ανευθυνότητα. Επιπλέον, προσπαθεί να περάσει κάτι ακόμα, ότι δε πρέπει να
σταματάμε ποτέ να πιστεύουμε στον εαυτό μας, αρκεί να έχουμε θέληση για αυτό
που κάνουμε. Περιγράφει τις προσπάθειες ενός ανθρώπου να επιβιώσει σε ένα
ξένο μέρος και να αγγίξει πολλά από τα όνειρά του.
6. Ο χορός της ζωής
Για τη Ζωρζ Σαρή «χορός της ζωής» είναι οι αναμνήσεις (Κλείνω τα μάτια. Σαν ίσκοι οι
αναμνήσεις πλησιάζουν γοργά… Απρόσμενος τρελός χορός. Είναι ο χορός της ζωής!), ο χορός
που δημιουργείται στο μυαλό ενός ανθρώπου, όταν κατακλύζεται από αυτές.
Βέβαια ο καθένας μας μπορεί να θεωρήσει την ίδια τη ζωή σαν ένα χορό, με μικρή ή μεγάλη
διάρκεια, με παρτενέρ που αλλάζουν, με φιγούρες και σχέδια (όπως τα προβλήματα και οι
χαρές της καθημερινότητάς μας)…
Πολλές φορές ξέρουμε τα βήματα, άλλες πάλι όχι. Άλλες φορές ο χορός μπορεί να είναι
γρήγορος, διασκεδαστικός, αργός, ρομαντικός ή όπως αλλιώς θέλουμε να είναι. Η ζωή είναι
γεμάτη από εκπλήξεις και αποφάσεις. Αν και μερικές φορές μπορεί τα βήματα να μας
μπερδεύουν, να χάνουμε την ισορροπία μας ή ακόμη και να πέφτουμε, καλό είναι να
ξαναβρίσκουμε το ρυθμό μας, να σηκωνόμαστε και να συνεχίζουμε να χορεύουμε. Άλλωστε,
εννοείται και επιβάλλεται να κάνουμε λάθη… η ζωή δεν έχει οδηγίες χρήσεις.
7. Η Χριστίνα
Η πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος «Ο χορός της ζωής» ονομάζεται Χριστίνα Κανέλη.
Η Χριστίνα είναι μία εικοσάχρονη ηθοποιός που φεύγει από την Ελλάδα την περίοδο της
Κατοχής και πηγαίνει στο Παρίσι, φοβισμένη από τον πόλεμο και την πείνα που μάστιζαν
την πατρίδα της. Η Χριστίνα φτάνει στο Παρίσι
με μόνη συντροφιά τις βαλίτσες της και τα γράμματα της
Τόνιας. Βρίσκει μία μικρή γκαρσονιέρα για να
εγκατασταθεί , όμως «η πρόσοψη τρισάθλια, το κρύσταλλο
της εξώπορτας σπασμένο…».
Φοβισμένη, απογοητευμένη
και λυπημένη, από την πρώτη μέρα που φτάνει στο Παρίσι
νοσταλγεί την πατρίδα της. Η πρώτη της εργασία στη Γαλλία είναι σε ένα εργοστάσιο
παντοφλών, όπου χωρίς δεύτερη σκέψη ξεκινάει να εργάζεται, αφού ανησυχεί για την
επιβίωσή της. Στην καινούρια της δουλειά αγχώνεται και λυπάται που δεν είναι τόσο
γρήγορη όσο οι υπόλοιπες («Όταν έφτασε η παντόφλα στα χέρια της Χριστίνας… ταράχτηκε
και αναψοκοκκίνισε».).
8. Παρόλη της την ανησυχία η Χριστίνα καταφέρνει να δημιουργεί φιλίες και να κερδίζει
την εμπιστοσύνη των ανθρώπων γύρω της. Η Χριστίνα, όπως κάθε μετανάστρια,
αντιμετωπίζεται από τον κόσμο γύρω της με οίκτο που πολλές φορές το
εκμεταλλεύεται («δεν ήταν λίγα αυτά που εισέπραξε η μικρή Χριστίνα χάρις στα δάκρυά
της…») και άλλες φορές νιώθει άσχημα για αυτή την αντιμετώπιση («μάθαμε να
παρηγορούμαστε με το τίποτε»). Παρόλα αυτά, οι γύρω της απολαμβάνουν την παρέα
της και την εμπιστεύονται εύκολα και γρήγορα.
Αργότερα, βρίσκει δουλειά σε ένα θέατρο και οι παραστάσεις της γίνονται
ανάρπαστες, αφού είναι καταπληκτική ηθοποιός. Και μέσα σε όλα αυτά ερωτεύεται
τον Γιάννη (και στη συνέχεια τον Ανδρέα), χάνει τη μητέρα της και την αδερφή της,
αλλά παραμένει δυνατή και συνεχίζει να χαμογελά. Είναι δυναμικός χαρακτήρας,
αυθόρμητη, ζωντανή και αγωνίζεται καθημερινά, για να επιβιώσει στην Πόλη του
Φωτός.
Φράσεις κλειδιά: «Κλείνω τα μάτια… οι αναμνήσεις…» κάθε φορά που ήθελε να
θυμηθεί κάτι.
9. Η Ειρήνη
Η Ειρήνη είναι η φίλη της Χριστίνας στο Παρίσι, η οποία είναι και ο λόγος που η
Χριστίνα γνωρίστηκε με τους δύο έρωτές της. Η Ειρήνη είναι μία πολύ αυθόρμητη και
κοινωνική κοπέλα που βοηθάει τη Χριστίνα με τα προβλήματά της. Παρόλα αυτά,
όμως, δεν παρασύρεται εύκολα από τα συναισθήματά της («η Ειρήνη ήταν πιο
μετρημένη, δεν αφήνει τον ενθουσιασμό να την συνεπάρει.»), για αυτό και η Χριστίνα
φαίνεται να την εμπιστεύεται απόλυτα. Είναι η καλύτερη φίλη της Χριστίνας και την
βοηθά πολύ στις αποφάσεις της και τις επιλογές της. Είναι σαν τη ζωντανή συνείδηση
της Χριστίνας, αν και μερικές φορές η ίδια παρασύρεται από αυτήν. Ωστόσο, είναι
συγκρατημένη και αντιδρά ήρεμα σε οποιαδήποτε πρόβλημα κι αν δημιουργηθεί.
Κύρια ανησυχία της είναι να μην πληγωθεί η φίλη της, αν και πολλές φορές η σκέψη
της κατακλύζεται από τους εφήμερους έρωτές της (Ελπιδοφόρος, Ανδρέας, Μιχάλης,
Τρύφων).
Φράση κλειδί: «Μην προτρέχεις…». Θέλει πάντα να εξετάζει κάθε της ενέργεια πριν
την πραγματοποιήσει.
10. Η Κλειώ
Η Κλειώ είναι ένα εφτάχρονο κορίτσι, του οποίου τη φροντίδα έχει αναλάβει η
Χριστίνα. Μαζί με την Κλειώ φροντίζει και τα αδέρφια της, Γιάννη και Σοφία.
Η Κλειώ, όπως αναφέρεται και στο βιβλίο, είναι μια πρόκληση, ένα στοίχημα
αγάπης για τη Χριστίνα. Μέσα από τη σκληρή και άγρια συμπεριφορά της
Κλειούς καταλαβαίνουμε τη μεγάλη υπομονή της πρωταγωνίστριάς μας.
Τελικά, όμως, η Χριστίνα καταφέρνει να «ημερώσει» την Κλειώ και να γίνουν
πολύ καλές φίλες, σε σημείο που η Χριστίνα να αποφασίσει ότι θέλει να
αποκτήσει στο μέλλον δικά της παιδιά.
Το εφτάχρονο κορίτσι φοβάται τη μοναξιά και την εγκατάλειψη γι’ αυτό και
«γαντζώνεται» από τη Χριστίνα («…όμως οι δυο φίλοι θα αποχωριστούν» είπε
και για να διώξει τη στενοχώρια πετάχτηκε πάνω).
11. Ο Γιάννης
Ο Γιάννης είναι ο πρώτος έρωτας της Χριστίνας στο Παρίσι κι ο έρωτας
αυτός οφείλει την ύπαρξή του στη φίλη της, την Ειρήνη. Είναι ένας πολύ
έξυπνος και ταλαντούχος νέος. Με τη Χριστίνα γνωρίζονταν πριν φύγει
από την Ελλάδα για το Παρίσι, όταν έκαναν πορείες. Σε μία από αυτές
έχασε το ένα του μάτι. Η αναπηρία του αυτή τον έκανε να κλειστεί στον
εαυτό του («δεν φτάνουν τα ζώα του κήπου πρέπει να δει και ένα
μονόφθαλμο») και να τον κάνει να χάσει την εμπιστοσύνη του στους
ανθρώπους. Παρόλα αυτά ανοίχτηκε στην Χριστίνα και την ερωτεύτηκε.
Ακόμη κι αν δεν κράτησε ο έρωτάς τους, μπορούμε μέσα από αυτόν να
δούμε μία άλλη πλευρά της Χριστίνας, τη σχέση της με το άλλο φύλο,
αλλά και το πόσο συναισθηματική και τρυφερή είναι. Ο Γιάννης φοβάται
μήπως χάσει τη Χριστίνα (αν και στο τέλος δεν καταφέρνει να την
κρατήσει) και τον ανησυχεί η αντίδραση των γύρω του σε σχέση με την
αναπηρία του.
Φράση κλειδί: «Τι μου κρύβεις; Άνοιξε το συρταράκι σου», κάθε φορά που
ήθελε να κάνει τη Χριστίνα να του μιλήσει για τον εαυτό της
12. Συμπεράσματα
Διαβάζοντας το βιβλίο συνειδητοποιήσαμε ότι ακόμη κι όταν όλος ο κόσμος είναι
εναντίον μας πρέπει να σηκώνουμε το κεφάλι ψηλά και να συνεχίζουμε να
πιστεύουμε στα όνειρά μας. Καταλάβαμε ότι η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες και
εμπόδια. Ειδικά όταν είσαι έφηβος.
Πολλές φορές ο κόσμος δεν καταλαβαίνει και θες απλά να μείνεις μόνος. Το βιβλίο
μας αποδεικνύει όμως ότι για να πετύχουμε κάτι δεν πρέπει να έχουμε μόνο πίστη
στον εαυτό μας αλλά και στους ανθρώπους γύρω μας. Η εμπιστοσύνη και ο
σεβασμός στους ανθρώπους που μας βοηθάνε είτε ψυχολογικά είτε πρακτικά είναι
πολύ σημαντικό για τη ζωή μας. Σαν έφηβοι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ζωή είναι
ζωή και ότι δεν πρέπει να φερόμαστε άκαρδα και χωρίς εκτίμηση σε αυτούς που
μας αγαπάνε και τους αγαπάμε.
