2. Është realitet që myslimanët në perëndim sot kanë probleme. Nga ekzistenca e tyre në jetën perëndimore, kanë lindur dy lloje myslimanësh: Lloji i parë janë ata myslimanë të cilët janë mbyllur në vetvete dhe nuk duan të kenë kontakt me shoqërinë ku jetojnë, pasi shohin shumë gjëra negative, të cilat nuk mund ti pranojnë për veten dhe familjet e tyre. Ai e refuzon këtë shoqëri, madje e urren atë. Lloji i dytë, mendojnë që nuk ka gjë më të mirë se një shoqëri e tillë. Çdo gjë perëndimore për ta është e mirë, dhe çdo gjë që e ka burimin nga lindja, është negative dhe e prapambetur. Jo vetëm kaq, por ky lloj myslimanësh, është shkrirë komplet në këtë shoqëri, dhe i imiton ato në çdo gjë, në veshje, në ecje, në të folur dhe në çdo gjë tjetër. Ai ka shkëputur çdo lloj lidhjeje me Zotin. Materializmi e ka bërë për vete, saqë nuk i intereson veçse si të plotësojë dëshirat e epshit. Pyetja që lind pas kësaj është: Cili duhet të jetë roli i vërtetë i myslimanit në një shoqëri të tillë?
3.
4. Një nga fshatarët e Mekes, i kishte dhënë atij një sasi të hollash borxh dhe sa herë ia kërkonte, Ebu Xhehli ia mohonte. Një ditë, del në Meke duke kërkuar dikë që ta ndihmojë, për të marrë të drejtën e tij. Pranë Qabes, shikon një grup nga Kurejshët (jobesimtarë) u afrohet dhe me shpresë se do ta ndihmonin u thotë: A ka ndonjë prej jush i cili mund të më ndihmojë që Ebu Xhehli të më kthejë paratë që më ka borxh? Kurejshët shfrytëzuan momentin që të talleshin me profetin Muhamed a.s. Kështu i thonë fshatarit që nëse kërkon dikë që të të ndihmojë për të marrë paratë, ai është vetëm ai që po falet tek Qabeja, duke i bërë me shenjë profetin a.s. Me këtë deshën që të talleshin dhe të qeshnin me profetin a.s. Çohet fshatari dhe shkon drejt profetit a.s. Kur arrin afër tij, e përshëndet dhe i qan hallin. Më pas i thotë: Tek ti më drejtuan ata njerëzit që janë ulur atje, të cilët më thanë se vetëm ti mund të më ndihmosh, për të marrë paratë e mia. Ai e kupton lojën e kurejshëve, dhe i vendosur i thotë: Po, eja të shkojmë . Profeti a.s ishte i fundit që mund ta ndihmonte atë, pasi Ebu Xhehli, siç thamë në fillim, ishte ai që e torturonte dhe i shkaktonte vuajtje atij më shumë se kushdo tjetër, por morali dhe shpirtmirësia me të cilën karakterizohej, e bënë që ti ofronte ndihmë.
5. E merr fshatarin për dore dhe së bashku shkojnë tek shtëpia e Ebu Xhehlit. Trokasin në derë dhe kur del Ebu Xhehli, profeti a.s i thotë: A i ke marrë këtij njeriu para borxh o Ebu Xhehl ? Po – ia kthen ai. Atëherë ktheja tani – e urdhëron profeti a.s. Për habi të të gjithëve, Ebu Xhehli jo vetëm që nuk kundërshtoi, por hyri brenda, mori sasinë e parave dhe ia ktheu fshatarit. Fshatari mori paratë e tij, falënderoi profetin a.s dhe u largua. Kurejshët, të cilët po e ndiqnin këtë nga larg, mbetën me gojë hapur, nga habia. Të habitur, shkojnë tek Ebu Xhehli dhe e pyesin se si kishte mundësi që ia kishte dhënë paratë. Por ai ua ktheu: Pashë një deve pas Muhamedit, që kishte hapur gojën dhe nëse nuk do ia kisha kthyer paratë, do të më kishte ngrënë. Le të ndalojmë pak në këtë ngjarje dhe ta analizojmë. Po të shohim fshatari që kërkoi ndihmë nga profeti a.s ishte jomysliman dhe ishte dërguar nga kurejshët, të cilët dhe ato ishin jomuslimanë, dhe e kishin bërë për tu tallur me profetin a.s dhe jo se mendonin se me të vertëtë ai mund ta ndihmonte. Ebu Xhehli, siç e përmendëm, ishte njeriu nga i cili vuanin më shumë profeti a.s dhe myslimanët e tjerë.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15. Perëndimi sot është i zhytur në botën e materies dhe vuan shumë nga kjo, pasi me këtë ka braktisur atë shpirtërore. Ji ti o mysliman, ai që do i tregosh perëndimit rrugën të cilën e ka humbur, por në radhë të parë, me sjelljen tënde. E-dini
