1. DIGITALNI PRENOSNI SISTEMI

2. UVOD optički izvor point-to-point linkovi line coding konektori optički medij fotodetektor

4. Brzina slanja podataka ili propusni opseg kanala i

5. Bit-error rate (BER).Dizajneri mreže moraju pažljivo birati komponente da bi nivo performansi očuvali iznad očekivanog vremena života sistema.

6. Multimodno ili jednomodno optičko vlakno Veličina jezgre Refrakcioni indeks jezgre Propusni opseg ili disperzija Atenuacija (slabljenje) Numerička apertura ili mode-field prečnik LED ili laser diode kao optički izvor Emisiona talasna dužina (talasna dužina izvora) Širina spektralne linije Izlazna snaga Efektivno područje zračenja Emisiono rasturanje (pattern) Broj emitirajućih modova

8. Prva analiza definira marginu snage između izlazne snage iz optičkog vlakna i minimalne osljetljivosti prijemnika.

9. Ukoliko izbor komponenti ne dopušta da se prenos informacije vrši na određenu udaljenost, potrebno je komponente zamijeniti ili postaviti pojačavače na određene dijelove linkova.

11. Proračun snage sistema

12. Proračun porasta vremena

13. Udaljenost “prvog prozora”

14. Udaljenost prenosa za jednomodne linkove

15. Fundamentalni telekomunikacioni problemi, odnose se na osobine fizičke sredine između predajne i prijemne strane. Osnovni cilj prilikom optimiziranja digitalnog prenosnog sistema je obezbjeđenje kvalitetnog prenosa poruke iz određenog izvora sa što manje grešaka. Jedna od principijelnih funkcija linijskog kodiranja je uvođenje redundanse u tok podataka u svrhu minimiziranja grešaka. LINIJSKO KODIRANJE

16. Oblik prenešenog optičkog vlakna Tri glavna cilja mjerenja vremena Inherentna mogućnost detekcije grešaka

17. Neke od prednosti kodiranja

18. Tri bazična dvo-stepena binarna linijska koda koji se koriste za prenos optičkim linkovima su: redundansa *NRZ *RZ *PE Dekodiranje signala koristi skup pravila za obradu simbola signala u pojedinim uzorcima. Ovaj proces se naziva kanalno ili linijsko kodiranje.

19. NRZ kodovi

20. RZ kodovi

21. Blok kodovi ulazne bite grupišu u blokove i svaki taj blok bita prevode u drugi blok simbola. Svrha korištenja blok kodova je ta da se unese redundancija u kod i da se izbjegne baseline wander efekt. Osnovne tehnike koje koriste blok kodovi su: Dodavanje dodatnih binarnih impulsa za kreiranje blokova od n binarnih simbola koji je duži od broja informacionih bita m. Prevod bloka ulaznih bita u blok izlaznih simbola, koji koristi više od dva nivoa po simbolu. Blok kodovi

23. U tabeli 3 je dato poređenje nekoliko mBnB kodova. Slijedeći paramtri su predstavljeni u ovoj tabeli: Omjer n/m koji daje povećanje širine opsega. Najveći broj uzastopnih identičkih simbola (manje vrijednosti za Nmax omogućavaju lakši oporavak takta) Granice akumulirane nepodudarnosti D. Procenat W n-bitnih riječi koje nisu korištene (detekcija nevažećih riječi na prijemniku omogućava reframeing karaktera).

24. KOREKCIJA GREŠAKA Za širokopojasne mreže visokih brzina, pouzdanost prenosa podataka koja je ponuđena od strane mreže, može biti manja od pouzdanosti koja je zahtjevana od strane neke aplikacije. U tom slučaju, transportni protokol mreže mora nadoknaditi razliku u mjeri gubitaka bita (bit-loss). Dvije osnovne šeme za poboljšanje pouzdanosti: automatic repeat request (ARQ) i forward error correction (FEC).

25. U FEC tehnikama, redundantna informacija se prenosi skupa sa orignalnom informacijom. Ukoliko se dio orignalnih podataka izgubi ili se primi sa greškom, redundantna informacija se koristi za rekonstrukciju istog. Najpopularniji kodovi za ispravljanje grešaka su ciklički kodovi označeni sa notacijom (n,m). U ove kodove spadaju i skraćeni Hamminogvi kodovi i Reed-Solomon kodovi.

26. ZAKLJUČAK U ovom radu prvo je razmatran najednostavniji link point-to-point tipa. Za postavljeni set komponenti i postavljeni set sistemskih zahtjeva, izvršena je analiza potrebne snage izvornog signala. Na kraju se je pristupilo posmatranju, odnosno analizi vremena uspona da bi se verificirali svi donešeni zaključci i uzeli u obzir svi postavljeni zahtjevi. U drugom dijelu su obrađene šeme linijskog kodiranja koje su najpogodnije i najčešće korištene za digitalni prenos podataka putem optičkih vlakana. Vidjeli smo osnovnu svrhu korištenja ovakvih šema, koja se ogleda u uvođenju redundanse. U skladu sa ovim bilo je i govora o najčešće upotrijebljenim tehnikama korekcije grešaka, kao što su to ARQ i FEC.

27. Hvala na pažnji