adaptación dun conto

2. O señor Paco amaba as palabras, as historias e os
libros.
El mesmo escribía un libro onde contaba cada mañá as
súas penas, alegrías, desexos e ...todo o que sabía.

3. Un día ocorreu unha desgraza na vila: o ceo escureceu e un
forte vento soprou e soprou, ... ata que todo quedou
revolto , todas as cousas que Paco coñecía; incluídas as
palabras do seu libro!

4. Cando a tempestade calmou , Paco ergueuse do chan e, sen
saber que facer, camiñou sen rumbo fixo.
De socato, algo sorprendente cruzouse no seu camiño :mirando
cara o ceo, descubriu que unha simpática nena, transportada
por un escuadrón de libros, voaba sobre o espazo .

5. Por un momento, Paco desexou ver voando o seu libro, pero
tan só conseguía velo caer no chan. A nena que voaba soubo
que O Sr. Paco necesitaba unha boa historia; así que lle
mandou por sorpresa o seu libro favorito .
O libro andante guiou a Paco ata un edificio extraordinario,
onde aniñaban moreas de libros.
Camiñando lentamente,
descubriu a habitación
máis misteriosa e
fascinante que nunca
vira. Un incontable
número de páxinas
enchía aquel lugar e
o home podía escoitar
o cuchicheo de moitas
historias diferentes.

6. Así foi como o Sr. Paco comezou a vivir entre libros.

7. Paco ordenaba os libros, pero sempre se mesturaban
as historias unhas con outras . As traxedias, cando estaban
tristes, ían visitar ás comedias ; as enciclopedias, cansadas
de recibir datos, ían relaxarse xunto aos cómics ou aos
libros de ficción .
En todo caso , Paco seguía feliz , arranxando as
encadernacións,
estirando as orelas
das follas , etc...
Ás veces, Paco
perdíase moooitos
días nunha
historia e
tardaaaba en saír
dela. O que sempre
facía era compartir
os seus libros , libros
máis ou menos
divertidos ; pero para el todas as historias eran importantes .

8. Naquela habitación , na que Paco vivía, pola noite despois
de contar moitas aventuras , os libros retirábanse a durmir.
Quen daba esta orde era o dicionario : ZZZZZZZZZZ

9. O Sr. Paco aproveitaba este tempo para volver ao seu libro
e contar o que sabía ou desexaba.

10. Pasaron días ................e logo meses...........................;
despois anos ....... e moooitos anos !
O home encorvouse e tamén se enrugou; pero os libros
seguían sendo os mesmos .
Agora eran eles
quenes coidaban
do Sr. Paco e
organizábanse
para entreter ao
seu amigo,
facéndolle a vida
máis apacible.

11. Un bo día escribiu a derradeira páxina do seu libro, levantou a
mirada e dixo suspirando : “ chegou o momento de marchar”.
Os libros puxéronse moi tristes , mentres el co seu sombreiro
camiñaba lentamente cara a porta. Despediuse de todos dicindo
: “ levareivos no meu corazón “.

12. Os libros , abanicando as súas follas, levantaron o voo e
atravesaron o ceo, levando consigo ao ancián .

13. Logo de pasar o tempo, os libros que habitaban na biblioteca
déronse conta de que Paco esquecera algo antes de
marchar . Era o seu propio libro , alí estaba a súa historia .
Eran moitas páxinas nas que se gardaban alegrías, tristezas,
todo o que soubo e todo o que desexou.

14. Foi entón cando ocurreu o extraordinario .
Despois de escoitar un murmurio e na porta ver unha nena
que descubría abraiada a habitación dos libros, a obra
escrita polo Sr.
Paco voou cara
a rapaza ,
abrindo as
súas follas.
A nena
comezou
a ler e ...
Así remata
a nosa historia,
igualiño que
comezou :

15. ABRINDO UN LIBRO