Mais conteúdo relacionado
Semelhante a Yunaiboon 2553 07 (18)
Mais de Rose Banioki (20)
Yunaiboon 2553 07
- 2. ç ‡¡◊ËÕμâÕß¿—¬‰¥â∑ÿ°¢åÕ–‰√ ®√¥Õ¬Ÿà¥«ß∫ÿ≠π—Èπ „Àâ∫ÿ≠π—Èπ™à«¬ Õ¬à“‰ªπ÷°∂÷ß ‘ËßÕ◊Ëππ–
π÷°∂÷ß∫ÿ≠°ÿ»≈∑’Ëμπ‡Õß°√–∑”π—Ëπ·À≈– ‡ªìπ∑’Ëæ÷ËߢÕßμ—«®√‘ß ™à«¬μ—«‰¥â®√‘ßÊ
é
R
‚Õ«“∑æ√–¡ß§≈‡∑æ¡ÿπ’ ( ¥ ®π⁄∑ ‚√) ºŸâ§âπæ∫«‘™™“∏√√¡°“¬
“√∫—≠ ©∫—∫∑’Ë ˘Û ª√–®”‡¥◊Õπ°√°Æ“§¡ æ.». ÚııÛ
æ√–∏√√¡‡∑»π“ ˜Ù ç «√√§åé «— ¥‘°“√·¥à..π—°√∫ Ûˆ æ√–·∑â §◊Õ À—«„®¢Õß‚≈°
ˆÚ §ÿ≥§à“°“√∫«™„πæ√–æÿ∑∏»“ π“ °Õß∑—æ∏√√¡ æ—π∏ÿå «π°√–· ·≈–®—°√«“≈ ‚§√ß°“√∫√√晓
(μÕπ∑’Ë Ò) Õÿª ¡∫∑À¡Ÿàæ√–æ’ˇ≈’Ȭß
ˆˆ °≈«‘∏’™«π≈Ÿ°‡¢â“«—¥ ∫∑§«“¡-¢à“« “√ Ù¯ §Õß‚° °—∫°“√§âπæ∫· ß·Ààß∏√√¡
Õ¬à“ß ¡Ë”‡ ¡Õ Ú °“√μ—¥ ‘π„®∑’ˬ‘Ëß„À≠à ˜ ∑—π‚≈°∑—π∏√√¡
ˆ¯ Õπ∏√√¡–·°àºŸâæ‘æ“°…“ ¯ ™’«‘μ ¡≥–... ™’«‘μ∑’ËΩíπ„ΩÉ... μÕπ ‡√’¬πÕ¬à“߉√„Àâ¡’§«“¡ ÿ¢
¢Õß≈Ÿ°ºŸâ™“¬μ—«®√‘ß „π¡À“«‘∑¬“≈—¬
—¡¿“…≥å Ú ·¡à√—°≈Ÿ° ¯Ù μâπ¥Õ°‰¡â
ıˆ ∑”‰¡·¡à§ππ’È μâÕß∑”∑ÿ°«‘∂’∑“ß Ú¯ ¬Õ¥À≠‘ßπ—° √â“ß∫“√¡’ ¯¯ ¢à“«∫ÿ≠„πª√–‡∑»
‡æ◊ËÕ„Àâ≈Ÿ°‰¥â∫«™ ™’«‘μ„𧫓¡∑√ß®”∑’ˉ¡à¡’«—π쓬 ˘ ¢à“«∫ÿ≠μà“ߪ√–‡∑»
e-mail: yunaiboon@yahoo.com www.dmc.tv www.kalyanamitra.org www.dhammakaya.or.th
- 4. Ú
ª°‘≥°∏√√¡
‡√◊ËÕß : æ√–¡À“‡ ∂’¬√ ÿ«≥⁄≥ü‘‚μ ª.∏. ˘ / æ√–¡À“«‘√‘¬– ∏¡⁄¡ “√’ ª.∏. ˘
°“√μ—¥ ‘π„®∑’ˬ‘Ëß„À≠à
R
ç‚≈°æ√àÕßÕ¬Ÿà‡ªìπ𑮉¡à√Ÿâ®—°Õ‘Ë¡ ¡’§«“¡Õ¬“°‰¡à¡’∑’Ë ‘Èπ ÿ¥ —μ«å‚≈°‡¡◊ËÕ∂Ÿ°§«“¡·°à∑”≈“¬
°ÁμâÕßμ°μ“¬‰ª‡À¡◊Õπº≈‰¡â√à«ßÀ≈ÿ¥®“°¢—È« Õ“μ¡¿“æ√Ÿâ‡Àμÿπ’È·≈â«®÷ßÕÕ°∫«™ ‡æ√“–™’«‘μ ¡≥–
‡ªìπ™’«‘μ∑’˪√–‡ √‘∞Õ¬à“ß·∑â®√‘ßé (‡∂√§“∂“)
°“√μ—¥ ‘π„®ÕÕ°∫«™π—Èπ ‰¡à„™à‡ªìπ‡æ’¬ß „π ¡—¬æÿ∑∏°“≈ °ÿ≈∫ÿμ√ºŸâ¡’∫ÿ≠™◊ËÕ√—∞ª“≈–
§«“¡§‘¥¥’™—Ë««Ÿ∫ ·μàμâÕ߇°‘¥®“°°“√∑’Ë∫ÿ§§≈π—Èπ‰¥â ‰¥â‚Õ°“ ‰ªøíß∏√√¡°—∫‡æ◊ËÕπ·≈⫇°‘¥»√—∑∏“Õ¬“°
—ß ¡∫ÿ≠·≈–Õ∏‘…∞“π®‘μ¡“¥’¢“¡™“μ‘ μâÕß¡’ª≠≠“
Ë â í ∫«™®÷ß∑Ÿ≈¢Õ∫«™¢≥–π—Èπ‡≈¬ ·μàæ√–æÿ∑∏Õߧå∑√ß
§«“¡§‘¥∑’ˇªìπ¡À“°ÿ»≈π’È®÷߉¥âºÿ¥¢÷Èπ „π∑à“¡°≈“ß ªØ‘‡ ∏‡æ√“–¬—߉¡à‰¥â√∫Õπÿ≠“μ®“°∫‘¥“¡“√¥“ ‡¢“
—
™’«‘μ∑’ˇ®Õ·μà«‘°ƒμ ¡’À≈“¬§π∑’ËÕ–‰√ Ê °Á‰¡à§àÕ¬ ®÷ß°≈—∫∫â“π‰ª¢ÕÕπÿ≠“μ∫«™ °Á∂°æàÕ·¡àªØ‘‡ ∏Õ’°
Ÿ
®–æ√âÕ¡ ·μàÀ—«„®°≈—∫æ√âÕ¡∑’Ë®–ÕÕ°∫«™ ·≈– ç≈Ÿ°√—°...‡®â“¬—ßÀπÿ¡·πà𠧫√À“§«“¡ ÿ¢„ àμ«¥’°«à“
à —
∂÷ß·¡â∫“ß§π®–¡’™’«‘μ∑“ß‚≈°∑’Ëæ√—Ëßæ√âÕ¡∑ÿ°Õ¬à“ß ·¡â§√Õ߇√◊ÕπÕ¬Ÿà®–∑”∫ÿ≠‰ª¥â«¬°Á¬—߉¥â æàÕ·¡à„Àâ
À“°μ—¥ ‘π„®∫«™ °Áπ—∫‡ªìπ°“√μ—¥ ‘π„®∑’ˬ‘Ëß„À≠à ≈Ÿ°∫«™‰¡à‰¥âÀ√Õ°é ·μà‡¢“¡‘¬Õ¡≈⡇≈‘°§«“¡μ—ß„®È
°«à“°“√ª√“√∂𓇪ìπæ√–‡®â“®—°√æ√√¥‘ ∂◊Õ«à“¥”‡π‘π ®÷߇Փ·μàπÕπÕ¬Ÿà∫π‡μ’¬ß Õ¥¢â“« Õ¥πÈ” ‡æ◊ËÕπ Ê
μ“¡√Õ¬∫“∑æ√–»“ ¥“‡¡◊ËÕ§√—Èß∑’Ëæ√–Õߧ嬗߇ªìπ ‰¥â¡“‡°≈’¬°≈àÕ¡æàÕ¢Õ߇¢“«à“ ç∂Ⓡ¢“‰¡à‰¥â∫«™ ‡¢“
È
‡®â“™“¬ ‘∑∏—μ∂– æÕμ—¥ ‘πæ√–∑—¬ÕÕ°ºπ«™‡∑à“π—π È Õ“®μ“¬ø√’ ·μà∂â“∑à“π„À⇢“∫«™ °Á®–¡’‚Õ°“ ‰¥â
°Á¡’æ≠“¡“√‡Õ“ ¡∫—μ‘æ√–‡®â“®—°√æ√√¥‘¡“≈àÕ ‡æ◊ËÕ ‡ÀÁπ‡¢“∫â“ß °“√∫«™π’È¡—π≈”∫“° °“√Õ¬Ÿà °“√°‘π
„Àâ‡≈‘°≈â¡°“√ÕÕ°∫«™ ·μàæ√–ÕߧåªØ‘‡ ∏ ‡æ√“– °“√πÕπ‰¡à –¥«° √—∞ª“≈–‡ªìπ ÿ¢ÿ¡“≈™“μ‘ ∂Ⓡ¢“
¡∫—쑇À≈à“π’ȉ¡àÕ“®∑”„ÀâÀ≈ÿ¥æâπ®“°°“√‡ªìπ∫à“« ∑π‰¡à‰¥â‡¥’ά«°Á ÷°ÕÕ°¡“‡Õßé ∑à“π∑—Èß ÕßÕ¬“°„Àâ
‡ªìπ∑“ ¢Õßæ≠“¡“√ ≈Ÿ°¡’™’«‘μÕ¬ŸàμàÕ‰ª®÷߬աÕπÿ≠“μ √—∞ª“≈–æÕ∑√“∫
¥—ßπ—Èπ ºŸâ∑’Ëμ—¥ ‘π„®ÕÕ°∫«™®÷߇ªìπ∫ÿ§§≈ °Á¥’„®¡“° ≈ÿ°¢÷Èπ°√“∫‡∑â“¢Õ¢¡“·≈–≈“∫«™∑—π∑’
¡À—»®√√¬å¢Õß‚≈° ‡æ√“–‡ªìπ∫ÿ§§≈∑’Ë®–‰¡à¬Õ¡„Àâ ®“°π—Èπ°Áª≈’°«‘‡«°μ—Èß„®∫”‡æÁ≠ ¡≥∏√√¡ „π‰¡à™â“
°‘‡≈ ¡“∫—ߧ—∫„Àâ∑”∫“ªÕ°ÿ»≈ ·μ஖欓¬“¡¬°μπ °Á‰¥â∫√√≈ÿ∏√√¡‡ªìπæ√–Õ√À—πμå
¢÷Èπ ŸàÀπ∑“ß «√√§å π‘ææ“π ∑à“¡°≈“ß™“«‚≈°∑’Ë μàÕ¡“æ√–√—∞ª“≈–‰¥â‡¥‘π∑“ß°≈—∫¡“∑’Ë∫â“π
ª≈àÕ¬„®μ“¡°√–· °‘‡≈ ·μà∑“π‡À≈à“π’®– «π°‘‡≈
à È ¢≥–π—Èπ∫‘¥“‡ÀÁπ∑à“π‡¥‘π¡“·μà‰°≈ ·μà°Á®”ÀπⓉ¡à
‡À¡◊Õπ擬‡√◊Õ∑«π°√–· πÈ” ¥â«¬°“√¡“Ωñ°μπ ‰¥â ‡æ√“–‰¡àÕ¬“°¡ÕßÀπâ“æ√–‡ªìπ∑ÿπ‡¥‘¡Õ¬Ÿà·≈â«
∑πÀ‘« ∫”‡æÁ≠μ∫– ‡Õ“™π–°‘‡≈ ∑’´Õπ‡√âπÕ¬Ÿ„π„®
Ëà à ‡π◊ËÕß®“°ºŸ°„®‡®Á∫„π‡À≈à“ ¡≥– ∑’Ë∑”„Àâ∑à“πμâÕß
¡ÿß∏”√ßμπ‡ªìπ‡π◊Õπ“∫ÿ≠·≈– ◊∫Õ“¬ÿæ√–æÿ∑∏»“ π“
à È ‡ ’¬≈Ÿ°™“¬ ÿ¥∑’Ë√—°‰ª ®÷ß查¢—∫‰≈à«à“ ç ¡≥–æ«°π’È
„Àâ¬◊𬓫 ∫«™„Àâ≈Ÿ°¢Õ߇√“ ‡√“°Á‰¡à‡§¬‰¥â‡ÀÁπ‡¢“‡≈¬·¡â
- 6. —°§√—߇¥’¬« ·∂¡¬—ß°≈â“¡“∫â“ππ’Õ°À√◊Õé æ√–‡∂√–
È È’ æ«°π“ßæ“°—π∂“¡∑à“π«à“ ç∑’Ë∑à“πÕÕ°∫«™‡æ√“–
®”μâÕ߇¥‘πÕÕ°‰ª°àÕπ‚¥¬‰¡à‰¥â∫Õ°«à“μπ§◊Õ≈Ÿ°™“¬ Õ¬“°‰¥âπ“ßøÑ“À√◊Õé æ√–‡∂√–‰¥â∫Õ°‚¬¡∫‘¥“«à“
¢≥–π—π¡’ “«„™â§πÀπ÷ß°”≈—ß®–‡Õ“¢π¡·ªÑß∫Ÿ¥‡πà“
È Ë ç∑à“πÕ¬à“‡Õ“∑√—æ¬å¡“≈àÕÀ√◊Õ àß μ√’¡“‡∫’¬¥‡∫’¬π
‰ª∑‘Èß æ√–‡∂√–®÷ß查¢÷Èπ«à“ ç∂â“®”‡ªìπμâÕß∑‘Èß ¢Õ Õ“μ¡“‡≈¬ √à“ß°“¬∑’Ë¥Ÿ‡À¡◊Õπ «¬ß“¡π—Èπ≈â«π‰¡à
„Àâ„ à≈ß„π∫“μ√¢ÕßÕ“μ¡“‡∂‘¥é π“ß®”πÈ”‡ ’¬ß ®’√—߬—Ë߬◊π À≠‘ßæ«°π’È∑“Àπ⓪√–·ªÑß ¡’π—¬πåμ“
æ√–‡∂√–‰¥â®ß√’∫«‘߇¢â“‰ª∫Õ°§π„π∫â“𠇻√…∞’æÕ
÷ Ë À¬“¥‡¬‘È¡ æÕ®–À≈Õ°ºŸâ‰¡à√Ÿâ„Àâ≈ÿà¡À≈߉¥â ·μà®–
√Ÿ«“ºŸ∑μπ¢—∫‰≈à‡ªìπæ√–≈Ÿ°™“¬°Á√∫ÕÕ°¡“‡™◊Õ‡™‘≠
â à â ’Ë ’ È À≈Õ°ºŸâ· «ßÀ“Ωíòßæ√–π‘ææ“π‰¡à‰¥â μÕππ’È∑à“π°Á
‡¢â“∫â“π ‡¡◊ËÕ‰¥â√—∫§”‡™‘≠·≈â« æ√–‡∂√–®÷߇¥‘π ‡À¡◊Õππ“¬æ√“π¥—°∫à«ß‰«â ·μà‰¡à¡’¡ƒ§μ—«„¥μ‘¥
‡¢â“‰ª„π∫â“π ·μà∑à“π°Á∑”μπ‡ªìπºŸâ„À¡à‡ ¡Õ ‰¡à¡’ ∫à«ß‡≈¬é ‡¡◊Õ∑à“π°≈à“«®∫°Á‡À“–ÕÕ°‰ªμàÕÀπâ“∑—π∑’
Ë
¶√“«“ —≠≠“«à“‡§¬‡ªìπ„À≠à‡ªìπ‚μ„π∫â“πÀ≈—ßπ’È ‡π◊Õß®“°√Ÿ«“√–®‘μ¢Õ߇»√…∞’«“‰¥â ß„Àâæ«°π—°‡≈ß
Ë â à —Ë
¡“°àÕπ‡≈¬ ¡’§«“¡ ”√«¡ ß∫ ‡ ߒˬ¡ ßà“ß“¡ ‡μ√’¬¡®—∫∑à“π ÷° ∑à“π®÷ß„™âƒ∑∏‘‡Ï À“–‰ª∑’√“™Õÿ∑¬“π
Ë
πà“‡≈◊ËÕ¡„ Õ¬Ÿà‡ ¡Õ ¢Õßæ√–‡®â“‚°√—欖 æ√–√“™“·Ààß·§«âπ°ÿ√ÿ ´÷Ëß∑—Èß
«—πμàÕ¡“ ‡»√…∞’Õ¬“°„Àâæ√–≈Ÿ°™“¬ ÷°¡“° Õ߉¥â‡§¬√Ÿâ®—°§ÿâπ‡§¬°—π¡“°àÕπ
®÷ß —Ëß„Àâ§π„™â¢π°Õ߇ߑπ °Õß∑Õß Ÿß∑à«¡»’√…– æ√–√“™“‡¡◊ËÕ∑√ß∑√“∫«à“æ√–‡∂√–¡“‡¬’ˬ¡
¡“°Õ߉«âμÕÀπâ“ ·≈â«∫Õ°«à“ ç∑√—æ¬å°Õßπ’‡È ªìπ à«π
à ®÷ ß ‡ ¥Á ® ‰ªμ√— ∂“¡∂÷ ß ¢â Õ ß — ¬ ∑’Ë «à “ ∑”‰¡§π∑’Ë
¢Õß·¡à °Õßπ’ȇªìπ à«π¢ÕßæàÕ ∑à“π®ß ÷°¡“„™â Õ¬ ∂÷ßæ√âÕ¡‡™àπ∑à“π®÷ßÕÕ°∫«™ ´÷Ëߧπ à«π¡“°¡—°®–
¡∫—μπ„Àâ‡μÁ¡∑’‡Ë ∂‘¥é ·μà∑“π°ÁμÕ∫·∫∫‰¡à¡‡’ ¬◊Õ„¬
‘ ’È à Ë ÕÕ°∫«™¥â«¬‡Àμÿº≈ Ù ª√–°“√ §◊Õ
°≈—∫‰ª«à“ ç∂Ⓡªìπ‰ª‰¥â ∑à“π§«√‡Õ“∑‘Èß≈ß·¡àπÈ” Ò. μâÕß·°à™√“°àÕπ∂÷ß®–∫«™
‡æ√“–∑√— æ ¬å ‡ À≈à “ π’È ≈â « π·μà ® –∑”„Àâ ∑ÿ ° ¢å °— ß «≈é Ú. μâÕ߇®Á∫ªÉ«¬°àÕπ∂÷ß®–∫«™
§”查π’È∑”„À⇻√…∞’Õ÷Èß ·μà°ÁÀ“Õÿ∫“¬„À¡à ‚¥¬‰ª Û. μâÕß ‘Èπ‚¿§∑√—æ¬å°àÕπ∂÷ß®–∫«™
‡√’¬°∫√√¥“Õ¥’μ¿√√¬“¢Õß∑à“π„Àâ¡“≈âÕ¡‡Õ“‰«â Ù. μâÕß∂Ÿ°≠“μ‘¡μ√∑Õ¥∑‘ß°àÕπ∂÷ß®–∫«™
‘ È
- 7. æ√–‡∂√–‰¥â· ¥ß∏√√¡´÷ß¡’π¬≈÷°´÷ß„Àâøß«à“
Ë — È í ¯ ªï ·¡â —Ëß√à“ß°“¬„Àâ∑”μ“¡°Á‰¡à‰¥â¥—Ëß„®‡≈¬é
çÕ“μ¡“¡Õ߇ÀÁπ∑ÿ°¢å„π‚≈°·≈â«®÷ßÕÕ°∫«™∑—π∑’ æ√–‡∂√– çπ—Ëπ·À≈– ‡æ√“–«à“‚≈°„∫π’È≈â«π
‡π◊ËÕß®“°Õ“μ¡“‰¥âøíß∏—¡¡ÿ∑‡∑ Ù ª√–°“√®“° ¡’·μ৫“¡‡ ◊ËÕ¡™√“ À“¡’ ‘Ëß„¥¬—Ë߬◊π‡≈¬‰¡àé
æ√–∫√¡»“ ¥“ §◊Õ Ú. æ√–√“™“ ç∑à“πºŸâ‡®√‘≠ ∑’Ë°≈à“««à“‚≈°π’È
Ò. ‚≈°π’È∂Ÿ°™√“§√Õ∫ß” „π∑’Ë ÿ¥·≈â«∑ÿ°§π ‰¡à¡ºμ“π∑“π ‰¡à‡ªìπ„À≠à„πμ—«‡Õßπ—π‡ªìπÕ¬à“߉√é
’ Ÿâ â È
μâÕß·°à™√“≈ß æ√–‡∂√– ç§√—È ß ∑’Ë æ √–Õß§å ‡ §¬∑√ßæ√–
Ú. ‚≈°π’‰¡à¡ºμ“π∑“π ‰¡à‡ªìπ„À≠à„πμ—«‡Õß
È ’ Ÿâ â ª√–™«√Àπ—° ∑√ߢÕ√âÕßæ√–≠“μ‘À√◊Õ∫√‘«“√¡“
‰¡à¡’„§√À¬ÿ¥‚√§¿—¬À√◊Õ‡®Á∫ªÉ«¬·∑π°—π‰¥â ™à«¬°—πÀ¬ÿ¥μâ“π‚√§À√◊Õ·∫à߇∫“§«“¡‡®Á∫°Á‰¡à‰¥â
Û. ‚≈°π’‰¡à¡Õ–‰√‡ªìπ¢Õßμπ Õ”π“® ∑√—æ¬å
È ’ æ√–Õߧå‡∑à“π—Èπ∑’ËμâÕß√—∫§«“¡‡®Á∫∑ÿ°¢‡«∑π“·μà
¡∫—μ‘„¥ Ê ≈â«πμâÕß ≈–∑‘Èߧ◊π‰«â„π‚≈°μ“¡‡¥‘¡ ‡æ’¬ßºŸâ‡¥’¬«é
Ù. ‚≈°π’æ√àÕßÕ¬Ÿ‡à ªìπ𑮉¡à√®°Õ‘¡ ¡πÿ…¬åμ°
È Ÿâ — Ë Û. æ√–√“™“ ç∑à“πºŸâ‡®√‘≠ ∑’Ë°≈à“««à“‚≈°π’È
‡ªìπ∑“ μ—≥À“ ‰¡à‡§¬ ‘Èπ ÿ¥§«“¡∑–¬“πÕ¬“° ‰¡à¡’Õ–‰√‡ªìπ¢Õßμππ—Èπ‡ªìπÕ¬à“߉√é
®“°π—Èπæ√–√“™“®÷ßμ√— ¢Õ„Àâ∑à“πÕ∏‘∫“¬ æ√–‡∂√– çæ√–Õߧå∑√ß∂÷ßæ√âÕ¡‰ª¥â«¬
∏√√¡∑—Èß Ù À—«¢âÕπ—Èπ ¥—ßμàÕ‰ªπ’È ‚¿§ ¡∫—μ‘ ·μà®–∑√ß·πà„®‰¥âÀ√◊Õ«à“ ·¡â‚≈°Àπâ“
Ò. æ√–√“™“ ç∑à“πºŸâ‡®√‘≠ ∑’Ë°≈à“««à“‚≈°π’È ‡√“®–æ√—Ëßæ√âÕ¡‰¥â‡À¡◊ÕπÕ¬à“ßπ’È ‡¡◊ËÕ∂÷߇«≈“
∂Ÿ°™√“§√Õ∫ß”‡ªìπÕ¬à“߉√é æ√–Õߧ尮–‡ ¥Á®‰ªμ“¡¬∂“°√√¡ ‰¡àÕ“®π” ‘ß„¥
Á Ë
æ√–‡∂√– 燡◊ËÕæ√–Õߧ嬗ßÀπÿà¡∑√ß™”π“≠ μ‘¥μ—«‰ª‰¥â‡≈¬é
‡æ≈ßÕ“«ÿ∏‡ªìπÕ¬à“ߥ’ ∑—ß∑√ß¡’æ≈–°”≈—ß¡“° ·μà‡¡◊Õ
È Ë Ù. æ√–√“™“ ç∑à“πºŸâ‡®√‘≠ ∑’Ë°≈à“««à“‚≈°π’È
≈à«ß‡¢â“«—¬ªŸππ’·≈â« ¬—ß®–∑√ß∑”Õ¬à“ßπ—π‰¥âÕ’°À√◊Õ
È È æ√àÕßÕ¬Ÿà‡ªìππ‘® ‰¡à√Ÿâ®—°Õ‘Ë¡π—Èπ‡ªìπÕ¬à“߉√é
‰¡àé æ√–‡∂√– çÀ“°æ√–Õߧ剥â∑√“∫¢à“««à“¡’
æ√–√“™“ 燥’ά«π’È‚¬¡·°à·≈â« ≈à«ß‡¢â“«—¬ ‡¡◊Õß Ê Àπ÷Ëß´÷Ëß¡—Ëߧ—ËßÕÿ¥¡ ¡∫Ÿ√≥å ‡μÁ¡‰ª¥â«¬
- 8. ∑√—欓°√∏√√¡™“μ‘¡“°¡“¬ æ√–Õߧ宖∑√ߧ‘¥ ¥’ß“¡„À⇰‘¥¢÷Èπ¡“„À¡à „Àâæ«°‡¢“√Ÿâ«à“ ¡≥– §◊Õ
‡ÀÁπÕ¬à“߉√é ºŸâμ—Èß„®·πà«·πà· «ßÀ“∑“ßæâπ∑ÿ°¢å·≈–‡ªìπ∑’Ëæ÷Ëß„Àâ
æ√–√“™“ 炬¡°Á®–‰ªμ’‡Õ“‡¡◊Õßπ—π¡“§√Õ∫
È ·°à™“«‚≈° ´÷Ëßæ√–√—∞ª“≈–∑à“π‰¥âæ‘ Ÿ®πå„Àâ‡ÀÁπ™—¥
§√Õß„À≥âé «à“™’«‘μ ¡≥– Ÿß à߇撬߄¥ ‡æ√“–æ√–¿‘°…ÿÀ√◊Õ
æ√–‡∂√– çπ’·À≈– Õ“μ¡“∂÷ß查«à“‚≈°æ√àÕß
Ë “¡‡≥√·¡â∫«™‡æ’¬ß«—π‡¥’¬« °ÁμâÕß¡’Àπâ“∑’Ëμ‘¥μ—«
Õ¬Ÿà‡ªìπ𑮉¡à√Ÿâ®—°Õ‘Ë¡ ‡æ√“–§«“¡Õ¬“°‰¥â Õ¬“°¡’ §◊Õ‡√’¬π√Ÿ§” Õπ ‰¡à«“ß‡«âπ®“°°“√æ—≤π“μπ ¡‘‰¥â
â à
Õ¬“°‡ªìπ ‰¡à¡’∑’Ë ‘Èπ ÿ¥ —μ«å‚≈°‡¡◊ËÕ∂Ÿ°§«“¡·°à ‡ªìπ™’«‘μ∑’Ë¢âÕß·«–°—∫°“√ß“πÕ—π«ÿà𫓬 ‡æ√“–
∑”≈“¬°ÁμÕßμ°μ“¬‰ª‡À¡◊Õπº≈‰¡â√«ßÀ≈ÿ¥®“°¢—«
â à È π—°∫«™¡’ß“πÀ≈—°‡πâπÀπ—°‰ª„πß“π∑’ˉ¡à«ÿà𫓬
Õ“μ¡¿“æ√Ÿâ‡Àμÿπ’È·≈â«®÷ßÕÕ°∫«™ ‡æ√“–™’«‘μ π—π°Á§Õ ß“π∑“ß„®...∫”‡æÁ≠‰μ√ ‘°¢“ §◊Õ »’≈ ¡“∏‘
Ë ◊
¡≥–‡ªìπ™’«‘μ∑’˪√–‡ √‘∞Õ¬à“ß·∑â®√‘ßé ªí≠≠“ ‡ªìπ∑’Ëæ÷Ëß∑“ß„®„Àâ°—∫™“«‚≈°
§”μÕ∫¢Õßæ√–‡∂√–∑”„Àâæ√–‡®â“‚°√—欖
∑√߇≈◊ËÕ¡„ ª√–®—°…å·®âß«à“ ¡≥– §◊Õ ºŸâ∑’ˇÀÁπ ¥—ßπ—È𠂧√ß°“√Õÿª ¡∫∑À¡Ÿà‡¢â“æ√√…“
∑ÿ°¢å¿—¬¢Õß°“√‡°‘¥ ∑à“π‰¥â √â“ß∑—»π§μ‘∑’Ë∂Ÿ°μâÕß Ò, √Ÿª ∑ÿ°À¡Ÿà∫â“π∑—Ë«‰∑¬∑’Ë®–∂÷ßπ’È ‡ªìπ
‡°’ˬ«°—∫§«“¡‡™◊ËÕ„π°“√∫«™„À♓«‚≈°‰¥â√—∫√Ÿâ«à“ ®—ßÀ«–™’«‘μ∑’Ë≈ßμ—«Õ¬à“߬‘Ëß „π°“√¡“æ‘ Ÿ®πå™’«‘μ
ºŸâ∑’ËÕÕ°∫«™π—Èπ≈â«π‡ªìπºŸâ¡’§«“¡§‘¥∑’ˬ‘Ëß„À≠à ¡‘‰¥â ¡≥– ‡æ◊ËÕ§ÿ≥§à“Õ“π‘ ß åμ‘¥μ—« ..§ÿ⡇°‘π§ÿâ¡
‡ ◊ËÕ¡„π∑“ß‚≈°¥—ß∑’˺Ÿâ‰¡à√Ÿâ‡¢â“„®°—π „π™à«ßπ’ȇªìπ °—∫°“√‡°‘¥¡“‡ªìπ≈Ÿ°ºŸâ™“¬ ©–π—ÈπÕ¬à“„Àâ‚Õ°“
®—ßÀ«–æÕ¥’∑’ˇ√“π—° √â“ß∫“√¡’®–¡“™à«¬°—π∑”„Àâ ¥’ Ê Õ¬à“ßπ’È≈à«ß‡≈¬μπ‡Õ߉ª ..„§√∫«™‰¥â„Àâ¡“
«‘°ƒμ¢Õßæ√–æÿ∑∏»“ π“ ´÷Ëß¡’ºŸâ∫«™πâÕ¬≈ß∑ÿ°ªï ∫«™ ..„§√‰¡à¡’§ÿ≥ ¡∫—μ‘„π°“√∫«™„Àâ™à«¬°—π
°≈“¬¡“‡ªìπ‚Õ°“ ¥â«¬°“√ª≈Ÿ°Ωíß„À♓«‚≈°‡ÀÁπ ‰ªμ“¡ºŸâ™“¬·¡π Ê ¡“‡ªìπÀπ÷Ëß„π· π∫«™
§ÿ≥§à“¢Õß™’«μ ¡≥– ·≈–™—°™«π„À⇢“¡“∫«™‡æ‘¡
‘ Ë ‡¢â“æ√√…“„À≥⠧«“¡√ÿß‚√®πå¢Õßæ√–æÿ∑∏»“ π“
à
¡“°¢÷Èπ „Àâ¬ÿ§π’ȇªìπ¬ÿ§∑’Ë®–™à«¬°—π √â“ß∑—»π§μ‘∑’Ë Õ¬Ÿà„𧫓¡√—∫º‘¥™Õ∫¢Õß∑ÿ°∑à“π·≈â«...L
- 9. √à«¡ π—∫ πÿπ°“√„Àâ∏√√¡∑“π ¥â«¬°“√®—¥æ‘¡æå«“√ “√Õ¬Ÿà„π∫ÿ≠ ‚¥¬
”π—°ß“π ´’‡Õ °“√∫—≠™’ √—∫®¥∑–‡∫’¬π ∑”∫—≠™’¥â«¬§Õ¡æ‘«‡μÕ√å
‚∑√. 02-552-5215 Fax. 02-551-2684
À®°.´’.‡Õ .‰Õ∑’ ´‘ ‡μÁ¡ å
Àâ“߇¥Õ–¡Õ≈≈å∫“ß·§ The Mall Bangkhae 275 ¡.1 ∂.‡æ™√‡°…¡ ·¢«ß∫“ß·§‡Àπ◊Õ ‡¢μ∫“ß·§ °√ÿ߇∑æœ 10160
‚∑√. 02-803-8547, 02-803-8336 ®”Àπà“¬ Õÿª°√≥å§Õ¡æ‘«‡μÕ√å, ‚πâμ∫ÿä° Acer Asus, LCD MONITOR ACER
ASUS SAMSUNG LG, PRINTER EPSON CANON HP, HARDDISK SEAGATE HITACHI SAMSUNG,
RAM DDR DDR II DDR III (400/533/667/800) Asus Gigabyte Asrock
- 11. ไม น า เชื่ อ ว า จากคนธรรมดา ...นั่ น ก็ แ สดงว า เพศบรรพชิ ต ใหเปนพระแท สมกับที่มีผูคน
สามัญ แตเมื่อเขาสูการเปนเพศ เป น เพศอั น สู ง ส ง กว า มนุ ษ ย ทั่ ว ไป กราบไหว ก็สามารถที่จะเปน
นั ก บวชในพระพุ ท ธศาสนาแล ว แตก็เปนที่นาคิดวา การกาวเขาสู พระภิกษุ สามเณร ในพระพุทธ-
ไมวาจะเปนพระราชา มหาเศรษฐี เพศบรรพชิตนั้น มิไดจำกัดวาจะ ศาสนาไดอยางนาเคารพบูชา
ข า ราชการทุ ก ระดั บ ตลอดจน เปนชนชั้นไหน หรือมีฐานะอยางไร
ผู ค นทั้ ง หลาย ต า งก็ ต อ งยกมื อ ขอเพียงใหเปนผูชายที่มีจิตศรัทธา
ไหว พ ระภิ ก ษุ สามเณร แม จ ะ มุงมั่นที่จะปฏิบัติตนตามพระธรรม-
เพิ่งบวชไดเพียงวันเดียว วินัย และปรารถนาจะฝกฝนตนเอง
- 13. ชีวิตของนักรบ
แหงกองทัพธรรม
ไมมีวันปลดเกษียณ
พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์
ไดเคยกลาวใหโอวาทไววา
“ชีวิตของนักบวชนั้น เปนชีวิตของนักรบกองทัพ
ธรรม ผูที่ไดอุทิศตนใหกับพระพุทธศาสนา เปนชีวิตที่
มี คุ ณ ค า อย า งยิ่ ง... ยิ่ ง กว า ชี วิต ของจอมจัก รพรรดิ
หรือยิ่งกวาชีวิตใด ๆ ในโลกทั้งหมด... และเปนชีวิตที่
มี เ กี ย รติ สู ง สุ ด ที่ ไ ม ใ ช มี เ ฉพาะในเมื อ งมนุ ษ ย นี้
เทานั้น... แตมีเกียรติสูงสุดทั้งในสัมปรายภพและใน
เทวโลก”
จากโอวาทของพระเดชพระคุณหลวงพอดังกลาว
แสดงวาเพศของนักบวชเปนเพศที่สำคัญ กอใหเกิด
บุญกุศลแกผูบวชทั้งในชีวิตปจจุบัน และแมละสังขาร
จากโลกไปแลว ก็ยังมีบุญที่เกิดจากการบวชติดตาม
ไปเกื้อหนุนใหเกิดความสุขในสัมปรายภพไดอีกดวย
และจากโอวาทของพระเดชพระคุณหลวงพอขางตน
ยั ง ให ข อ คิ ด อี ก ว า ชี วิ ต ของนั ก บวชไม มี วั น เกษี ย ณ
หรือไมมีวันปลดประจำการเหมือนนักรบในทางโลก
และผูบ วชสามารถอยู ใ นเพศนี้ไ ดต ลอดชี วิ ต ขณะ
เดียวกัน ลูกผูชายแมวัยเกษียณอายุการทำงานในทาง
โลก ยังสามารถกาวเขาสูชีวิตนักบวชได และยิ่งจะ
เปนชีวิตนักบวชที่ปลอดจากเครื่องกังวลไดเปนอยางดี
- 14. ยาวนานนับหลายสิบป จนกระทั่งถึงวันเวลาที่จะ
วัยเกษียณ ตองหมดวาระที่เรียกวา “เกษียณ” ไดนั้น ตอง
ถือวาบุคคลนั้นเปนบุคคลที่นายกยองชมเชยเปน
ก็ตองเพียรสรางหนทางสวรรค อยางยิ่ง เพราะนอกจากจะแสดงใหเห็นถึงภาวะ
ทางจิตใจที่สูงสงแลว ยังถือเปนบุคคลที่เปนแบบ
การที่จะมีบุคคลใดที่มีความอดทน ทุมเท อยางแหงการทำงานที่ยั่งยืน
เสียสละ สามารถทำงานที่ซ้ำซาก จำเจ คอยแก ซึ่งคำวา “เกษียณ” ในแวดวงของคน
ปญหา คอยเอาใจใส จดจออยูกับภารกิจหนาที่และ ทำงานนั้นถือเปนเรื่องปกติธรรมดา เพราะยอม
รับผิดชอบงานตาง ๆ อยางตอเนื่องเปนระยะเวลา เปนประสบการณที่จะตองพบเจออยางแนนอน
- 15. ไมวาบุคคลนั้นจะมีตำแหนงหนาที่ใด และการเขา มาทบทวนถึงความจริงของชีวิต และพิจารณาที่จะ
ถึงวาระเกษียณมิใชเปนเรื่องของความเครียด หรือ เติมเต็มสิ่งที่ดีที่สุดใหกับชีวิตของตนเอง เพื่อความ
เปนเรื่องที่ทำใหกังวลใจที่จะตองวางงานอันเปน เปนตัวของตัวเองอยางแทจริง ...ชีวิตนักบวชจึงเปน
ที่รักลง แตกลับเปนเรื่องที่จะทำใหเราตระหนักใน ชีวิตที่รอคอยที่จะใหผูที่เกษียณอายุในทางโลกมา
ใจเสมอวา วาระนี้จะเปนวาระพิเศษที่เราจะได เริ่มตนชีวิตที่แทจริงในทางธรรม
- 16. วัยฉกาจฉกรรจ แจงชัดเจน สามารถจะเปนผูนำพาชีวิตของตนไปสู
ก็ตองบวชเรียน เสนทางที่ถูกตองและประเสริฐได ดั ง ที่ พ ระเดช
ทดแทนคุณบิดามารดา พระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์ ทานไดใหโอวาท
และชี้ ใ ห เ ห็ น เส น ทางชี วิ ต อั น ประเสริ ฐ ในเพศ
นักบวชไวมากมาย ดังตอนหนึ่งพระเดชพระคุณ
หลวงพอกลาวไววา
“ชี วิ ต สมณะเป น ชี วิ ต อั น ประเสริ ฐ ที่ สุ ด
เปนเสนทางชีวิตของผูที่เห็นภัยในวัฏสงสาร และ
เห็นทุกขเห็นโทษของฆราวาสวิสัย เพราะชีวิตทาง
โลกยังเปนชีวิตของผูที่ยังของเกี่ยวและเวียนวนอยู
กับภารกิจของการครองเรือน ยากที่จะหาเวลาเพื่อ
ทำพระนิพพานใหแจงได... ชีวิตนักบวชจึงเปน
มิ ใ ช เ พศบรรพชิ ต จะทำได เ ฉพาะผู ใ หญ ชีวิตของผูเวนจากพฤติกรรมแบบชาวโลก เพื่อจะ
เทานั้น แมจะยังเปนคนหนุมในวัยนิสิตนักศึกษา ทั้ง
ที่ยังเรียนอยูหรือสำเร็จการศึกษาแลว ก็ยิ่งเปนวาระ
ของชี วิ ต ที่ จ ะได เ ข า มาศึ ก ษาและฝ ก ฝนตนเองใน
พระพุทธศาสนา เพราะมีขอคิดอยางหนึ่งวา ในวัย
นิสิตนักศึกษานั้น เปนวัยที่สามารถเรียนรูจนสามารถ
แยกแยะไดวา “สิ่งไหนผิดสิ่งไหนถูก” แตมักจะยังไม
ชำนาญที่จะสามารถแยกแยะไดวา “อะไรเหมาะสม
อะไรไม เ หมาะสม” นอกจากจะได เ รี ย นรู จ าก
ประสบการณชีวิตจริง และจะศึกษาไดจากคำสอน ไดปลอดจากเครื่องกังวลตางๆ มุงทำแบบพระ
แหงองคสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจา ที่จะทำใหเรา พูดแบบพระ คิดแบบพระ สงบ เสงี่ยม สงางาม
ทั้งหลายสามารถมองโลกไดหลายมิติและอยางชัด สังสมศีล สมาธิ ปญญา ใหเจริญงอกงามขึนในตน”
่ ้
- 17. ชีวิตนักบวช
คือ ชีวตของผูแจงโลก...มิใชหนีโลก
ิ การบังเกิดขึ้นของพระสัมมาสัม-
พุทธเจาเสียกอน และกวาจะมา
เปนพระสัมมาสัมพุทธเจานั้น จะ
“ผูที่จะมาบวชไดตองถือวาเปนผูมีบุญมาก เพราะเพศสมณะ ต อ งสร า งบารมี ๓๐ ทั ศ เต็ ม
ใชวาใครจะมาอยูไดงาย ๆ ตองสั่งสมบุญกันมาขามภพขามชาติ เปยมบริบูรณ เปนเวลายาวนาน
ตองมีบารมีมาก จึงจะมีโอกาสมาบวชในพุทธศาสนา ดูอยางในสมัย เกิ ด ตายนั บ ภพนั บ ชาติ ไ ม ถ ว น
พุทธกาลเปนตน ผูที่มาบวชนั้น ไมใชผูดอยโอกาส แตเปนผูที่มาจาก สรางบารมีโดยไม กลัวอุ ปสรรค
หลายตระกูลที่ลวนแตประสบความสำเร็จในชีวิต หลายทานมาจาก สละทรั พ ย ไ ม เ สี ย ดาย ทรั พ ย ก็
ตระกูลกษัตริยขัตติยะก็มี พราหมณก็มี แพศยก็มี ศูทรก็มี มีทุก ๆ ไมใชเล็ก ๆ นอย ๆ ทำตั้งแต
ตระกูลมาบวชกัน เพียงแความาจากตระกูลกษัตริย หรือพราหมณ น อ ย ๆ จนกระทั่ ง ยกทรั พ ย ที่
หรือมหาเศรษฐี ที่เขามาบวช ก็แสดงวาไมใชเรื่องธรรมดาแลว ไมใช เปนราชสมบัติ จนกระทั่งแมมี
เรื่องของผูดอยโอกาส แตจะตองเปนเรื่องที่สำคัญอยางยิ่งทีเดียว” สมบัติจักรพรรดิ ซึ่งเปนสุดยอด
นอกจากนี้ พระเดชพระคุณหลวงพอยังไดใหโอวาทไวอกตอนหนึงวา ี ่ แหงสมบัติของปุถุชนก็ยังยกให
“บุ ค คลใดได มี โ อกาสได เ ข า สู เ พศสมณะนั้ น จะต อ งเป น ผู มี สละแจกจ า ยเป น ทานโดยไม
บุ ญ ญาธิ ก ารที่ สั่ ง สมมานั บ ภพนั บ ชาติ ไ ม ถ ว น กว า จะมี พ ระธรรม เสียดาย ปรารถนาเพียงอยากจะ
คำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจานั้นเปนสิ่งที่ยากอยางยิ่ง จะตองมี เปนพระสัมมาสัมพุทธเจา”
- 18. ขอเชิญลูกผูชาย
มาบวชใหเปนที่พึ่งของตนเอง
โอกาสสำคั ญ มาถึ ง ลู ก ผู ช ายทั้ ง วั ย หนุ ม และ จะรองรับคุณธรรมเบื้องสูงยิ่ง ๆ ขึ้นไป และดวย
ผูถึงวาระเกษียณ ที่จะไดกลับคืนสูความเปนตัวของ การเจริญภาวนา อันเปนการนอมจิตใหสุขสงบและ
ตัวเราที่แทจริง และเปนโอกาสจะไดใชชีวิตเพื่อ ใสสวาง เพราะบุญที่เกิดจากการบวชครั้งนี้ จะเปน
สรางคุณคาใหเกิดขึ้นในจิตใจอยางเต็มที่ ทั้งดวย ที่พึ่งที่ระลึกที่แทจริงและเปนความบริสุทธิ์ผองใส
การทำทาน อั น เป น การให จ ากจิ ต ใจที่ เ อื้ อ อารี ที่จะประทับแนนอยูในจิตใจเราตลอดไป ซึ่งเราเอง
ทั้งดวยการรักษาศีล อันเปนการชำระใจใหพรอมที่ ย อ มประจั ก ษ อ ยู แ ก ใ จว า ทรั พ ย ส มบั ติ แ ละสิ่ ง
- 19. อำนวยความสะดวกสบายทั้งหลายที่หามาไดตลอด แมหากจะเกิดเจ็บปวยนอนอยูบนเตียงก็มีความ
ระยะเวลาแห ง ชี วิ ต ที่ ผ า นมานั้ น ไม ว า จะเป น มั่นใจที่พรอมจะเผชิญกับชีวิตทั้งโลกนี้และโลก
อาหารอั น มี ร สเลิ ศ อาคารบ า นเรื อ นอั น ใหญ โ ต หนาอยางไมหวาดหวั่น เพราะชีวิตที่ใกลชิดกับ
โอฬาร หรือแมแตอาภรณวิจิตรประณีตอันมีราคา ธรรมะนั่นเองเปนชีวิตที่แทจริงของเรา และการ
แพง สิงเหลานีหาไดตดตามตัวเราไปไดในชีวตเบือง
่ ้ ิ ิ ้ ที่เราไดศึกษาและปฏิบัติธรรม โดยเฉพาะอยาง
หนา แตสิ่งที่เราตองการที่แทจริง คือ บุญกุศลที่จะ ยิ่งการอยูในเพศสมณะนั้น...คือหนาที่ที่แทจริง
ยั ง ให เ รามี ค วามสุ ข ใจ มี ที่ พึ่ ง ที่ ร ะลึ ก อยู ใ นใจ ของชีวิต
- 21. ç∏√√¡–‡ªìπ¢Õß≈–‡Õ’¬¥≈ÿà¡≈÷°¡“° ¬“°∑’˧π∑—Ë«‰ª®–‡¢â“∂÷߉¥âßà“¬ Ê
À√◊Õ‡¢â“„®‰¥â¿“¬„π™à«ß‡«≈“Õ—π —Èπ °«à“‡√“®–‰¥â‡°‘¥¡“‡ªìπ¡πÿ…¬å ¬“°π–
≈”∫“°π– ®–‰¥â‡ªìπ¡πÿ…¬å‰¡à„™àßà“¬ Ê ©–π—Èπ ‡√“‡°‘¥¡“·≈â« æ∫æ√–æÿ∑∏»“ π“·≈â«
°ÁμâÕß √â“ß∫“√¡’„Àâ§ÿâ¡§à“ ‡æ◊ËÕ„Àâ∫ÿ≠∫“√¡’¢Õ߇√“‡μÁ¡‡ªïò¬¡ ®–‰¥âÀ“∑“ßæâπ∑ÿ°¢å‰¥âé
§” Õπ§ÿ≥¬“¬Õ“®“√¬åå¡À“√—μπÕÿ∫“ ‘°“®—π∑√åå ¢ππ°¬Ÿß
ºŸâ„Àâ°”‡π‘¥«—¥æ√–∏√√¡°“¬
√à«¡ π—∫ πÿπ°“√„Àâ∏√√¡∑“π ¥â«¬°“√®—¥æ‘¡æå«“√ “√Õ¬Ÿà„π∫ÿ≠ ‚¥¬
- 22. ๒๐
เลาสูกันฟง
เรื่อง : พราวน้ำเพชร e-mail : crystalball072@yahoo.com
áÁ‹ÃÑ¡ÅÙ¡
แมรูสึกขำปนเอ็นดูทุกครั้งที่ไดยินบรรดาแม ๆ ตอบอยางภาคภูมิใจเวลามีใคร
ถามวาลูกที่อยูในออมแขน “อายุเทาไร?”
“๑ เดือน ๓ วัน”, “๒ เดือน ๑๔ วัน” หรือ “อีก ๒๒ วันก็จะครบ ๑ ขวบแลว
คะ” พวกเราที่เปนแมตางก็นับอายุลูกกันทุก ๆ วันเลยทีเดียว พรอม ๆ กับเฝาดูและให
กำลังใจในพัฒนาการทุกขั้นตอนของลูก
- 23. ยอนกลับไปวันที่เราไดพบหนากันเปนครั้งแรก วันนั้นแมอยากบอกวาแมดีใจมากที่เราไดมาเปนแม
ลูกกัน แตกวาจะไดลูกมาไมงายเลย แมตองลำบากทุลักทุเลอุมทองนานตั้งหลายเดือน ตองระแวดระวัง
มิใหอะไรมากระทบกระเทือนลูก เวลาปวยแมก็ตองเลี่ยงยาบางตัวเพราะกลัว
ลูกจะฟนเหลือง หรืออาจทำใหลูกมีความพิการทางสมองได แถมยังตองเจ็บ
ปวดสาหัสกวาจะคลอดลูกออกมาได สำหรับแมความเจ็บปวดนี้เปนตำนาน
ที่เลาขานไปไดตลอดชีวิตเลยทีเดียว นึกแลวยังแปลกใจไมหายวาผานมาได
อยางไร
¤ÇÒÁÃÑ¡à¡Ô´¨Ò¡ÊÑÞªÒμÞÒ³
¤ÇÒÁ¼Ù¡¾Ñ¹à¡Ô´¨Ò¡¡ÒÅàÇÅÒ
ÅÙ¡ªÒ¤¹âμ ¤ÅÍ´ªŒÒ¡Ç‹Ò¡Ó˹´ อยูท่โี รงพยาบาลอีก ๗ วัน แตลูกของแมไมอยาก
แมปวดทองอยูหลายวัน วันแรก ๆ ยังไม อยูในทองแลว ในวันที่ ๗ แมอยากตามใจลูกจึงรีบ
ปวดมาก แตไมคลอดสักที หมอบอกวาเด็กควรจะ คลอดลูกออกมา เย็นวันนั้นแมปวดทองมากจน
คลอดไดแลว ชามากจะเปนอันตราย จึงตัดสินใจ แทบจะทนไมไหว มีเสียงคนพูดกันวา “เด็กยังไม
ฉีดยาเรงคลอด ยานี้เรงการบีบรัดตัวของมดลูก กลับหัว เอาไงดี” มีคนฉีดยาระงับปวดใหแมเข็ม
ทำใหแมปวดสาหัส แมปวดมากขึ้น ๆ ความเจ็บ หนึ่ง เขากลัวแมทนความเจ็บปวดไมไหว
ปวดทวีขึ้นเรื่อย ๆ น้ำตาของแมหลั่งไหลตอเนื่อง ธรรมดาเวลาคลอดเด็กตองเอาหัวออกมา
เปนสาย การปวดทองคลอดเปนความเจ็บปวด แตลูกไมยอมกลับหัว เอากนออกมากอน เขาเรียก
ที่ ส าหั ส ยิ่ ง ตอนใกล ค ลอดจะปวดมากขึ้ น ๆ กั น ว า คลอด “ท า ก น” การคลอดท า นี้ อั น ตราย
แคปวดชั่วโมงเดียวก็แยแลว แตแมปวดอยูกี่วัน มาก ๆ และเจ็บปวดกวาการคลอดปกติแบบที่เอา
ลูกรูไหม ไมใช ๕ ชั่วโมง หรือ ๑ วัน แตแมปวด หัวออกมากอนมากมายนัก ยังดีที่ตอนนั้นแมทอง
๗ วัน ทรมานที่สุดกวาลูกจะคลอดออกมาได แค ๗ เดื อ นกว า ลู ก ยั ง ตั ว เล็ ก พวกเราเลย
ปลอดภัย เมื่อโตขึ้นแมเลาใหลูกฟง ลูกยังมีหนา
ÅÙ¡ªÒ¤¹àÅç¡ ¤ÅÍ´¡‹Í͹¡Ó˹´
ᤋ ÷ à´× ¹¤ÃÖè§
มาบอกวา “นั่งสมาธิออกมา”
วันนั้น แมจำไดวาในหองคลอดวุนวายกัน
เมื่อทองได ๗ เดือน กับอีก ๑ อาทิตย ใหญ พอแมลืมตาขึ้นมาก็เห็นนักเรียนพยาบาลมา
เลือดแมไหลออกมามากมาย ถาใครเห็นปริมาณ ยืนเขาแถวดูแมคลอดลูกทั้งซายทั้งขวาเปนแถวยาว
เลือดที่หยดในบานโดยไมรูความเปนมา คงคิดวา เหยียด เพราะนาน ๆ จะมีเคสแบบนี้ใหพวกเขา
บานนี้มีคนถูกทำรายรางกาย ไดเรียนรู วันนั้นแมดูคลายวีรสตรีอยางไรก็ไมรู แต
ไปถึงโรงพยาบาล หมอบอกวา “เด็กตัว ถาอยูในสมัยที่การแพทยยังไมกาวหนา วีรสตรี
เล็กมาก ยังไมคลอดหรอก” แมตองนอนเจ็บทอง คนนี้รวมทั้งตัวลูกอาจจะจากโลกนี้ไปพรอม ๆ กัน
- 24. แลวก็ได เพราะในการคลอดทาผิดปกติ ไมวา
อะไรก็เกิดขึ้นไดเสมอ วันนั้นเองที่แมไดประจักษ
ถึงคำพูดที่วา “วันเกิดลูกนั้นคลายวันตายแม”
ตอนที่มีลูกคนแรก เมื่อเรากลับมาถึงบาน หนังสือ นาฬกา แมว นก ไก ฯลฯ
ความโกลาหลก็เปดฉากขึ้น ลำบากกวาตอนที่ลูก ไมเพียงแตแมเทานั้นที่สอนใหลูกไดเรียนรู
อยูในทองเสียอีก ทั้งเรื่องการกินนม กินน้ำ ฉี่ อึ แตลูกก็สอนใหแมไดรูจักกับสิ่งตาง ๆ มากมาย
อาบน้ำ ทาแปง และอะไรตอมิอะไรอีกมากมาย เมื่อมีลูกแมเปลี่ยนจากคนที่ไมเคยรักเด็ก กลาย
ของลูก ซึ่งลวนเปนเรื่องแปลกใหมสำหรับแม แม เปนคนที่มีความรักเผื่อแผไปยังเด็กคนอื่น ๆ จาก
ไดรูจักอะไรแปลก ๆ เพิ่มขึ้น เชน ไกรปวอเตอร คนที่มีความอดทนนอย ก็มีความอดทนมากขึ้น
มหาหิงคุ การจับลูกพาดบาใหเรอ ฯลฯ ตอนนั้น จากคนที่เคยทอแท ก็กลายมาเปนนักสูชีวิต ฯลฯ
แมยังเจ็บแผลมาก แตพยายามปรับตัวทำทุกอยาง แมดีใจนะที่เราไดมาเปนเพื่อนแทของกันและกัน
ใหดีเพื่อใหลูกมีความสุขที่สุด อะไรที่เปนความสุข ไดมาจูงมือกันเดินไปบนโลกใบนี้ และดีใจที่ลูก
ของลูกแมก็ทำให เปนตนวาเอาลูกมานอนบนอก ทำใหแมเติบโตขึ้นในหลาย ๆ ดาน มีความเขาใจ
แลวรองเพลงใหฟง ทั้ง ๆ ที่เสียงแมไมคลายนักรอง ชีวิตมากขึ้น แมสำนึกในสิ่งเหลานี้อยูเสมอ
เลยสักนิด แตลูกแมก็ยิ้มอยางมีความสุข ภาพนี้แม ภายในเวลาไมกี่ป ลูกเรียนรูสงตาง ๆ และ
ิ่
ไมเคยลืมและแมยังคงจำเพลงนั้นได เวลาฝนตก มีพัฒนาการมากมาย จากเด็กตัวนอยที่ชวยตัวเอง
แมก็อุมลูกไปดูฝนแรกของชีวิต แมยังสอนอะไรให ไมได ทำไดแคหายใจ รองไห ดิ้นไปดิ้นมา เวลาฉี่
ลูกอีกตั้งหลายอยาง เชน สอนใหกินน้ำสม กิน หรืออึออกมาถาไมมีใครชวยจัดการลูกก็ตองนอน
กลวย กินขาวบดผสมแกงจืดตำลึง หัดใหลูกกิน อยู อ ย า งนั้ น ลู ก แม ค อ ย ๆ โตขึ้ น และเก ง ขึ้ น
ผัก สอนใหรูจักปู ยา ตา ยาย และสอนใหรูจัก คลานได นั่งได เดินได เรียกแมได นับเลข ๑-๓ ได
สิงตาง ๆ รอบตัว เชน ตนไม ดอกไม รถ เครืองบิน
่ ่ ลูกแมเกงจริง ๆ ตอนนี้บานของเราไมเงียบเหงาแลว
- 25. เขาขั้นอลหมานทีเดียว ตอนนั้นแมเหนื่อยมาก ๆ มากขึ้นเปนเงาตามตัว แตแมก็ใหสิ่งที่ดีที่สุดเทาที่
แต ณ วันนี้แมมักหวนคิดถึงวันเวลาเหลานั้น จะทำได
กวาลูกจะโต แมวาแมจะพยายามทำใหลูก วันนี้แมลูกของแมเติบใหญแลวและสามารถ
มีความสุข แตยังมีบางวันที่พวกเราตองเจอความ ทำทุกสิ่งไดดวยตนเอง และอาจหางเหินแมไปบาง
ทุกขรวมกัน เชน เมื่อความเจ็บปวยมาเยือน มีอยู ในบางคราวตามภาระหนาที่ แตความรักความ
วันหนึ่งลูก ๒ คนปวยพรอมกัน แมตองกระโดด หวงใยของแมมิไดลดลง กลับมากขึ้นตามเวลา
ไปมาระหวางเตียง ๒ เตียง ไมไดหลับไมไดนอน ที่ ผ า นไป นั่ น คงเป น เพราะ “ความรั ก เกิ ด จาก
คอยเช็ดตัวใหลูก คอยหมผาให คอยระวังวาน้ำ สัญชาตญาณ แตความผูกพันเกิดจากกาลเวลา”
เกลือจะไมหยด เวลาพยาบาลมาฉีดยา เห็นลูก ในขณะที่ลูกกำลังมีชีวิตที่ดีงามและมีวันเวลา
ร อ งไห แ ม ก็ ร อ งไห ต าม ลู ก ป ว ยที ไ รกว า จะหาย ในอนาคตอีกยาวไกล ตะเกียงแหงชีวิตของแมก็
แมสะบักสะบอมทั้งใจทั้งกาย คอย ๆ ริบหรี่ลง และสักวันหนึ่งจะตองดับไป
เมื่อลูกโตขึ้น แมยังคงพยายามจะใหสิ่งที่ดี เปนธรรมดา แตความรักของแมไมมีวันตาย จะคง
ที่สุดตามวัยของลูก ทั้งดานวัตถุและจิตใจ วันที่ลูก อยูนิรันดร แมเฝาคิดวาอะไรหนอ? คือ สิ่งที่ดีที่สุด
โตพอที่จะเขาโรงเรียน แมพาลูกไปเขาโรงเรียน
อนุบาลที่เลือกแลววาดีและเหมาะสมที่สุด ตอดวย
โรงเรียนประถม ลุนเขาเรียนมัธยม จนกระทั่งลูก
ไดเขามหาวิทยาลัย คาใชจายในครอบครัวเพิ่ม
- 26. ที่แมจะมอบไวใหลูกได ในฐานะชาวพุทธแมสรุป
วา บุญ คือสิ่งที่ดีที่สุดที่เราจะมอบใหคนที่เรารัก
เพราะทรัพยสินเงินทองเปนสิ่งไมยั่งยืน มีแตบุญ
เทานั้นที่จะติดตามตัวลูกไปได และบุญใหญที่สุด
ของลูกผูชาย ก็คือ บุญบวช ดังที่แมเคยไดยินมา
ว า “ถึ ง แม จ ะมี ผู วิ เ ศษเก็ บ ดอกไม จ นหมดป า
หิมพานต แลวนำมาบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจาตั้ง
๑,๐๐๐ พระองค กระทำดังนี้ทุกวัน ผลบุญจากการ
บูชานั้นก็ไมเทาผลบุญจากการบวชเปนพุทธบูชาใน
พระพุทธศาสนา” แมจึงอยากใหลูกไดบุญนี้ติดตัว
ไป
¡ÒúǪ¾ÃÐ໚¹ÊÔ觷Õè¤ØŒÁ¤‹Ò¨ÃÔ§ æ
ÊÓËÃѺ¡ÒÃà¡Ô´ÁÒ໚¹ÅÙ¡¼ÙŒªÒÂ
àÊÕ´Ò·ÕèáÁ‹ºÇªàͧäÁ‹ ä´Œ
áμ‹Âѧ⪤´Õ·ÕèÅÙ¡ºÇªä´Œ
áÁ‹àžÅÍÂä´ŒºØÞä»´ŒÇÂ
ลูกรูไหมวาแมคิดอยางไร? สมมุติวา แม ไดกับได คือ ไดบุญที่จะตามไปคุมครองพวกเรา
ไม ไ ด บุ ญ อะไรเลยจากการบวชของลู ก แม ก็ ยั ง ตลอดไป การบวชพระจึงเปนสิ่งที่คุมคาจริง ๆ
อยากใหลูกบวชอยูดี เพราะในวัฏสงสารอันยาวไกล สำหรับการเกิดมาเปนลูกผูชาย เสียดายที่แมบวช
แมไมสามารถติดตามไปปกปองคุมครองลูกได แม เองไมได แตยังโชคดีที่ลูกบวชได แมเลยพลอยได
อยากใหบุญบวชตามคุมครองลูกแมใหมีความสุข บุญไปดวย
ความเจริญตลอดไปทุกภพทุกชาติ เพราะความสุข วันนี้...แมดีใจที่สุดที่ลูกแมทั้งคูไดบวชเปน
ความเจริญของลูกเปนสิ่งที่แมใหความสำคัญเปน พระ ไดเลือกสิ่งที่ดีที่สุดใหแกตนเอง ขอใหบุญ
อันดับแรก คุ ม ครองปกป ก รั ก ษาให ลู ก แม มี ค วามสุ ข ความ
แตในความเปนจริงแลว ถาลูกบวชแมก็จะได เจริญตลอดไป...แมรักลูก
บุญเชนกัน นี่เทากับวาการบวชทำใหเราแมลูกมีแต
- 27. “¤ÇÒÁÊآ㹪ÕÇÔμ¢Í§¾ÃÐ
ŌǹÁÕ¤ÇÒÁÃÑ¡¤ÇÒÁàÍÒã¨ãÊ‹¢Í§âÂÁáÁ‹ÍÂÙ‹àº×éͧËÅѧ·Ñ駹Ñé¹”
¨Ò¡ã¨ÅÙ¡
โยมแม ...โยมแมไมใชแคพลอยไดบุญ แตโยมแมไดบุญมหาศาล อยางนอยก็ไดเกาะชายผาเหลือง
ลูกขึ้นสวรรคเหมือนที่โบราณวาไว
ที่พระตั้งใจบวชก็เพราะคิดวาการบวชเปนกุศลสูงสุดในชีวิตของลูกผูชาย เมื่อไดชีวิตมาก็ควรจะใช
ใหคุมคาดวยการสั่งสมบุญที่สูงสุด และเพื่อตอบแทนบุญคุณโยมแมดวย พระรับจากโยมแมมาทั้งชีวิตแลว
พระขอเปนผูใหบาง แคบวชไมไดเปนการมากเกินไปสำหรับตอบแทนพระคุณโยมแม
พระดีใจที่ไดมาเกิดเปนลูกโยมแม สิ่งดี ๆ และความสุขในชีวิตของพระลวนมีความรักความเอาใจ
ใสของโยมแมอยูเบื้องหลังทั้งนั้น
กอนหนานี้ พระเคยฟงเรื่องราวของลูกหลาย ๆ คนที่ไดบวชแทนคุณพอแม ฟงแลวก็ประทับใจ
รูสึกชื่นชมยินดีกับเขาเหลานั้น แตนั่นเปนเรื่องของคนอื่น ไมปลื้มและมีความสุขเทากับที่วันนี้พระได
ตอบแทนบุญคุณพอแมดวยตนเองแลว
- 28. ≥⁄ÀÌ §‘√Ì Õμ⁄∂«μ÷ ª¡ÿê⁄‡®.
§«√‡ª≈àß«“®“‰æ‡√“–∑’Ë¡’ª√–‚¬™πå.
¢ÿ. ™“. ‡μ√ . Ú˜/Ûı.
√à«¡ π—∫ πÿπ°“√„Àâ∏√√¡∑“π ¥â«¬°“√®—¥æ‘¡æå«“√ “√Õ¬Ÿà„π∫ÿ≠ ‚¥¬
∫√‘…—∑ ∫“ß°Õ°‰≈∑åμ‘Èß ‡´Áπ‡μÕ√å ®”°—¥ ·≈–∫√‘…—∑ · ß¡‘μ√ Õ‘‡≈§μ√‘§ ®”°—¥
ºŸâº≈‘μ·≈–®”Àπà“¬‚§¡‰øøÑ“∑ÿ°™π‘¥ √–∫∫æ≈—ßß“π· ßÕ“∑‘μ¬å ‚§¡‰ø·≈–À≈Õ¥‰ø LED
√à«¡√—°…å √à«¡≈¥ ª≈Õ¥¡≈æ‘… ‡æ◊ËÕ™’«‘μ·≈–‚≈° ’‡¢’¬«
Àπ÷Ëß„π§«“¡¿“§¿Ÿ¡‘„®¢Õ߇√“ ∑’Ë¡’ à«π√à«¡„Àâ· ß «à“ß
·≈–√à«¡ π—∫ πÿπ‚§√ß°“√∫«™æ√– Ò, √Ÿª ‡¢â“æ√√…“
Õ∫∂“¡√“¬≈–‡Õ’¬¥‰¥â∑’Ë §ÿ≥π«√—μπå 081-334-3301, §ÿ≥©≈Õß»—°¥‘Ï 081-890-3280
- 29. çμ—Èß„®Ωñ°ΩπÕ∫√¡μπ‡Õß„À⥒ „À⇪ìπºŸâ∑’Ë ¡§«√∑’Ë®–»÷°…“«‘™™“∏√√¡°“¬
π—° √â“ß∫“√¡’‰¡à¡’ ‘Ëß„¥∑’ˇªìπÕÿª √√§ ‰¡à«à“®–‡ªì𧔷π–π” —Ëß Õπ °Æ√–‡∫’¬∫ «‘π—¬
‘Ë߇À≈à“π’ȇªìπ‡√◊ËÕ߇≈Á°πâÕ¬ ·≈–„Àâ√–≈÷°‰«â‡ ¡Õ«à“ °‘®°√√¡∑ÿ° Ê °‘®°√√¡ ¡’‡Õ“‰«â‡æ◊ËÕ°“√ √â“ß∫“√¡’∑—Èßπ—Èπé
‚Õ«“∑æ√–√“™¿“«π“«‘ ÿ∑∏‘Ï (À≈«ßæàÕ∏—¡¡™‚¬)
√à«¡ π—∫ πÿπ°“√„Àâ∏√√¡∑“π ¥â«¬°“√®—¥æ‘¡æå«“√ “√Õ¬Ÿà„π∫ÿ≠ ‚¥¬
À°√≥凧√¥‘μ¬Ÿ‡π’ˬπ¡ß§≈‡»√…∞’†®”°—¥
∂“∫—π°“√‡ß‘π·≈– «— ¥‘°“√™ÿ¡™π‡æ◊ËÕ™ÿ¡™π
∑“߇≈◊Õ°†∑“ß√Õ¥†¢Õß —ߧ¡
°“√·°âªí≠À“§«“¡¬“°®π∑’ˬ—Ë߬◊π·≈– √â“ß§π¥’„À⠗ߧ¡
∑’ËÕ¬Ÿà†50/132†À¡Ÿà†7 μ”∫≈§≈Õß “¡†Õ”‡¿Õ§≈ÕßÀ≈«ß ®—ßÀ«—¥ª∑ÿ¡∏“π’ 12120
‚∑√. 0-2901-0508-10†Fax. 0-2901-0427
- 30. ๒๘
บทความพิเศษ
เรื่อง : กองบรรณาธิการ
ปดฉากวัดราง
ดวยพลังสตรี
สำลีหุมเหล็ก
ยอดหญิงนักสรางบารมี
ชีวิตในความทรงจำที่ไมมีวันตาย
อยากทบทวนวันวานที่หวานอยู มองดูเมืองไทยยุคทวิตเตอร
เทคโนโลยีชางรวดเร็วยิ่งยวด แตพระพุทธศาสนาออกอาการย่ำแย
ซวนเซดวยสื่อสีคล้ำ ชาวพุทธวางคำสอนไวในตำราไมนำมาปฏิบัติ
และวางอุเบกขาตอการรุกคืบของตางศาสนิก
- 31. ทั้งที่ความจริง นี่คือ แผนดินพุทธที่บรรพบุรุษของเราฝากไวใหชวยกันรักษา และเปนแผนดินที่ยัง
คงคำสอนดั้งเดิมจากสมัยพุทธกาล ทำใหพระเดชพระคุณหลวงพอตองปกปองพระพุทธศาสนาใหพนภาวะ
รวงโรยใหจงได วัดรุงตองกลับมา ปดฉากวัดรางเสียแตวันนี้ พระพุทธศาสนาจะตองเจริญรุงเรือง นี้เปน
ที่มาของโครงการฟนฟูศีลธรรมโลกหลากหลายโครงการที่เกิดขึ้น เชน โครงการตักบาตรพระ ๕๐๐,๐๐๐ รูป
๗๖ จังหวัดทุกวัดทั่วไทย โครงการอุปสมบทหมู ๑๐๐,๐๐๐ รูป และโครงการบวชอุบาสิกาแกว ๑๐๐,๐๐๐ คน
และ ๕๐๐,๐๐๐ คน โครงการเหลานี้ไดรับความเมตตาจากคณะสงฆทั้งแผนดิน พรอมทั้งหนวยงานภาครัฐ
และเอกชนแหแหนมาชวยกันเปนประวัติศาสตรชาติไทย
และเปนอีกครั้งที่นักบุญฝายหญิงสุขสมใจ
เพราะคอยมานานกว า จะได มี โ อกาสบวชสั ก ที
หญิงใดที่กาวมาบวช หญิงนั้นไมตางจากนักรบ
ผูหาญกลารอวันเขาประจำการ ไมยอมประมาท
ในชีวิต และไมละเลยหนาที่ชาวพุทธในการพิทักษ
พระพุทธศาสนา จึงไมนาแปลกใจที่ในวันหมผา
สไบแกว หลายคนอนุญาตใหความปลื้มหลั่งไหล
ออกมาเปนน้ำตา เพราะบุญแตละครั้งจากการ
ปฏิบัติธรรมนั้น แมเห็นแสงสวางเพียงแวบเดียว
ก็มหาศาลแลว นอกจากนี้ยังไดเรียนรูวิถีชาวพุทธ
และถือศีล ๘ ตลอดโครงการ
ฑิ ต ยาภา ปฐมนุ พ งศ จากวั ด บ า นขุ น
จ.เชียงใหม เผยความในใจวา
“ไมนาเชื่อวา ผูหญิงทั้งโลกรวมตัวกันเพื่อ
จะมาบวช มันเปนอะไรที่ทำไดยาก แตวาในวันนั้น
สิ่งที่เราเจอมหัศจรรยมากเลย ทุกคนมารวมตัวกัน
เปนระเบียบเรียบรอยนารักมาก”
- 32. แกวประกอบ ภิรมยกิจ วัดหนองบัวระเหว พระบรมศาสดา ไมวาจะลงแรงรับบุญหรือหยุดนิ่ง
จ.ชั ยภู มิ “ดี ใจคะ ดีใจที่สุด และเปนครั้งแรก เพื่อนั่งสมาธิ มาถึงวันนี้ก็ไมมีวันลืม เหมือนดั่ง
ในชีวิตดวยที่ไดมาปฏิบัติธรรมอยางจริงจัง รูสึก ภาพแหงความดีที่จะอยูในความทรงจำไมมีวันตาย
ประทับใจมากคะ ประทับใจวา ตัวเราเองก็สามารถ “เราไดรับบุญขัดวิมาน ก็ทำใหรูวาการทำ
มีสวนใหพระพุทธศาสนาของเราดำรงอยูได” ความสะอาด ความละเอียดของคุณยายที่สอนไว
ตลอดเวลาการอบรม ทุกคนถือวาไดนั่งใน สอนไดดีมาก ๆ ทีเดียวคะ ใหรูจักวาความละเอียด
ตำแหนงอันทรงเกียรติ เปนนักรบหญิงจักรพรรดิ รอบคอบเปนการฝกตนไปในตัว ชวยใหเรารูจัก
ผูจูนความคิดปรับชีวิตจนลงตัวดวยคำสอนของ ลดความมีทิฐิในตัวเอง รูจักออนนอมถอมตนกับผูที่
- 33. ภาพบรรยากาศ
การทำหนาที่เชิญชวน
ชายแมน ๆ มาบวช
ออนกวา ดอยกวา” นวลจันทร มงคลเจริญโชค ประเทศไทยจะมีแบบนี้ ตอนนี้อายุ ๖๐ ปแลวก็เพิ่ง
วัดสามพระยา กทม. ใหสัมภาษณในขณะที่ยัง ไดมาเจอ หากวาโครงการนี้มีตอไปศาสนาพุทธ
ปลื้มไมหาย จะตองรุงเรืองแน ๆ”
ส ว นคุ ณ ป า แมว นพรั ต น จากระนอง เช น กั น กั บ เสี ย งเจื้ อ ยแจ ว ของแก ว แสง
วัดจันทาราม ก็เปนอีกคนที่แสนสุดประทับใจ เธอ เพชรนอย วัดหนองบัวระเหว จ.ชัยภูมิ ที่บอกวา
บอกวา “เขาอบรมใหเรามีหลักการที่ดี มีมารยาท “ประทับใจมากเลยคะ ความรอนในใจมันเย็นได
ที่ดีตอกัน ประทับใจกัลยาณมิตรทุกคนที่แนะนำ ดวยสมาธิ และตอนนี้มีความเลื่อมใสศรัทธาใน
ประทับใจวัดพระธรรมกายมากและไมคิดเลยวา พระอาจารยมากคะ”
- 34. เชื่อแนวาความประทับใจเหลานี้ยังคงอยูใน คือ หลายตอหลายเคสยืนยันวา บวชแลวเปลี่ยน
ตัวยอดหญิงทุกคน และสิ่งสำคัญเหนืออื่นใด คือ ชีวิตคนไดจริง จากที่เคยทำความชั่วมากมาย ทั้ง
ทุกคนทราบดีวา ตนเองเปนอุบาสิกา ๑ ใน ๔ กินเหลา สูบบุหรี่ กลับกลายมาเปนคนที่รักบุญ
เสาหลักของพระรัตนตรัยที่จะขาดไมได ฉะนั้น รักครอบครัว มีศีล มีธรรม และหากชายแมน ๆ
ในชวงหัวเลี้ยวหัวตอของพุทธศาสนานี้ จึงเปนทั้ง คนนั้นเราเปนผูชักชวน ลองคิดดูวาจะไดบุญมาก
โอกาสและหนาที่ที่อุบาสิกาแกวจากทั่วประเทศ สักเพียงไหน
และทั่วโลกจะไดพิสูจนหัวใจยอดหญิงกัลยาณมิตร ศีลธรรมหางหายจากความรูสึกคนไทย
ออกทำหนาที่ชาวพุทธที่แท ในการปกปอง ฟนฟู มากพอแลว หากอุบาสิกาแกวชวยกันตั้งแตวันนี้
พระพุทธศาสนา ดวยการนำชายแมน ๆ กลับสู รับรองไดวา คำสอนของพระพุทธศาสนาที่เคย
รมผากาสาวพัสตร ออกบวชเปนพระแทใหไดอยาง หลอหลอมคนไทยใหเปนคนดี รักการให มีน้ำใจ
เต็มที่ และยังเปนการสนับสนุนประเพณีการบวช ไมหลอกลวง จะกลับมาอีกครั้ง มีพระมากขึ้นก็
ชวงเขาพรรษาใหกลับมารุงเรืองอีกครั้ง ที่สำคัญ เทากับมีคนดีมากขึ้น และมีครูสอนคนใหเปนคนดี
- 35. แสงแหงพระพุทธศาสนา
ไมเคยดับทั้งกลางวันและกลางคืน
มากขึ้น และเทากับวาภายในครอบครัวของเรา
จะไดพอที่ดี ลูกชายที่ดี สามีที่ดีกลับคืนมา หรือ
ไมก็อัปเกรดใหดียิ่งกวาเดิม
นี่คือภารกิจที่ทุกคนทุกหัวใจตองชวยกัน
ทำความฝ น ของพระเดชพระคุ ณ หลวงพ อ ให
เปนจริง โอกาสเชนนี้หาไมไดบอย และจะมาไมถึง
เราเลยหากไมลงมือทำ อาจตองใชแรงไปบอกขาว
สักนิด แตสิ่งที่ไดกลับมาคือบารมี คือความทรงจำ
คือความภูมิใจที่จะบอกตอไปถึงลูกหลานวา ยุคที่
เราเกิดมานั้น แสงแหงพระพุทธศาสนาไมเคยดับ
เลยทั้งกลางวันและกลางคืน
- 36. ‡ √‘¡ √â“ß
§ÿ≥¿“æ™’«‘μ
‚Õ«“∑æ√–‡∂√–
æ√–∏√√¡ªîÆ° ‡®â“Õ“«“ «—¥æ√–æÿ∑∏∫“∑
‡®â“§≥–®—ßÀ«—¥ √–∫ÿ√’
ç °àÕπÕ◊Ëπ¢ÕÕπÿ‚¡∑π“·≈–· ¥ß§«“¡™◊Ëπ™¡¬‘π¥’°—∫‚§√ß°“√∫√√晓Õÿª ¡∫∑æ√–¿‘°…ÿ
∑—Ë«√“™Õ“≥“®—°√‰∑¬„π‚§√ß°“√∫«™æ√– Ò, √Ÿª ™ÿ¥Õ¬Ÿà®”æ√√…“ „πªï æ.». ÚııÛ π’È
‚§√ß°“√π’È¡’ à«π ”§—≠μàÕ∑ÿ°¿“§ à«π¢Õߪ√–‡∑»‰∑¬·≈– —ߧ¡‡√“™“«æÿ∑∏∑—Èß¡«≈
Õ—π¥—∫·√° °Á§◊Õ ºŸâ∑’Ë¡“∫√√晓Õÿª ¡∫∑¬àÕ¡®–‰¥â√—∫ª√–‚¬™πå∑’Ë¡“°¡“¬¡À“»“≈ „π™à«ß∑’Ë
∫«™æ√– Ò æ√√…“π’È®–‰¥â√—∫§”·π–π”·≈–‰¥â»÷°…“æ√–∏√√¡«‘π—¬ ·≈–¢π∫∏√√¡‡π’¬¡«—≤π∏√√¡
Õ—π¥’ß“¡ ∑’Ë®–‡ªìπ à«π‡ √‘¡ √â“ߧÿ≥¿“æ™’«‘μ∑—Èß·°àμ—«ºŸâ∫«™·≈–≠“μ‘¡‘μ√¢ÕߺŸâ∫«™‡Õß
Õ’°ª√–°“√Àπ÷ß §◊Õ ®–∑”„Àâ§≥– ߶å∑«∑—ß —߶¡≥±≈‰¥â¡ «π√à«¡„π‚§√ß°“√π’È ‚¥¬‡©æ“–
Ë —Ë È ’à
«—¥μà“ß Ê ∑’Ë√—∫‡ªìπ»Ÿπ¬å„π°“√Õ¬Ÿà®”æ√√…“·≈–»÷°…“∏√√¡ªØ‘∫—μ‘¢Õßæ√–∏√√¡∑“¬“∑ ºŸâ∫√‘À“√
‡®â“Õ“«“ «—¥π—Èπ Ê ‡®â“§≥–μ”∫≈ ‡®â“§≥–Õ”‡¿Õ ‡®â“§≥–®—ßÀ«—¥ ·≈–‡®â“§≥–¿“§„π‡¢μ
π—Èπ Ê ∑—ÈßÀ≈“¬∑—Èߪ«ßμâÕß√à«¡¥â«¬™à«¬°—π ®–‰¥â¡’ à«π„π°“√‡ √‘¡ √â“ß„À⇰‘¥§«“¡¡—Ëπ§ß·°à
§≥– ß¶å «—¥ ·≈–æ√–æÿ∑∏»“ π“ —ß§¡°Á¡’‚Õ°“ Õ¬Ÿà√à«¡°—πÕ¬à“߇Õ◊ÈÕª√–‚¬™πå„Àâ·°à°—π·≈–°—π
∑”∫ÿ≠∑”°ÿ»≈√à«¡°—π √â“ߧ«“¡‡ªìπ ‘√¡ß§≈„Àâ·°à™“μ‘∫“π‡¡◊Õ߇√“„Àâ√¡‡¬Áπ‡ªìπ ÿ¢ μ“¡‚§√ß°“√
‘ â à
ç∫«√é §◊Õ ∫â“π «—¥·≈–‚√߇√’¬π
„π‚Õ°“ Õ—π‡ªìπ¡ß§≈π’È ®÷ߢՇ™‘≠™«π„Àâ¢â“√“™°“√æàէ⓪√–™“™π∑ÿ°§π∑ÿ°∑à“π ‰¥â¡’
à«π√à«¡„π‚§√ß°“√π’È ·≈–¢ÕÕπÿ‚¡∑π“∫ÿ≠°—∫∑ÿ°∑à“π≈à«ßÀπâ“¡“ ≥ ‚Õ°“ π’È ¢Õ‡®√‘≠æ√
«“√ “√Õ¬Ÿà„π∫ÿ≠ ∑ÿ°¿“æ ∑ÿ°μ—«Õ—°…√ πâÕ¡π”™’«‘μ„ÀâÕ¬Ÿà„π∫ÿ≠
é
¢Õ‡™‘≠‡®â“¿“溟⡒∫ÿ≠ π—∫ πÿπ°“√®—¥æ‘¡æå«“√ “√Õ¬Ÿà„π∫ÿ≠..μ≈Õ¥ªï
Õ∫∂“¡‡æ‘Ë¡‡μ‘¡∑’ˇ “‚Õ·ª¥ (O8) ‚∑√. 086-771-2268 À√◊ÕºŸâª√– “πß“π¿“§∑’Ë∑à“π —ß°—¥
- 39. ‚§√ß°“√∫√√晓Õÿª ¡∫∑À¡Ÿà
æ√–æ’ˇ≈’Ȭß
‡¡◊ËÕƒ¥ŸΩπ¡“‡¬◊Õ𠧫“¡™ÿà¡©Ë”‡¬Áπ¢Õß “¬Ωπ∑’Ë
‚ª√¬ª√“¬≈ß¡“ àߺ≈μàÕ®‘μ„®ºŸâ§π„Àâ™ÿà¡™◊Ëπ ‡∫‘°∫“π
‡À¡◊Õπ¡«≈惰…“π“π“æ—π∏ÿå∑’Ë·μ°„∫ÕàÕπ‡¢’¬«‰ « ™à«¬
∑”„Àâºπ¥‘π∑’‡Ë §¬·Àâß·μ°√–·À߉¥âª√– “π§◊π‡ªìπ·ºàπ¥‘π
◊
‡¥’¬«°—πÕ’°§√—Èß À≈—ß®“°μâÕß∑πμàÕ§«“¡√âÕπ·√ߢÕß
· ßÕ“∑‘μ¬å∑’Ë·º¥°≈â“¡“‡ªìπ‡«≈“À≈“¬‡¥◊Õπ
- 41. √àÕß√Õ¬À≈—ßΩπæ√” §◊Õ ∑âÕßøÑ“ ¥„ ‰√â «—π‡ “√å∑’Ë ı ¡‘∂ÿπ“¬π æ.». ÚııÛ ´÷Ë߇ªìπ¿“æ
‡¡¶À¡Õ° ‰¥â°≈‘πÀÕ¡ÕàÕπ Ê ¢Õ߉ե‘π∑’¬ßÕ∫Õ«≈
Ë Ë— ª√–«—μ‘»“ μ√å™’«‘μÕ—πߥߓ¡∑’ˬ“°®–≈◊¡‡≈◊Õπ
‰¡à®“ßÀ“¬ · ߇ߑπ· ß∑ÕߢÕßÕ√ÿ‚≥∑—¬§àÕ¬ «à“߉ «
‡™àπ‡¥’¬«°—∫¿“槫“¡ª√–∑—∫„®∑’‡Ë °‘¥¢÷𠉥â
È ¢÷Èπ∑’≈–πâÕ¬ –∑âÕπª√–°“¬ ’∑Õß√–¬‘∫√–¬—∫¢Õß
‡ªìπª√–¥ÿ®πÈ”∑‘æ¬å™‚≈¡„®™“«‰∑¬„ÀâÕ¡ ÿ¢ ‡∫‘°∫“π
‘Ë ¡À“∏√√¡°“¬‡®¥’¬‡å ÀÁπ‚¥¥‡¥àπ‡ªìπ ßà“Õ¬Ÿ‡à ∫◊ÕßÀπâ“
È
∑à“¡°≈“ߧ«“¡À«—π«‘μ°¢Õß°√–· —ߧ¡∑’·μ°·¬°
Ë Ë ‡¡◊Õæ‘∏‡’ «’¬πª√–∑—°…‘≥‰¥â‡√‘¡¢÷π ‡À≈à“∏√√¡∑“¬“∑
Ë Ë È
„Àâ®ÿ¥ª√–°“¬§«“¡À«—ß·Ààß —πμ‘¿“æ°≈—∫§◊π¡“ „π™ÿ¥¢“«∫√‘ ÿ∑∏‘Ï ¬◊πª√–π¡¡◊Õ ß∫π‘Ëß√“¬√Õ∫
π—π§◊Õ ¿“晓¬‰∑¬π—∫æ—π§πæ√âÕ¡„®°—π‡¢â“√à«¡æ‘∏’
Ë ¡À“∏√√¡°“¬‡®¥’¬å §àÕ¬ Ê °â“«‡¥‘πÕ¬à“ß¡—Ëπ§ß
∫√√晓Õÿª ¡∫∑æ√–æ’‡Ë ≈’¬ß„π‚§√ß°“√Õÿª ¡∫∑À¡Ÿà
È ‡ ’¬ß «¥¡πμå∫Ÿ™“æ√–√—μπμ√—¬ ∫∑Õ‘μ‘ªî‚ ¿§«“...
‡¢â“æ√√…“ Ò, √Ÿª ∑ÿ°À¡Ÿà∫â“π∑—Ë«‰∑¬ „π ¥—ß°âÕß°—ß«“π„π¥«ß„® ∑ÿ°∑à“πμà“ߪ√–§Õß„®„Àâ
- 42. ∫√‘ ÿ∑∏‘ϺàÕß„ ‡æ◊ËÕ√Õß√—∫ “¬∏“√·Ààß∫ÿ≠ √“«°—∫ ∫ÿ≠ à«πμ—«·≈– à«π√«¡ „π°“√ —Ëß ¡∫ÿ≠∫“√¡’„Àâ
«à“®–‰¡à¬Õ¡„Àâ∫≠μ°∫ÿ≠À≈àπ‰ª·¡â·μà‡æ’¬ß‡≈Á°πâÕ¬
ÿ °—∫μπ‡Õß ·≈–„π°“√∑”Àπâ“∑’°≈¬“≥¡‘μ√ „π∞“π–
Ë—
‡æ√“–∫ÿ≠®“°°“√∫«™‡ªìπ∫ÿ≠„À≠à‰¥â¡“‚¥¬¬“° çæ√–æ’Ë ‡ ≈’È ¬ ßé „Àâ°—∫æ√–∏√√¡∑“¬“∑‚§√ß°“√
ºŸ∫«™μâÕ߇ªìπºŸ¡’ ªÿæ‡⁄ æ°μªÿêêμ“ À√◊Õ¡’∫≠
â â ⁄ ÿ Õÿª ¡∫∑À¡Ÿà‡¢â“æ√√…“ Ò, √Ÿª ∑ÿ°À¡Ÿà∫â“π
«“ π“∑’ ß ¡¡“π—∫¿æπ—∫™“쑉¡à∂«π ®÷ß®–‰¥â∞“π–
Ë —Ë â ∑—Ë«‰∑¬ ∑’Ë°”≈—ß®–¡“∂÷ß
ºŸâ‰¥â‚Õ°“ ‡™àππ’È À≈—ß®“°‡ √Á® ‘πæ‘∏‡’ «’¬πª√–∑—°…‘≥ ‡ªìπæ‘∏’
È
§«“¡ª≈“∫ª≈◊È¡„®¢ÕßÀ¡Ÿà≠“μ‘ μ≈Õ¥®π ¢Õ¢¡“ ≥ ¿“∏√√¡°“¬ “°≈ ´÷Ë߇ªìπ™à«ß‡«≈“
‡À≈à“ “∏ÿ™πºŸ√«¡Õπÿ‚¡∑π“®”π«π¡“° ‡º¬„Àâ‡ÀÁπ
âà ”§—≠Õ’°™à«ßÀπ÷ß ‚¥¬‡©æ“–§ÿ≥æàÕ§ÿ≥·¡àºª°§√Õß
Ë Ÿâ
∫π„∫Àπâ“·≈–·««μ“∑’ˇªïò¬¡ ÿ¢ ∑’Ë∫ÿμ√À≈“π·≈– ∑’μ“ß√Õ§Õ¬«—ππ’¡“‡ªìπ‡«≈“π“π· ππ“π æ‘∏°√√¡
Ëà È ’
≠“μ‘¡‘μ√Õ—π‡ªìπ∑’Ë√—°®–‰¥â∫ÿ≠„À≠à∂÷ß Ú μàÕ §◊Õ Õ—π»—°¥‘Ï ‘∑∏‘Ï∑’Ë∫ÿμ√®–‰¥â°≈à“««‘ ÿ∑∏‘«“®“ ¢Õ‚∑…