3. Ο λόγος της ανέγερσης
Το μουσείο κτίστηκε για να στεγάσει κάθε
αντικείμενο που έχει βρεθεί πάνω στον ιερό
βράχο της Ακρόπολης και στους πρόποδές του
καλύπτοντας μία χρονική περίοδο από τα
Μυκηναϊκά χρόνια ως τη Ρωμαϊκή και
Παλαιοχριστιανική Αθήνα.
4.
5. Σκέψεις πριν την ανέγερση
Έπρεπε να στεγαστούν περισσότερα από 400 μεγάλα
γλυπτά και πολλά μικρότερα αντικείμενα.
Επίσης το κτίριο θα έπρεπε να είναι φωτεινό, για να
είναι τα γλυπτά λουσμένα στο φως.
Επιπλέον θα έπρεπε να έχει θέα στην Ακρόπολη, για
να μπορούν οι επισκέπτες να συνδέουν τα εκθέματα
με το χώρο προέλευσής τους.
Τέλος θα έπρεπε να προστατευτεί η συνοικία της
Αθήνας, πάνω στην οποία θα χτιζόταν.
6. Η μακέτα του διαγωνισμού…
• …σχεδιασμένη από τον
Μπερνάρ Τσουμί και
τον Έλληνα αρχιτέκτονα
Μιχάλη Φωτιάδη.
7. Αντισεισμική μόνωση
• Οι μηχανικοί εφάρμοσαν ένα ειδικό σύστημα, που
προστατεύει το κτίριο σε περίπτωση σεισμού, γιατί το
απομόνωσαν από το έδαφος.
8. Θεμελείωση και αρχή λειτουργίας
Το νέο κτίριο του μουσείου θεμελιώθηκε το
2003 και άνοιξε για το κοινό στις 21 Ιουνίου
2009.
9. Έκταση και αριθμός εκθεμάτων
Εκτίθενται περίπου 4.000 αντικείμενα σε ένα
χώρο 14.000 τετραγωνικών μέτρων.
10. Πρόεδρος του οργανισμού του
μουσείου
Πρόεδρος του οργανισμού του μουσείου είναι
ο επίτιμος καθηγητής Αρχαιολογίας του
Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, Δημήτριος
Παντερμαλής.
12. Η είσοδος του μουσείου
• Ένας μεγάλος εξώστης στρωμένος με μάρμαρο και γυαλί με
ένα μεγάλο άνοιγμα στη μέση, για να φαίνεται η ανασκαφή.
13.
14. Υπόγειο και Ισόγειο
• Οι τοίχοι του ισογείου και της ανασκαφής έχουν μικρά
ορθογώνια ανοίγματα για να επιτρέπουν το φως και τον αέρα
να περνούν.
15. Το μεσαίο τμήμα του κτιρίου
• Στο μεσαίο τμήμα του κτιρίου κυριαρχεί το τζάμι. Το φως
μπαίνει από παντού. Τα κρύσταλλα έχουν πολλές μαύρες
κουκίδες που απορροφούν τη θερμότητα και κρατούν το
χώρο δροσερό.
16. Ο τελευταίος όροφος
Η αίθουσα του Παρθενώνα
• Είναι μια ορθογώνια γυάλινη αίθουσα με περίεργη κλίση.
• Σχεδιάστηκε έτσι, για να έχει τον ίδιο προσανατολισμό με τον
Παρθενώνα.
19. Η αίθουσα των Κλιτύων
Είναι μια μακριά ορθογώνια αίθουσα, στην οποία
εκτίθενται τα ευρήματα από τις κλιτύες (πλαγιές) της
Ακρόπολης.
Στα αριστερά του επισκέπτη εκτίθενται ευρήματα από τα
μεγάλα ιερά που ιδρύθηκαν στις πλαγιές του βράχου,
ενώ στα δεξιά του ευρήματα από τα μικρότερα ιερά και
από τον οικισμό που αναπτύχθηκε στις πλαγιές της
Ακρόπολης.
20.
21. Πήλινες Φτερωτές Νίκες
Στη Ρωμαϊκή εποχή κοσμούσαν τη στέγη ενός κτιρίου και βρέθηκαν σ’ ένα πηγάδι το
1955, κατά τη διάνοιξη της οδού Δ. Αρεοπαγίτου.
22. Πύραυνο
• Πήλινη φορητή εστία,
για μαγείρεμα και
θέρμανση, που
λειτουργούσε με
κάρβουνα που
τοποθετούνταν στην
πάνω επιφάνεια.
23.
24. Το δάπεδο της αίθουσας και η οροφή
• Το δάπεδο είναι γυάλινο και επιτρέπει στον επισκέπτη να
βλέπει την παλιά γειτονιά της Αθήνας, κάτω από τα πόδια
του.
• Επίσης το δάπεδο είναι ανηφορικό, για να σου δίνει την
αίσθηση ότι ανεβαίνεις στο βράχο της Ακρόπολης.
• Και η οροφή είναι γυάλινη και βλέπεις τους ανθρώπους να
κινούνται στον πάνω όροφο, αν σηκώσεις το κεφάλι σου.
27. • Ανεβαίνοντας μια σκάλα βρίσκεσαι στην αίθουσα της
αρχαϊκής εποχής. Στην αίθουσα αυτή ο επισκέπτης για πρώτη
φορά μπορεί να θαυμάσει τα εκθέματα από όλες τις πλευρές
καθώς στέκονται ελεύθερα στο χώρο, ανάμεσα σε κολόνες,
όπως ήταν τοποθετημένα και στην αρχαιότητα.
29. Ο Εκατόμπεδος
• Το αέτωμα του αρχαϊκού Παρθενώνα ή Εκατομπέδου.
Λιοντάρια που σπαράσσουν ταύρο και πλαισιώνονται από
δύο παραστάσεις: από τη μια πλευρά ο Ηρακλής που παλεύει
με τον άγριο Τρίτωνα και από την άλλη ο λεγόμενος
Τρισώματος δαίμονας, που κρατά στα χέρια του τα σύμβολα
των τριών στοιχείων της φύσης, του νερού, της φωτιάς και
του αέρα.
30. Ο αρχαίος ναός
• Στην αίθουσα εκτίθενται τα γλυπτά της Γιγαντομαχίας από το
μεγάλο αέτωμα του δεύτερου μεγάλου αρχαϊκού ναού της
Ακρόπολης, δηλαδή του Αρχαίου Ναού της Αθηνάς Πολιάδος.
31. Τα Αναθήματα
• Από τα χρόνια του Πεισίστρατου, ο χώρος της Ακρόπολης
άρχισε να γεμίζει αναθήματα, ένδειξη όχι μόνο ευσέβειας
προς τη θεά, αλλά και οικονομικής και καλλιτεχνικής ακμής.
32. Γλυπτά πρώιμων αττικών εργαστηρίων
• Έχει ύψος 1,65 μέτρα και
παρουσιάζει ένα γεροδεμένο
νεανία που βηματίζει φέροντας
στους ώμους του μόσχο γάλακτος
ζωντανό. Κρατάει με το δεξί χέρι
τα μπροστινά, με το αριστερό τα
πίσω πόδια του ζώου. Το άγαλμα
είναι μικρότερο του φυσικού,
δίνει όμως την αίσθηση ενός
ψηλού, λεπτού μα και
γεροδεμένου νεαρού.
Ο Μοσχοφόρος
33. Γλυπτά της μέσης αρχαϊκής περιόδου από την
Αττική • Το άγαλμα βρέθηκε τεμαχισμένο
σε τρία κομμάτια. Έχει μέγεθος
λίγο μικρότερο του φυσικού. Τα
πόδια είναι σε προσοχή. Ο δεξιός
βραχίονας είναι κρεμάμενος με το
χέρι σφιγμένο σε γροθιά που
ακουμπάει το μηρό. Ο αριστερός
βραχίονας είναι τεταμένος, και
δυστυχώς δε διασώζεται.
• Η ενδυμασία της κόρης είναι ένα
ιωνικό λινό πλισέ υποϊμάτιο κάτω
από έναν δωρικό μάλλινο πέπλο.
Η μέση της κόρης σφίγγεται από
ζώνη που κουμπώνει μπροστά με
τα άκρα της να κρέμονται.
Η πεπλοφόρος
34. Η πεπλοφόρος
• Η κόμη είναι διαμορφωμένη με πολύ λεπτομέρεια, ενώ μια
κορδέλα στολίζει τα μαλλιά. Το χρώμα των μαλλιών πρέπει να
ήταν κόκκινο, τουλάχιστον αυτό συμπεραίνουμε από τα λίγα
υπολείμματα χρωστικής ουσίας που υπάρχουν. Άλλες
χρωστικές που ανακαλύπτουμε στην επιφάνεια του
μαρμάρου είναι το κόκκινο στα μάτια, το κόκκινο και το
πράσινο στην φορεσιά, ενώ μεγάλα τμήματα της φορεσιάς,
καθώς και η επιδερμίδα της κόρης είχαν το φυσικό χρώμα του
μαρμάρου.
35. Τα αναθήματα των Ιππέων
• Ένα από τα σωζόμενα ελληνικά
έφιππα αγάλματα της αρχαϊκής
εποχής είναι ο επονομαζόμενος
«Ιππέας Rampin», που είχε βρεθεί
σε μια πλαγιά της Ακρόπολης των
Αθηνών. Απεικονίζει κούρο ιππέα
πάνω στο άλογό του.
• Το πρωτότυπο της κεφαλής του
ιππέα φυλάσσεται στο Μουσείο
του Λούβρου.
36. Μνημειακά Αττικά έργα
• Το μαρμάρινο αυτό άγαλμα
διακρίνεται για το μνημειακό του
μέγεθος (ύψους 2 μ. περίπου), την
εκφραστικότητα του και την
αυστηρότητα της έκφρασης του
προσώπου.
• Τα μάτια της κόρης, ένθετα από
κρύσταλλο, ζωντάνευαν την έκφραση
του προσώπου της. Φοράει την
ιωνική ενδυμασία, χιτώνα με λεπτές
κυματιστές πτυχές, καταστόλιστο με
ζωγραφικά μοτίβα, που ανασηκώνει
με το αριστερό της χέρι και από
πάνω, ιμάτιο με κυλινδρικές πτυχές,
βαθιά σκαλισμένες.
ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΑΝΤΗΝΟΡΟΣ
37. Κόρες και άλλα έργα της ύστερης αρχαϊκής
περιόδου και των πρώιμων κλασικών χρόνων
• Παριστάνει ξανθό έφηβο, αν
Παις του Κριτίου κρίνουμε από τα χρωστικά
υπολείμματα στην κόμη. Λείπουν
οι ένθετοι βολβοί των ματιών, τα
χέρια από τους αγκώνες, το δεξί
πόδι από το γόνατο και το
Διαφέρει από
αριστερό πόδι λίγο πιο πάνω από
την αρχαϊκή τέχνη τον αστράγαλο. Το σώμα
διότι δεν παρουσιάζει στηρίζεται στο αριστερό πόδι,
το αρχαϊκό μειδίαμα ενώ το δεξί κάνει ένα βήμα
αλλά και ως
προς τον βηματισμό,
μπροστά, λυγίζοντας στο γόνατο.
διότι βαδίζει με το Τα χέρια ήταν κάθετα και
δεξί πόδι μπροστά. ενωμένα με τους μηρούς. Το
κεφάλι έχει μια μικρή κλίση προς
το δεξί ώμο.
38. Η σκεπτόμενη Αθηνά
• Η ενδυμασία της Αθηνάς
αποτελείται από τα υποδήματα,
αττικό χιτώνα χωρίς μανίκια και
κράνος τύπου κορινθιακού.
• Στέκει κλίνοντας ελαφρά μπροστά
έχοντας το δεξί χέρι στην μέση
ενώ με το αριστερό χέρι στηρίζει
το δόρυ. Το κεφάλι είναι ελαφρά
γερμένο προς τα κάτω.
39. Ο ξανθός έφηβος
• Παρουσιάζει το κεφάλι ενός
εφήβου μέχρι το μέσο του λαιμού
σε καλή κατάσταση. Το κεφάλι
κλίνει λίγο προς τα εμπρός και
ελαφρά στο πλάι προς το δεξιό
ώμο. Η κόμη είναι πλούσια και
χτενισμένη με επιμέλεια. Τα
ελαφρώς κατσαρά μαλλιά
πέφτουν κυματίζοντας στο
μέτωπο. Σκεπάζουν το κούτελο
και καταλήγουν πίσω από τα
αυτιά όπου είναι δεμένα σε δυο
μεγάλες πλεξούδες που είναι
τυλιγμένες γύρω από το κεφάλι
και δεμένες μπροστά.
40. Ο ξανθός έφηβος
• Τα μάτια είναι μεγάλα και
περιβάλλονται από παχιά
βλέφαρα. Οι βολβοί των
οφθαλμών είναι μικρότεροι του
κανονικού. Τα αυτιά, μάγουλα και
η μύτη είναι κομψά. Η όλη
έκφραση του προσώπου είναι
μελαγχολική χωρίς το
χαρακτηριστικό αττικό μειδίαμα.
Κατά την αποκάλυψή του
υπήρχαν εμφανή υπολείμματα
χρώματος, ξανθοκίτρινου στα
μαλλιά και κόκκινου στα χείλη, τα
οποία έχουν πλέον ξεθωριάσει.
Επιστημονική σπουδή
έγχρωμης αποκατάστασης
σε αντίγραφο στο Μόναχο
41. Έργα όχι μόνο αρχαϊκής εποχής…
• Στην αίθουσα εκτίθενται και έργα από την κλασική
εποχή ως την ύστερη αρχαιότητα και τους πρώτους
χριστιανικούς χρόνους.
42. Γλυπτά κλασικών χρόνων που στόλιζαν τα
Προπύλαια
• Στα Προπύλαια είχαν στηθεί
έργα σπουδαίων
καλλιτεχνών, γνωστά από
περιγραφές του Παυσανία
και ρωμαϊκά αντίγραφα,
όπως η Αθηνά Λημνία του
Φειδία και ο Προπύλαιος
Ερμής του Αλκαμένη.
Ανάπλαση
των Προπυλαίων στο Μόναχο
43. Γλυπτά κλασικών χρόνων, που στόλιζαν το
Ναό της Αθηνάς Νίκης
• Ο ναός σχετιζόταν με τη
λατρεία της Αθηνάς ως
συμπαραστάτριας των
Αθηναίων στους πολέμους.
• Ο σηκός του στέγαζε ένα
ξύλινο λατρευτικό άγαλμα
της θεάς που κρατούσε στο
ένα χέρι περικεφαλαία,
σύμβολο του πολέμου, και
στο άλλο ένα ρόδι, σύμβολο
της ειρήνης.
44. «Νίκη σανδαλίζουσα»
• Αναπαριστά τη νεαρή
θεά ενώ σκύβει για να
δέσει (ή να λύσει) το
σανδάλι της.
45. Οι Καρυάτιδες
• Οι Καρυάτιδες βρίσκονται σε έναν εξώστη του 1ου ορόφου και
μοιάζουν να παρακολουθούν τους επισκέπτες της αίθουσας
των Κλιτύων. Λείπει η έκτη «αδερφή» τους…
46. Καρυάτιδες και Άτλαντες
• Καρυάτιδες ονομάζονται τα
γλυπτά που έχουν γυναικεία
μορφή και χρησίμευαν στην
στήριξη κτιρίων. Η λέξη Καρυάτις
στα αρχαία Ελληνικά
σημαίνει Κόρη από τις Καρυές,
μια πόλη κοντά στην Σπάρτη.
Είναι μια παραλλαγή
της Κόρης και χρησιμοποιείται
στην αρχιτεκτονική αντί για κίονες
ως διακοσμητικό στήριγμα. Το
αντίστοιχο αρχιτεκτονικό στοιχείο
που έχει ανδρική μορφή
ονομάζεται Άτλας.
47. Περιγραφή Καρυάτιδων
• Οι Καρυάτιδες έχουν τα χέρια ελεύθερα, ενώ το βάρος
στηρίζεται απλά και ανάλαφρα με το κεφάλι.
• Η κλασική μορφή της Καρυάτιδας είναι ντυμένη με απλούς μα
και κολακευτικούς πέπλους και χιτώνες. Έχει ευθύγραμμη και
λυγερή κορμοστασιά, και τα πόδια ή κλειστά ή το δεξί ή το
αριστερό πόδι ελαφριά εμπρός, χωρίς να βαδίζει. Τα χέρια
είναι στο πλάι και προς τα κάτω, ενώ μερικές φορές στο ένα
χέρι κρατούν ένα αφιέρωμα. Οι δίπλες στα ρούχα τους
εναρμονίζουν με τα αυλάκια των κιόνων, κάνουν όμως
παραλλαγές, καθώς ακολουθούν τις καμπύλες του σώματος.
Οι Καρυάτιδες ήταν επιφανειακά ζωγραφισμένες στην αρχαία
εποχή, αλλά τα χρώματα χάθηκαν με το πέρασμα του χρόνου.
49. Ερέχθειο
• Η περιοχή του Ερεχθείου ήταν η ιερότερη όλης της
Ακρόπολης.
• Το ανατολικό τμήμα του ναού ήταν αφιερωμένο στη
λατρεία της Αθηνάς Πολιάδος, της προστάτιδας θεάς
της πόλης, ενώ το δυτικό ήταν αφιερωμένο στον
Ποσειδώνα-Ερεχθέα, από όπου και το όνομα του
ναού, στον τοπικό ήρωα Βούτη, στον Ήφαιστο και σε
άλλους θεούς και ήρωες.
55. Στο ψηλότερο σημείο
• Στο ψηλότερο σημείο του Μουσείου, στον τρίτο όροφο, θα
δούμε τα γλυπτά του Παρθενώνα: τις μετόπες, τα αετώματα
και τη ζωφόρο.
• Ο χώρος είναι ορθογώνιος με γυάλινη οροφή και γυάλινο
δάπεδο και διαστάσεις ίδιες του σηκού του Παρθενώνα.
• Τα γλυπτά βρίσκονται στους τοίχους του ορθογώνιου χώρου,
περιμετρικά. Τα βλέπουμε δηλαδή, όπως τα έβλεπαν και οι
αρχαίοι πρόγονοί μας.
56. Μετόπες
• Οι μετόπες είναι μαρμάρινες πλάκες με ανάγλυφες
παραστάσεις. Συνολικά ήταν 92( 32 Β και Ν, 14 Α και Δ).
Τρίγλυφο
Μετόπη
57.
58. Θέματα στις μετόπες
• Στην ανατολική πλευρά παριστανόταν η μάχη των Ολυμπίων
θεών με τους Γίγαντες (Γιγαντομαχία).
• Στη δυτική πλευρά εικονιζόταν ο αγώνας των νέων της
Αθήνας ενάντια στις Αμαζόνες που απείλησαν την ίδια την
Ακρόπολη (Αμαζονομαχία).
• Θέμα της νότιας πλευράς ήταν η πάλη των Θεσσαλών νέων
(Λαπίθες) ενάντια στους Κενταύρους που προσπάθησαν να
κλέψουν τις γυναίκες τους κατά τη διάρκεια γαμήλιας τελετής
(Κενταυρομαχία).
• Στη βόρεια τέλος πλευρά παριστανόταν η Άλωση της Τροίας.
59. Αετώματα
• Τα αετώματα είναι οι τριγωνικοί χώροι που σχηματίζουν τα
γείσα της στέγης.
• Καθεμιά από τις συνθέσεις των δύο αετωμάτων (ανατολικού
και δυτικού) είχε μήκος 28μ. και οι μορφές στο κέντρο είχαν
ύψος περίπου 3μ. Συνολικά ξεπερνούσαν τις 50 μορφές και
στις δύο συνθέσεις μαζί, από τις οποίες σήμερα σώζονται
μόνο ελάχιστες.
Αέτωμα
60. Αετώματα
• Το ανατολικό αέτωμα, που ήταν πάνω από την είσοδο του
ναού, παρίστανε τη γέννηση της θεάς Αθηνάς από το κεφάλι
του πατέρα της Δία, με την παρουσία Ολύμπιων θεών.
• Στο δυτικό αέτωμα, εικονιζόταν η διαμάχη μεταξύ της
Αθηνάς και του Ποσειδώνα για τη διεκδίκηση της αττικής γης,
που κατέληξε στη νίκη της Αθηνάς.
63. Ζωφόρος
• Η ζωφόρος αποτελεί μια ταινία, ένα διάζωμα, κοντά στην
οροφή του κτιρίου που το περιτρέχει και έχει πάνω του
ανάγλυφες παραστάσεις.
• Η ζωφόρος του Παρθενώνα περιβάλλει το επάνω μέρος των
τοίχων του κυρίως ναού, πίσω από τους εξωτερικούς κίονες.
• H ζωφόρος αποτελούνταν από 115 λίθους. Είχε συνολικό
μήκος 160 μέτρα, ύψος 1,02 μέτρα και πάχος 0,6 μέτρα.
• Στην πομπή εικονίζονταν περίπου 378 ανθρώπινες και θεϊκές
μορφές, καθώς και περισσότερα από 200 ζώα, κυρίως άλογα.
64.
65. Τα θέματα της ζωφόρου
• Oμάδες ιππέων και αρμάτων καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος
της ζωφόρου.
• Ακολουθεί η πομπή της θυσίας, με τα ζώα και τις ομάδες
ανδρών και γυναικών που φέρουν ιερά τελετουργικά σκεύη
και προσφορές.
• Στη μέση της ανατολικής πλευράς, πάνω από την είσοδο του
ναού, εικονίζεται το τέλος της πομπής, το αποκορύφωμα του
πολυήμερου εορτασμού των Παναθηναίων: η παράδοση του
πέπλου, του δώρου των Αθηναίων στο ξόανο της θεάς.
Αριστερά και δεξιά εικονίζονται καθιστοί οι δώδεκα θεοί του
Ολύμπου.
66. Πυρκαγιά (3ος αι.)
• H ζωφόρος παρέμεινε άθικτη στη θέση της για πολλά χρόνια
κατά την αρχαιότητα. Mία μεγάλη πυρκαγιά στον Παρθενώνα,
λίγο μετά τα μέσα του 3ου μ.X. αιώνα, δεν ξέρουμε σε ποιο
βαθμό έβλαψε και τη ζωφόρο.
67. O Παρθενώνας ως εκκλησία, η ανατολική
πλευρά
• Kατά τη μετατροπή του
μεγάλου ναού σε
εκκλησία, πιθανότατα
στο διάστημα 450-500
μ.X., το κεντρικό τμήμα
του ανατολικού
αετώματος και τμήμα
της ζωφόρου της
ανατολικής πλευράς
αφαιρέθηκαν.
68. Αφαίρεση λίθων ζωφόρου
• Aργότερα, ίσως κατά τον 12ο αιώνα, αφαιρέθηκαν
έξι λίθοι της ζωφόρου προκειμένου να
δημιουργηθούν ισάριθμα παράθυρα, τρία σε κάθε
μακριά πλευρά του κτιρίου, το οποίο εξακολουθούσε
να λειτουργεί ως εκκλησία.
69. Εκστρατεία του F. Morosini
• H μεγάλη καταστροφή στον Παρθενώνα έγινε το
1687 κατά το διάστημα του Bενετοτουρκικού
πολέμου και της εκστρατείας του F. Morosini στην
Αθήνα. Aπό την έκρηξη που έγινε τότε
καταστράφηκε μεγάλο μέρος της ζωφόρου των
μακριών πλευρών του ναού και έγιναν
ανεπανόρθωτες ζημιές στους λίθους που παρέμειναν
στη θέση τους, όπως και σε αυτούς που έπεσαν στο
έδαφος.
70. «Ελγίνεια μάρμαρα»: κομμάτι της ζωφόρου
• Στα πρώτα χρόνια του 19ου αιώνα, ο Bρετανός
πρεσβευτής στην Oθωμανική Aυτοκρατορία, λόρδος
Elgin, αφαίρεσε από τον ερειπωμένο Παρθενώνα
όσα γλυπτά μπόρεσε, ανάμεσα στα οποία ήταν και
ογδόντα μέτρα της ζωφόρου. Oι λίθοι πριονίσθηκαν
στο πίσω μέρος, έτσι ώστε να μειωθεί το βάρος τους
και να διευκολυνθεί η μεταφορά τους. Eίναι τα
γνωστά ως Eλγίνεια μάρμαρα που βρίσκονται
σήμερα στο Λονδίνο, στο Bρετανικό Mουσείο.
71. Tο τελευταίο τμήμα της ζωφόρου
• Tο τελευταίο τμήμα της ζωφόρου που έμενε στη
θέση του επάνω στον ναό, ήταν το δυτικό, σε μήκος
είκοσι περίπου μέτρων. H ταχεία διάβρωση του
μαρμάρου στο ύπαιθρο και στη βροχή για αιώνες,
έκανε απολύτως αναγκαία την αποσυναρμολόγηση
του τμήματος αυτού το 1993 και τη μεταφορά του
στο Mουσείο της Aκρόπολης.
72. Σκορπισμένη σε διάφορα μουσεία
• Από το σύνολο της ζωφόρου, εκτός από τα 80 μέτρα
στο Βρετανικό Μουσείο, σήμερα σώζονται 50 μέτρα
στο Μουσείο της Ακρόπολης, ένας λίθος στο
Μουσείο του Λούβρου, ενώ άλλα τμήματα είναι
διασκορπισμένα σε μουσεία στο Παλέρμο, στο
Βατικανό, στο Würzburg, στη Βιέννη, στο Μόναχο και
στην Κοπεγχάγη.
73. Πηγές
• ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ
• Ν. Δόλλη, χτίζοντας το νέο μουσείο ακρόπολης, Εκδόσεις
Λιβάνη
http://www.theacropolismuseum.gr/
http://www.ekt.gr
http://history-pages.blogspot.gr
