5. Το Powerpoint δεν είναι Word.
Από τα προηγούμενα είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι η χρήση του Power Point πρέπει να διέπεται από
ορισμένους κανόνες, οι οποίοι προδιαγράφουν σε μεγάλο βαθμό την ορθολογική (ποιοτική ή αποτελεσματική
θα λέγαμε σήμερα) χρήση του.
Ενδιαφέρουσες επισημάνσεις πάνω στο θέμα αυτό μπορεί να βρει κανείς, μεταξύ άλλων, σε δύο άρθρα στο
διαδίκτυο, ένα του Μηχανολόγου Μηχανικού Γ. Τζιράλη, με τίτλο Παρουσιάζω άρα υπάρχω, και ένα άλλο, του
χρηματιστή G. Kawasaki, με τίτλο, The 10/20/30 Rule of PowerPoint. Σταχυολογούμε:
«Η πλειονότητα των παρουσιάσεων που βλέπω, έχουν δεκάρια γράμματα. Ο συντάκτης έχει χωρέσει όσο
το δυνατό περισσότερο κείμενο μέσα στο φύλλο. Κατά την παρουσίαση διαβάζει μεγαλόφωνα το περιεχόμενο
του φύλλου. Ωστόσο, μόλις γίνει αντιληπτό στους παρευρισκόμενους ότι διαβάζει από την οθόνη, εκείνοι
αρχίζουν να διαβάζουν από μόνοι τους, αφού μπορούν να διαβάσουν πιο γρήγορα από ό,τι εκείνος μιλάει. Με
αποτέλεσμα το κοινό και αυτός που κάνει την παρουσίαση να είναι εντελώς αποσυντονισμένοι. Οι λόγοι που
κανείς χρησιμοποιεί μικρής διάστασης γράμματα είναι δύο: πρώτον, επειδή δεν γνωρίζει αρκετά καλά το θέμα
του· δεύτερον, επειδή πιστεύει πως όσο περισσότερο κείμενο υπάρχει, τόσο πειστικότερη είναι η παρουσίασή
του. Χαζομάρες περιωπής. Καλό θα είναι να μην χρησιμοποιεί κανείς γράμματα μικρότερα από τριαντάρια.
Μπορώ να εγγυηθώ ότι σ’ αυτή την περίπτωση οι παρουσιάσεις θα είναι καλύτερες, και ο λόγος είναι πως έτσι
αυτός που κάνει την παρουσίαση αναγκάζεται να βρει τα καίρια σημεία και να σκεφτεί πώς θα τα εξηγήσει με
τον καλύτερο τρόπο. Αν τα «τριαντάρια» είναι πολύ δογματική αρχή, προτείνω, στη θέση τους, τον εξής
αλγόριθμό: Παίρνουμε την ηλικία του πιο ηλικιωμένου ατόμου που θα παρακολουθήσει την παρουσίαση και τη
διαιρούμε δια του δύο. Το αποτέλεσμα είναι η προτεινόμενη διάσταση της γραμματοσειράς» (Kawasaki, 2005).
«Το PowerPoint δεν είναι Word. Αν έχετε κάποιο κείμενο για το κοινό σας, τυπώστε το και μοιράστε το σε
όλους. Το PowerPoint δεν προορίζεται γι’ αυτόν τον σκοπό. [...] Περάστε λοιπόν στις διαφάνειες τις πιο
σημαντικές έννοιες, λίγα bullets με τις λέξεις-κλειδιά και τέρμα. Τα υπόλοιπα θα τα ακούσουμε. Αν βλέπουμε και
ακούμε τα ίδια, μάλλον σε λίγη ώρα σταματάμε είτε να βλέπουμε, είτε να ακούμε. Οι αισθήσεις του ακροατή
πρέπει να λειτουργούν συμπληρωματικά, η επικάλυψη κουράζει» (Τζιράλης, 2007).
Θοδωρής Τσαπακίδης
16. ΠΡΟΒΑ
• Κάντε πρόβα την παρουσίαση στο σπίτι
• Μάθετε απέξω και ανακατωτά τις διαφάνειες
• Κρατήστε σημειώσεις για το τι θα πείτε
• Μην μιλάτε γρήγορα
• Μιλάτε καθαρά και αβίαστα
• Χρονομετρήστε τη διάρκεια
• Αν βγείτε εκτός χρόνου, δοκιμάστε πάλι
Θοδωρής Τσαπακίδης
17. Και μην ξεχνάτε
Όλα πρέπει να είναι ξεκάθαρα και απλά
Ξ.ΑΠΛΑ
Θοδωρής Τσαπακίδης
Notas do Editor
The KISS principle
(αλλιώς: Keep It Simple, Stupid!) Θυμηθείτε: Όσο λιγότερα διακριτά χαρακτηριστικά έχει μία διαφάνεια, τόσο περισσότερο θα εστιάσει το κοινό σε αυτά. Επιλέξτε τα σημαντικότερα και κρατήστε μόνο αυτά. Το ίδιο και για την παρουσίαση συνολικά. Αν έχετε 100 διαγράμματα, επιλέξτε τα 5 πιο σημαντικά. Κάντε εσείς για λογαριασμό του ακροατή την περίληψη των αποτελεσμάτων. Οδηγήστε τον ομαλά στο διαυγές συμπέρασμα.
1. Το Powerpoint δεν είναι σκοπός, είναι μέσο.
Ο σκοπός μίας παρουσίασης δεν είναι να εμφανίσετε ένα ελκυστικό αρχείο Powerpoint, αλλά να μεταδώσετε αποτελεσματικά το μύνημά σας στο κοινό. Κεντρικό πρόσωπο μίας παρουσίασης δεν είναι οι διαφάνειες, είστε εσείς. Οι διαφάνειες βρίσκονται εκεί για να υποστηρίξουν το έργο σας, όχι εσείς για να υποστηρίξετε τις διαφάνειες.
2. Το Powerpoint δεν είναι Word.
Αν έχετε κάποιο κείμενο για το κοινό σας, τυπώστε το και μοιράστε το σε όλους. Το Powerpoint δεν προορίζεται γι’ αυτό τον σκοπό. Προσωπικά, δεν διαβάζω ποτέ διαφάνεια με περισσότερες από 20 λέξεις. Στοιχηματίζω κι εσείς το ίδιο. Κρατήστε λοιπόν στη διαφάνεια την πιο σημαντική έννοια, τις λέξεις-κλειδιά σε λίγα bullets και ως εκεί. Τα υπόλοιπα τα ακούμε. Αν βλέπουμε και ακούμε τα ίδια, μάλλον σε λίγη ώρα σταματάμε είτε να βλέπουμε, είτε να ακούμε. Οι αισθήσεις του ακροατή πρέπει να λειτουργούν συμπληρωματικά, η επικάλυψη κουράζει.
Η πλειονότητα των παρουσιάσεων που βλέπω, έχουν δεκάρια γράμματα. Ο συντάκτης έχει χωρέσει όσο το δυνατό περισσότερο κείμενο μέσα στο φύλλο. Κατά την παρουσίαση διαβάζει μεγαλόφωνα το περιεχόμενο του φύλλου. Ωστόσο, μόλις γίνει αντιληπτό στους παρευρισκόμενους ότι διαβάζει από την οθόνη, εκείνοι αρχίζουν να διαβάζουν από μόνοι τους, αφού μπορούν να διαβάσουν πιο γρήγορα από ό,τι εκείνος μιλάει. Με αποτέλεσμα το κοινό και αυτός που κάνει την παρουσίαση να είναι εντελώς αποσυντονισμένοι
Οι λόγοι που κανείς χρησιμοποιεί μικρής διάστασης γράμματα είναι δύο: πρώτον, επειδή δεν γνωρίζει αρκετά καλά το θέμα του· δεύτερον, επειδή πιστεύει πως όσο περισσότερο κείμενο υπάρχει, τόσο πειστικότερη είναι η παρουσίασή του. Χαζομάρες περιωπής. Καλό θα είναι να μην χρησιμοποιεί κανείς γράμματα μικρότερα από τριαντάρια. Μπορώ να εγγυηθώ ότι σ’ αυτή την περίπτωση οι παρουσιάσεις θα είναι καλύτερες, και ο λόγος είναι πως έτσι αυτός που κάνει την παρουσίαση αναγκάζεται να βρει τα καίρια σημεία και να σκεφτεί πώς θα τα εξηγήσει με τον καλύτερο τρόπο. Αν τα «τριαντάρια» είναι πολύ δογματική αρχή, προτείνω, στη θέση τους, τον εξής αλγόριθμό: Παίρνουμε την ηλικία του πιο ηλικιωμένου ατόμου που θα παρακολουθήσει την παρουσίαση και τη διαιρούμε δια του δύο. Το αποτέλεσμα είναι η προτεινόμενη διάσταση της γραμματοσειράς» (Kawasaki, 2005).
7. Επικοινωνήστε με το κοινό
Στόχος της παρουσίασης είναι το ακροατήριο. Επομένως, διαμορφώστε τα περιεχόμενα και το ύφος ανάλογα με την περίσταση. Και, κυρίως, ακούστε το κοινό. Προσαρμοστείτε στις αντιδράσεις του. Μιλήστε περισσότερο από όσο είχατε προγραμματίσει για κάτι που προξενεί το ενδιαφέρον, λιγότερο για κάτι που τους μοιάζει αδιάφορο.
Χρησιμοποιήστε το χιούμορ να ασκούν τον κοινό συναισθηματικά με ένα κοινό γέλιο. Υπάρχουν πολλά οφέλη για το γέλιο. Το γέλιο είναι μεταδοτικό και ένα κοινό που μοιράζεται ένα γέλιο γίνεται όλο και πιο συνδεδεμένοι μεταξύ τους και με εσάς? Αυτό δημιουργεί ένα θετικό γενικό vibe σε ένα δωμάτιο. Το γέλιο απελευθερώνει ενδορφίνες, χαλαρώνει όλο το σώμα, και μπορεί να αλλάξει ακόμα και προοπτική κάποιου ακριβώς ένα κομμάτι. Η παλαιά παροιμία είναι και αν είναι το γέλιο που ακούνε. Αυτό είναι αλήθεια, αν και δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι μάθηση, γι 'αυτό είναι κρίσιμο ότι το χιούμορ είναι σχετικές άμεσα με το θέμα στο χέρι ή αλλιώς ταιριάζει αρμονικά με τη ροή της αφήγησης σας χωρίς να αποσπά την προσοχή ή εκτροχιασμό σας από το στόχο της σας μιλήσουμε.Η σκέψη να συστηθούν χιούμορ σε μια παρουσίαση παίρνει μια κακή ραπ, λόγω των κοινών και κουρασμένος πρακτική άνοιγμα μιας ομιλίας με ένα αστείο, σχεδόν πάντα ένα κουτσό ένα. Συνήθως τέτοια αστεία πάρει μόνο ευγενική γέλιο συμπάθεια στην καλύτερη περίπτωση, και στη χειρότερη περίπτωση το αστείο πέφτει εντελώς επίπεδη ή ακόμη και προσβάλλει, ή τον άλλο τρόπο ο παρουσιαστής είναι μακριά σε μια κακή εκκίνηση. Αλλά, δεν είμαι μιλάμε για λέγοντας ανέκδοτα. Ξεχάστε για αστεία. Ωστόσο, μια παρατήρηση της ειρωνείας, ή ένα ανέκδοτο ή σύντομη χιουμοριστική ιστορία που κάνει ένα σχετικό σημείο ή εισάγει το θέμα και θέτει το θέμα είναι τα είδη των ανοιγμάτων που μπορεί να λειτουργήσει