1. VW: Happy Family? Generaties: (1.) Nel (ouderdom) (2.) Jeffrey (ouderdom) x Carlijn (honger) (3.) Rebecca (ouderdom) x Xander (geest), Lara (ouderdom) x Ciske (geest) x Tom , Marc (honger) (4.) Nina, Tessa, Roy, Patrick (5.) Sanne, Kevin Vorige keer verhuisde de familie naar het buurtje waar ze ieder een eigen huis kregen. Na al het inrichten, was het tijd voor de verjaardag van de tweeling, die kind werd. Nu: 2 dagen spelen.

2. Langzaam opende Kevin zijn ogen. Even keek hij verward om zich heen. Waar was hij? Toen verscheen er een glimlach op zijn gezicht. Ze waren in het nieuwe huis! Meteen sprong hij uit bed, trok zijn zwembroek aan en haastte zich naar het zwembad. 2 dagen spelen – dag 1

3. Even later kwam zijn zusje ook beneden, netjes aangekleed. De tweeling zwaaide naar elkaar door de ramen voor het zwembad. ‘ Opa!’ riep Sanne enthousiast, toen ze Tom in zijn pyjama over het plein zag lopen. Snel liet ze hem binnen. ‘ Klaar voor de eerste schooldag?’ vroeg Tom.

4. ‘ Helemaal klaar!’ riep Sanne vastberaden, maar toch was ze diep van binnen een beetje nerveus.

5. ‘ Hee, waterrat. Ga jij je ook eens aankleden?’ riep Tom en hij gaf een korte roffel op de ruit. Kevin trok een sip gezicht, spetterde eventjes nog wat rond, en kwam er toen toch maar uit.

6. Even later was de tweeling helemaal klaar voor hun eerste schooldag. Trots keek Tom ze na. Die twee kleintjes…ze werden al zo groot!

7. Om 3 uur ’s middags stapten Kevin en Sanne weer uit de schoolbus, en holden naar huis. Ze hadden al meteen huiswerk mee gekregen, maar daar hadden ze geen zin in. ‘ Kom je mee naar de speeltuin?’ vroeg Kevin, maar Sanne ging liever op de computer.

8. Kevin haalde zijn schouders op en rende naar de speeltuin, waar hij al gauw een speelkameraadje vond. Na zo’n lange, saaie schooldag moest hij wel even zijn energie kwijt!

9. Ook Tessa was weer thuis, na een werkdag op dezelfde school als waar de tweeling heen ging. Ze gaf nu al jaren les, vooral aan de jongere kinderen, en ze vond het heerlijk. Tevreden pakte ze een van haar favoriete boeken uit de kast, en al gauw was ze helemaal van de wereld. Ze wist het zeker: Adam de Beer was de beste schrijver ooit!

10. Ze las ‘De laatste dagen van Noreda’ nu al voor de vijfde keer. Het was ook zo’n prachtig boek! Wát een fantasie had die man… Hoe hij de elfen omschreef, en de natuur waarin ze leefden. Ineens snerpte de deurbel door het hele huis, en Tessa schrok zich rot.

11. Nog met het boek in haar hand, liep ze naar de deur. Dit stukje moest ze écht even aflezen… ‘ Oh, hoi pap!’ zei ze afwezig. Tom liep mee naar binnen en ging naast haar op de bank zitten. ‘ Sorry hoor, even deze pagina aflezen!’ mompelde Tessa betoverd.

12. Ineens pakte Tom het boek af, en Tessa keek een beetje geërgerd op. ‘ Ik heb een verrassing voor je. En die heeft álles met dit boek te maken!’ ‘ Dit boek?’ herhaalde Tessa verward. ‘ Nouja, met al je favoriete boeken. Met de schrijver, Adam de Beer.’

13. ‘ Vertel!’ riep Tessa enthousiast. Meteen had Tom al haar aandacht. ‘ Morgen opent mijn boekhandeltje. En raad eens welke schrijver ik heb uitgenodigd?’ ‘ Adam de Beer?’ vroeg Tessa stomverbaasd. Met open mond keek ze hem aan. Tom knikte met pretlichtjes in zijn ogen.

14. Die avond kookten Nina en Tessa samen. Tessa raakte maar niet uitgepraat over de feestelijke opening van de boekhandel. ‘ Ik moet een boek laten signeren.’ zei ze vastberaden, terwijl ze met een groot mes een paprika fijn sneed. ‘ Ja, je lievelingsboek!’ knikte Nina, al even enthousiast.

15. ‘ Maar… ik kan niet kiezen! En mijn lievelingsboek valt bijna uit elkaar van ellende, zo vaak heb ik het gelezen!’ giechelde Tessa terwijl ze alle ingrediënten in een kom gooide. ‘ Echt geweldig dat pap zo’n bekende schrijver heeft weten te krijgen.’ zei Nina. ‘ Blijkbaar heeft Adam de Beer nog geen sterallures!’ Ze lachten allebei.

16. Intussen was ook Patrick uit zijn werk gekomen. Langzaam maar zeker maakte hij weer carrière in de sportwereld, maar voorlopig was hij mascotte. Snel gooide hij een simpele maaltijd in de oven. Hij wilde die avond nog snel wat trainen, misschien kreeg hij dan sneller promotie!

17. Die nacht sliep Tessa onrustig. Wat moest ze tegen de schrijver zeggen, morgen? Alles wat in haar opkwam klonk wanhopig en slijmerig. ‘Oh, meneer de Beer, ik ben uw grootste fan! Ik heb al uw boeken gelezen!’ Tessa zuchtte geïrriteerd, draaide zich om en viel eindelijk in slaap.

18. De volgende morgen stond Tom al heel vroeg in zijn zaakje. In pyjama en op blote voeten wandelde hij wat rond. Stilletjes zette hij nog wat boeken recht. Vandaag was de grote dag…! 2 dagen spelen – dag 2

19. Nauwelijks had hij zich aangekleed en ontbeten, toen de deurbel ging. Daar was de schrijver al! Meteen begonnen de twee mannen alles door te nemen voor de dag. ‘ U mag plaats nemen achter deze tafel. Ik heb twee dozen met uw nieuwste boek aangeschaft, dat moet genoeg zijn, neem ik aan.’ zei Tom.

20. ‘ Laten we dat maar hopen.’ grinnikte de schrijver. ‘ Koffie, meneer de Beer?’ ‘ Zegt u maar Adam. En ja, heel graag. Ik moet echt nog even wakker worden!’

21. Inmiddels was Tessa wakker geworden, en nu rommelde ze zenuwachtig in haar kleding. Wat moest ze aan? Moest ze iets bijzonders aan, een nette jurk, of gewoon haar normale kleding?

22. Uiteindelijk trok ze haar gewone kleding aan. Maar toen diende het volgende probleem zich aan: welk boek nam ze mee om te laten signeren? Wel een kwartier stond ze voor haar boekenkast te twijfelen. ‘De laatste dagen van Noreda’ was prachtig, maar ‘Liefde op afstand’ was toch haar favoriet.

23. Maar nee… dat boek viel helemaal uit elkaar! Kon ze daarmee aankomen bij de schrijver? Nerveus besloot ze tóch maar haar lievelingsboek mee te nemen. Snel keek ze op de klok. Half 8. Ze kon nog wel even langs gaan bij haar vader, misschien had hij nog hulp nodig bij de voorbereidingen. Lezend liep ze de boekhandel binnen.

24. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze de vertrouwde woorden las. Heerlijk, dit verhaal. Hoe mooi hij die gevoelens van deze twee jonge mensen beschreef. En dan de tijd waarin het verhaal zich afspeelt, de vroege middeleeuwen, geweldig!

25. ‘ Ha, de eerste fan is binnen.’ klonk ineens een luide, warme stem. Van schrik liet Tessa het boek uit haar handen vallen. Met grote ogen keek ze op, recht in het gezicht van haar favoriete schrijver. ‘ Bent u er al?’ ‘ Daar lijkt het wel op!’

26. De schrijver knielde en strekte zijn hand uit om het boek te pakken, maar Tessa was hem voor. Met een rood hoofd verstopte ze het versleten boek achter haar rug. ‘ Wat las je daar?’ ‘ N-niks.’

27. ‘ O, noem mijn boeken maar niks!’ riep Adam plagend uit. ‘Ik vond zelf nog wel dat “Liefde op afstand” een van mijn beste boeken was!’ Tessa kon wel door de grond zakken. ‘ Nee, zo bedoelde ik het niet…Ik…Het is ook mijn favoriet, ik ben dol op uw boeken!’

28. ‘ Waarom verberg je het boek dan? Ik zag heus wel welk boek het is, ik herken mijn eigen kindjes uit duizenden.’ ‘ Kindjes.’ herhaalde Tessa met een giechel. ‘ Ja, mijn boeken zijn alles voor me!’

29. ‘ Dit boek valt zowat uit elkaar… Ik schaamde me ervoor, en…’ mompelde Tessa en met neergeslagen ogen stak ze het boek naar hem uit. Ze durfde haast niet te kijken. Zou hij boos worden? Maar toen hoorde ze een lach, een lach die langzaam uitgroeide tot een vriendelijk geschater. Verward keek ze op.

30. ‘ Geweldig!’ riep de schrijver uit. ‘Zulke fans, daar hou ik van! Ze kunnen zó onredelijk zijn. Waarom schaam je je hiervoor? Dit is toch práchtig?’ Met een grote grijns op zijn gezicht bladerde Adam het boek door. ‘ Ik heb het veel te vaak gelezen,’ fluisterde Tessa. ‘ Te vaak?’ weer klonk die warme schaterlach door de winkel.

31. Langzaam werd het licht buiten, en Tessa en de schrijver bleven in gesprek. ‘ Mijn boeken moeten stukgelezen worden. Ik wil niets liever dan dat ze van ellende uit elkaar vallen, dat de kaft eraf valt, dat er opgedroogde tranen op de bladzijdes zitten. Zo’n boek lééft.’ zei Adam vol vuur. ‘ Wat zegt u dat mooi.’ glimlachte Tessa.

32. ‘ Natuurlijk, ik kan de dingen prachtig zeggen, anders was ik ook geen schrijver!’ lachte Adam licht spottend.

33. ‘ Maar zeg eens, wie bent u, als ik vragen mag?’ Vol aandacht keek hij Tessa aan. Ineens werd ze verlegen onder zijn blik. De beroemde schrijver… ‘ Ik ben Tessa van Noorden… de eigenaar van deze zaak is mijn stiefvader.’ ‘ Aha! Dus daarom was je ook al zo vroeg hier.’

34. ‘ Ja, ik had nooit verwacht dat u hier al zo vroeg zou zijn.’ gaf Tessa toe. ‘ Welke idioot komt hier nou ook al om half 8 ’s morgens.’ grapte Adam en ze lachten allebei. Toen toeterde buiten de carpool en geschrokken keek Tessa naar buiten. ‘ Ik moet gaan!’ riep ze gestresst, en ze rende weg.

35. ‘ Wacht, je vergeet je…’ riep Adam, maar ze was al weg. ‘…boek.’

36. Glimlachend ging Adam op de tafel zitten, en bladerde het stukgelezen boek door. Omgeslagen hoekjes op pagina’s die ze mooi vond, vlekken, scheurtjes, zelfs onderstreepte woorden of zinnen. Ja, dit meisje was een echte fan! ‘ Uw koffie, meneer de Beer. Sorry dat het zo lang duurde.’ Tom zette een mok neer. ‘ Geeft niets. Ik heb net kennis gemaakt met uw stiefdochter Tessa. Een ware fan!’ ‘ Oh, absoluut! Tessa is al jaren helemaal weg van uw boeken!’ lachte Tom.

37. Rond een uur of tien kwamen de eerste klanten in de winkel. Sommigen waren speciaal voor de schrijver gekomen, anderen keken verbaasd op toen ze hun idool zagen zitten. ‘ U bent mijn grote voorbeeld!’ zei een man. ‘ Ik heb al uw boeken!’ zei een andere.

38. Rond lunchtijd werd het rustig in de zaak, en ineens zat Adam weer alleen achter zijn tafel. Alle fans had hij vriendelijk te woord gestaan, ookal was de ene nog gekker dan de andere. Een jonge vrouw met lang, zwart haar kwam binnen. ‘ Kan ik u iets te eten aanbieden, meneer de Beer?’ vroeg ze beleefd.

39. ‘ Dat kan u zeker. Maar dan wil ik eerst weten wie u bent!’ lachte Adam. ‘ O, sorry. Ik ben Nina van Noorden, de stiefdochter van de eigenaar.’ ‘ Ah!’ zei Adam. ‘Dan heb ik vanmorgen met uw zus Tessa gesproken.’ ‘ Tessa is mijn tweelingzus.’ ‘ Wel allemachtig. Dat zou je ook niet zeggen!’ lachte Adam. ‘Weet u het zeker?’ ‘ Heel zeker!’ grinnikte Nina.

40. Nina sloot de winkel voor een uurtje af, en ze nam de schrijver mee naar het huisje van Tom. Tom had pannenkoeken gebakken, en met z’n drietjes hadden ze een gezellige maaltijd.

41. ‘ Uw…eh, zus, Tessa…’ begon Adam ineens onzeker. ‘Watvoor werk doet zij?’ ‘ Tess werkt op een basisschool. Juf zijn en kinderen lesgeven zit echt in haar bloed.’ ‘ Ah!’ knikte Adam vol interesse en goedkeuring. ‘En…eh, oh, ik ook altijd met mijn onbeleefde vragen: is ze bezet?’

42. ‘ Bezet?’ Nina proestte het uit en moest snel een slokje water nemen om haar emoties te verbergen. Met pretlichtjes in haar ogen keek ze naar de schrijver. Zat die man nou te hengelen naar informatie over Tessa? Vond hij haar soms leuk? ‘ Tessa is vrij, ze heeft niemand.’ zei ze toen vriendelijk.

43. Na het eten ging iedereen weer aan de slag. Adam ging terug naar de winkel, en al gauw dromden de fans alweer om hem heen. Toch kon hij zijn hoofd er niet meer goed bij houden…

44. ‘ Hee Tess!’ riep Tom toen hij zijn dochter uit haar werk zag komen. Snel liep hij naar haar toe. ‘ Tussen de middag bleef meneer de Beer maar vragen over je stellen.’ zei hij zacht. ‘Volgens mij heb je een goede indruk gemaakt.’ ‘ O, pap!’ lachte Tessa. ‘Doe niet zo gek!’

45. Snel ging ze naar huis om zich om te kleden. Ze schudde lachend haar hoofd. Tom kon altijd zo overdrijven! Maar stel dat het waar was… waarom zou de schrijver naar haar vragen? Naar háár, Tessa, de simpele schooljuf? Even later stond ze weer in de boekhandel, die inmiddels bezig was met sluiten.

46. ‘ Je had je boek laten liggen.’ zei Adam en hij hield triomfantelijk het versleten exemplaar omhoog. ‘ O!’ riep Tessa en ze rukte het haastig uit zijn handen. ‘ Wil je niet dat ik het signeer? Want daar kwam je toch voor, tenslotte?’ ‘ Eh…ja. Eigenlijk wel.’ zei Tessa blozend.

47. ‘ Nou, geef hier dan.’ zei Adam en iets in de warme klank van zijn stem gaf Tessa de kriebels. Snel slikte ze de brok in haar keel weg en legde het boek voor hem op tafel. Hij haalde een vulpen tevoorschijn uit de zak van zijn jasje, en zette vol aandacht zijn handtekening. Maar daar bleef het niet bij: hij schreef nog meer. Tessa probeerde mee te kijken, maar het lukte niet.

48. ‘ Alsjeblieft. Maar je mag het nog niet lezen.’ Leek het maar zo, of bloosde Adam? ‘ Waarom niet?’ ‘ Je mag het pas lezen als ik hier klaar ben.’

49. ‘ Eh, oké.’ zei Tessa, al begreep ze totaal niet wat de schrijver bedoelde. ‘Zal ik helpen opruimen?’ ‘ Graag. Maar ben je niet moe, na zo’n dag voor de klas?’ ‘ Hoe weet u dat?’ ‘ O, ik heb je familie even uitgehoord over je, tijdens de lunch.’ zei Adam onbeschaamd en Tessa schoot in de lach. Het was dus waar!

50. Eindelijk was alles dan opgeruimd, alle lege kartonnen dozen, alle plastic tassen die rondslingerden, en al het geld in de kassa was geteld. Vermoeid schoof Adam zijn stoel aan.

51. ‘ En nu…!’ Ineens stond Adam met een dramatische sprong voor haar, en klapte luid in zijn handen. ‘Nu mag u lezen wat er in het boek staat.’ ‘ Noemt u me maar gewoon Tessa, hoor.’ begon ze. ‘ Lees nou maar!’

52. Voor Tessa, de schooljuf, van Adam, de schrijver. Boeken zoals deze, daar hou ik van. Helemaal weggelezen, óp, alle letters wel honderd keer bekeken. Als een boek er uit ziet zoals deze, weet ik dat we hier met een ware fan te maken hebben! En dan te bedenken dat jij je voor dit boek schaamde. Ja, dáárvoor moet je je schamen, Tessa van Noorden. Als straf voor je gedrag moet ik je helaas mee uit eten vragen. Ken je een goed restaurant in de buurt?

53. Met grote ogen herlas Tessa de laatste regels een paar keer. Verward keek ze op, recht in de heldere ogen van de schrijver. ‘ Ik geloof niet dat ik het helemaal begrijp…’ begon Tessa. ‘ Ga je mee uit, of niet?’ zei Adam simpelweg. ‘ Nou, eh…ja?’ stamelde Tessa onzeker. ‘ Zeg zeg, wat een enthousiasme. Graag of niet, hoor!’ grijnsde Adam. ‘ Okee, sorry!’ lachte Tessa. ‘Graag, ik ga graag mee uit eten!’

54. En zo zaten ze even later in een Chinees restaurant, een paar straten verderop. ‘ Hoe moet ik dit in godsnaam met die stokjes naar binnen krijgen?’ zei Adam luid. ‘ Ssst, probeer het gewoon!’ zei Tessa en ze keek geschrokken om zich heen. ‘ Waarom geven ze niet gewoon een mes en een vork?’ ‘ Met stokjes eten is toch leuk, dat hoort erbij.’ zei Tessa.

55. ‘ Nou, doe mij maar een mes en vork. Ober!’ ‘ Adam dat kun je niet doen!’ siste Tessa. ‘Gedraag je!’ Toen Adam die woorden hoorde, krulde er een glimlachje rond zijn lippen. Deze kant van Tessa had hij vandaag nog niet gezien!

56. Hij glimlachte naar haar. Tessa voelde zich rood worden en sloeg snel haar ogen neer. Wat voelde ze zich vreemd… Was ze zenuwachtig omdat ze hier met de beroemde schrijver zat? Nee… het was iets anders… ‘ Ik kan niet met stokjes eten, Tessa!’ zeurde Adam verder.

57. ‘ Meneer de Beer.’ zuchtte Tessa plagend. ‘Ik had toch wel wat meer doorzettingsvermogen van u verwacht.’ ‘ Beren kunnen niet met stokjes eten.’ zei Adam nors. En toen Tessa begreep wat hij zei, barstte ze in lachen uit.

58. ‘ Maar goed, de grote beer zal het eens proberen.’ zuchtte Adam en hij rolde de stokjes tussen zijn handen heen en weer. ‘ Zeg, durf je dat trouwens wel, op date gaan met een beer?’ Tessa rolde met haar ogen. Die woordgrapjes kende ze nu wel! ‘ Ik ben niet bang voor beren.’ zei ze met een knipoog.

59. Tijdens het diner praatten ze over Adams boeken, en Tessa’s verleden. Vooral over dat laatste was behoorlijk wat te vertellen. Adam luisterde geduldig toen ze vertelde over haar vader, die zo jong gestorven was. Na het toetje stonden ze allebei op. Een beetje ongemakkelijk bleven ze naast de tafel staan. ‘ Ik vond het echt érg leuk vandaag.’ zei Adam eerlijk.

60. ‘ Ik ben blij dat ik je heb ontmoet.’ ging hij verder. Voor de zoveelste keer vandaag begon Tessa te blozen, en de kriebels raasden door haar buik. Wat was er met haar aan de hand? Verlegen keek ze naar de grond.

61. ‘ Ik…vond het ook erg gezellig vandaag. Nog bedankt dat je m’n boek gesigneerd hebt. En bedankt voor het eten. En voor de gezelligheid.’ stamelde ze onzeker. ‘ Graag gedaan, alles graag gedaan!’

62. Ineens was Adam heel dichtbij. Hij pakte Tessa’s handen vast, en zij schrok zó dat ze het toeliet. Met bonzend hart voelde ze de warmte van zijn zachte handen. Ze slikte moeizaam en keek hem met grote ogen aan. ‘ Wanneer spreken we weer af, Tess?’ vroeg Adam zacht en hij keek haar teder aan.

63. ‘ Eh… we bellen nog wel.’ stamelde Tessa toen ze zichzelf weer gevonden had. Was het hier zo warm, of lag dat aan haar? ‘ Goed, we bellen.’ zei Adam en met die woorden sloeg hij zijn armen om haar heen. Tessa voelde golven van geluk door haar heen gaan, en even sloot ze haar ogen om optimaal van dit moment te genieten. Adam rook lekker.

64. Ze wachtte bij het restaurant tot Adam in zijn taxi stapte. Toen ging ze zelf naar huis. Op het balkon liet ze zich in de hangmat vallen. Zachtjes schommelde ze op haar rug heen en weer. God, wat voelde ze zich heerlijk. Was dit verliefdheid? Tessa wist het niet. Ze had geen ervaring met zulke dingen.

65. Maar ze wist in ieder geval zeker dat ze Adam de Beer héél leuk vond – en niet meer alleen leuk als schrijver. Nee, als persoon, als man, als…geliefde? Ze kon niet wachten tot ze hem weer zou zien. Urenlang lag Tessa nog te dagdromen in de hangmat, starend naar de sterren. En toen viel ze in slaap.