1. VW: Happy Family? Generaties: (1.) Nel (ouderdom) (2.) Jeffrey (ouderdom) x Carlijn (honger) (3.) Rebecca (ouderdom) x Xander (geest), Lara (ouderdom) x Ciske (geest) x Tom (ouderdom) , Marc (honger) (4.) Nina (ouderdom), Tessa (geest) x Adam, Roy, Patrick x Harriët (5.) Sanne, Kevin, Thomas, Anja De vorige keer stierf Nina aan ouderdom. Waldo, de hond van Adam en Thomas, werd meegenomen naar het asiel. En Anja, het dochtertje van Patrick en Harriët, durfde zichzelf te zijn.

2. x

3. 1 dag besturen Langzaam opende Anja haar ogen. Het eerste wat ze zag, was haar roze behang met de ballerina’s erop. Dat herinnerde haar meteen aan wat er vandaag zou gebeuren: haar kamer kreeg een make-over! Ze mocht nieuw behang uitkiezen, en een nieuwe dekbedhoes. Enthousiast kroop Anja uit bed.

4. Ook Kevin en Sanne werden wakker. Ook voor hen was het een bijzondere dag. Sanne had Michel Ray weer uitgenodigd – en ze wist zeker dat er vandaag iets bijzonders ging gebeuren. Voor Kevin had ze haar college Leonie weer uitgenodigd – misschien zou dat wel wat worden, tussen die twee!

5. Zo had iedereen dus wel iets om voor op te staan vandaag. Bijna iedereen. Thomas krabbelde somber overeind, opziend tegen weer een lange, donkere dag. Wat hij toen niet wist, was dat er vandaag eindelijk weer eens een lichtpuntje in zijn leven zou komen!

6. Met een verdoofd gevoel in zijn hoofd slofte Thomas naar beneden. Zijn vader stond het ontbijt te maken. Zonder iets te zeggen ging Thomas zitten en wachtte op zijn eten. Vader en zoon aten samen hun ontbijt, maar spraken geen woord. De stilte hing zwaar in de donkere keuken.

7. Hoe anders was het bij hun buren, Kevin en Sanne! ‘ En, beetje zin in vandaag?’ vroeg Sanne opgewekt. Haar broer glimlachte en knikte met zijn mond vol. Die Leonie, die zag hij wel zitten! Ook Sanne glimlachte. Ze waren inmiddels aardig over de dood van hun moeder heen – het was goed zo.

8. Neuriënd huppelde Anja over het pleintje. Het liefst wilde ze meteen met haar kamer beginnen, maar van haar ouders moest ze eerst haar huiswerk maken. Goed, dan moest dat maar. Met haar schriftje plofte ze in het gras neer en begon vol goede moed te schrijven.

9. Anja hield niet zo van huiswerk. Veel liever was ze lekker bezig in de buitenlucht. Gelukkig kon je die twee dingen aardig combineren. En vandaar dat Anja bijna altijd haar huiswerk in het park maakte.

10. Met kriebels in haar buik wachtte Sanne op Michel. Hij kon ieder moment komen... Ze bleef maar het gevoel houden dat er vandaag iets bijzonders tussen hen zou gebeuren. Maar wat? ‘ Daar ben ik dan,’ zei Michel even later en ze omhelsden elkaar.

11. ‘ Leonie!’ riep Kevin, toen hij op dat moment een vrouw zag aan komen lopen. Lachend stak ze haar hand op, en even later gaven ze elkaar een vriendschappelijke knuffel. Al gauw waren ze in een opgewekt gesprek verwikkeld.

12. Tussen Michel en Sanne ging het iets moeizamer. Sanne zag dat Michel zenuwachtig was, zijn ogen flitsten heen en weer en hij beet voortdurend op zijn lip. ‘ Kunnen we even praten?’ stamelde hij, en hij gebaarde naar het park. Sanne knikte, en volgde hem met bonzend hart.

13. ‘ Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen.’ zei Michel toen ze naast elkaar zaten. ‘Ik ben verliefd op je. Sterker nog, ik hou van je. Al ontzettend lang. En ik kan het gewoon niet aan om dit langer voor me te houden. Ik moest het je vertellen.’ Na die bekentenis zuchtte hij diep en vermeed hij om Sanne aan te kijken, bang voor haar reactie.

14. Michel wist niet precies wat hij verwachtte – maar dat Sanne haar arm om hem heen zou slaan, en hem op zijn wang zou kussen – dát had hij nooit verwacht. ‘ Nou Michel,’ glimlachte ze met twinkelende ogen. ‘Dan heb ik jou ook iets te vertellen. Ik voel precies hetzelfde voor jou!’

15. Michel nam haar bij de hand en ze stonden op. Zo stonden ze even heel verlegen tegenover elkaar.

16. Vanuit hun ooghoeken wierpen ze onzekere blikken op elkaar. Allebei wisten ze niet goed wat ze nu met deze nieuwe situatie aan moesten. Maar één ding was zeker: ze waren allebei smoorverliefd, en...

17. ...en op zo’n moment kun je maar het beste één ding doen.

18. ‘ O,’ stamelde Sanne toen ze zich na een tijdje van elkaar losgemaakt hadden. Ze begon nerveus te giechelen en ze zag dat ook Michel zich ongemakkelijk voelde.

19. ‘ Je wil niet weten hoe lang ik daar al naar verlangd heb.’ grinnikte Michel en hij keek Sanne ondeugend aan. ‘ Hebben we nu verkering?’ ‘ Als je wilt,’ ‘ Natuurlijk, idioot. Ik zou wel veel meer met je willen...’

20. ‘ Veel meer,’ herhaalde Michel een beetje verrast. ‘Zoals...trouwen?’ Sanne beet op haar lip en wist niet waar ze moest kijken. Toen knikte ze en ze voelde dat ze rood werd.

21. In één stap was Michel bij haar en nam haar in zijn armen. ‘ Had dat dan eerder gezegd, San. Ik wil al eeuwen met je trouwen.’ Verrast begon ze weer te giechelen. ‘ Doe je me nou een aanzoek?’

22. Michel haalde zijn schouders op. ‘ Laten we niet al te hard van stapel lopen.’ zei hij. ‘Om te beginnen moeten we samenwonen. En dan kunnen we daarna over trouwen nadenken.’ ‘ O, Michel!’ piepte Sanne dolgelukkig en ze knuffelde hem haast plat.

23. En zo kwam Michel dus bij Sanne te wonen. Ze verbouwden de oude slaapkamer van Nina, die nu hun kamer werd. ‘ Ik voel me hier nu al thuis.’ lachte Michel vanaf het bed.

24. ‘ Dat is mooi,’ Met een gelukzalig gevoel van binnen liep Sanne op hem af. Haar mooiste dromen waren vandaag in één klap werkelijkheid geworden. Ze kon het nog steeds nauwelijks geloven...

25. Met een snelle sprong lag ze naast haar vriend op het bed. ‘ Goed, nu we samenwonen...’ begon Michel. ‘Kunnen we over trouwen gaan nadenken.’ Even was hij stil. Toen vroeg hij: ‘Sanne van Noorden, wil je met me trouwen?’ En Sanne’s antwoord was overduidelijk.

26. ‘ Wanneer?’ hijgde Sanne toen ze uitgezoend was. ‘ Zo snel mogelijk. Dinsdag?’ ‘ Dinsdag.’ knikte Sanne en ze vlocht haar vingers om de zijne.

27. ‘ Dan word je eindelijk mijn vrouw,’ fluisterde Michel liefdevol. ‘Sanne Ray, hoe klinkt dat?’ ‘ Schitterend,’ vond Sanne. Dromerig keek ze haar verloofd aan. ‘ Michel... Wil jij kinderen?’ Oeps! Had ze dat hardop gezegd?

28. ‘ Nou en of ik kinderen wil.’ grijnsde Michel. Sanne zette grote ogen op – die man was écht te mooi om waar te zijn – en even later verdwenen ze samen onder de dekens.

29. Twee uur later zaten ze in de keuken bij te komen van hun eerste keer. Uitgehongerd schrokten ze wat te eten naar binnen. ‘ Moet je ons nou zien zitten.’ proestte Michel, en toen ze elkaars blik vingen, kregen ze allebei de slappe lach.

30. Intussen in het park... Anja had snel haar huiswerk afgemaakt, en daarna hadden ze haar kamer opgeknapt. Dolbij was ze met het resultaat.Nu was ze alweer een uur aan het voetballen. Kevin en Leonie stonden nog steeds buiten te praten, maar hun gesprekken liepen niet meer zo lekker.

31. Kevin zuchtte. Leonie praatte alleen maar over haar eigen interesses, en ze luisterde nauwelijks naar hem. Als hij haar een complimentje maakte, reageerde ze kwaad of ongeïnteresseerd. Het was alsof hij al uren een bal opgooide, maar nooit terug kreeg.

32. ‘ Van watvoor films hou je?’ vroeg Kevin, in een laatste poging het gesprek gaande te houden. ‘ Ik hou niet van films.’ zei Leonie nors. ‘Ik ga naar huis, het wordt gewoon nooit wat tussen ons. Doei,’ ‘ Eh – ja, bye!’ Totaal overdonderd keek Kevin de vrouw na.

33. ‘ Dat mens haalt gewoon het bloed onder je nagels vandaan!’ schreeuwde hij toen hij thuis kwam. ‘Aah!’ Kwaad greep hij naar zijn hoofd. Toen haalde hij eens diep adem. Goed, het was dus niks geworden met Leonie. Afgesloten, over, uit. Tijd voor andere dingen.

34. In het zwembad zag hij Sanne en Michel, en ze vertelden hem schreeuwend en juichend het grote nieuws. ‘ Wow,’ zei Kevin. ‘Jullie laten er geen gras over groeien,’ En daarom moesten ze allemaal lachen.

35. ‘ Hoe was het trouwens met Leonie?’ vroeg Sanne, en toen ze het gezicht van haar broer zag, wist ze het al. ‘Niks geworden?’ ‘ Nope. Ik werd doodmoe van dat mens, ik heb de hele middag verhalen over hamerhaaien en pijlstaartroggen aan moeten horen, en ze negeerde gewoon wat ik te zeggen had. Het klikte gewoon niet. Ze leek een leuke meid, maar de chemie was er gewoon niet.’

36. Het begon te regenen. Thomas had een computerspel gespeeld, en stond nu uit het raam te staren. Ineens werd zijn aandacht getrokken door een meisje, dat over het plein liep. Hij hapte naar adem en drukte zijn neus tegen het raam. Dat was...!

37. ‘ Saskia!’ schreeuwde hij en hij haastte zich naar buiten. Toen hij met piepende schoenen het plein op kwam struikelen, draaide Saskia zich lachend naar hem om. ‘ Zie je wel! Ik wist wel dat je hier nog steeds woonde!’

38. ‘ Ik dacht, laat ik m’n oude vriendje eens opzoeken.’ lachte Saskia. Ze praatte een beetje te hard, maar Thomas zag wel dat ze dat alleen maar deed om haar onzekerheid te verbergen. ‘ Wow,’ stamelde hij. ‘Dat is lang geleden, Sas.’ Ze was veranderd – ze was volwassener geworden, en... knapper.

39. ‘ Ik miste je eigenlijk wel een beetje.’ gaf Saskia toe. ‘Ik vond het altijd leuk als we samen speelden. Je was zo lief voor me.’ Thomas grijnsde een beetje onzeker. Die Saskia had geen moeite met de waarheid te vertellen, dat was duidelijk! ‘ Hoe...hoe is het met je?’ vroeg hij, nog steeds overdonderd.

40. ‘ Super!’ riep Saskia. ‘Ik zit nu in 5 havo, en ik doe schooltoneel en ik teken veel.’ ‘ Wow,’ zei Thomas, alweer. Pas toen drong het tot hem door dat het regende, en snel nodigde hij zijn oude schoolvriendin binnen uit. Op zijn kamer viel er een ongemakkelijke stilte.

41. ‘ En...hoe is het met jou?’ vroeg Saskia. Ineens klonk er bezorgdheid in haar stem. Waarschijnlijk was zijn vermoeide houding en de duistere sfeer in huis haar niet ontgaan. Thomas slikte moeizaam en keek naar de grond.

42. ‘ Ik...ik zit in 6 vwo, en ik probeer om later game-ontwerper te worden.’ mompelde hij, maar hij wist wel dat dat niet het antwoord was wat Saskia wilde horen. ‘ En,’ zei hij daarom. ‘Mijn moeder is vijf jaar geleden overleden.’ Zo, het was eruit.

43. Met grote ogen keek Saskia hem aan, en toen hij terug keek, keek ze heel snel weer weg. ‘ O,’ fluisterde ze. ‘Sorry dat ik ernaar vroeg. Gecondoleerd.’ Met een rood hoofd bestudeerde ze de armbandjes om haar pols.

44. ‘ Het gebeurde heel onverwachts.’ hoorde Thomas zichzelf zeggen. ‘Ze stond te koken en toen stierf ze. Waarschijnlijk van de honger.’ Verrast voelde Thomas hoe een grote opluchting zich van hem meester maakte. Wat voelde het goed om hierover te praten! Saskia knikte stilletjes en vol begrip.

45. ‘ En sindsdien zijn je vader en jij alleen?’ vroeg Saskia. Thomas knikte. ‘Het is erg moeilijk. We zijn allebei erg somber. Vooral pap, hij ligt veel in bed. Ik probeer nog bezig te blijven, met school enzo.’ Een tijdje zaten ze zwijgend naast elkaar, maar het voelde niet ongemakkelijk.

46. ‘ Wil je blijven eten?’ vroeg Thomas ineens. Plotseling voelde hij zich beter dan hij zich in jaren gevoeld had. ‘ Natuurlijk!’ zei Saskia vrolijk. ‘ Pap, pap!’ Thomas rende naar beneden, naar de keuken. ‘Saskia is er, een vriendin van vroeger. Mag ze blijven eten?’

47. Toen Adam dat hoorde, klaarde zijn gezicht ook een beetje op. ‘ Er is meer dan genoeg.’ zei hij met zijn vermoeide stem, maar het leek wel of er eindelijk weer een klein lachje op zijn gezicht verscheen.

48. In de andere huizen was het ook etenstijd. Kevin, Sanne en Michel aten spaghetti. Het was even wennen, deze nieuwe gezinssituatie. Maar het voelde voor hen allemaal goed: dit was het begin van hun nieuwe leven.

49. Bij Patrick thuis aten Harriët en Anja samen. Patrick moest een belangrijke wedstrijd voetballen – want ja, ookal was hij op leeftijd, hij speelde nog steeds aan de top.

50. En aan tafel bij Adam en Thomas, waar normaal zo’n sombere sfeer hing, klonk nu het vrolijke gekwetter van een meisje. ‘ Ik heb een paar van uw boeken gelezen,’ zei ze tegen Adam. ‘En ik vind ze hartstikke goed!’

51. ‘ Dat is fijn om te horen,’ glimlachte Adam. ‘Welke is je favoriet?’ ‘ De Morag-serie, over het elfenvolk.’ zei Saskia vol vuur. ‘U zou er meer van moeten schrijven!’

52. ‘ Je moet weten dat ik sinds een paar jaar niet meer schrijf.’ zei Adam rustig. Saskia knikte begripvol, maar zei toch: ‘Dat is zonde.’ Adam schokschouderde. ‘Soms gebeuren er dingen in het leven, die je plannen in de war schoppen.’

53. ‘ Misschien moet je het weer eens proberen, pap.’ zei Thomas hoopvol. ‘Schrijven, bedoel ik.’ Adam zuchtte diep en keek naar zijn salade. ‘ Misschien.’ knikte hij. ‘Misschien hebben jullie gelijk.’ En snel wisselden Thomas en Saskia een enthousiaste blik met elkaar.

54. Die avond bleef Saskia nog even. Thomas genoot van haar aanwezigheid. Door haar vergat hij al zijn zorgen. Hij lachte toen ze zijn teddyberen bewonderde, en ze met gekke stemmetjes tegen hem liet praten.

55. Toen ze in de gang stonden om afscheid te nemen, treuzelden ze duidelijk allebei. ‘ Ik, eh, vond het erg leuk dat je langs kwam.’ stamelde Thomas. ‘ Gelukkig,’ zei Saskia. ‘Ik was al bang dat je me vergeten was.’ ‘ Dat zou ik nooit kunnen.’ zei Thomas, en meteen werd hij vuurrood.

56. Zonder iets te zeggen sloeg Saskia ineens haar armen om hem heen. ‘ We hebben elkaar veel te lang niet gezien, babybeer.’ fluisterde ze in zijn oor. Verwonderd keek Thomas haar aan, toen ze weer bij hem wegstapte. Ze gebruikte zijn koosnaampje...

57. ‘ Ik kom gauw weer langs, hoor. Denk maar niet dat je nu ooit nog van me af komt.’ zei Saskia dreigend. Ze schoten allebei in de lach. ‘ Hee,’ zei Saskia toen, en ze stak haar hand op. ‘Hou je taai, hè. Doei doei!’

58. Wel een kwartier lang bleef Thomas in de gang staan, nadat Saskia vertrokken was. Hij voelde zich zo vreemd... Ineens had hij weer zin in het leven!

59. Toen besloten de families die aan het pleintje woonden, dat het tijd was voor een verhuizing. Ze zouden weer met z’n allen in één groot huis gaan wonen. ( eigenlijk was ik het gewoon zat om steeds met al die verschillende huisjes op 1 kavel te spelen! )

60. Nu de hele familie geld bij elkaar legde, waren ze rijk genoeg om een grote villa te kopen. Het was een 18 e eeuws landhuis, gelegen aan de rand van een enorm bos. 1 dag kijken

61. Het had genoeg kamers voor iedereen, en zelfs nog meer ruimte over. Iedereen was verliefd op het huis zodra ze het zagen.

62. Er stond zelfs een boomhut in de tuin, die Thomas en Anja meteen inpikten.

63. De ongerepte natuur achter het huis was voor de hele familie een rustpunt binnen hun drukke leventjes. Adam en Patrick gingen vaak samen vissen op hun vrije zondagen.

64. Aan de overleden familieleden was ook gedacht. Aan de rand van het bos was een klein kerkhof aangelegd, met bloembedden en kleine lantarens voor een warme sfeer. Zo waren al deze voorouders toch nog een beetje bij ze.

65. Van binnen was het huis nog groter dan het van buitenaf leek. Je kwam binnen in een enorme hal met marmeren tegels op de vloer. Er stond een gigantische vleugel, en een aquarium – een idee van Sanne en Michel.

66. In het huis was een grote keuken, wat ook wel nodig was met zo’n grote familie.

67. In dezelfde grote ruimte als de keuken, was het woongedeelte. Een open haard met een gezellig zithoekje, een hoekje om tv te kijken of te lezen, en genoeg speelruimte voor de kinderen.

68. Thomas was dolblij met zijn nieuwe kamer. Een prachtige erker bood uitzicht op het bos en het meertje. Thomas had veel van zijn oude spullen meegenomen. Hij koos behang met rozen erop, simpelweg omdat hij dat mooi vond. Na de dood van zijn moeder had hij wel geleerd dat je je niet altijd zorgen moest maken over wat andere mensen ergens van vonden.

69. De oude Roy had nauwelijks geprotesteerd bij de verhuizing. Hij vond het allemaal best, als hij maar zijn eigen plekje kreeg. En dat kreeg hij. Zijn eigen, grote slaapkamer richtte hij weer helemaal in zoals hij dat wilde. Zwarte vloerbedekking, donker behang, en zijn eigen vertrouwde spulletjes.

70. De slaapkamer van Sanne en Michel bevond zich op de bovenste verdieping, waardoor ze een adembenemend uitzicht hadden over de omgeving.

71. De kamer van Patrick en Harriët.

72. En zo had iedereen zijn eigen hoekje in het grote huis. Adam had zijn kamer op de begane grond. En Thomas en Saskia hadden hem aan het denken gezet; Hij was weer met een nieuw boek begonnen!

73. Afgezien van het feit dat iedereen nu bij elkaar in één huis woonde, veranderde er voor de gezinnen niet veel. Patrick en Harriët gingen naar hun werk, en Anja naar school. Als ze thuis kwamen, was het nog precies als vroeger. Het enige verschil was, dat ze nu hun vrije tijd konden doorbrengen met hun familie.

74. Anja plofte op de bank neer en drukte de tv aan. Vandaag had ze geen zin om in de boomhut te spelen, of door het bos te rennen. Een programma over katten verscheen op het scherm en geïnteresseerd bleef het meisje kijken.

75. Toch was ze het na een tijdje alweer zat. Anja was geen meisje dat lang stil kon zitten. Ze huppelde naar de keuken. ‘ Wat ga je maken, Michel?’ vroeg ze en ze keek naar hem op.

76. ‘ Spaghetti,’ zei hij. ‘ Watvoor spaghetti?’ ‘ Spaghetti à la Ray!’ grinnikte Michel, al had hij geen idee wat dat precies in hield. ‘Geheim recept!’

77. ‘ Ben benieuwd.’ zei Anja en Michel wist niet zeker of hij die opmerking serieus moest nemen of niet. Het meisje huppelde naar de knutseltafel waar ze aan een tekening begon. ‘ Deze is voor jou, Michel!’ riep ze.

78. ‘ O, ik voel me vereerd.’ zei Michel maar zijn aandacht was al gauw weer bij het fornuis. Zijn ‘spaghetti à la Ray’ stond aan te branden! ‘ O, fuck.’

79. ‘ Michel, Michel! Hij is af!’ riep Anja vanuit de woonkamer. Michel hoopte maar dat het meisje zijn scheldwoord niet gehoord had. Terwijl hij de rook weg wapperde, vroeg hij: ‘ Wat is het?’ ‘ De zebra die op je shirt staat!’

80. ‘ Dat is nog eens origineel.’ vond Michel en hij nam uitgebreid de tijd om de tekening te bewonderen. ‘Die ga ik bewaren. Dankjewel hoor!’ Anja glom van trots. Even later druppelden er steeds meer mensen binnen om een hapje te eten.

81. Het werd donker, en de duisternis kroop vanuit de bossen naar het huis. De familie zat gelukkig lekker warm binnen. Licht scheen door de vele ramen van de villa. In de jacuzzi in de tuin zaten nog twee mensen.

82. ‘ Hey, je zit weer te dromen!’ riep Patrick hard en om zijn woorden kracht bij te zetten, spetterde hij zijn nichtje nat. ‘ Hee, zeg!’ riep Sanne en ze lachte. ‘Sorry hoor!’ ‘ Geeft niet.’ zei Patrick hoofdschuddend. ‘Je gaat tenslotte morgen trouwen!’

83. ‘ Ja,’ zuchtte Sanne gelukzalig en even luisterden ze alleen naar de stilte van het nachtelijke bos. ‘ Het is goed dat we verhuisd zijn.’ zei Sanne toen zacht. ‘ Dat vind ik ook. Onze familie hoort samen, bij elkaar.’ knikte Patrick. Op dat moment voelden ze zich heel tevreden en gelukkig.

84. Thomas knoopte zijn vest nog wat verder dicht tegen de kou en stapte stevig verder. Nog even, en dan was hij bij het kerkhofje. Hij bezocht zijn moeder nog bijna iedere dag.

85. Maar hij moest toegeven dat zijn leven sindskort veranderd was. Hij zag Saskia elke week wel een keer, en dat vrolijkte hem op. Ook met zijn vader ging het beter. Toen Thomas hoorde dat hij weer schreef, had hij wel een vreugdedansje kunnen maken. Het leven ging eindelijk, aarzelend, weer zijn gewone gangetje.

86. ‘ Je had erbij moeten zijn, mam. Je zou dit huis te gek gevonden hebben.’ zei Thomas zacht. Soms praatte hij tegen zijn moeder, en dan leek het of ze hem kon horen. ‘ Ik ga weer, mamabeer. Welterusten.’

87. In de villa was het rustig en gezellig. Iedereen hing een beetje rond in de woonkamer, of zat bij elkaar op hun slaapkamer. Zelfs Roy kwam nu weer onder de mensen. Vaak lag hij op de bank bij de open haard.

88. De rust werd echter een tikje verstoord toen Harriët moest opgroeien. Er was een enorme taart gekocht, met ontelbaar veel kaarsjes. Harriët moest er wel om lachen. ‘ Hoe kan ik die ooit in één keer uitblazen?’ vroeg ze zich af.

89. De hele familie verzamelde zich om haar heen. ‘ Lang zal Harriët leven, in de gloria!’ zongen een paar mensen. ‘ Jáá, mama!’ juichte Anja. Patrick lachte bemoedigend naar zijn vrouw.

90. Met een warm gevoel van binnen keek Harriët om zich heen. Al die mensen... Ze was dol op haar familie!

91. En zo groeide Harriët Ooms op. Snel trok ze haar nieuwe kleding aan, en deed haar – nu grijze – haren in een wat ander model.

92. Toen ze de woonkamer weer in liep, werd ze overspoeld met complimentjes. ‘ Stelletje slijmerds,’ grinnikte Harriët, maar in haar hart was ze diep gelukkig met al deze mensen.

93. x