SlideShare uma empresa Scribd logo
1 de 82
Baixar para ler offline
VW: Happy Family?
Generaties:
1. Nel (oud)
2. Jeffrey (oud) x Carlijn (honger)
3. Rebecca (oud) x Xander (geest), Lara (oud) x Ciske (geest) x Tom (oud), Marc (honger)
4. Nina (oud), Tessa (geest) x Adam (oud), Roy (oud), Patrick (oud) x Harriët (oud)
5. Sanne x Michel (geest), Kevin (geest), Thomas (honger) x Saskia (geest) x Roos, Anja (geest) ,
Ryan
6. Laura, Frank, Michelle (honger), baby
Wat er de vorige keer gebeurde: Thomas en Roos trouwden. Michelle
en Frank groeiden op tot tieners.
Thomas en Michelle stierven van de honger.
Sanne’s halfbroer Ryan kwam bij de familie wonen, en kreeg een
relatie met Roos. Roos kocht een tweede kat, Amor.
Tenslotte bleek Roos zwanger te zijn, en maakten zij en Ryan
trouwplannen.
d
Na het nieuws dat ze ouders zouden worden, konden Roos en Ryan
niet meer slapen.
Uiteindelijk kwamen ze maar weer uit bed.
‘Niet te geloven, hè, dat daar ons kleintje in zit?’
3 dagen
besturen
Roos giechelde, ze kusten elkaar.
Toen knielde Ryan voor zijn geliefde neer en haalde een verlovingsring
tevoorschijn.
‘Ik wil zo snel mogelijk met je trouwen, lieve Roos.’ zei hij.
‘Ik ook met jou, ik wil niets liever dan jouw vrouw worden.’
Roos schoof de ring om haar vinger en even keken ze er allebei
zwijgend naar. Toen vielen ze elkaar in de armen en lachten van geluk.
Nog steeds konden ze niet slapen, dus gingen ze gezellig op het balkon
een hapje eten.
Het bos was stil, de villa was in duisternis gehuld.
‘Wat een mooie nacht, hè?’ zei Ryan zacht, bang om de magie van het
moment te verstoren.
Roos knikte met haar mond vol.
‘Ik hou van deze plek.’ zei ze. ‘Er is veel naars gebeurd, maar ik ben
nog nooit zo gelukkig geweest als nu.’
‘Ik ook, lieverd. Ons geluk is compleet. En ik kan niet wachten tot onze
baby er is!’
De oude babykamer van
Frank was opgeknapt, daar
zou het nieuwe kindje komen
te slapen.
Eindelijk kwam de zon weer op, en Roos voelde zich alsof ze op wolken
zweefde.
‘O, Isisje.’ glimlachte ze en ze drukte haar kat tegen zich aan. ‘Het leven
is mooi!’
Zachtjes zingend liep ze de hal in, waar ze plotseling een bruingevlekte
kat in de hoek zag staan.
Even aarzelde Roos.
Toen brak er een glimlach op haar gezicht door.
‘Amor?’ stamelde ze.
‘Mrew!’ Het beestje kwam opgewekt naar haar toe rennen en gaf kopjes
tegen haar benen.
‘Amor, je bent het echt! Wat ben je mooi opgegroeid!’
‘San! Sanne!’ riep Roos enthousiast. ‘Moet je kijken hoe mooi Amor is
geworden!’
‘Wat een prachtig beestje, zeg!’
‘Dat had ik echt nooit verwacht!’
Die middag, toen iedereen weer thuis was uit zijn werk, was de bruiloft.
Het was koud buiten, maar er lag geen sneeuw en Ryan en Roos
vonden het heerlijk om in de natuur te trouwen.
Er waren veel gasten, ook Melvin, het neefje van Ryan, en veel
kennissen en vrienden. Celine, de dochter van Sanne’s vriendin Sakura,
had zo te zien een oogje op Melvin.
Als kinderen hadden ze samen gespeeld, maar dat was jaren terug. Nu
was het anders.
De plechtigheid begon en terwijl een regen van rozenblaadjes op hen
neerdaalde, wisselden Roos de Beer en Ryan Stolk de ringen uit.
‘Dan zijn jullie nu officieel man en vrouw!’ riep Sanne lachend en ze
zette een applaus in. Meten viel iedereen haar bij, en begon te juichen
en te fluiten.
Ryan en Roos keken elkaar lachend aan, en met grote ogen alsof ze het
zelf nog maar nauwelijks konden geloven.
Toen vielen ze elkaar om de hals en zoenden elkaar – voor het eerst als
een echtpaar.
‘Mag ik dan nu uw aandacht voor iets anders?’ riep Sanne even later.
‘De verjaardag van mijn dochter!’
Laura lachte en maakte zich klaar om op te groeien.
Ze werd alweer volwassen...
‘Tadaa!’ lachte Laura trots. Ze bekeek zichzelf van top tot teen.
Veel was er eigenlijk niet veranderd. Ze was iets langer geworden, had
wat meer vrouwelijke vormen gekregen, maar voor de rest was ze nog
precies hetzelfde meisje.
Het werd nog een heel gezellig feestje. Frank praatte veel met zijn
jeugdkameraadjes Celine en Melvin, maar hij merkte al gelijk dat ze
allemaal veranderd waren. Dat gaf niet, hij zelf was ook veranderd. Ze
waren allemaal volwassener geworden.
En die Celine, dat was best een leuke meid!
De volgende morgen was Laura al heel vroeg wakker. Haar nieuwe
leven gaf haar de kriebels, ze had zo’n zin om nieuwe dingen te
ondernemen!
Ze droomde nog steeds van een baan in de geheime dienst. Dat moest
nu nog even wachten, want Roos moest bijna bevallen. Nu wilde Laura
er voor haar zijn.
Daarom deed ze alle klusjes bij de katten, die Roos normaal deed.
Roos lag in bed en nam afscheid van Ryan, die naar zijn werk moest.
Maar nauwelijks had hij de kamerdeur achter zich dicht gedaan, of Roos
begon te gillen.
‘Ryan! Kom terug! Het begint!’
Meteen hamerde Ryans hart in zijn keel. Trillend liep hij terug naar zijn
vrouw.
‘Rustig aan schat, adem in door je neus, laat je adem ontsnappen door
je mond... En nu puffen, puffen, en persen! Persen, Roos!’
Roos jammerde van de pijn, maar ze zette door.
En daar lag hij ineens – hun zoontje.
Roos en Ryan staarden ernaar alsof ze het achtste wereldwonder
mochten aanschouwen.
‘Een jongen. Een zoon. Roos, we hebben een zoon!’
‘Een klein jochie!’ stamelde Roos dolblij.
‘Hey lieve Eric, ben je daar eindelijk?’ lachte Ryan en hij kriebelde zijn
zoontje op zijn buik.
Ryan en Roos waren de gelukkigste ouders van de hele wereld.
Sinds het bruiloftsfeest ging Frank weer meer om met zijn oude
vrienden Celine en Melvin. Hij vond het fijn om weer wat vrienden te
hebben, anders zat hij altijd maar thuis.
‘Zin om langs te komen?’ Celine belde hem vaak zomaar op, om even
wat bij haar thuis te chillen en tv te kijken.
Maar dit keer had Celine meer bedoelingen.
‘Hij komt er zo aan.’ zei ze en ging weer naast haar hartsvriendin Kim
zitten.
‘Let op mijn woorden, jullie zullen elkaar geweldig leuk vinden.’
‘O Celine, ik weet het niet hoor.’ zuchtte het blonde meisje.
‘Maak je nou maar geen zorgen. Frank is een hartstikke leuke jongen.
Hij heeft dezelfde humor als jij, houdt van dezelfde muziek als jij...’
‘Dus? Hoe weet ik zeker dat jij gelijk hebt?’
‘Ik heb altijd gelijk, Kim.’
‘Ja, sure. Ik vraag me af of ik die Frank leuk vindt. Je weet dat ik nogal
kritisch ben wat jongens betreft.’
De deurbel ging en Celine vloog overeind.
Eindelijk had ze de kans gekregen om Frank en Kim in dezelfde ruimte
te zetten. Ze wist gewoon zeker dat het wat zou worden tussen die
twee!
Ze begroette Frank hartelijk als altijd.
‘Frank, dit is Kim, mijn vriendin – en Kim, dit is nou Frank.’
Ze schudden elkaar ongemakkelijk de hand en Frank ging naast Kim
zitten.
Een tijdje was het stil.
‘Dus eh.. Zit je ook op het Bloemaert College?’ stamelde Frank.
‘Jep. Bij Celine in de klas. Havo 3a.’
Frank knikte.
Weer viel het gesprek dood.
Celine glimlachte.
Die twee hadden het nu al te pakken. Hoe ze zich gedroegen, hoe ze
stotterden, hoe ze het vermeden elkaar aan te kijken...
‘Ik moet even wat doen op mijn kamer, ik ben zo terug.’ zei ze.
‘O, okee.’ zei Kim. En toen was ze alleen met Frank in de kamer.
Een hele tijd was het stil. Toen begon Kim maar over muziek te praten,
en gelukkig bleek dat precies de goede keuze.
Al gauw zaten ze samen te lachen alsof ze elkaar al eeuwen kenden.
Aan het eind van de avond namen ze lachend afscheid van elkaar. Ze
knuffelden elkaar alsof ze oude vrienden waren.
‘Je komt maar een keer muziek bij me luisteren. Ik heb het nieuwe
album van FOB, vindt je vast leuk.’
‘Die ken ik allang joh, je loopt achter!’ grinnikte Frank plagend.
Kim stak haar tong naar hem uit.
‘Bowling for Soup, dan?’
‘Uh, wat?’
Kim lachte. ‘Best een leuke band. Kom maar gewoon een keertje
luisteren, you’ll like it.’
Kim ging naar huis en Frank praatte nog even met Celine.
Ze glimlachte zelfvoldaan.
‘Ik wist het. Weet je Frank, ik heb jullie gewoon gekoppeld. Je mag me
wel dankbaar zijn.’
‘Gekoppeld? We hebben niks hoor, maar ze is wel aardig.’
Die mening veranderde in de loop der weken wel. Frank vond Kim niet
meer ‘wel aardig’, hij werd zelfs verliefd op haar!
Heel vaak spraken ze bij Celine thuis af om te gamen.
En langzaam bloeide er iets tussen hen op...
Ook tussen Melvin en Celine sprongen de vonken over.
Ze werden er zelfs verlegen van, iets wat totaal niet bij hen paste!
‘Ik zeg het gewoon. Ik zit er nu al zo lang mee.’ zuchtte Celine op een
middag. ‘Ik vind je leuk, Melvin.’
Melvin schoot in de lach en verborg beschaamd zijn gezicht in zijn
handen. Hoe moest hij hier nou ‘cool’ op reageren?
‘Ik vind jou ook leuk, Celine.’ stamelde hij.
Ze zoenden elkaar. En nog een keer, en nog een keer. Bij het afscheid
vroeg Melvin haar verkering. Ze zei ja.
‘Okee dan, lekker ding.’ grinnikte Melvin trots.
‘Tot gauw, schatje!’ giechelde Celine.
Tussen Frank en Kim was nog niets officieel, maar dat ze elkaar méér
dan gewoon ‘leuk’ vonden, was inmiddels wel duidelijk.
Naast al die tieneravonturen ging het leven thuis gewoon door.
Baby Eric werd het middelpunt van alle aandacht. Sanne was niet bij
hem weg te slaan.
‘M’n kleine neefje.’ glimlachte ze trots.
Dat Sanne zo veel voor de baby zorgde, kwam iedereen best goed uit.
Ze hadden allemaal veel te doen voor hun werk.
Laura had nog steeds geen baan, maar wilde alvast aan haar
vaardigheidspunten werken. Ryan wilde bevorderen in zijn architectuur-
carrière, en Roos las een boek over opvoeden.
Met een opperbest humeur kwam Frank uit school.
Hij had weer veel huiswerk gekregen, maar dat kon hem niets schelen.
Kim was namelijk mee naar zijn huis gekomen! Dit was de eerste keer
dat ze bij hem thuis kwam.
‘Ik vind het echt leuk dat je er bent, Kim.’ zei Frank een beetje verlegen,
en hij aaide over haar schouder.
‘Ik ben benieuwd naar je familie.’ glimlachte ze. ‘En vooral naar de
baby!’
Franks hart begon sneller te kloppen. Ze hield van baby’s! Zou ze ook
een familiesim zijn, net als hij?
Ze trokken hun jassen uit, dronken een glas cola en gingen toen naar
boven.
Voorzichtig haalde Frank het ventje uit zijn bed.
‘Oeps!’ riep Kim struikelend.
‘Breek je nek niet over het speelgoed.’ grinnikte Frank.
Frank legde Eric op zijn arm en kriebelde hem over zijn buikje.
‘Hij heeft mooie oogjes.’ zei Kim zacht en ze boog zich naar hem toe.
‘En bruin haar. Lijkt hij op zijn ouders?’
‘Die hebben allebei bruin haar.’ knikte Frank. ‘Ik ben benieuwd hoe hij
opgroeit.’
De baby was moe dus legde Frank hem weer terug in de wieg.
‘Ik zou later zo graag kinderen willen.’ zei Frank ineens eerlijk.
‘Ik...ik ook.’ stamelde Kim, ineens een beetje ongemakkelijk.
Ze stapten dichter naar elkaar toe. De baby kuchte zachtjes.
‘Ik vind je echt heel leuk, Kim. Al heel lang.’
‘Ik jou ook, Frank. Ik ben... verliefd op je.’
Kim bloosde en richtte haar gezicht naar de grond, maar Frank pakte
zachtjes haar kin en duwde die omhoog.
Ze keken elkaar recht aan, en toen bracht Frank langzaam zijn lippen
naar de hare.
Heel voorzichtig kuste hij haar – voor het eerst.
Verlegen openden ze hun ogen en stapten van elkaar vandaan.
Franks hart hamerde in zijn keel.
Kims ogen schitterden toen ze naar hem staarde.
Toen schoot ze in de lach.
‘O jee,’ giechelde ze.
Frank begon ook te lachen. Wat was het toch een schattig meisje.
‘Vond je het erg?’ vroeg hij.
‘Nee, helemaal niet!’
Ze besloten een stukje in het bos achter het huis te gaan lopen. Na een
half uurtje lieten ze zich op het bankje bij het kerkhof zakken.
‘Wel een beetje creepy, hoor.’ zei Kim zacht met een blik op de
ontelbare grafstenen.
‘Is dat allemaal familie van je?’ fluisterde ze.
Frank knikte.
‘Papa en mama liggen er, mijn ongeboren broertje of zusje ook. De opa
en oma die ik nooit gekend heb. En al mijn andere familie die ik heb
verloren.’
‘Michelle, mijn achternichtje.’ Frank moest even slikken. ‘We zijn samen
opgegroeid, we waren onafscheidelijk. Maar vlak nadat mijn vader
overleed, stierf Michelle ook. Ik dacht dat ik nooit meer vrolijk zou zijn.’
Kim luisterde met open mond.
‘Wat erg,’ stamelde ze. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen.
‘Hee, het is nu voorbij. Ik heb een fijne familie, leuke vrienden... En ik
heb jou, Kim!’
Hij trok haar bij zich op schoot en kuste haar op het puntje van haar
neus.
Intussen was Ryan bezig met het avondeten. Hij wierp een blik door het
raam naar buiten, en zag de twee tieners elkaar zoenen.
Hij vond het fijn dat Frank verliefd was. Die jongen verdiende het zo!
‘Roos, roep jij die twee even? We gaan eten.’
Even later kwam iedereen de kamer binnen lopen en zocht een plekje
uit.
‘Wat ruikt dat heerlijk, zeg!’ riep Kim uit.
‘Bedankt,’ lachte Ryan. ‘Kom maar gauw zitten.’
Tijdens het eten praatte iedereen met elkaar. Het gesprek ging over
Eric, die al begon om te rollen in zijn wiegje, en over Roos, die zo moe
was gebleven na de bevalling.
Maar het ging ook over Frank en Kim.
Niemand durfde het hardop te vragen; hadden ze een relatie?
Maar Kim zei wel:
‘Frank is echt een aardige jongen. Het is fijn om bij hem te zijn. We
kunnen het echt goed met elkaar vinden.’
Zo werden ze dus nog niks wijzer.
Kim ging weer naar huis, en ook Frank hield zijn mond. Eigenlijk wist hij
het zelf ook niet. Ze hadden geen officiele verkering. Moest hij haar
vragen?
De volgende morgen was Roos vroeg wakker. Eindelijk voelde ze zich
weer goed, na de bevalling. Een tijdje knuffelde ze met haar zoontje.
Toen kleedde ze zich aan en ging naar haar twee andere ‘kindjes’, de
katten.
Ze besloot om Amor ook eens wat trucjes te leren. Isis leerde altijd heel
snel, maar bij deze kater bleek dat anders te zijn.
Amor staarde haar alleen met zijn grote ogen aan.
‘Kom op nou, zit, ZIT!’ En eindelijk, na ruim drie uur, begreep Amor het
en kwam hij voorzichtig overeind.
‘Ja!’ zuchtte Roos opgelucht. ‘Je kan het wel.’
Snel beloonde ze hem met een kattensnoepje.
‘Zit, Amor, zit!’
En eindelijk had hij het bevel door. Roos schoot steeds weer in de lach
als hij overeind ging zitten. Isis kon het heel sierlijk, maar Amor keek
erbij alsof hij zich kapot schaamde.
*I love this picture xD
Vanuit haar mand hield Isis alles in de gaten. Van binnen zou ze haar
vriendje vast hard uitlachen. Zij zelf kon immers alle trucjes en bevelen
al!
Het liep tegen het eind van de middag, de laatste zonnestralen vielen de
keuken in.
‘O, wat gaat de tijd snel! Wat wordt je snel groot!’ glimlachte Sanne
tegen haar neefje.
‘Niet te geloven, hè?’
Voor het verjaardagsfeest werd Ryans familie uitgenodigd, en ook
Sakura en Aaron met Melvin. Het was een gezellige boel.
Jammer genoeg kon Laura niet lang blijven, want het was haar eerste
werkdag.
Jammer genoeg niet bij de geheime dienst, maar bij de gewone politie.
Toch was Laura blij: dit voelde zó cool!
Onder luid gejuich groeide Eric op.
Roos bekeek hem eens goed en liep toen met hem de kamer uit.
‘Even een make-over, we zijn zo terug!’ riep ze naar de verbaasde
gasten.
Op zijn kamertje haalde ze een kledingsetje uit de kast, en gaf hem een
ander kapsel.
‘Zo, dat is beter.’ glimlachte ze en ze kuste hem op zijn hoofdje.
‘Beter!’
‘Kijk eens in de spiegel, Eric! Wat een knappe jongen, hè?’
‘Eric!’ grijnsde het ventje en hij sloeg met zijn handjes tegen het glas.
Roos lachte weer. Wat leek hij veel op haar! Alleen zijn ogen had hij van
zijn vader geërfd.
‘Mooi, mooi!’ riep Eric toen ze weer in zijn kamertje kwamen. Hij wees
naar het behang.
‘Dat hangt er al jaren, hoor. Maar ik ben blij dat je het mooi vindt.’ Roos
deed een poging haar zoontje zindelijk te maken, en tot haar grote
verbazing deed hij meteen een plasje.
Toen ze hem eraf haalde, begon hij heel hard te huilen.
Hij zette zelfs zo’n keel op, dat Frank en Melvin naar boven kwamen om
te kijken wat er aan de hand was.
‘Sst, stil maar. Je zult wel moe zijn.’
‘Zeg maar welterusten tegen je grote neef Melvin.’ zei Roos, maar Eric
reageerde al niet meer. Tegen haar schouder aan was hij in slaap
gevallen.
‘Nou, welterusten vent.’ grinnikte Melvin.
Toen Roos de kamer uit was, bleven de jongens nog even praten.
‘Dus jullie hebben officieel nog steeds niks?’ vroeg Melvin verrast.
‘We hebben wel gezoend.’
‘Je moet haar vragen, man! Meisjes willen duidelijkheid!’
‘Zo heb ik het ook bij Celine gedaan. Gewoon vragen: wil je verkering
met me.’
‘Wat als ze nou niet wil?’
‘Nee heb je, ja kun je krijgen. En niet zo onzeker, natuurlijk zegt ze ja!
Jullie passen gewoon perfect bij elkaar, Frank!’
Toen klonken er voetstappen op de trap. De ouders van Melvin wilden
ook nog even naar hun kleine neefje komen kijken.
‘Melvin, we gaan naar huis.’ zei Mark.
‘Sst, je maakt je neefje nog wakker!’ lachte Jayda.
De jongens namen afscheid en langzaam werd het nacht.
Back
Okee, dat was het weer.
Misschien een beetje abrupt einde, maar dat was het einde
van de drie dagen besturen.
Het lijkt erop dat het eindelijk weer een ‘Happy Family’ is!
Roos en Ryan getrouwd, en ouders van een prachtig zoontje.
(Ik vind Eric echt zó schattig!)
En Frank verliefd!
Benieuwd wat er de volgende update gaat gebeuren?
Hou LJ dan in de gaten! Er komt er vast snel weer eentje.

Mais conteúdo relacionado

Mais procurados (19)

10.12
10.1210.12
10.12
 
10.16
10.1610.16
10.16
 
Kingdom of Nirvoas
Kingdom of NirvoasKingdom of Nirvoas
Kingdom of Nirvoas
 
Anna pp 2
Anna pp 2Anna pp 2
Anna pp 2
 
VW: Happy Family?
VW: Happy Family?VW: Happy Family?
VW: Happy Family?
 
10.20
10.2010.20
10.20
 
VW: Happy Family?
VW: Happy Family?VW: Happy Family?
VW: Happy Family?
 
8.6
8.68.6
8.6
 
10.5
10.510.5
10.5
 
VW: Happy Family?
VW: Happy Family?VW: Happy Family?
VW: Happy Family?
 
VW: Happy Family?
VW: Happy Family?VW: Happy Family?
VW: Happy Family?
 
Colson #29
Colson #29Colson #29
Colson #29
 
Happy family
Happy familyHappy family
Happy family
 
Kingdom of Nirvoas - afl. 3.9
Kingdom of Nirvoas - afl. 3.9Kingdom of Nirvoas - afl. 3.9
Kingdom of Nirvoas - afl. 3.9
 
10.2
10.210.2
10.2
 
10.7
10.710.7
10.7
 
10.8
10.810.8
10.8
 
VW: Happy Family?
VW: Happy Family?VW: Happy Family?
VW: Happy Family?
 
9.11
9.119.11
9.11
 

Semelhante a Back (20)

2dagenkijken
2dagenkijken2dagenkijken
2dagenkijken
 
Upp
UppUpp
Upp
 
9.12
9.129.12
9.12
 
Christmas Special
Christmas SpecialChristmas Special
Christmas Special
 
Nieuwe presentatie2
Nieuwe presentatie2Nieuwe presentatie2
Nieuwe presentatie2
 
Nieuwe presentatie2
Nieuwe presentatie2Nieuwe presentatie2
Nieuwe presentatie2
 
Nieuwe presentatie2
Nieuwe presentatie2Nieuwe presentatie2
Nieuwe presentatie2
 
Nieuwe
NieuweNieuwe
Nieuwe
 
8.13
8.138.13
8.13
 
3dagenspelen
3dagenspelen3dagenspelen
3dagenspelen
 
3dagenkijken
3dagenkijken3dagenkijken
3dagenkijken
 
3dagenkijken
3dagenkijken3dagenkijken
3dagenkijken
 
VW: Happy Family? {8.4}
VW: Happy Family? {8.4}VW: Happy Family? {8.4}
VW: Happy Family? {8.4}
 
Presentatie3
Presentatie3Presentatie3
Presentatie3
 
Vrijewil1dag
Vrijewil1dagVrijewil1dag
Vrijewil1dag
 
VW: Happy Family?
VW: Happy Family?VW: Happy Family?
VW: Happy Family?
 
8.14
8.148.14
8.14
 
Daarna
DaarnaDaarna
Daarna
 
8.11
8.118.11
8.11
 
Nieuwevw
NieuwevwNieuwevw
Nieuwevw
 

Mais de Danielle Dijkstra (16)

Huize amethyst
Huize amethystHuize amethyst
Huize amethyst
 
10.6
10.610.6
10.6
 
10.4
10.410.4
10.4
 
10.3
10.310.3
10.3
 
10.1
10.110.1
10.1
 
9.13
9.139.13
9.13
 
Maxwell
MaxwellMaxwell
Maxwell
 
End
EndEnd
End
 
Dingetje
DingetjeDingetje
Dingetje
 
Dingetje
DingetjeDingetje
Dingetje
 
Sims3 deel 2
Sims3 deel 2Sims3 deel 2
Sims3 deel 2
 
Na stukje2
Na stukje2Na stukje2
Na stukje2
 
Sims3 stukje2
Sims3 stukje2Sims3 stukje2
Sims3 stukje2
 
Sims3 2e stuk
Sims3 2e stukSims3 2e stuk
Sims3 2e stuk
 
Sims 3 familie
Sims 3 familieSims 3 familie
Sims 3 familie
 
9.11
9.119.11
9.11
 

Back

  • 1. VW: Happy Family? Generaties: 1. Nel (oud) 2. Jeffrey (oud) x Carlijn (honger) 3. Rebecca (oud) x Xander (geest), Lara (oud) x Ciske (geest) x Tom (oud), Marc (honger) 4. Nina (oud), Tessa (geest) x Adam (oud), Roy (oud), Patrick (oud) x Harriët (oud) 5. Sanne x Michel (geest), Kevin (geest), Thomas (honger) x Saskia (geest) x Roos, Anja (geest) , Ryan 6. Laura, Frank, Michelle (honger), baby Wat er de vorige keer gebeurde: Thomas en Roos trouwden. Michelle en Frank groeiden op tot tieners. Thomas en Michelle stierven van de honger. Sanne’s halfbroer Ryan kwam bij de familie wonen, en kreeg een relatie met Roos. Roos kocht een tweede kat, Amor. Tenslotte bleek Roos zwanger te zijn, en maakten zij en Ryan trouwplannen.
  • 2. d
  • 3. Na het nieuws dat ze ouders zouden worden, konden Roos en Ryan niet meer slapen. Uiteindelijk kwamen ze maar weer uit bed. ‘Niet te geloven, hè, dat daar ons kleintje in zit?’ 3 dagen besturen
  • 4. Roos giechelde, ze kusten elkaar. Toen knielde Ryan voor zijn geliefde neer en haalde een verlovingsring tevoorschijn. ‘Ik wil zo snel mogelijk met je trouwen, lieve Roos.’ zei hij.
  • 5. ‘Ik ook met jou, ik wil niets liever dan jouw vrouw worden.’ Roos schoof de ring om haar vinger en even keken ze er allebei zwijgend naar. Toen vielen ze elkaar in de armen en lachten van geluk.
  • 6. Nog steeds konden ze niet slapen, dus gingen ze gezellig op het balkon een hapje eten. Het bos was stil, de villa was in duisternis gehuld. ‘Wat een mooie nacht, hè?’ zei Ryan zacht, bang om de magie van het moment te verstoren.
  • 7. Roos knikte met haar mond vol. ‘Ik hou van deze plek.’ zei ze. ‘Er is veel naars gebeurd, maar ik ben nog nooit zo gelukkig geweest als nu.’ ‘Ik ook, lieverd. Ons geluk is compleet. En ik kan niet wachten tot onze baby er is!’
  • 8. De oude babykamer van Frank was opgeknapt, daar zou het nieuwe kindje komen te slapen.
  • 9. Eindelijk kwam de zon weer op, en Roos voelde zich alsof ze op wolken zweefde. ‘O, Isisje.’ glimlachte ze en ze drukte haar kat tegen zich aan. ‘Het leven is mooi!’
  • 10. Zachtjes zingend liep ze de hal in, waar ze plotseling een bruingevlekte kat in de hoek zag staan. Even aarzelde Roos. Toen brak er een glimlach op haar gezicht door.
  • 11. ‘Amor?’ stamelde ze. ‘Mrew!’ Het beestje kwam opgewekt naar haar toe rennen en gaf kopjes tegen haar benen. ‘Amor, je bent het echt! Wat ben je mooi opgegroeid!’
  • 12. ‘San! Sanne!’ riep Roos enthousiast. ‘Moet je kijken hoe mooi Amor is geworden!’ ‘Wat een prachtig beestje, zeg!’ ‘Dat had ik echt nooit verwacht!’
  • 13. Die middag, toen iedereen weer thuis was uit zijn werk, was de bruiloft. Het was koud buiten, maar er lag geen sneeuw en Ryan en Roos vonden het heerlijk om in de natuur te trouwen.
  • 14. Er waren veel gasten, ook Melvin, het neefje van Ryan, en veel kennissen en vrienden. Celine, de dochter van Sanne’s vriendin Sakura, had zo te zien een oogje op Melvin. Als kinderen hadden ze samen gespeeld, maar dat was jaren terug. Nu was het anders.
  • 15. De plechtigheid begon en terwijl een regen van rozenblaadjes op hen neerdaalde, wisselden Roos de Beer en Ryan Stolk de ringen uit.
  • 16. ‘Dan zijn jullie nu officieel man en vrouw!’ riep Sanne lachend en ze zette een applaus in. Meten viel iedereen haar bij, en begon te juichen en te fluiten.
  • 17. Ryan en Roos keken elkaar lachend aan, en met grote ogen alsof ze het zelf nog maar nauwelijks konden geloven. Toen vielen ze elkaar om de hals en zoenden elkaar – voor het eerst als een echtpaar.
  • 18. ‘Mag ik dan nu uw aandacht voor iets anders?’ riep Sanne even later. ‘De verjaardag van mijn dochter!’ Laura lachte en maakte zich klaar om op te groeien. Ze werd alweer volwassen...
  • 19. ‘Tadaa!’ lachte Laura trots. Ze bekeek zichzelf van top tot teen. Veel was er eigenlijk niet veranderd. Ze was iets langer geworden, had wat meer vrouwelijke vormen gekregen, maar voor de rest was ze nog precies hetzelfde meisje.
  • 20. Het werd nog een heel gezellig feestje. Frank praatte veel met zijn jeugdkameraadjes Celine en Melvin, maar hij merkte al gelijk dat ze allemaal veranderd waren. Dat gaf niet, hij zelf was ook veranderd. Ze waren allemaal volwassener geworden. En die Celine, dat was best een leuke meid!
  • 21. De volgende morgen was Laura al heel vroeg wakker. Haar nieuwe leven gaf haar de kriebels, ze had zo’n zin om nieuwe dingen te ondernemen!
  • 22. Ze droomde nog steeds van een baan in de geheime dienst. Dat moest nu nog even wachten, want Roos moest bijna bevallen. Nu wilde Laura er voor haar zijn. Daarom deed ze alle klusjes bij de katten, die Roos normaal deed.
  • 23. Roos lag in bed en nam afscheid van Ryan, die naar zijn werk moest. Maar nauwelijks had hij de kamerdeur achter zich dicht gedaan, of Roos begon te gillen. ‘Ryan! Kom terug! Het begint!’
  • 24. Meteen hamerde Ryans hart in zijn keel. Trillend liep hij terug naar zijn vrouw. ‘Rustig aan schat, adem in door je neus, laat je adem ontsnappen door je mond... En nu puffen, puffen, en persen! Persen, Roos!’ Roos jammerde van de pijn, maar ze zette door.
  • 25. En daar lag hij ineens – hun zoontje. Roos en Ryan staarden ernaar alsof ze het achtste wereldwonder mochten aanschouwen. ‘Een jongen. Een zoon. Roos, we hebben een zoon!’
  • 26. ‘Een klein jochie!’ stamelde Roos dolblij. ‘Hey lieve Eric, ben je daar eindelijk?’ lachte Ryan en hij kriebelde zijn zoontje op zijn buik. Ryan en Roos waren de gelukkigste ouders van de hele wereld.
  • 27. Sinds het bruiloftsfeest ging Frank weer meer om met zijn oude vrienden Celine en Melvin. Hij vond het fijn om weer wat vrienden te hebben, anders zat hij altijd maar thuis. ‘Zin om langs te komen?’ Celine belde hem vaak zomaar op, om even wat bij haar thuis te chillen en tv te kijken.
  • 28. Maar dit keer had Celine meer bedoelingen. ‘Hij komt er zo aan.’ zei ze en ging weer naast haar hartsvriendin Kim zitten. ‘Let op mijn woorden, jullie zullen elkaar geweldig leuk vinden.’
  • 29. ‘O Celine, ik weet het niet hoor.’ zuchtte het blonde meisje. ‘Maak je nou maar geen zorgen. Frank is een hartstikke leuke jongen. Hij heeft dezelfde humor als jij, houdt van dezelfde muziek als jij...’
  • 30. ‘Dus? Hoe weet ik zeker dat jij gelijk hebt?’ ‘Ik heb altijd gelijk, Kim.’ ‘Ja, sure. Ik vraag me af of ik die Frank leuk vindt. Je weet dat ik nogal kritisch ben wat jongens betreft.’
  • 31. De deurbel ging en Celine vloog overeind. Eindelijk had ze de kans gekregen om Frank en Kim in dezelfde ruimte te zetten. Ze wist gewoon zeker dat het wat zou worden tussen die twee! Ze begroette Frank hartelijk als altijd.
  • 32. ‘Frank, dit is Kim, mijn vriendin – en Kim, dit is nou Frank.’ Ze schudden elkaar ongemakkelijk de hand en Frank ging naast Kim zitten. Een tijdje was het stil.
  • 33. ‘Dus eh.. Zit je ook op het Bloemaert College?’ stamelde Frank. ‘Jep. Bij Celine in de klas. Havo 3a.’ Frank knikte. Weer viel het gesprek dood.
  • 34. Celine glimlachte. Die twee hadden het nu al te pakken. Hoe ze zich gedroegen, hoe ze stotterden, hoe ze het vermeden elkaar aan te kijken... ‘Ik moet even wat doen op mijn kamer, ik ben zo terug.’ zei ze.
  • 35. ‘O, okee.’ zei Kim. En toen was ze alleen met Frank in de kamer. Een hele tijd was het stil. Toen begon Kim maar over muziek te praten, en gelukkig bleek dat precies de goede keuze. Al gauw zaten ze samen te lachen alsof ze elkaar al eeuwen kenden.
  • 36. Aan het eind van de avond namen ze lachend afscheid van elkaar. Ze knuffelden elkaar alsof ze oude vrienden waren. ‘Je komt maar een keer muziek bij me luisteren. Ik heb het nieuwe album van FOB, vindt je vast leuk.’ ‘Die ken ik allang joh, je loopt achter!’ grinnikte Frank plagend.
  • 37. Kim stak haar tong naar hem uit. ‘Bowling for Soup, dan?’ ‘Uh, wat?’ Kim lachte. ‘Best een leuke band. Kom maar gewoon een keertje luisteren, you’ll like it.’
  • 38. Kim ging naar huis en Frank praatte nog even met Celine. Ze glimlachte zelfvoldaan. ‘Ik wist het. Weet je Frank, ik heb jullie gewoon gekoppeld. Je mag me wel dankbaar zijn.’ ‘Gekoppeld? We hebben niks hoor, maar ze is wel aardig.’
  • 39. Die mening veranderde in de loop der weken wel. Frank vond Kim niet meer ‘wel aardig’, hij werd zelfs verliefd op haar! Heel vaak spraken ze bij Celine thuis af om te gamen. En langzaam bloeide er iets tussen hen op...
  • 40. Ook tussen Melvin en Celine sprongen de vonken over. Ze werden er zelfs verlegen van, iets wat totaal niet bij hen paste!
  • 41. ‘Ik zeg het gewoon. Ik zit er nu al zo lang mee.’ zuchtte Celine op een middag. ‘Ik vind je leuk, Melvin.’ Melvin schoot in de lach en verborg beschaamd zijn gezicht in zijn handen. Hoe moest hij hier nou ‘cool’ op reageren?
  • 42. ‘Ik vind jou ook leuk, Celine.’ stamelde hij. Ze zoenden elkaar. En nog een keer, en nog een keer. Bij het afscheid vroeg Melvin haar verkering. Ze zei ja. ‘Okee dan, lekker ding.’ grinnikte Melvin trots. ‘Tot gauw, schatje!’ giechelde Celine.
  • 43. Tussen Frank en Kim was nog niets officieel, maar dat ze elkaar méér dan gewoon ‘leuk’ vonden, was inmiddels wel duidelijk.
  • 44. Naast al die tieneravonturen ging het leven thuis gewoon door. Baby Eric werd het middelpunt van alle aandacht. Sanne was niet bij hem weg te slaan. ‘M’n kleine neefje.’ glimlachte ze trots.
  • 45. Dat Sanne zo veel voor de baby zorgde, kwam iedereen best goed uit. Ze hadden allemaal veel te doen voor hun werk. Laura had nog steeds geen baan, maar wilde alvast aan haar vaardigheidspunten werken. Ryan wilde bevorderen in zijn architectuur- carrière, en Roos las een boek over opvoeden.
  • 46. Met een opperbest humeur kwam Frank uit school. Hij had weer veel huiswerk gekregen, maar dat kon hem niets schelen.
  • 47. Kim was namelijk mee naar zijn huis gekomen! Dit was de eerste keer dat ze bij hem thuis kwam. ‘Ik vind het echt leuk dat je er bent, Kim.’ zei Frank een beetje verlegen, en hij aaide over haar schouder.
  • 48. ‘Ik ben benieuwd naar je familie.’ glimlachte ze. ‘En vooral naar de baby!’ Franks hart begon sneller te kloppen. Ze hield van baby’s! Zou ze ook een familiesim zijn, net als hij?
  • 49. Ze trokken hun jassen uit, dronken een glas cola en gingen toen naar boven. Voorzichtig haalde Frank het ventje uit zijn bed. ‘Oeps!’ riep Kim struikelend. ‘Breek je nek niet over het speelgoed.’ grinnikte Frank.
  • 50. Frank legde Eric op zijn arm en kriebelde hem over zijn buikje. ‘Hij heeft mooie oogjes.’ zei Kim zacht en ze boog zich naar hem toe. ‘En bruin haar. Lijkt hij op zijn ouders?’ ‘Die hebben allebei bruin haar.’ knikte Frank. ‘Ik ben benieuwd hoe hij opgroeit.’
  • 51. De baby was moe dus legde Frank hem weer terug in de wieg. ‘Ik zou later zo graag kinderen willen.’ zei Frank ineens eerlijk. ‘Ik...ik ook.’ stamelde Kim, ineens een beetje ongemakkelijk.
  • 52. Ze stapten dichter naar elkaar toe. De baby kuchte zachtjes. ‘Ik vind je echt heel leuk, Kim. Al heel lang.’ ‘Ik jou ook, Frank. Ik ben... verliefd op je.’
  • 53. Kim bloosde en richtte haar gezicht naar de grond, maar Frank pakte zachtjes haar kin en duwde die omhoog. Ze keken elkaar recht aan, en toen bracht Frank langzaam zijn lippen naar de hare. Heel voorzichtig kuste hij haar – voor het eerst.
  • 54. Verlegen openden ze hun ogen en stapten van elkaar vandaan. Franks hart hamerde in zijn keel. Kims ogen schitterden toen ze naar hem staarde. Toen schoot ze in de lach.
  • 55. ‘O jee,’ giechelde ze. Frank begon ook te lachen. Wat was het toch een schattig meisje. ‘Vond je het erg?’ vroeg hij. ‘Nee, helemaal niet!’
  • 56. Ze besloten een stukje in het bos achter het huis te gaan lopen. Na een half uurtje lieten ze zich op het bankje bij het kerkhof zakken. ‘Wel een beetje creepy, hoor.’ zei Kim zacht met een blik op de ontelbare grafstenen.
  • 57. ‘Is dat allemaal familie van je?’ fluisterde ze. Frank knikte. ‘Papa en mama liggen er, mijn ongeboren broertje of zusje ook. De opa en oma die ik nooit gekend heb. En al mijn andere familie die ik heb verloren.’
  • 58. ‘Michelle, mijn achternichtje.’ Frank moest even slikken. ‘We zijn samen opgegroeid, we waren onafscheidelijk. Maar vlak nadat mijn vader overleed, stierf Michelle ook. Ik dacht dat ik nooit meer vrolijk zou zijn.’ Kim luisterde met open mond.
  • 59. ‘Wat erg,’ stamelde ze. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen. ‘Hee, het is nu voorbij. Ik heb een fijne familie, leuke vrienden... En ik heb jou, Kim!’ Hij trok haar bij zich op schoot en kuste haar op het puntje van haar neus.
  • 60. Intussen was Ryan bezig met het avondeten. Hij wierp een blik door het raam naar buiten, en zag de twee tieners elkaar zoenen. Hij vond het fijn dat Frank verliefd was. Die jongen verdiende het zo!
  • 61. ‘Roos, roep jij die twee even? We gaan eten.’ Even later kwam iedereen de kamer binnen lopen en zocht een plekje uit. ‘Wat ruikt dat heerlijk, zeg!’ riep Kim uit.
  • 62. ‘Bedankt,’ lachte Ryan. ‘Kom maar gauw zitten.’ Tijdens het eten praatte iedereen met elkaar. Het gesprek ging over Eric, die al begon om te rollen in zijn wiegje, en over Roos, die zo moe was gebleven na de bevalling. Maar het ging ook over Frank en Kim.
  • 63. Niemand durfde het hardop te vragen; hadden ze een relatie? Maar Kim zei wel: ‘Frank is echt een aardige jongen. Het is fijn om bij hem te zijn. We kunnen het echt goed met elkaar vinden.’ Zo werden ze dus nog niks wijzer.
  • 64. Kim ging weer naar huis, en ook Frank hield zijn mond. Eigenlijk wist hij het zelf ook niet. Ze hadden geen officiele verkering. Moest hij haar vragen? De volgende morgen was Roos vroeg wakker. Eindelijk voelde ze zich weer goed, na de bevalling. Een tijdje knuffelde ze met haar zoontje.
  • 65. Toen kleedde ze zich aan en ging naar haar twee andere ‘kindjes’, de katten. Ze besloot om Amor ook eens wat trucjes te leren. Isis leerde altijd heel snel, maar bij deze kater bleek dat anders te zijn. Amor staarde haar alleen met zijn grote ogen aan.
  • 66. ‘Kom op nou, zit, ZIT!’ En eindelijk, na ruim drie uur, begreep Amor het en kwam hij voorzichtig overeind. ‘Ja!’ zuchtte Roos opgelucht. ‘Je kan het wel.’ Snel beloonde ze hem met een kattensnoepje.
  • 67. ‘Zit, Amor, zit!’ En eindelijk had hij het bevel door. Roos schoot steeds weer in de lach als hij overeind ging zitten. Isis kon het heel sierlijk, maar Amor keek erbij alsof hij zich kapot schaamde. *I love this picture xD
  • 68. Vanuit haar mand hield Isis alles in de gaten. Van binnen zou ze haar vriendje vast hard uitlachen. Zij zelf kon immers alle trucjes en bevelen al!
  • 69. Het liep tegen het eind van de middag, de laatste zonnestralen vielen de keuken in. ‘O, wat gaat de tijd snel! Wat wordt je snel groot!’ glimlachte Sanne tegen haar neefje. ‘Niet te geloven, hè?’
  • 70. Voor het verjaardagsfeest werd Ryans familie uitgenodigd, en ook Sakura en Aaron met Melvin. Het was een gezellige boel.
  • 71. Jammer genoeg kon Laura niet lang blijven, want het was haar eerste werkdag. Jammer genoeg niet bij de geheime dienst, maar bij de gewone politie. Toch was Laura blij: dit voelde zó cool!
  • 72. Onder luid gejuich groeide Eric op. Roos bekeek hem eens goed en liep toen met hem de kamer uit. ‘Even een make-over, we zijn zo terug!’ riep ze naar de verbaasde gasten.
  • 73. Op zijn kamertje haalde ze een kledingsetje uit de kast, en gaf hem een ander kapsel. ‘Zo, dat is beter.’ glimlachte ze en ze kuste hem op zijn hoofdje. ‘Beter!’
  • 74. ‘Kijk eens in de spiegel, Eric! Wat een knappe jongen, hè?’ ‘Eric!’ grijnsde het ventje en hij sloeg met zijn handjes tegen het glas. Roos lachte weer. Wat leek hij veel op haar! Alleen zijn ogen had hij van zijn vader geërfd.
  • 75. ‘Mooi, mooi!’ riep Eric toen ze weer in zijn kamertje kwamen. Hij wees naar het behang. ‘Dat hangt er al jaren, hoor. Maar ik ben blij dat je het mooi vindt.’ Roos deed een poging haar zoontje zindelijk te maken, en tot haar grote verbazing deed hij meteen een plasje.
  • 76. Toen ze hem eraf haalde, begon hij heel hard te huilen. Hij zette zelfs zo’n keel op, dat Frank en Melvin naar boven kwamen om te kijken wat er aan de hand was. ‘Sst, stil maar. Je zult wel moe zijn.’
  • 77. ‘Zeg maar welterusten tegen je grote neef Melvin.’ zei Roos, maar Eric reageerde al niet meer. Tegen haar schouder aan was hij in slaap gevallen. ‘Nou, welterusten vent.’ grinnikte Melvin.
  • 78. Toen Roos de kamer uit was, bleven de jongens nog even praten. ‘Dus jullie hebben officieel nog steeds niks?’ vroeg Melvin verrast. ‘We hebben wel gezoend.’ ‘Je moet haar vragen, man! Meisjes willen duidelijkheid!’
  • 79. ‘Zo heb ik het ook bij Celine gedaan. Gewoon vragen: wil je verkering met me.’ ‘Wat als ze nou niet wil?’ ‘Nee heb je, ja kun je krijgen. En niet zo onzeker, natuurlijk zegt ze ja! Jullie passen gewoon perfect bij elkaar, Frank!’
  • 80. Toen klonken er voetstappen op de trap. De ouders van Melvin wilden ook nog even naar hun kleine neefje komen kijken. ‘Melvin, we gaan naar huis.’ zei Mark. ‘Sst, je maakt je neefje nog wakker!’ lachte Jayda. De jongens namen afscheid en langzaam werd het nacht.
  • 82. Okee, dat was het weer. Misschien een beetje abrupt einde, maar dat was het einde van de drie dagen besturen. Het lijkt erop dat het eindelijk weer een ‘Happy Family’ is! Roos en Ryan getrouwd, en ouders van een prachtig zoontje. (Ik vind Eric echt zó schattig!) En Frank verliefd! Benieuwd wat er de volgende update gaat gebeuren? Hou LJ dan in de gaten! Er komt er vast snel weer eentje.