3. x

5. Het was weekend. Iedereen maakte er gezellig een pyjama-dagje van, en deed niet veel meer dan bankhangen en tv kijken. Frank en Alfons speelden uren met het kasteel, en beleefden de mooiste avonturen met hun stoere ridders. Hoofdhuis 3 dagen toekijken

6. Na het ontbijt poetsten Steven en Alfons samen hun tanden. Zelfs tijdens het poetsen kon Alfons zijn mond niet houden, en babbelde vrolijk door. Steven schoot in de lach. Wat een heerlijk ventje was het toch! Nu hij zo in de spiegel naar hen beiden keek, besefte hij dat ze best op elkaar leken. Als je niet beter wist, zou je denken dat hij zijn vader was!

7. ‘ s Middags mocht Alfons na een hele tijd zeuren naar buiten, en enthousiast trok hij zijn warme jas aan. Het was dan wel koud buiten, maar dan kon je heus nog wel in de tuin spelen! Snel raapte hij zijn lievelingsspeelgoed bij elkaar, en sleepte het mee naar achter het huis.

8. ‘ Tante Esther, wil je me voorlezen?’ schreeuwde hij na een tijdje door het raam naar binnen. Esther gebaarde dat ze eraan kwam. Even later knielde ze op het vochtige gras bij hem neer. ‘ Welk boek is het? Berenjacht?’ vroeg Alfons enthousiast, en Esther knikte lachend. ‘ Gaaf! Dat is m’n lievelingsboek!’

9. Esther genoot van zijn blije lach tijdens het voorlezen. Hoewel hij het boek zowat uit zijn hoofd kende, schaterde hij het elke keer weer uit. ‘ Wij gaan op berenjacht. We gaan een héééle grote vangen!’ Toen het boek uit was, zuchtte Alfons tevreden. ‘ Elke keer is het weer spannend. Die beer kwam bijna het huis in!’

10. Eshter aaide hem over zijn haar en ging weer naar binnen. Ze vond de anderen in de ‘feestkamer’, zoals die genoemd werd. Steven en Vincent zaten lekker tv te kijken, en Frank mixte wat vruchtensapjes. Het was een fijn weekend.

11. Die avond hielp Frank Alfons met naar bed gaan. ‘ Maar ik moet nog in bad!’ jengelde het ventje, en Frank zuchtte. ‘Snel dan.’ ‘ Maar m’n badeend moet ook mee!’ ‘ Goed, haal die dan.’ zuchtte Frank zogenaamd overdreven.

12. ‘ Kijk opa! Hij kan echt drijven!’ Enthousiast trapte Alfons met zijn voeten in het water, waardoor er grote golven ontstonden. De badeend dobberde alle kanten op. ‘ Leuk, hoor!’

13. Ook de volgende dag zorgde Alfons voor licht en vrolijkheid in huis. Iedereen was het er inmiddels wel over eens: dit jongetje had van de familie echt weer een happy family gemaakt!

14. Driftig schrobde Mariëlle met haar spons over de tegels in de douche. Ze kon zichzelf niet uitstaan! Ze kon zichzelf wel slaan! Waarom had ze Leon nou afgewezen, waarom lachte ze hem in zijn gezicht uit toen hij haar ten huwelijk vroeg? Kwaad kneep ze haar spons uit. Fam. Ma – de Wit 3 dagen toekijken

15. Ze moest in actie komen. Leon moest niet denken dat ze hem afgewezen had, en nu niks meer met hem te maken wilde hebben. Integendeel – ze wist nog steeds zeker dat hij de ware voor haar was. Dat moest hij weten! Snel begon ze een mailtje te typen, waarin ze alles uitlegde.

16. ‘ Soms ben ik gewoon zo ontzettend stom.’ schreef ze. ‘Dan ga ik lachen op de domste momenten, of begrijp ik dingen verkeerd. Ik hoop dat je daarmee kan leven. Het spijt me echt dat ik je verloving afgewezen heb. Spreken we snel weer af?’

17. De dagen erna gingen irritant langzaam voorbij. André en Kim gingen naar hun werk, Bas naar school, en Mariëlle zat thuis te wachten op een teken van leven van Leon. Dat kwam niet. Gelukkig was Esther er nog, die regelmatig langs kwam voor wat afleiding en steun. ‘ Het komt wel goed. Ooit gaan jullie trouwen, dat weet ik zeker.’ zei Esther.

18. En alsof haar woorden Leon van veraf hadden wakker geschud, kreeg Mariëlle die avond nog een mailtje van hem. Een hele lange, waarin hij al zijn gevoelens openlijk aan haar beschreef. Mariëlle’s hart begon sneller te kloppen. Hij hield echt van haar. En hij begreep haar… Heel snel typte ze iets terug: ‘ I LOVE YOU.’

19. Het was heel vroeg toen Melissa stilletjes de trap af kwam. Ze kon niet meer slapen en moest steeds aan Sander denken. Cookie begon te piepen toen hij haar aan zag komen, en glimlachend pakte ze hem op. Fam. Meadow 3 dagen toekijken

20. Een paar uur later was het weer tijd om aan het werk te gaan, of, zoals haar moeder het zei, promotie te gaan maken. Je moest positief denken, zelfverzekerd zijn, en dan gebeurde het ook echt.

21. Kort nadat de twee vrouwen vertrokken waren, toeterde ook Melvins carpool. Hij hoopte ook promotie te maken, maar hij was stukken onzekerder dan zijn vrouw. Terwijl hij door de sneeuw ploeterde, had hij het vervelende gevoel dat hij iets was vergeten…

22. Toch stapte hij maar in – dat gevoel ging vanzelf wel weer over. Intussen lag Olly naar Cookie te kijken. Wat piepte dat beestje toch de hele tijd? Wat was er met hem?

23. Cookie schuifelde naar zijn voerbakje toe, en bleef er met een beteuterd gezichtje naar staan kijken. Waar was het voer?

24. En toen begon hij hartverscheurend te jammeren. Maar wie zou hem horen? Er was niemand thuis…

25. Het duurde dan ook niet lang tot de politie langs kwam.

26. De agent brak de deur open en keek bezorgd naar de dieren. ‘ Arm beest. Ik had niet veel later moeten komen.’ zei hij bezorgd tegen Cookie. Hij nam de chihuahua mee, maar ook Olly, en zelfs de kleine hamster.

27. Olly begreep nauwelijks wat er gebeurde. Hij vond ritjes in de auto altijd spannend, dus hij zat nu met een brede grijns te wachten tot ze gingen rijden.

28. ‘ Jullie krijgen het beter, dat beloof ik. In het asiel krijg je tenminste te eten.’ bromde de politieagent.

29. Toen Melissa die middag ontdekte dat haar huisdieren weg waren – allemaal – begon alles om haar heen te draaien. Die beestjes waren alles voor haar… ‘ Het komt wel goed, meisje.’ zei haar moeder, maar Melissa kon alleen maar zuchten van verdriet.

30. ‘ In het asiel krijgen ze het heel goed. Het was toch ook niet leuk voor die dieren om de hele dag hier alleen in huis te zitten?’ zei Celine. Maar ineens sloeg ze om. ‘ Zullen we een nieuwe chihuahua kopen, Melis?’

31. Melissa droogde haar tranen en dacht even na. ‘ Dat…dat zou wel leuk zijn. Nu? Nu meteen?’

32. De nieuwe aanwinst was een donker hondje, met een bruin snoetje en lieve oogjes. Ze werd Foxy genoemd. ‘ Jou zullen we nooit laten verhongeren, hoor. Elke ochtend voor we weg gaan, krijg je nieuw voer!’ zei Melissa vol overtuiging.

33. ‘ Kijk nou mam, hij is zo schattig!’ jubelde Melissa. Het verdriet om haar vorige drie huisdieren was al stukken minder geworden. Foxy was een klein prinsesje, net als zij zelf. Het zou nog wel even duren tot ze haar oude dieren vergeten was, maar tot die tijd was Foxy er om het verdriet te verzachten.

34. x