2. « Nulla ti turbi,
nulla ti rattristi,
tutto passa:
solo Dio non muta.
La pazienza
tutto conquista.
Se hai Dio nel cuore
nulla ti manca:
solo Dio basta. »
(Santa Teresa di Gesù, Poesía, 9)

4. Apenas vos
comuniquedes, pechade
os ollos do corpo e abride
os ollos da alma para
fixalos no fondo do voso
corazón a onde o Señor
descendeu.

5. A porta do castelo é a oración. Pretender entrar ao ceo sen antes entrar
en nós mesmos para mellor coñecernos e considerar a nosa miseria, para
ver o moito que lle debemos a Deus e a necesidade que temos da súa
misericordia, é unha verdadeira loucura.

6. Podemos considerar a nosa alma como un castelo todo dun diamante
ou moi claro cristal, onde hai moitos apousentos, así como no ceo hai
moitas moradas .

7. No centro, no medio de todo,
está a estancia principal, aquela
onde pasan as cousas de moito
segredo entre Deus e a alma.

8. Pois tornando ao noso fermoso e deleitoso
castelo, temos que ver como poderemos
entrar nél.

9. Parece que digo algún disparate; porque se
este castelo é a alma, claro está que non hai
para que entrar, pois estase xa dentro.

10. … hai moitas almas que están na ronda do
castelo (...) e que non se lles dá nada por entrar
dentro, nin saben que hai naquel tan precioso
lugar, nin quen está dentro nin aínda que
habitacións ten.

11. A porta para entrar neste castelo é a oración e a
meditación.

12. As almas sen oración son como un
corpo tolleito e paralítico que ten
mans e pés, pero non os pode
mover.

13. Quen comezou a facer oración non pense
máis en deixala, a pesar dos pecados nos
cales poida chegar a caer. Coa oración
poderá erguerse axiña, pero sen ela é moi
difícil.

14. Xa que a oración non é outra cousa, para min,
senón unha relación de amizade, un
encontrarse frecuentemente sós e a soas con
Quen sabemos que nos ama .

15. O amor verdadeiro e a amizade que dura danse
en paridade de condiciónes, e á vez, sabemos
que mentres o noso Señor non pode ter ningún
defecto, nós somos de natureza viciosa,
sensual e ingrata, por iso non podemos amalo
tanto como El merece.

16. Quixer facervos comprender que a alma non é o
pensamento e que a vontade non está gobernada
pola imaxinación. Sería unha gran desdita se o
fose. Non ven, polo tanto, que o proveito da alma
non consiste no moito pensar, senón no moito
amar.

17. Facede sempre o posible por estarlle sempre
cerca. Se vos habituades a telo cerca, e El
verá que o facedes con amor e que buscades
todo medio para contentalo, non só non vos
faltará, senón que non poderedes quitalo do
contorno.

18. Terédelo con vós por todas partes, e axudaravos
en cada traballo. Credes que sexa pouca cousa ter
sempre cerca así un tan bo amigo?

19. Non pido xa de concentrarnos todas nel.
Pídovos soamente que o miredes. E quen vos pode
impedir de querer sobre El poñer os ollos da vosa
alma, aínda que sexa un instante se non podedes
máis?

20. Se estades alegres podedes contemplalo
resucitado, e ao velo saír do selpulcro, a
vosa alegría abundará (...) Se en vez
estades aflixidas ou entre traballos,
podedes meditalo mentres está no horto
das oliveiras (...) atado á columna (...)
perseguido polos uns e cuspido polos
outros, renegado, abandonado polos
amigos (...) reducido a tanta soidade que
ben poderiades achegarvos e consolarvos
mutuamente.

21. El agora ha mirarvos con aqueles os seus ollos tan belos, compasivos e
cheos de bágoas; esquecerá as súas dores para consolar as vosas,
sempre e cando vós o miredes e lle pidades de consolarvos.

22. Debemos reencontrarnos a nós mesmas aínda no
medio das ocupacións, sendo sempre unha gran
vantaxe recordarnos, de tanto en tanto, aínda que
sexa fugazmente, o Hóspede que temos en nós.

23. Sr. Alba Vernazza fma