1. 15 febreiro 201515 febreiro 2015
6º Tempo Ordinario6º Tempo Ordinario
Marcos 1, 40-45Marcos 1, 40-45
José Antonio PagolaJosé Antonio Pagola
Música:Haendel LargoMúsica:Haendel Largo
Present:B.Areskurrinaga HC;Present:B.Areskurrinaga HC;
Euskaraz: D.AmundarainEuskaraz: D.Amundarain
Deus acolle
os “impuros”

2. De forma inesperada, un leproso
«achégase a Xesús».
Segundo a lei, non pode entrar en contacto con
ninguén. É un «impuro» e ha de vivir illado.

3. Tampouco pode
entrar no
templo.
Como vai acoller
Deus na súa
presenza un ser
tan repugnante?
O seu destino é
vivir excluído.
Así o establece
a lei.

4. A pesar de todo,
este leproso,
desesperado,
atrévese a desafiar
todas as normas.
Sabe que está
obrando mal.
Por iso ponse de
xeonllos.
Non se arrisca a
falar con Xesús de
fronte.

5. Desde o chan, faille
esta súplica:
«Se queres, podes
limparme».
Sabe que Xesús o
pode curar,
pero
quererá limpalo?,
atreverase a sacalo
da exclusión á que
está sometido en
nome de Deus?

6. Sorprende a emoción
que lle produce
a Xesús a proximidade do
leproso.
Non se horroriza nin se bota
atrás.
Ante a situación daquel
pobre home,
«conmóvese ata as
entrañas».
A tenrura desbórdao.
Como non vai querer limpalo
el, que só vive movido pola
compaixón de Deus cara a
seus fillos e fillas máis
indefensos e desprezados?

7. Sen dubidalo, «Sen dubidalo, «estende a manestende a man» cara a aquel home e» cara a aquel home e
««tocatoca» a súa pel desprezada polos puros. Sabe que» a súa pel desprezada polos puros. Sabe que
está prohibido pola lei e que, con este xesto, estáestá prohibido pola lei e que, con este xesto, está
reafirmando a transgresión iniciada polo leproso.reafirmando a transgresión iniciada polo leproso.
Só o move a compaixón:Só o move a compaixón:
««Quero: queda limpoQuero: queda limpo».».

8. Isto é o que quere o
Deus encarnado
en Xesús: limpar o
mundo de exclusións
que van contra a súa
compaixón de Pai.
Non é Deus quen
exclúe, senón as
nosas
leis e institucións.
Non é Deus quen
marxina, senón nós.
En adiante, todos han
de ter claro que a
ninguén se ha de
excluír no nome de
Xesús.

9. Seguilo a el significa non horrorizarnosSeguilo a el significa non horrorizarnos
ante ningún impuro nin impura.ante ningún impuro nin impura.
Non retirar a ningún «excluído» a nosa acollida.Non retirar a ningún «excluído» a nosa acollida.
Para Xesús, o primeiro é a persoaPara Xesús, o primeiro é a persoa
que sofre e non a norma.

10. Poñer sempre por diante a norma é a mellorPoñer sempre por diante a norma é a mellor
maneira de ir perdendo a sensibilidade demaneira de ir perdendo a sensibilidade de
Xesús ante os desprezados e rexeitados. AXesús ante os desprezados e rexeitados. A
mellor maneira de vivir sen compaixónmellor maneira de vivir sen compaixón.

11. En poucos lugares é máis recoñecible o Espírito de XesúsEn poucos lugares é máis recoñecible o Espírito de Xesús
que nesas persoas que ofrecen apoio e amizade gratuíta aque nesas persoas que ofrecen apoio e amizade gratuíta a
prostitutas indefensas, que acompañan a sidóticosprostitutas indefensas, que acompañan a sidóticos
esquecidos por todos, que defenden a homosexuais que nonesquecidos por todos, que defenden a homosexuais que non
poden vivir dignamente a súa condición…poden vivir dignamente a súa condición…
Eles lémbrannos que no corazón de Deus caben todos.Eles lémbrannos que no corazón de Deus caben todos.

12. 15 febreiro 2015
6º Tempo Ordinario
Marcos 1, 40 - 45
DEUS ACOLLE OS «IMPUROS»
De forma inesperada, un leproso «achégase a Xesús». Segundo a lei, non pode entrar en
contacto con ninguén. É un «impuro» e ha de vivir illado. Tampouco pode entrar no templo. Como
vai acoller Deus na súa presenza un ser tan repugnante? O seu destino é vivir excluído. Así o
establece a lei.
A pesar de todo, este leproso, desesperado, atrévese a desafiar todas as normas. Sabe
que está obrando mal. Por iso ponse de xeonllos. Non se arrisca a falar con Xesús de fronte. Desde
o chan, faille esta súplica: «Se queres, podes limparme». Sabe que Xesús o pode curar, pero,
quererá limparlo?, atreverase a sacalo da exclusión á que está sometido no nome de Deus?
Sorprende a emoción que lle produce a Xesús a proximidade do leproso. Non se horroriza
nin se bota atrás. Ante a situación daquel pobre home, «conmóvese ata as entrañas». A tenrura
desbórdao. Como non vai querer limparlo el, que só vive movido pola compaixón de Deus cara a
seus fillos e fillas máis indefensos e desprezados?
Sen dubidalo, «extende a man» cara a aquel home e «toca» a súa pel desprezada polos
puros. Sabe que está prohibido pola lei e que, con este xesto, está reafirmando a transgresión
iniciada polo leproso. Só o move a compaixón: «Quero: queda limpo».
Esto é o que quere o Deus encarnado en Xesús: limpar o mundo de exclusións que van
contra a súa compaixón de Pai. Non é Deus quen exclúe, senón as nosas leis e institucións. Non é
Deus quen marxina, senón nós. En adiante, todos han de ter claro que a ninguén se ha de excluír no
nome de Xesús.
Seguilo a el significa non horrorizarnos ante ningún impuro nin impura. Non retirar a
ningún «excluído» a nosa acollida. Para Xesús, o primeiro é a persoa que sofre e non a norma. Poñer
sempre por diante a norma é a mellor maneira de ir perdendo a sensibilidade de Xesús ante os
desprezados e rexeitados. A mellor maneira de vivir sen compaixón.
En poucos lugares é máis recoñecible o Espírito de Xesús que nesas persoas que ofrecen
apoio e amizade gratuíta a prostitutas indefensas, que acompañan a sidóticos esquecidos por todos,
que defenden a homosexuais que non poden vivir dignamente a súa condición… Eles lémbrannos
que no corazón de Deus caben todos.
José Antonio Pagola