1. José Antonio Pagola
Present: B. Areskurrinaga HC
Euskaraz: D. Amundarain.
Música: Bach, Concierto de violines
19 de xaneiro de 2014
2º Tempo ordinario (A)
Xoán 1, 29-34

2. As primeiras
comunidades cristiás
preocupáronse de
diferenciar ben o
bautismo de Xoán que
somerxía as xentes
nas augas do Xordán
e o bautismo de
Xesús que
comunicaba o seu
Espírito para limpar,
renovar e transformar
o corazón dos seus
seguidores.
Sen ese Espírito de
Xesús, a Igrexa
apágase, extínguese.

3. Só o Espírito de Xesús pode poñer máis verdade no cristianismo
actual.
Só o seu Espírito nos pode conducir a recuperar a nosa
verdadeira identidade, abandonando camiños que nos desvían
unha e otra vez do Evanxeo.
Só ese Espírito nos pode dar luz e forza para emprender a
renovación que necesita hoxe a Igrexa.

4. O Papa Francisco
sabe moi ben que o
maior obstáculo
para poñer en
marcha unha nova
etapa
evanxelizadora é a
mediocridade
espiritual.
Dío de maneira
rotunda.

5. Desexa alentar
con todas as
súas forzas
unha etapa
“máis ardente,
alegre,
xenerosa,
audaz, chea de
amor ata o fin, e
de vida
contaxiosa”.
Pero todo será
insuficiente,
“se non arde
nos corazóns o
lume do
Espírito”.

6. Por iso busca para a Igrexa de hoxe
“evanxelizadores con Espírito”
que se abran sen medo á súa acción e
encontren nese Espírito Santo de Xesús
“a forza para anunciar a verdade do Evanxeo
con audacia, en voz alta e en todo tempo e
lugar, incluso a contracorrente”.

7. A renovación que o Papa quere impulsar no
cristianismo actual non é posible
“cando a falta dunha espiritualidade profunda
se traduce en pesimismo, fatalismo e
desconfianza”,

8. … ou cando nos leva a
pensar que
“nada pode cambiar”
e polo tanto
“é inútil esforzarse”,
ou cando baixamos os
brazos definitivamente,
“dominados por un
descontento crónico ou
por unha acedia que seca
a alma”.

9. Francisco advírtenos que
“ás veces perdemos o entusiasmo ao
esquecer que o Evanxeo responde ás
necesidades máis profundas das persoas”.
Con todo non é así.

10. O Papa expresa con
forza a súa convicción:
“Non é o mesmo ter coñecido
a Xesús que non coñecelo,
non é o mesmo camiñar con El que
camiñar ás apalpadelas,
non é o mesmo poder escoitalo
que ignorar a súa Palabra...
Non é o mesmo tratar de construír o mundo co seu
Evanxeo que facelo só coa propia razón.”.

11. Todo isto
temos que
descubrilo por
experiencia
persoal en
Xesús.

12. Do contrario, a quen non o descobre,
“axiña lle falta forza e paixón; e unha
persoa que non está convencida,
entusiasmada, segura, namorada, non
convence a ninguén”.

13. Non estará aquí un dos
principais obstáculos
para impulsar a
renovación querida polo
Papa Francisco?

14. CO LUME DO ESPÍRITO
As primeiras comunidades cristiás preocupáronse de diferenciar ben o bautismo de Xoán que
somerxía ás xentes nas augas do Xordán e o bautismo de Xesús que comunicaba o seu Espírito para limpar,
renovar e transformar o corazón dos seus seguidores. Sen ese Espírito de Xesús, a Igrexa apágase e extínguese.
Só o Espírito de Xesús pode poñer máis verdade no cristianismo actual. Só o seu Espírito nos pode
conducir a recuperar a nosa verdadeira identidade, abandonando camiños que nos desvían unha e outra vez do
Evanxeo. Só ese Espírito nos pode dar luz e forza para emprender a renovación que necesita hoxe a Igrexa.
O Papa Francisco sabe moi ben que o maior obstáculo para poñer en marcha unha nova etapa
evanxelizadora é a mediocridade espiritual. Dío de maneira rotunda. Desexa alentar con todas as súas forzas unha
etapa “máis ardente, alegre, xenerosa, audaz, chea de amor ata o fin, e de vida contaxiosa”. Pero todo será
insuficiente, “se non arde nos corazóns o lume do Espírito”.
Por iso busca para a Igrexa de hoxe “evanxelizadores con Espírito” que se abran sen medo á súa
acción e encontren nese Espírito Santo de Xesús “a forza para anunciar a verdade do Evanxeo con audacia, en voz
alta e en todo tempo e lugar, incluso a contracorrente”.
A renovación que o Papa quere impulsar no cristianismo actual non é posible “cando a falta dunha
espiritualidade profunda se traduce en pesimismo, fatalismo e desconfianza”, ou cando nos leva a pensar que
“nada pode cambiar” e polo tanto “é inútil esforzarse”, ou cando baixamos os brazos definitivamente , “dominados
por un descontento crónico ou por unha acedia que seca a alma”.
Francisco advírtenos que “ás veces perdemos o entusiasmo ao esquecer que o
Evanxeo responde ás necesidades máis profundas das personas”. Con todo é así. O Papa
expresa con forza a súa convicción: “non é o mesmo ter coñecido a Xesús que non coñecelo, non
é o mesmo camiñar con El que camiñar ás apalpadelas, non é o mesmo poder escoitalo que
ignorar a súa Palabra... Non é o mesmo tratar de construír o mundo co seu Evanxeo que facelo só
coa propia razón”.
Todo isto temos que descubrilo por experiencia persoal en Xesús. Do contrario, a quen
non o descobre, “axiña lle falta forza e paixón; e unha persoa que non está convencida,
entusiasmada, segura, namorada, non convence a ninguén”. Non estará aquí un dos principais
obstáculos para impulsar a renovación querida polo Papa Francisco?
José Antonio Pagola