1. Música: Albinoni. Concierto nº 8, en sol menor. Largo
Presentación:B.Areskurrinaga HC
Euskaraz:D.Amundarain.
José Antonio Pagola
Rede evanxelizadora BUENAS NOTICIAS
Sementa coa fe e a confianza de Xesús.
Pásao. 13 de xullo de 2014
15º Tempo ordinario (A)
Mateu 13, 1 - 23

2. Ao rematar o relato da
parábola do
sementador, Xesús fai
esta chamada:
“O que teña oídos para
oír, que oia”.
Pero, en que temos que reflexionar?Pero, en que temos que reflexionar?
No sementador? Na semente?No sementador? Na semente?
Nos diferentes terreos?Nos diferentes terreos?
Pídesenos que prestemos moitaPídesenos que prestemos moita
atención á parábola.atención á parábola.

3. Tradicionalmente, os
cristiáns témonos
fixado case
exclusivamente nos
terreos en que cae a
semente, para revisar
cal é a nosa actitude
ao escoitar o
Evanxeo.
Con todo é
importante prestar
atención ao
sementador e ao seu
modo de sementar.

4. É o primeiro que
di o relato:
“Saíu o
sementador a
sementar”.
Faino cunha
confianza
sorprendente.
Sementa de
maneira
abundante.

5. A semente cae e cae porA semente cae e cae por
todas partes, inclusotodas partes, incluso
onde parece difícil que aonde parece difícil que a
semente poida xermolar.semente poida xermolar.
Así o facían osAsí o facían os
campesiños de Galilea,campesiños de Galilea,
que sementaban inclusoque sementaban incluso
ao bordo dos camiños eao bordo dos camiños e
en terreos pedrosos.en terreos pedrosos.

6. Á xente non lle é
difícil identificar
o sementador.
Así sementa Xesús a
súa mensaxe.
Veno saír todas as
mañás a anunciar a
Boa Nova de Deus.

7. Sementa a súa Palabra
entre a xente sinxela que
o acolle, e tamén entre
os escribas e fariseos
que o rexeitan.
Nunca se desalenta.
A súa semente non será
estéril.

8. Desbordados por unha forte
crise relixiosa, podemos
pensar que o Evanxeo
perdeu a súa forza orixinal e
que a mensaxe de Xesús xa
non ten garra para atraer a
atención do home ou da
muller de hoxe.

9. Certamente, non é o momento de
“recoller” éxitos chamativos, senón de
aprender a sementar sen
desalentarnos, con máis humildade e
verdade.

10. Non é o
Evanxeo o que
perdeu forza
humanizadora,
somos nós os
que o estamos
anunciando con
unha fe
débil e
vacilante.

11. Non é Xesús o que perdeu poderNon é Xesús o que perdeu poder
de atracción.de atracción.
Somos nós os que o desvirtuamosSomos nós os que o desvirtuamos
coas nosas incoherencias ecoas nosas incoherencias e
contradicións.contradicións.

12. O Papa Francisco di que, candoO Papa Francisco di que, cando
un cristián non vive unha adhesión forte a Xesús,un cristián non vive unha adhesión forte a Xesús,
““axiña perde o entusiasmo e deixa de estaraxiña perde o entusiasmo e deixa de estar
seguro do que transmite, fáltalle forza e paixón.seguro do que transmite, fáltalle forza e paixón.
e unha persona que non está convencida, entusiasmada,e unha persona que non está convencida, entusiasmada,
segura, namorada non convence a ninguén”.segura, namorada non convence a ninguén”.

13. Evanxelizar non é propagar unha doutrina, senón
facer presente no medio da sociedade e no
corazón das personas a forza humanizadora e
salvadora de Xesús.
E isto non se pode facer de calquera maneira.

14. O máis decisivo non é o número
de predicadores, catequistas e
ensinantes de relixión, senón a
calidade evanxélica que
poidamos irradiar os cristiáns.
Que contaxiamos?
Indiferenza ou fe convencida?
Mediocridade ou paixón por
unha vida máis humana?

15. Sementar
Ao rematar o relato da parábola do sementador, Xesús fai esta chamada: “O que teña oídos para oír,
que oia”. Pídesenos que prestemos moita atención á parábola. Pero, en que temos que reflexionar? No
sementador? Na semente? Nos diferentes terreos?
Tradicionalmente, os cristiáns témonos fixado case exclusivamente nos terreos en que cae a
semente, para revisar cal é a nosa actitude ao escoitar o Evanxeo. Con todo é importante prestar atención ao
sementador e ao seu modo de sementar.
É o primeiro que di o relato: “Saíu o sementador a sementar”. Faino cunha confianza sorprendente.
Sementa de maneira abundante. A semente cae e cae por todas partes, incluso onde parece difícil que a
semente poida xermolar. Así o facían os campesiños de Galilea, que sementaban incluso ao bordo dos camiños e
en terreos pedrosos.
Á xente non lle é difícil identificar o sementador. Así sementa Xesús a súa mensaxe. Veno saír todas
as mañás a anunciar a Bona Nova de Deus. Sementa a súa Palabra entre a xente sinxela que o acolle, e tamén
entre os escribas e fariseos que o rexeitan. Nunca se desalenta. A súa semente non será estéril.
Desbordados por unha forte crise relixiosa, podemos pensar que o Evanxeo perdeu a súa forza
orixinal e que a mensaxe de Xesús xa non ten garra para atraer a atención do home ou a muller de hoxe.
Cirtamente, non é o momento de “recoller” éxitos chamativos, senón de aprender a sementar sen desalentarnos,
con máis humildade e verdade.
Non é o Evanxeo o que perdeu forza humanizadora, somos nós os que o estamos anunciando con
unha fe débil e vacilante. Non é Xesús o que perdeu poder de atracción. Somos nós os que o desvirtuamos coas
nosas incoherencias e contradicións.
O Papa Francisco di que, cando un cristián non vive unha adhesión forte a Xesús, “axiña perde o
entusiasmo e deixa de estar seguro do que transmite, fáltalle forza e paixón. E unha persoa que non está
convencida, entusiasmada, segura, namorada, non convence a ninguén”.
Evanxelizar non é propagar unha doutrina, senón facer presente no medio da sociedade e no
corazón das persoas a forza humanizadora e salvadora de Xesús. E isto non se pode facer de calquera maneira.
O máis decisivo non é o número de predicadores, catequistas e ensinantes de relixión, senón a calidade
evanxélica que podamos irradiar os cristiáns. Que contaxiamos? Indiferenza ou fe convencida? Mediocridade
ou paixón por unha vida máis humana?
José Antonio Pagola