2. Luca, Claire, Levi, Demi, Fons, Daisy & Chris
Demi ligt rustig met Chris op haar buik TV te kijken. Ze strijkt over zijn ruggetje en
glimlacht even naar Levi als hij binnen komt. 'Dat kind is amper nog weg te denken
bij je.' mompelt Levi. Demi grinnikt en haalt haar voeten omhoog zodat hij kan zitten.
Zodra hij zit, legt ze haar voeten op zijn schoot. Chris pruttelt een beetje.
3. Als de deur plotseling open vliegt begint Chris geschrokken te huilen. Demi werpt
een boze blik op Daisy – die de deur open gooide – en knuffelt Chris. Daisy
negeert haar zus en rent huilend naar haar slaapkamer. 'Daisy, wacht nou.' Claire
komt achter Daisy aan, maar ze heeft de deur al dicht gegooid. Even later komt
ook Luca, met Fons in zijn armen binnen. Fons heeft zijn gezicht tegen zijn vaders
nek aan geduwd en huilt hartverscheurend. 'Wat is er?' vraagt Levi bezorgd. Luca
zet Fons op de grond en kijkt Levi aan met tranen in zijn ogen. 'Mitch is dood.'
Fons klimt bij Levi op schoot en huilt tegen zijn borst. Levi hapt naar adem en
kijkt zijn vader aan. Luca knikt droevig en loopt naar Claire, die nog steeds
probeert om naar Daisy te komen.
4. Luca legt zijn hand op Claire's schouder. 'Laat haar maar even, lieverd.' fluistert
hij. Claire begint te huilen en drukt haar gezicht tegen Luca's shirt. Demi zit als
versteent naar Levi te kijken. Levi kijkt haar ook aan, en strijkt ondertussen
troostend over Fons' rug. Chris ligt nog steeds te krijsen, maar Demi lijkt het niet
door te hebben. Er rolt een traan over haar wang, dan valt hij van haar kin en
beland hij op Chris' hoofdje, dat ondertussen rood is aangelopen. 'Fonsje?' Levi
maakt zijn broertje voorzichtig los van zijn shirt. 'Wil je iets voor me doen?' Fons
knikt. 'Wil je naar Daisy gaan? Ik denk dat jij de enige bent tegen wie ze nu wil
praten.' Fons knikt opnieuw en knuffelt Levi nog even. 'En jij moet Demi troosten.'
fluistert hij. 'Dat zal ik doen.' Levi glimlacht even en zet zijn broertje op de grond.
5. Levi haalt zijn telefoon tevoorschijn en toetst een nummer in. 'Devon? Hai, met
Levi. Kan je even hier heen komen? Demi heeft je nodig.' Hij luistert naar het
antwoord van Devon. 'Top, tot zo.'
Nog geen kwartier later staat Devon voor de deur. 'Wat is er gebeurd?' vraagt hij
bezorgd. Levi neemt Chris over van Demi. Demi slaat haar armen om Devon's nek
en begint te huilen. 'Hé, rustig maar.' bezorgd strijkt hij over haar schouders en
rug. 'Wat is er gebeurd?' vraagt Devon fronsend aan Levi. 'Mitch is overleden.'
antwoord Levi, terwijl hij zijn neefje stevig vast houd. Devon's ogen worden groot
en hij plant een kus op Demi's voorhoofd.
6. Levi loopt met Chris naar zijn wiegje in de slaapkamer. Hij kijkt even droevig naar
zijn broertje en zusje die op bed zitten te huilen, legt Chris is zijn wiegje en laat
zich naast hen op het bed zakken. Daisy kruipt bij hem op schoot en legt haar
wang tegen zijn borst. 'Waarom is Mitch dood, Levi?' snikt ze zacht. 'Hij heeft
nooit iets slechts gedaan, hij was altijd heel lief.' 'Ik weet het niet, Daisy.' fluistert
Levi. 'Ik weet het niet.'
7. De volgende ochtend wordt Luca wakker met een lege plek naast zich. Hij voelt
aan het matras. Het is niet meer warm, wat betekent dat Claire al een tijdje uit
bed is. Hij staat op, trekt een joggingbroek aan en loopt naar de woonkamer. Daar
vind hij Claire ook niet. Hij werpt een blik uit het raam en glimlacht droevig.
Claire reageert niet op de deur die open gaat en ook niet op zijn warme armen,
die zich om haar middel sluiten. 'Je bevriest hier nog.' fluistert Luca. Claire haalt
haar schouders op en trekt een grassprietje uit de grond. 'Kom nog even mee naar
bed, lieverd, het is veel te vroeg en veel te koud.' Hij plant een kus in haar nek. 'Ik
kan toch niet slapen.' fluistert ze schor. 'Dat maakt niet uit, ik ook niet. Ik wil
gewoon dat je bij me komt liggen.' hij kust haar haar, dat behoorlijk koud is.
8. Luca drukt nog een kus op haar wang en staat dan op. 'Ik ga weer naar binnen.'
zegt hij. Claire kijkt hem na met tranen in haar ogen en volgt hem dan naar
binnen. 'Luca.' snikt ze. Luca draait zich om en trekt haar in zijn armen. Ze legt
haar hoofd tegen zijn schouder. Echt huilen lukt haar niet meer – het lijkt wel
alsof ze gisteravond al haar tranen heeft opgemaakt – maar haar schouders
beginnen wel te schokken en opeens merkt ze pas hoe koud ze het heeft. Luca tilt
haar op en legt haar in bed. Dan kruipt hij naast haar en slaat hij zijn warme
armen stevig om haar heen. Even later is Claire in een diepe slaap gevallen. Luca
veegt nog wat ontsnapte tranen weg en drukt een kus op haar neus.
9. 's Avonds is de sfeer weer iets vrolijker. Daisy en Fons groeien op tot tieners, en
Chris wordt peuter. Daisy staart met een droevig gezichtje naar haar taart, terwijl
Fons naast haar van zijn ene voet op de andere springt omdat hij niet kan
wachten. Tegelijk buigen ze zich over de taart. Demi, die naast hen staat, blaast
voor Chris de kaarsjes uit.
11. Romée & Beth
Romée strijkt met een vreemde pijn in haar buik door Beth's haar. Hoewel ze
Mitch niet erg goed kende, was het nieuws dat hij was overleden een behoorlijke
klap geweest. En daar naast heeft Sam nog steeds niet gebeld. De bruiloft van
Mike en Chloé is al bijna drie weken geleden, en hoewel ze zeker weet dat het niet
gaat gebeuren, hoopt ze nog vurig dat hij haar belt. Als de telefoon gaat, schiet
haar hand er naar toe. 'Met Romée.' zegt ze enthousiast.
12. 'Oh, Méet, zeg alsjeblieft niet dat je nog steeds wacht tot hij belt.' zucht Elora aan de
andere kant van de lijn. 'Sorry, ik kan niks anders.' mompelt Romée. 'Méet, het is
bijna drie weken geleden, je moet het laten gaan en gewoon doorgaan met je leven.'
Romée slaat haar ogen neer. Ze weet dat Elora gelijk heeft, maar toch kan ze het
niet. 'Luister, wij gaan vanmiddag even gezellig met Mike er bij in het parkcafé wat
drinken en dan ga jij die Sam gewoon helemaal vergeten, oké? Het is niet eerlijk wat
hij doet, hij weet dat je al eerder een gebroken hart hebt gehad.' Romée glimlacht
even om de bezorgdheid van haar nichtje. 'Goed, mevrouw, ik zal er zijn.' zegt ze
braaf. 'Braaf meisje. Dan zie ik je daar om één uur.'
13. Om één uur zitten Romée en Elora al aan een tafeltje op het terras. Elora schuift
haar zonnebril omhoog en leunt genietend achterover. 'Goedemiddag, dames. Ik
hoorde dat hier een vrouw met een voetbal onder haar shirt en een lieve blondine
aan tafel zaten.' Mike legt grijnzend zijn handen op Elora's schouders. 'Wordt jij
nou serieus nooit moe van jezelf?' vraagt Elora fronsend. 'Nope, ik ben een
geweldig mens, waarom zou ik.' Mike laat zich op een stoeltje zakken. 'Geen idee,
ik vroeg het me gewoon af.' zegt Elora luchtig.
14. 'Goed, ik wou voorstellen om even flink te gaan drinken, maar dan vermoord Klo
me, en het is niet goed voor Loor.' Mike grijnst vrolijk. Romée grinnikt en geeft
Mike een troostend klopje op zijn schouder. Dan staat ze op. 'Ik ga wel wat halen.'
'Ik zou graag meelopen, maar dat vinden jullie toch niet goed.' Elora leunt
achterover en legt haar handen op haar buik. 'Wees maar blij dat dat kind van je
nog zo klein is. Ik heb de hele ochtend voor klimrek gespeeld.' zegt Mike. 'Alsof je
dat zo erg vind.' grinnikt Elora.
15. Romée loopt glimlachend naar binnen. Als ze op haar bestelling wacht, voelt ze
opeens een hand op haar rug. 'Ik was al bang dat ik je nooit meer zou zien.' klinkt
een bekende stem in haar oor. Ze kijkt geschrokken opzij. 'Sorry. Ze ontsloegen
me omdat ik te veel praatte met alle mensen en te weinig mijn werk deed en het
servetje lag nog op mijn dienblad en ik had geen tijd om het te pakken en ik heb
honderd keer je naam gegoogled of ik ook maar ergens je nummer kon vinden
maar het lukte maar niet en-' Romée grinnikt en legt haar hand op Sam's mond,
die meteen dicht klapt. 'Sorry.' mompelt hij nog een keer snel. 'En hoe moet ik
weten dat je nu niet liegt?' vraagt Romée. 'Omdat ik als ik het expres had gedaan
wel weg was gerend in plaats van naar je toe te komen.'
16. Romée lacht en haalt een kaartje uit haar zak. 'Dank je!' roept Sam uit. 'Ik beloof
je dat ik je deze week bel, ik beloof het!' zegt hij, terwijl hij het kaartje in zijn
broekzak propt. Romée glimlacht. 'Prima.' ze neemt haar bestelling aan. 'Veel
plezier met je neefje en nichtje.' zegt hij plagend. Hij tikt even speels tegen haar
neus en geeft dan zijn bestelling door. Romée loopt glimlachend naar buiten.
17. De volgende ochtend om half 10 gaat de telefoon. Beth – geschrokken door het
plotselinge geluid – begint te gillen en Romée komt kreunend overeind. 'Met
Romée,' zegt ze slaperig in de telefoon. 'Hai.' zodra ze de stem aan de andere kant
van de lijn hoort is ze meteen een stuk wakkerder. 'Hoi.' ze glimlacht breed. 'Oh,
shit, heb ik je dochter wakker gemaakt?' Sam's stem klinkt paniekerig. 'Ja, maar
dat maakt niet uit, ze wordt al wakker als een van de katten haar kamer in komt.'
Romée staat op en loopt naar het kamertje van Beth, met de telefoon tegen haar
oor gedrukt. 'Ah, oké. Ik kon gewoon niet meer wachten met bellen.' Romée
glimlacht opnieuw en haalt Beth uit haar wiegje. Het kleine meisje houd meteen
op met huilen en drukt haar gezichtje tegen haar moeder's schouder.
18. 'Zeg, zou je het leuk vinden om vanavond uit te gaan?' vraagt Sam onschuldig. 'Ik
zou het heel leuk vinden, alleen moet Beth elke doordeweekse dag al bij een
oppas zitten en ik laat haar in het weekend niet graag alleen.' zegt Romée
twijfelend. 'Hm, en als ik naar jou toe kom?' stelt hij voor. 'Dat kan.' Romée
glimlacht weer.
19. 's Avonds, als er wordt aangebeld, vliegt Romée naar de voordeur. 'Hai.' ze veegt
glimlachend een pluk haar uit haar gezicht. 'Hoi.' grijnst Sam vrolijk. Hij drukt een
formele kus op haar wang. Romée bloost vrolijk en laat hem binnen. Beth zit op
de bank te spelen met haar knuffelbeer. Ze slaat hem tegen de muur, en kijkt hem
boos aan. Romée grinnikt en loopt naar haar toe. 'Stoute beer.' zegt Beth boos.
Romée tilt haar dochtertje op en pakt voorzichtig de beer van haar over. 'Beer
mag niet bij Beth slapen, vannacht.' zegt Beth met een koppig gezicht. Romée
lacht en zet de knuffelbeer op de speelgoedkist. Sam staat glimlachend toe te
kijken. 'Wie is dat?' vraagt Beth fronsend.
20. Sam steekt zijn hand uit naar Beth. 'Ik ben Sam.' Beth kijkt hem even aan en schud
met een strak gezicht zijn hand. 'Ik ben Beth. Kan jij goed paardje spelen?' Romée
glimlacht naar hem en knikt zachtjes. 'Ja.' zegt Sam, en hij trekt ook een strak
gezicht. 'Dan mag je blijven!' zegt Beth en ze grijnst breed. Sam grinnikt. Romée
lacht en drukt een kus op Beth's haar. Dan zet ze haar weer op de grond. Beth
waggelt vrolijk naar haar beer en sleept hem mee naar haar kamer. Romée kijkt
haar glimlachend na. 'Geweldig kind.' grinnikt Sam. 'Ik weet het.' Romée kijkt hem
aan. 'Wil je wat drinken?' 'Tuurlijk.' hij grijnst vrolijk.
21. Later, als Beth in bed ligt, zitten Romée en Sam samen op de bank. Romée
verwondert zich er over hoe fijn het is om te praten met Sam. Op de een of andere
manier zijn ze steeds dichter bij elkaar komen te zitten. Ze voelt Sam's arm
voorzichtig om haar schouders glijden en ze kijkt glimlachend naar hem. 'Ik moet
zeggen dat ik nog nooit zo'n leuke eerste date heb gehad.' fluistert Sam
glimlachend. 'Ik ook niet.' Romée ziet zijn hoofd dichterbij komen. Ze sluit haar
ogen en voelt zijn zachte lippen tegen de hare drukken. Ze legt haar hand tegen
zijn wang en zoent hem terug. 'een fantastische eerste date.' merkt ze zacht op, als
ze elkaar weer los laten. Sam glimlacht en kust haar nog een keer.
22. Ze kijken verstoord op als Sjaak klaaglijk begint te mauwen. Romée glimlacht en
staat op om de katten hun eten te geven. Sam staat ook op en slaat zijn armen om
haar middel. 'Ik moet maar weer eens op huis aan gaan.' merkt hij op. Romée
draait zich om en kijkt hem even droevig aan. Sam glimlacht en drukt een kus op
haar neus. 'Ik bel je morgen weer, oké?' Romée knikt, geeft hem een knuffel en
dan sluit ze de deur achter hem.
23. Hoofdhuis
Met een zenuwachtige blik loopt Nathan heen en weer voor het bed langs. 'Nate,
alsjeblieft, hou op.' kreunt Elora geërgerd. Ze laat zich achterover vallen en legt
haar handen op haar buik. Al twee weken lang wil Nathan maar niet stoppen met
zich zenuwachtig zorgen maken om haar en de baby. Hij is doodsbang dat er iets
mis gaat en dat hij hen allebei kwijt raakt. Elora begint zich er steeds meer aan te
ergeren. Nog even en ze houd het totaal niet meer.
24. Nathan laat zich languit naast haar vallen en trekt haar tegen zich aan. 'Ik ben
gewoon bezorgd.' zegt hij. 'Voor niks, ja, het gaat prima met mij en de baby en je
ergert me dood.' sist ze. Nathan drukt een kus op haar lippen. 'Het spijt me.'
fluistert hij en hij kijkt haar aan. 'Aargh, Nate, waarom heb je van die lieve ogen,
daardoor lukt het me niet om boos te blijven.' ze geeft hem een geïrriteerd klapje
tegen zijn schouder. Hij grijnst breed. 'Dat is precies de bedoeling, schat.' Hij kust
haar opnieuw. 'Nate?' piept ze bang. 'Hmm?' hij kijkt haar weer aan. 'Baby. Au.'
stoot ze met een van pijn vertrokken gezicht uit. Meer lukt haar niet, enkel nog
wat gekreun.
25. Na een lange tijd gillen, hijgen en puffen houd Elora een klein meisje vast. Er rolt
een traan van haar wang terwijl ze het kleine lichaampje bekijkt. Nathan slaat zijn
armen om haar middel en drukt glimlachend een kust op haar haar. 'Ze is
prachtig.' fluistert hij trots. Elora knikt en kijkt hem aan. Nathan drukt liefdevol
zijn lippen op de hare.
26. Aimi, Casper & Nienke
Glimlachend kijkt Aimi naar Casper en Nienke, die aan het voetballen zijn. Nienke
rent gillend achter haar vader aan, die de bal bijna het zwembad in schopt. 'Papa!'
krijst Nienke, en ze springt op zijn rug. Aimi voelt een zacht pootje tegen haar
been en tilt Pixie glimlachend op. Ze sluit haar ogen en strijkt over Pixie's kopje.
'Moe aan het worden van naar ons kijken?' klinkt het plagend in haar oor. Aimi
opent haar ogen en kijkt Casper aan. 'Doodmoe.' ze steekt haar tong naar hem uit.
Casper grinnikt en plant een kus op haar voorhoofd. 'Mama, mama, zullen we een
watergevecht doen?' vraagt Nienke stralend.
27. 's Avonds liggen ze met zijn drieën op de bank. Nienke is op haar moeder's schoot
in slaap gevallen, en Aimi dommelt langzaam in terwijl ze tegen Casper aan
geleund ligt. Casper drukt zacht een kus op Aimi's schouder. Ze mompelt wat en
verschuift haar hoofd. Hij glimlacht en wrijft liefdevol over haar armen. 'Aims,'
fluistert hij. 'Hmhm?' Aimi opent slaperig haar ogen. 'We kunnen haar beter even
in bed leggen.' hij knikt naar Nienke, die met haar mondje open ligt te slapen.
'Mhm.' Aimi kijkt hem zo moe aan dat hij moet lachen. 'Kom, daarna mag jij ook
naar bed.'
28. De volgende dag staat Nienke ongeduldig te wachten voor de taart. 'Schiet nou op
mama!' roept ze geërgerd. Aimi komt grinnikend de keuken binnen. 'Rustig maar,
Nienie.' Ze strijkt over Nienke's haar. 'Mag ik?' vraagt Nienke stralend. Casper
knikt naar haar en pakt Aimi's hand vast.
30. Senna, Florian & Phoebe
'Méet!' Phoebe gooit de deur open en vliegt haar zus om de hals. Romée grinnikt
en knuffelt haar zusje stevig terug. 'Hai Bethie.' Phoebe zakt door haar knieën en
aait over het haar van haar nichtje. Beth lacht en slaat haar armpjes om Phoebe's
nek. Romée tilt Beth op en loopt achter Phoebe aan naar binnen. 'Oma!' kirt Beth.
Romée zet haar weer op de grond, en het kleine meisje rent naar Senna toe.
Glimlachend tilt Senna haar op. 'Hai meisje.' kirt ze vrolijk, en ze kietelt haar.
31. Florian staat in de keuken de taart voor Phoebe klaar te maken. 'Hallo vader.'
grijnst Romée vrolijk. Florian kijkt op en glimlacht naar haar. 'Hallo dochter.'
grinnikt hij. Romée geeft hem een knuffel. 'Alles goed met Méetie?' hij woelt door
haar haar. 'Ja hoor. Lukt het?' Florian knikt en zet het laatste kaarsje in de taart.
'Klaar.' grijnst hij.
32.
33. Mike, Chloé & Avril
'Boe.' Avril komt vrolijk de tuin in gehuppeld. 'Hai Avvie.' Mike kijkt op en veegt
langs zijn voorhoofd, waardoor er zand aan komt te zitten. Chloé grinnikt en
veegt het er weer af. 'Was het leuk op school, lieverd?' vraagt Chloé en ze zakt
door haar knieën, voor Avril. 'Muh.' Avril schud haar hoofd. 'Arm kind.' plaagt
Chloé en ze knuffelt haar.
34. Avril geeft een tevreden klopje op Chloé's buik. 'De baby is niet stout geweest, hij
heeft op me gewacht.' zegt ze. Mike grinnikt en laat zich op een tuinstoel vallen.
'Luilak.' Avril steekt haar tong naar hem uit. 'Sorry, hoe noemde je mij?' vraagt
Mike glimlachend en hij komt weer overeind. 'Ik zei niks het was mama.' Avril
verstopt zich snel achter haar moeder. Chloé rolt met haar ogen en gaat op een
tuinstoel zitten. Ze legt haar handen op haar buik en kijkt toe hoe Mike Avril
achter na zit.
35. Als Mike Avril 's avonds in bed stopt, schiet er een pijnlijke steek door haar buik.
Ze krimpt in elkaar. 'Mike?' roept ze naar boven. Mike verschijnt grijnzend
bovenaan de trap. 'ja?' zijn gezicht betrekt als hij haar gezicht ziet. 'Wat is er?'
bezorgd strijkt hij langs haar wang. 'Baby.' piept ze.
