1. του Peter Shaffer
ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΥΣΟΥΡΗ

2. ΠΑΡΑΓΩΓΗ:
ΧΟΡΗΓΟΙ:
Σκηνοθεσία:
Σκηνικά:
Κοστούμια:
Φωτισμοί:
Μουσική Επιμέλεια:
Πρωταγωνιστούν:
Συνταγματάρχης Μέλκετ
Κάρολ Μέλκετ
Μπρίντσλεϊ Μίλλερ
Δεσποινίς Φέρνιβαλ
Χάρολντ Γκόριντζ
Κλέα
Σουπάντσιχ
Γκέοργκ Μπαμπέργκερ
ΠΕΤΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΑΒΑΛΑΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΕΤΖΙΚΩΦ
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ
ΙΑΚΩΒΟΣ ΔΡΟΣΟΣ
ΤΑΣΟΣ ΧΑΛΚΙΑΣ
ΖΕΤΑ ΔΟΥΚΑ
ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ ΔΑΔΑΚΑΡΙΔΗΣ
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΑΦΟΥ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΙΜΑΡΔΑΝΗΣ
ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΛΤΑΜΠΑΣΗΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΥΡΙΩΤΗΣ
Πλ. Καρύτση 7, Αθήνα, τηλ. 210 3310936ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΥΣΟΥΡΗ
του Peter Shaffer
Σημείωμα του Σκηνοθέτη
Δεν κάνουμε θέατρο για να πούμε κάτι σοβαρό
απαραίτητα. Κάνουμε θέατρο για να πούμε κάτι! Αυτό
το κάτι που έχουμε μέσα μας και που ευτυχώς βρήκαμε
αυτόν τον τρόπο να μπορέσουμε να το εκφράσουμε
για να επικοινωνήσουμε με τους εαυτούς και με
όλους τους άλλους του κόσμου τούτου. Βρίσκουμε
πολλές εκφάνσεις του εαυτού μας πάνω στη σκηνή
του θεάτρου και σε μας τους ίδιους μα και στους
άλλους συναδέλφους -ηθοποιούς, καλλιτέχνες-
που συγχρονίζονται μαζί μας πάνω στη σκηνή.
Η αδυναμία της επικοινωνίας, ίσως, και της επαφής,
μαγική κάπως, γίνεται ταλέντο, επιθυμία, ανάγκη,
ζωή, πηγή, ανάσα και έτσι παλεύουμε από ‘κεί πάνω
να ζήσουμε. Ζούμε πολλές ζωές, γιατί είμαστε απ’
αυτούς τους τυχερούς-άτυχους που δεν μπορούν να
ζήσουν μία. Αυτό το κάτι που έχουμε είναι τόσο σοβαρό
που κάθε φορά εκφράζεται με τον καλύτερο δυνατό
τρόπο γιατί αλλιώς, εμείς, ο ρόλος και ο κόσμος μας,
ο αληθινά ψεύτικος και ο ψεύτικα αληθινός, θα λήξει.
Έχουμε ανάγκη τον εαυτό μας, έχουμε ανάγκη ο ένας
τον άλλο. Το θέατρο είναι ανάγκη όχι μόνο επαφής και
επικοινωνίας, μα ζωής. Άλλωστε, αυτό είναι ζωή.
Όταν αγγίζετε τον θεατή, τότε όλα τα άλλα περισσεύουν.
Εν αρχή είναι ο λόγος, μα μετά έρχεται το άγγιγμα, η
επαφή, το θάρρος, το κουράγιο. Άρα!!! Άρα! Θέλουμε
με το λόγο μας να αγγίξουμε τις ψυχές μας, τις ψυχές
σας. Γι’ αυτό κάνουμε θέατρο. Όχι για κάτι πιο σοβαρό
απ’ αυτό μα γι’ αυτό. Αυτό είναι κάτι. Κάτι τόσο σοβαρό
που χωρίς αυτό πεθαίνουμε. Δώστε μας ζωή. Ελάτε να
συνυπάρξουμε. Ελάτε να υπάρξουμε!!!
Πέτρος Φιλιππίδης

3. του Peter Shaffer
Περίληψη του έργου
Το έργο περιστρέφεται γύρω από την απόπειρα
του γλύπτη Μπρίντσλεϊ να εντυπωσιάσει τον
πατέρα της αρραβωνιαστικιάς του και έναν
εκατομμυριούχο κουφό Γερμανό έμπορο
έργων τέχνης, τον Μπαμπέργκερ. Για να το
πετύχει, κλέβει τα ακριβά έπιπλα του γείτονά
του με σκοπό να βελτιώσει την άθλια κατάσταση
που επικρατεί στο σπίτι του, καθώς ο γείτονας
έχει φύγει για το Σαββατοκύριακο. Όταν τα
φώτα σβήνουν έχει ξαφνικά να αντιμετωπίσει
μια γεροντοκόρη από επάνω που φοβάται το
σκοτάδι, την επιστροφή του γείτονά του και στη
συνέχεια τις αλλεπάλληλες προσπάθειές του
να επιστρέψει όλα τα έπιπλα πίσω στο σπίτι
του γείτονα μέσα στη σκοτάδι χωρίς να τον
καταλάβει κανείς, και, το χειρότερο όλων, την
επιστροφή της πρώην αγαπημένης του.

4. Το έργο και το Θέατρο Ατάκες απ’το έργο
Η «Μαύρη Κωμωδία» παρουσιάστηκε για
πρώτη φορά από το Εθνικό Θέατρο της
Αγγλίας στο Chichester στις 27 Ιουλίου
1965 και στη συνέχεια στο Old Vic στο
Λονδίνο με την ακόλουθη διανομή:
Brindsley Miller - Derek Jacobi
Carol Melkett - Louise Purnell
Miss Furnival - Doris Hare
Colonel Melkett - Graham Crowden
Harold Gorringe - Albert Finney
Schuppanzigh - Paul Curran
Clea - Maggie Smith
Georg Bamberger - Michael Byrne
Η «Μαύρη Κωμωδία» ήταν η πρώτη
μεγάλη επιτυχία του Σάφερ και βασίζεται
σε μια ευφυής παραπλάνηση: όταν
τα φώτα είναι αναμμένα για τους
χαρακτήρες του έργου είναι κλειστά
για το κοινό, και όταν το ηλεκτρικό
κόβεται και τα φώτα είναι κλειστά για
τους πρωταγωνιστές, η σκηνή είναι
κατάφωτη. Έτσι, με το φως και το
σκοτάδι ανεστραμμένα, βλέπουμε τους
πρωταγωνιστές να σκοντάφτουν και
να μη βλέπει ο ένας τον άλλο, σα να
βρίσκονται σε συσκότιση.

5. Ο Σάφερ για την
Μαύρη Κωμωδία
“Black Comedy is a farce that is played
in the dark, as you know, with the
lights full on. It’s the Chinese conven-
tion of reversing light and dark, and
exactly where anybody is at any given
moment is the play”.
Peter Shaffer
Σε αυτό το έργο οι συνήθεις όροι του
φωτός και του σκοταδιού αντιστρέφονται.
Όταν τα φώτα είναι αναμμένα δεν
βλέπουμε τίποτα απολύτως. Όταν είναι
ανοικτά βλέπουμε τους χαρακτήρες να
συμπεριφέρονται σαν να έχει συμβεί
μπλακ-άουτ. Η Κάρολ και ο Μπρίντσλεϊ,
ένα αρραβωνιασμένο ζευγάρι, έχουν
καλέσει έναν εκατομμυριούχο να
δει τα γλυπτά του Μπρίντσλεϊ και
προκειμένου να τον εντυπωσιάσουν
έχουν «δανειστεί» τις αντίκες από έναν
γείτονα. Επίσης, έχουν προσκαλέσει
και τον αυταρχικό πατέρα της Κάρολ.
Το μπλακ-άουτ και ο ερχομός πολλών
αναπάντεχων επισκεπτών διαλύουν την
πολυαναμενόμενη βραδιά.
ΘΕΜΑΤΑ, ΜΟΤΙΒΑ
& ΣΥΜΒΟΛΑ (Μέρος 1ο)
ΨΕΜΑΤΑ: Ίσως το κυριότερο στοιχείο του
έργου είναι η εστίασή του στα ψέματα
και την εξαπάτηση. Γίνεται ένα έργο
ηθικής: μην κρατάς μυστικά γιατί στο
τέλος αυτά θα σε ξεσκεπάσουν και θα σε
καταστρέψουν.
«Ο άνθρωπος είναι ελάχιστα ο εαυτός
του όταν μιλάει ως ο εαυτός του.
Δώσε του μια μάσκα και θα σου πει την
αλήθεια».
Oscar Wilde
(Ο κριτικός ως δημιουργός)
ΨΕΥΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ: Σε όλο το έργο,
οι χαρακτήρες μπερδεύονται, ιδίως
όταν ο Σουπάντσιχ θεωρείται πως
είναι ο Μπαμπέργκερ και όταν η Κλέα
μεταμφιέζεται ως Δεσποινίς Πουνέτ.
«Η μεταμόρφωση είναι, βλέπω, αισχρή
δουλειά, που κατορθώνει ο διάβολος μ’
αυτήν πολλά…»
Σαίξπηρ
Δωδέκατη Νύχτα Β,2
ΣΚΟΤΑΔΙ: Προφανώς το πιο σημαντικό
σύμβολο του έργου, το σκοτάδι,
αντιπροσωπεύει την ικανότητά μας να
διατηρήσουμε τα μυστικά, κρύβοντας
τόσο την ταυτότητα όσο και τις ενέργειές
μας. Το φυσικό σκοτάδι στο σπίτι του
Μπρίντσλεϊ είναι ένα σύμβολο για
το ηθικό σκοτάδι στο οποίο όλοι οι
χαρακτήρες είναι ήδη χαμένοι.
ΑΝΑΠΤΗΡΕΣ, ΦΑΚΟΙ ΚΑΙ ΣΠΙΡΤΑ:
Εκπροσωπώντας την αλήθεια που ρίχνει
φως, τα αντικείμενα αυτά γίνονται, κατά
τη διάρκεια της βραδιάς, ο μεγαλύτερος
φόβος του Μπρίντσλεϊ.

6. ΘΕΜΑΤΑ, ΜΟΤΙΒΑ
& ΣΥΜΒΟΛΑ (Μέρος 2ο)
ΑΛΚΟΟΛ: Το αλκοόλ συνεχώς σερβίρεται
και καταναλώνεται κατά τη διάρκεια
του έργου. Χρησιμεύει για να μας
υπενθυμίσει πως η υπερβολή σε κάθετι
μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα.
Όταν λέμε αλκοόλ εννοούμε όλες εκείνες
τις ουσίες που περιέχουν αιθυλική
αλκοόλη (κρασί, μπίρα, ουίσκι, βότκα κλπ).
[Επιδράσεις] > Οι επιδράσεις, οι οποίες
ποικίλλουν ανάλογα με τη δόση μπορεί
να είναι: διεγερτικές, ευφορικές και
καταπραϋντικές.
[Συνέπειες] > Η κατάχρηση αυτών των
ουσιών, μπορεί να προκαλέσει σοβαρές
διαταραχές στο νευρικό σύστημα (όπως
εγκεφαλική ατροφία και νευρίτιδα),
στο συκώτι (κίρρωση του ύπατος) και
στο πεπτικό σύστημα (γαστρίτιδα και
εντεροκολίτιδα). Και βέβαια, με τη χρόνια
χρήση, προκαλούνται βλάβες στον
οργανισμό οι οποίες δεν θεραπεύονται.
[Εξάρτηση] > Η εξάρτηση από το αλκοόλ
προκαλέί κάποιες από τις πιο σφοδρές
συνέπειες. Συνήθως συνοδεύεται από
σοβαρές και μόνιμες βλάβες και βαριά
διανοητική φθορά. Ένα τυπικό σύνδρομο
είναι η τρεμούλα που σε μερικές
περιπτώσεις οδηγεί στο παραλήρημα,
στους σπασμούς, ακόμη και στο θάνατο.
Η ψυχολογική εξάρτηση που προκαλεί το
αλκοόλ, είναι πολύ ισχυρή και ενισχύεται
από κοινωνικούς παράγοντες.
«Το να πίνει κανείς μοιάζει με… απόπειρα
αυτοκτονίας που σου επιτρέπει να
επιστρέφεις στη ζωή και να τη βλέπεις με
άλλα μάτια. Είναι σαν να αναγεννιέσαι.
Έχεις την αίσθηση ότι ζεις πολλές ζωές.
Και μάλιστα ως διαφορετικός άνθρωπος.
Δεν μπορώ να σας πω αν είναι καλό ή
κακό. Είναι σίγουρα όμως διαφορετικό.
Έτσι, π.χ., απολαμβάνω τη μία ζωή μου ως
συγγραφέας και την άλλη ως πότης»
Charles Bukowski
«Δεν υπάρχει πιο ωραίο μεθύσι
από την ίδια τη ζωή»
Julia Child
“Άδραξε τη μέρα!”, Έλεν Έξλεϋ, Πατάκης, 2001
ΜΠΡΙΝΤΛΣΕΪ:
Ένας νεαρός γλύπτης στα είκοσι-φεύγα του, έξυπνος, ελκυστικός
αλλά νευρικός και χωρίς καθόλου αυτοπεποίθηση. Είναι ο κύριος
χαρακτήρας και ο αρχηγός του παιχνιδιού. Ο Μπρίντσλεϊ έχει
περίπου τριακόσιες πενήντα ατάκες στη «Μαύρη Κωμωδία».
Ολόκληρο το έργο περιστρέφεται γύρω από την απόγνωσή
του και η κύρια πλοκή του έργου αφορά στην καταστροφή του
πολυαναμενόμενου απογεύματος που έχει οργανώσει στο
σπίτι του. Είναι ένας ηθικά συγχυσμένος χαρακτήρας. Είναι και
ο κακός αλλά και το θύμα ταυτόχρονα. Οι προσπάθειές του να
διατηρήσει την τάξη και να επιβιώσει μέσα από τις δυσκολίες που
προκύπτουν, θα μπορούσαν να τον κάνουν να φανεί ήρωας. Ο
Μπρίντσλεϊ μπορεί να χαρακτηριστεί ως αντι-ήρωας. Είναι ένα
άτομο που θέλει να κάνει αυτό που θεωρείται σωστό από τους
άλλους. Θέλει να εντυπωσιάσει τους άλλους, ενώ προσπαθεί να
διατηρήσει την ατομικότητά του. Στην ουσία αντιπροσωπεύει κάθε
άνθρωπο της καθημερινότητας: όλοι έχουν μυστικά που θέλουν
να κρύψουν στο σκοτάδι.
ΧΑΡΟΛΝΤ ΓΚΟΡΙΝΤΖ:
Ο εργένης ιδιοκτήτης ενός παλαιοπωλείου και γείτονας του Μπρίντσλεϊ, κατάγεται από τη βόρειο
Αγγλία. Ειδικός στους συναισθηματικούς εκβιασμούς μπορεί πολύ εύκολα να γίνει υστερικός αρκεί
να νιώσει το παραμικρό ίχνος απόρριψης. Είναι αρκετά χρόνια μεγαλύτερος από τον Μπρίντλεϊ.
Ο σχολαστικός Χάρολντ είναι μια ιδιαίτερα στερεότυπη εικόνα ενός γκέι άντρα. Όταν το έργο
γράφτηκε, η ομοφυλοφιλία αποτελούσε τέτοιο ταμπού που ο χαρακτήρας του Χάρολντ πραγματικά
έκανε το έργο μια μαύρη κωμωδία. Ο Χάρολντ είναι ουσιαστικά ανίκανος να παραμείνει ήρεμος σε
δυσμενείς συνθήκες, γεγονός που δημιουργεί (ειδικά στην είσοδο της Κλέα) μεγάλο πρόβλημα στον
Μπρίντσλεϊ.
ΜΕΛΚΕΤ:Ο «αποφασίζω και διατάζω» πατέρας της Κάρολ, βαρύς, αγέλαστος,
ασταθής χαρακτήρας, καχύποπτος, σκοτεινός καβγατζής. Αυτός
ο Άγγλος στρατιωτικός είναι αυστηρός και σκληρός σε όλες τις
αποφάσεις του κατά τη διάρκεια του έργου. Είναι ένας πρώην
αξιωματικός του βρετανικού στρατού. Είναι εντελώς αφιερωμένος
στην κόρη του, την Κάρολ Μέλκετ. Μιλά με ένα πολύ ιδιαίτερο στυλ,
έντονο αλλά ταυτόχρονα σικ. Αυτός είναι ίσως ο μόνος χαρακτήρας
που έχει σαφείς απόψεις του σωστού και του λάθους και δεν τις
θυσιάζει κατά τη διάρκεια του έργου.
ΚΑΡΟΛ:
Αρραβωνιαστικά του Μπρίντσλεϊ, μικρή, πολύ όμορφη, πολύ
κακομαθημένη, πολύ χαζή, πολύ δήθεν. Το απόγευμα της
Κάρολ πηγαίνει πολύ χειρότερα από του Μπρίντσλεϊ. Η Κάρολ
αντιπροσωπεύει τις συναισθηματικά ρηχές γυναίκες της
κοινωνίας. Η απόλυτη εξάρτηση της πάνω στον Μπρίντσλεϊ
για τη συναισθηματική ευεξία θα μπορούσε να κάνει ορισμένα
άτομα να θεωρήσουν πως η Κάρολ είναι ηλίθια και αγαθή. Είναι,
επίσης, ο χαρακτήρας που μπορεί να θεωρηθεί ότι παρεμβαίνει
στην αγάπη του Μπρίντσλεϊ για την πρώην φίλη του, Κλέα. Αν
και σε όλη την παράσταση η Κάρολ προσπαθεί να διατηρήσει την
χαρούμενη συμπεριφορά της, σταδιακά ο συναισθηματικός της
κόσμος διαλύεται και τελικά καταλήγει να ουρλιάζει στον μπαμπά
της: «Πιάσ’ τους, μπαμπάκα, πιάσ’ τους» καθώς ο Μπρίντσλεϊ και η
Κλέα προσπαθούν να κρυφτούν πάνω σε ένα τραπέζι.
Οι χαρακτήρες του έργου...
ΚΛΕΑ:
Πρώην ερωμένη του Μπρίντσλεϊ, στα είκοσι φεύγα της,
συναισθηματική, έξυπνη, λαμπερή, “μανούλα” και ακαταμάχητη
στη δημιουργία δραματικών σκηνών. Η Κλέα είναι ένας άλλος
χαρακτήρας που συνενώνει τα αντίθετα. Από τη μία πλευρά, είναι
(προφανώς) η αληθινή αγάπη του Μπρίντσλεϊ. Έχει την ικανότητα να
τον στηρίξει στα σημεία όπου η Κάρολ προφανώς δεν μπορεί. Από
την άλλη πλευρά, ο χαρακτήρας της Κλέα γίνεται η μεταφορά για τα
μυστικά, τα ψέματα και την εξαπάτηση. Ωστόσο η Κλέα είναι αυτή που
διαλύει το βράδυ μέσα από την αφοσίωσή της στην αλήθεια.
ΜΠΑΜΠΕΡΓΚΕΡ:
Ηλικιωμένος, εκατομμυριούχος, εραστής και συλλέκτης τέχνης και
Γερμανός. Ένας χαρακτήρας για τον οποίο μιλάνε περισσότερο
οι άλλοι από ό,τι μιλά ο ίδιος, ο Μπαμπέργκερ έχει δύο σκοπούς.
Η καθυστερημένη εμφάνισή του προσδίδει ένα επιπλέον στοιχείο
αγωνίας για το βράδυ. Ωστόσο, ο χαρακτήρας του αντιπροσωπεύει
επίσης την λαχτάρα, τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες ή προσδοκίες.
Είναι κουφός και μάλλον απομονωμένος, και είναι γνωστός ως «ο
μυστηριώδης εκατομμυριούχος».
ΣΟΥΠΑΝΤΣΙΧ:Ένας χαρακτήρας προφανώς που χρησιμοποιείται με σκοπό
να προκαλέσει γέλιο, ο Σουπάντσιχ, είναι ένας αλλοδαπός
φιλόσοφος / ηλεκτρολόγος. Γερμανός πρόσφυγας, πανευτυχής
που βρίσκεται στην Αγγλία, έστω και σαν υπάλληλος ηλεκτρικής
εταιρείας. Η περίπτωσή του της λανθασμένης ταυτότητας, ωστόσο,
αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό θέμα στο έργο: την βιασύνη των
ανθρώπων να βγάζουν εύκολα συμπεράσματα.
ΜΙΣ ΦΕΡΝΙΒΑΛ:
Μια μεσήλιξ, καθώς πρέπει, ατσαλάκωτη, με κότσο και φωνή
καθώς πρέπει επίσης, μετρημένες χειρονομίες μέχρι το αλκοόλ
να μπει μέσα της. Είναι το πρόσωπο που χρησιμοποιείται
προκειμένου να δημιουργηθούν έντονες κωμικές καταστάσεις.
Η διαδικασία μέθης της Μις Φέρνιβαλ αποτελεί τον καθρέφτη της
καταστροφής όλης της βραδιάς.

7. ...του έργου οι χαρακτήρεςΘΕΜΑΤΑ, ΜΟΤΙΒΑ
& ΣΥΜΒΟΛΑ (Μέρος 3ο)
ΚΑΚΟΤΥΧΙΑ ή ΣΥΜΠΤΩΣΗ: Στη «Μαύρη
Κωμωδία» η κακοτυχία ή η σύμπτωση
παίρνει τη μορφή της αιφνίδιας
συνάντησης σε μια δεδομένη στιγμή
κάποιων προσώπων, τα οποία δε θα
έπρεπε να συναντηθούν και μάλιστα
στο συγκεκριμένο χώρο, στο σπίτι
του Μπρίντσλεϊ. Οι σημαντικότερες
κακότυχες συμπτώσεις που συναντώνται
στις πλοκές των κωμωδιών και
συγκεκριμένα στο έργο του Σάφερ είναι
η ξαφνική επιστροφή και η απροσδόκητη
συνάντηση, κατά τις οποίες προκύπτουν
μπλεξίματα και παρεξηγήσεις.
ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ: Η παρεξήγηση στηρίζεται
στην πλήρη διάσταση που υπάρχει
ανάμεσα σ’ αυτό που νομίζει πως
συμβαίνει ο ήρωας ενός έργου (ο
επί σκηνής ηθοποιός), και αυτού που
αντιλαμβάνεται ή γνωρίζει πως συμβαίνει
ο θεατής (το κοινό του έργου). Υπάρχει
μια διαφορετική σειρά γεγονότων που
αγνοεί ο ηθοποιός αλλά γνωρίζει ο
θεατής.
ΑΛΛΟΣ ΑΝΤΙ ΑΛΛΟΥ: Μια σειρά
συμπτώσεων οδηγούν σε λάθος
συμπέρασμα για την ταυτότητα ενός
ατόμου, με αποτέλεσμα τη δημιουργία
σύγχυσης και παρεξηγήσεων. Έτσι,
ο Σουπάντσιχ θεωρείται πως είναι
ο Μπαμπέργκερ και το ανάποδο με
αποτέλεσμα ο εργαζόμενος στην
ηλεκτρική υπηρεσία να μπερδεύεται με
τον εκατομμυριούχο συλλέκτη τέχνης.
ΦΑΡΣΑ ή ΚΩΜΩΔΙΑ;
Η φάρσα χαρακτηρίζεται από
χοντροκομμένους αστεϊσμούς, μιμήσεις
και μεταμφιέσεις, ενώ στην αφηγηματική
δομή, η φυσική δραστηριότητα υπερτερεί
του λόγου. Οι φαρσικές συγκρούσεις δεν
οφείλονται σε λανθασμένες επιλογές
ή αποφάσεις των πρωταγωνιστών της,
αλλά προκύπτουν εξαιτίας μιας σειράς
διαβολικών συμπτώσεων, τυχαίων
περιστατικών. Όπως ισχυρίζεται
πολύ σωστά ο Ζωρζ Φεϊντό, για μια
επιτυχημένη φάρσα είναι αρκετό
«…Πρώτα να επινοήσετε διάφορους
λόγους για τους οποίους δύο
χαρακτήρες δεν πρέπει επ’ ουδενί να
συναντηθούν και μετά να δημιουργήσετε
μια σύμπτωση που θα τους κάνει να
συναντηθούν πρόσωπο με πρόσωπο
στον ίδιο χώρο».
Και η απλούστερη ακόμα φάρσα δεν
απαιτεί τίποτα άλλο παρά ένα κατάλληλο
θύμα, ένα πειραχτήρι και αρκετή
φαντασία για μια έξυπνη νίλα.
Στην κωμωδία η πλοκή έχει ως
αφετηρία, τη δυσαρμονία του ήρωα
με το περιβάλλον του, δυσαρμονία
που οφείλεται είτε στην ιδιοτυπία του
χαρακτήρα του ήρωα και την ανικανότητα
προσαρμογής του σε κάποιες συνθήκες
είτε σε κάποιες επιδιώξεις του. Οι
χαρακτήρες της κωμωδίας είναι
συνήθως πιο υπερβολικοί από αυτούς
της καθημερινής ζωής, η κωμική πλοκή
είναι, όμως, καλύτερη από αυτήν της
πραγματικής ζωής: είναι πιο ανάλαφρη,
πιο χαρούμενη, πιο απλή.

8. PETERSHAFFER
BLACKCOMEDY
Ο Σάφερ είναι ένας από τους πιο
γνωστούς και σημαντικούς σύγχρονους
θεατρικούς συγγραφείς της Αγγλίας,
καθώς είναι ο συγγραφέας του έργου
«Equus» και του βραβευμένου με Όσκαρ
έργου «Amadeus».
Σπούδασε Ιστορία στο Πανεπιστήμιο
του Καίμπριτζ, με υποτροφία και έκανε
διάφορες δουλειές πριν ανακαλύψει το
συγγραφικό του ταλέντο.
Το φάσμα των έργων του εκτείνεται
από την φάρσα ως την απεικόνιση
του ανθρώπινου άγχους. Το πρώτο
έργο του Σάφερ, ονομαζόταν «The
Salt Land» (1954) παρουσιάστηκε στο
BBC. Ενθαρρυμένος από αυτήν την
επιτυχία, ο Σάφερ συνέχισε να γράφει
και καθιέρωσε τη φήμη του ως θεατρικός
συγγραφέας το 1958 με έργο «Άσκηση
πέντε δακτύλων» που έκανε πρεμιέρα
στο Λονδίνο υπό την καθοδήγηση του
John Gielgud και βραβεύτηκε με το
Evening Standard Drama Award. Όταν
το έργο μεταφέρθηκε στη Νέα Υόρκη
το 1959, έτυχε εξίσου καλής υποδοχής
κερδίζοντας το Βραβείο Θεατροκριτικών
(Drama Critics Award). Ακολούθησαν
δύο μονόπρακτα με τίτλους «Το
ιδιωτικό αυτί» και «Το δημόσιο μάτι». Η
επιτυχία του συνεχίστηκε με το έργο «Το
βασιλικό κυνήγι του ήλιου» με θέμα τη
σύγκρουση των Ισπανών και των Ίνκα.
Το 1965 ανέβηκε το έργο του «Μαύρη
Κωμωδία», μια πνευματώδης φάρσα.
Στα έργα του περιλαμβάνονται τόσο
φιλοσοφικά δράματα όσο και σατιρικές
κωμωδίες. Ο Σάφερ βραβεύτηκε επίσης
για τα έργα του: «Έκβους» με το βραβείο
Τόνυ (Tony Award for Best Play) και
το Βραβείο Κριτικών της Νέας Υόρκης
(New York Drama Critics Circle Award),
«Αμαντέους» (με θέμα την διαμάχη
ανάμεσα στον Μότσαρτ και τον συνθέτη
Αντόνιο Σαλιέρι, το οποίο δίχασε την
κριτική αλλά τελικά τιμήθηκε με πολλά
βραβεία) με τα βραβεία Evening Standard
Drama Award και Theatre Critics Award
στο Λονδίνο και το βραβείο Τόνυ στη Νέα
Υόρκη.
Πολλά έργα του μεταφέρθηκαν στον
κινηματογράφο και την τηλεόραση.
“Five Finger Exercise”, Comedy Theatre,
Λονδίνο, Αγγλία, 1958-60.
“The Private Ear [and] The Public Eye”,
Globe Theatre, Λονδίνο, Αγγλία, 1962.
“The Royal Hunt Of The Sun: A Play Con-
cerning the Conquest of Peru”, National
Theatre Company στο Chichester Festival,
Αγγλία, 1964.
“A Warning Game”, Νέα Υόρκη, 1967.
“Black Comedy”, Chichester Festival, 1965
/ Old Vic Theatre, Λονδίνο, 1966 / Με το έργο
“White Lies”, Ethel Barrymore Theatre, Νέα
Υόρκη,, 1967 / Με το έργο “The White Liars”,
Lyric Theatre, Λονδίνο, 1967 / Roundabout
Theatre, Νέα Υόρκη, 1993.
“It’s About Cinderella”, Λονδίνο, Αγγλία,
1969.
“The Battle Of Shrivings”, Lyric Theatre,
Λονδίνο, Αγγλία, 1970.
“Equus”, Old Vic Theatre, Λονδίνο, Αγγλία,
1973.
“Amadeus”, Olivier Theatre, Λονδίνο, Αγγλία,
1979.
“Yonadab: The Watcher”, Olivier Theatre,
Λονδίνο, Αγγλία, 1985.
“Lettice And Lovage: A Comedy”, Globe
Theatre, Λονδίνο, Αγγλία, 1987.
“The Gift Of The Gorgon, Royal Shake-
speare Company”, Pit Theatre, Λονδίνο,
Αγγλία, 1993.
“The Salt Land”, ITN, 1955.
“Balance Of Terror”, BBC, 1957.
“The Lord Of The Flies”, Walter Reade,
1963, σκηνοθεσία Peter Brook.
“The Pad (And How To Use It)” (βασισμένο
στο έργο “The Private Ear”), Universal, 1966,
σκηνοθεσία Brian G. Hutton.
“Royal Hunt Of The Sun”, 1969,
σκηνοθεσία Irving Lerner.
“The Public Eye” (βασισμένο στο έργο),
Universal, 1972, σκηνοθεσία Carol Reed.
“Follow Me!”, Universal, 1972,
σκηνοθεσία Carol Reed.
“Equus” (βασισμένο στο έργο), Warner Bros.,
1977, σκηνοθεσία Sidney Lumet.
“Amadeus” (βασισμένο στο έργο), Orion,
1984, σκηνοθεσία Milos Forman.
“The Prodigal Father”, BBC, 1955.
“Whom Do I Have the Honour Of
Addressing?”, Deutsch, 1989.
FICTION WITH ANTHONY SHAFFER, PUB-
LISHED UNDER JOINT PSEUDONYM PETER-
ANTONY, “Woman In The Wardrobe”, Evans
Brothers, 1951.
“How Doth The Little Crocodile?”, Evans
Brothers, 1952.
“Withered Murder”, Gollancz, 1955, Macmil-
lan, 1956.
Name: Peter Levin Shaffer
Date of Birth: May 15, 1926
Place of Birth: Liverpool, England
Για το ΘΕΑΤΡΟ
(αναφέρονται οι α’ Παρουσιάσεις)
Για την ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Για τον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ
Για το ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
PETER SHAFFERBiography and works of

11. πρωτότυπη μουσική σε 565 πα-
ραστάσεις και έχει συνεργαστεί με
όλους σχεδόν τους Ελληνες σκη-
νοθέτες. Ως ηθοποιός έχει παίξει
στην «Όπερα της Πεντάρας» του
Bertolt Brecht, παράσταση σε σκη-
νοθεσία A. Bompart (Θεατρικό Τμή-
μα Πανεπιστημίου Τουλούζης), στο
«Κάτω από το Γαλατόδασος» του
Dylan Thomas, παράσταση σε σκη-
νοθεσία Γ. Κορμανού (Bar Booze)
και στη «Παταγωνία», μικρού μή-
κους ταινία του Η. Γιαννακάκη. Ως
παραγωγός στο Ραδιόφωνο έχει
κάνει πάμπολλες παραγωγές με-
ταξύ των οποίων «Μαίριλυν, η Ταυ-
τότητα μιας Γυναίκας», «Σαράντα
Χρόνια Γαλλικό Τραγούδι», «Μου-
σική γιά τον Κινηματογράφο» και
«Γιά Συλλέκτες Μόνο» (Eκπομπή
διάρκειας 20 χρόνων). Έχει επιμε-
ληθεί τη μουσική σε 3 τηλεοπτικές
σειρές («Χαμένη Άνοιξη», «Η Φυλή
των Ανθρώπων» και «Η Συκοφα-
ντία του Αίματος») και σε περίπου
εκατό θεατρικά έργα και σειρές στο
ραδιόφωνο. Εργάστηκε ως κριτι-
κός κινηματογράφου στην εφημε-
ρίδα «Η ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΕΤΖΙΚΩΦ
ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ:
Γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης
και αποφοίτησε από την Ανωτάτη
Σχολή Καλών Τεχνών το 1980,
με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη
στη ζωγραφική και τον Βασίλη
Βασιλειάδη στη σκηνογραφία-
ενδυματολογία. Μέχρι τώρα έχει
παρουσιάσει τη δουλειά του στο
θέατρο σε πληθώρα παραστάσεων
στο Εθνικό Θέατρο, το Μέγαρο
Μουσικής, τη Λυρική Σκηνή, τον
Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, το
Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος,
το Θέατρο Τέχνης και πολλούς
ιδιωτικούς θιάσους και ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.
Έχει παρουσιάσει την εικαστική
του δουλειά αντιπροσωπεύοντας
τη χώρα στη Μπιενάλε του Σαν
Πάολο, σε πολλές ατομικές
εκθέσεις σε Μουσεία του
εξωτερικού (Μουσείο της πόλεως
της Βαλέντσια, Ρωσικό Κρατικό
Μουσείο, Μουσείο Αλεξάντερ
Πούσκιν κλπ) και σ’ όλη την
Ελλάδα. Επίσης, έχει λάβει μέρος
σε πολλές ομαδικές εκθέσεις,
ενώ έργα του βρίσκονται στην
Εθνική Πινακοθήκη, σε μουσεία και
ιδιωτικές συλλογές. Στο Εθνικό
Θέατρο στο έργο «Πειρασμός» του
Ξενόπουλου έπαιξε τον ομώνυμο
ρόλο σε σκηνοθεσία Κώστα
Τσιάνου. Στο θέατρο Αθηνών στο
έργο «Μικρές Αλεπούδες» της
Λίλιαν Χέλμαν σε σκηνοθεσία Γ.
Μαργαρίτη. Στο θέατρο Εξαρχείων
στο έργο «Κυρία Κλάιν» του
Νίκολας Ράϊτ σε σκηνοθεσία Τ.
Βουτέρη. Στο Αρώνη στο έργο
«Γυναίκες στα χιόνια» του Αντώνη
και Κωνσταντίνου Κούφαλη σε
σκηνοθεσία Κ. Σπυρόπουλου. Στο
θέατρο Άνεσις στο έργο «Το φιόρο
του Λεβάντε» του Γ. Ξενόπουλου
σε σκηνοθεσία Κ. Τσιάνου. Στην
τηλεόραση έχει συμμετάσχει στις
σειρές: «Λόγω τιμής», «Επιθυμίες»,
«Απών», «Μη φοβάσαι τη
φωτιά», «Παράθυρο στον ήλιο»,
«Ανατομία ενός εγκλήματος»,
«Κόκκινος κύκλος», «Για πάντα
φίλες», «Απαγορευμένη Αγάπη»,
«Αναστασία», «7 Θανάσιμες
Πεθερές», «Λάκης ο Γλυκούλης».
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΙΜΑΡΔΑΝΗΣ:
Γεννήθηκε στην Αίγυπτο ο μαύρος,
άσπρος. Επί δυναστείας Ακενατών
και πατριάρχου Παρθενίου.
Διαπλέοντας την Μεσόγειο
πέρασε σε κοντινές χώρες και
άλλες ηπείρους, για σπουδές
και παρατήρηση. Ταξίδεψε πολύ
και συνεχίζει, κάτι που φαίνεται
άλλωστε αν τον κοιτάξετε
προσεκτικά στα μάτια. Λέει πολλά
αλλά χαριτωμένα ψέματα, για να
διασκεδάσει την πραγματικότητα.
Και φροντίζει ακούραστα για την
μετά θάνατον ηρεμία του με δικούς
του τρόπους η αλήθεια. Απόψε
με τους φίλους, συναδέλφους,
συνεργάτες του, θα προσπαθήσει
να ρίξει «φως» στο καινούργιο
όνειρο του Πέτρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΥΡΙΩΤΗΣ:
Απόφοιτος της Δραματικής
Σχολής Αθηνών. Έπαιξε
σε θεατρικές παραστάσεις
όπως: «Άμλετ», «Φοίνισσες»,
«Ερωφίλη», «Οιδίπους Τύραννος»,
«Επιθεωρητής», «Μάλα»,
«Δείπνο ηλιθίων», «Λυδία», «Οι
επισκέπτες», «Γαμήλια δεξίωση»,
«Ασκητική», «Άμλετ comedy»,
«Ολόκληρος ο Σαίξπης σε μία
ώρα», «Μη γελάτε είναι σοβαρό»,
«Χαρτοπαίχτρα» κ.ά. Ενδεικτικά
αναφέρουμε μερικές συνεργασίες
του με τους: Γιώργο Κιμούλη, Άννα
Συνοδινού, Γιάννη Νικολαϊδη,
Νίκο Χαραλάμπους, Γιάννη
Καραχισαρίδη, Andriew Visnevski,
Ηλία Ασπρούδη, Γιάννη Κακλέα,
Κώστα Σπυρόπουλο, Γρηγόρη
Βαλτινό, Τάκη Ζαχαράτο, κ.ά.
Εργάστηκε σα βοηθός σκηνοθέτη
σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις
και το 2004 διασκεύασε και
σκηνοθέτησε το έργο του
Νίκου Καζαντζάκη «Ασκητική».
Από το 2004 είναι ιδρυτής και
καλλιτεχνικός διευθυντής της
Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας
Θεατρικές Μορφές του Κόσμου.
Έγραψε και διασκεύασε αρκετά
κείμενα για το θέατρο, έχει λάβει
μέρος σε αρκετές δημοφιλείς
τηλεοπτικές σειρές και δανείζει
τη φωνή του σε πολλές
μεταγλωττισμένες παιδικές ταινίες.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΛΤΑΜΠΑΣΗΣ:
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη
Θεσσαλονίκη. Από μικρός έπαιρνα
μέρος σε θεατρικές ομάδες της
γειτονιάς μου. Το 1996 έπαιξα
στη «Μελωδία της ευτυχίας»
με την Αλίκη Βουγιουκλάκη
στη Θεσσαλονίκη. Το 1999
πέρασα στο Πανεπιστήμιο
Δυτικής Μακεδονίας, στο τμήμα
Μηχανολόγων Μηχανικών.
Εκεί έπαιζα σε διάφορες
ερασιτεχνικές παραστάσεις αλλά
και επαγγελματικά με το ΔΗ.ΠΕ.
ΘΕ. Κοζάνης. Παράλληλα έκανα
χιουμοριστικές εκπομπές σε
τοπικό σταθμό, των οποίων είχα
τη συνολική επιμέλεια (κείμενα,
παρουσίαση, σκηνοθεσία, μοντάζ).
Το 2005 ήρθα στην Αθήνα για να
κάνω το όνειρό μου. Φοίτησα στη
Δραματική Σχολή του Γιώργου
Θεοδοσιάδη. Απ’ το 2006
ασχολούμαι επαγγελματικά ως
ηθοποιός. Έχω κάνει πολλές
τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές
διαφημίσεις για γνωστή εταιρία
κινητής τηλεφωνίας, έχω
παίξει στις σειρές «Λούφα και
παραλλαγή» (ΝΕΤ), «7 θανάσιμες
πεθερές» (Mega), «Ευτυχισμένοι
μαζί» (Mega), «Πολυκατοικία»
(Mega), «Λάκης ο γλυκούλης»
(Mega). Στον κινηματογράφο έχω
πρωταγωνιστήσει στις ταινίες
«Λούφα και Απαλλαγή, Άϊφορ»
του Β. Κατσίκη και «Ο Ηλίας του
16ου» του Ν. Ζαπατίνα με τον Π.
Φιλιππίδη. Έχω δανείσει τη φωνή
μου σε ταινίες και σειρές anima-
tion, όπως «Ψηλά στον ουρανό»,
«Μπομπ ο σφουγγαράκης», «Ουκ
αν λάβεις παρά του μη έχοντος».
Έχω βραβευτεί τρεις φορές:
βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου
άντρα ηθοποιού STATUS, βραβείο
«Χρυσή Αφροδίτη» για την
ερμηνεία στην ταινία «Λούφα
και Απαλλαγή» και βραβείο
διαφήσμισης για διαφήμιση
κινητής τηλεφωνίας. Επίσης, έχω
παρουσιάσει το τηλεπαιχνίδι «SU-
MUSU» στο Mega, ενώ στο θέατρο
συμμετείχα στις εξής παραστάσεις:
«Υπηρέτης δύο αφεντάδων» (ΔΗ.
ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης, 2005), «Η φάρμα
των ζώων» (σκηνοθ. Δ. Αδάμης,
2006-2007), «Κωμειδυλλίου
Ανάμνησης γλυκειά» (Ημέρα
του ηθοποιού, 2006), «Ο
Μπακαλόγατος» (σκηνοθ. Πέτρος
Φιλιππίδης, 2007-2010), «Μήδεια
του Μποστ» (σκηνοθ. Πέτρος
Φιλιππίδης, καλοκαίρι 2009).
έργα και ημέραι συντελεστών
ΠΗΝΕΛΟΠΗ
ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ:
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977.
Είναι απόφοιτος της Σχολής
Διοίκησης και Οικονομίας – Τμήμα
Τουριστικών Επιχειρήσεων
του Τ.Ε.Ι. Αθήνας και της
Ανώτερης Δραματικής Σχολής
Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν,
ενώ έχει παρακολουθήσει
σεμινάρια υποκριτικής με
την Λυδία Κονιόρδου και τον
Κώστα Γεωργουσόπουλο. Έχει
παρακολουθήσει μαθήματα
χορού, κλασικής κιθάρας και
κλασικού μπαλέτου. Στο θέατρο
την έχουμε δει στις παραστάσεις,
«Μεγάλο και μικρό» (2002), «Ο
ύμνος στους θεούς ας πάει»,
μουσική παράσταση αφιέρωμα
στον Μ. Χατζιδάκι (2003), «Μια
φορά κι ένα…λεπτό» (2003),
«Η βασίλισσα του χιονιού», του
Χ. Κ. Άντερσεν (2003), «Μισός
Αιώνας Αριστοφάνης» (Πολιτιστική
Ολυμπιάδα, περιοδεία 2004),
«Απόπειρες Κατά της Ζωής
της» (2004), «Εκκλησιάζουσες»
(2005), «Η Όπερα της πεντάρας»
(2005-2006), «Διαμάντια και
Μπλουζ» (2006-2007), «Εν τω
Μηνί Αθύρ» (Χοροροές 2006),
«Απόπειρες» (2008), «Σεσουάρ
για δολοφόνους» (2008-2010).
Τηλεοπτικά την έχουμε δει στις
σειρές «7 Θανάσιμες Πεθερές»
(Mega), «Οι Μάγισσες της
Σμύρνης» (Mega), «Ήρθε κι Έδεσε»
(Mega), «Big Bang» (Mega), «Όλα
στον Αέρα» (Mega), «Οι ιστορίες
του Αστυνόμου Μπέκα» (Alpha),
«Πολυκατοικία» (Mega), «Ο Τρίτος
Νόμος: Η μυρωδιά του κτήνους»
(Mega), Μ+Μ (Mega). Το ντεμπούτο
της στον κινηματογράφο έγινε
με τις ταινίες «Αγάπη Τρυφερή»
(σκηνοθ. Γ. Σιούγας) και «Άμα Δε
Σε Θέλει» (σκηνοθ. Β. Νεμέας) το
2008. Επίσης, πρωταγωνίστησε
στην ταινία «180 μοίρες» του Ν.
Δημητρόπουλου.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΑΛΙΑΤΣΑΤΟΥ:
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι από-
φοιτος της Δραματικής Σχολής
«Μαίρης Βογιατζή Τράγκα». Σπού-
δασε ηχοληψία. Έχει κάνει μαθή-
ματα χορού με την Κ. Χόλντεν και
τραγούδι με τη Νένη Ζάππα. Θέ-
ατρο: 2009-2010: «Ο Σιμιγδαλέ-
νιος» του Αλέξανδρου Αδαμόπου-
λου, με το Κρατικό Θέατρο Βορεί-
ου Ελλάδος, (σκηνοθεσία: Στέλ-
λα Μιχαηλίδου), 2009: «Όρνιθες»
του Αριστοφάνη, με το Φεστιβάλ
Αθηνών και Επιδαύρου, (σκηνοθε-
σία: Σωτήρης Χατζάκης), 2008: Φι-
λική συμμετοχή στο γύρισμα για
το Ιρλανδέζικο πάρτυ στην παρά-
σταση «Βασίλισσα της Ομορφιάς»
του Μάρτιν Μακντόνα, (σκηνοθε-
σία: Νικαίτη Κοντούρη). Τηλεόρα-
ση: 2007-2009: «Μια Στιγμή Δυο
Ζωές» στο ρόλο της Λόλας, (σκη-
νοθεσία: Δημήτρης Αρβανίτης),
MEGA. Κινηματογράφος: 2008:
«Πέρα Για Πέρα Ψέμα», ταινία μι-
κρού μήκους, (σκηνοθεσία: Μιχά-
λης Φελάνης). Έχει κάνει και τηλε-
οπτικά διαφημιστικά.
ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ ΔΑΔΑΚΑΡΙΔΗΣ:
Γεννήθηκα στο Μπόλτον της
Αγγλίας το 1977 και από τότε…
είχα την τύχη και την χαρά να
συνεργαστώ με αξιόλογους
και υπέροχους σκηνοθέτες και
συνεργάτες… ξέρουν αυτοί… To
be continued… (με κρίση ή χωρίς!).
ΖΕΤΑ ΔΟΥΚΑ:
Είναι απόφοιτος της Ανωτέρας
Δραματικής Σχολής Ίασμος. Έχει
κάνει σπουδές φωνητικής με
τους Ε. Καραγιάννη, Μ. Πασχάλη
και Ε. Καρατζόλη καθώς επίσης
και σπουδές κιθάρας στο Εθνικό
Ωδείο Αθηνών. Έχει κάνει,
επίσης, μαθήματα κλασικού
και μοντέρνου χορού καθώς
και ισπανικού φλαμέγκο. Είναι
ιδρύτρια και πρόεδρος της Μη
Κερδοσκοπικής Εταιρίας ΑΝΑΣΑ,
που δημιουργήθηκε με στόχο
την ενημέρωση, πρόληψη και
υποστήριξη των ανθρώπων
που πάσχουν από Διαταραχές
Πρόσληψης Τροφής. Έχει λάβει
μέρος, μεταξύ άλλων, στις
θεατρικές παραστάσεις «Άγγελοι
στην Αμερική» του Τ. Κούσνερ
(σκην. Ν. Μαστοράκης, Ιούνιος
2010), «Πιο κοντά» του Π.
Μάρμπερ (σκηνοθ. Γ. Κιμούλης,
2008-09), «Ο Συλλέκτης» του
Μ. Χίλεϊ (σκην. Γ. Βούρος, 2007-
08), «Αιδοίων Μονόλογοι» της
Ηβ Ένσλερ (σκην. Π. Ζούλιας,
2006), «Μπράιαν» του Ν. Καρβέλα
(σκην. Κ. Δαμάτη, 2004-05), «Όχι
εγώ» του Σ. Μπέκετ (σκην. Γ.
Σιμόνας, 2003), «Μάλα» του Ν.
Καρβέλα (σκην. Γ. Κακλέας, 2002),
«Πενθεσίλεια» του Κλάιστ (σκην.
Peter Stein, Φεστιβάλ Επιδαύρου,
2002), «Σίρλεϊ Βαλεντάιν» του
Ρούσελ (σκην. Ν. Καραγιώργος,
2001). Έχει πρωταγωνιστήσει
στις τηλεοπτικές σειρές «4»
(Γ. Γκικαπέπας, Mega, 2009-
10), «Λάκης ο γλυκούλης» (Ν.
Ζαπατίνας, Mega, 2008-10), «Ένας
μήνας και κάτι» (Β. Θωμόπουλος,
Mega, 2007-08), «Πλάκα μου
κάνεις» (Τ. Κωνσταντόπουλος,
ANT1, 2006-07), «Η ώρα η
καλή» (Α. Τέμπος, Mega, 2004-
06), «Το παιχνίδι της συγνώμης»
(Μ. Μανουσάκης, ΑΝΤ1, 2003-
04), «Για μια γυναίκα κι ένα
αυτοκίνητο» (Μ. Μανουσάκης,
ΑΝΤ1, 2001-02), «Εκτός πορείας»
(Α. Γεωργαντάς, ΕΤ1, 2000).
Για τον κινηματογράφο έχει πάρει
μέρος στις ταινίες «Νήσος» του Χρ.
Δήμα (2009), «Το φιλί της ζωής»
του Ν. Ζαπατίνα (2007), «Azur &
Asmar» του Michel Ocelot (2007).
ΙΑΚΩΒΟΣ ΔΡΟΣΟΣ:
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδα-
σε Κλασική Γαλλική Φιλολογία, Κι-
νηματογράφο, Ιστορία Τέχνης και
Μουσικής και Κλασική Κιθάρα στη
Γαλλία. Έχει γράψει τρία θεατρι-
κά έργα («Σκουριά και Θάνατος»,
«Δράκουλας, μια Συμφωνία στην
Κόλαση» και «Ζντούκου ή Fuck
Off») και μια ποιητική συλλογή στα
Γαλλικά (“Le Réservoir des Sens”).
Έχει μεταφράσει Apollinaire,
Arrabal, Artaud, Claudel, Cocteau,
Duras, Fassbinder, Feydeau,
Ionesco, Henet, Godard, Jones,
Lagarce, Picasso, Rohmer,
Stendhal, Strindberg, Welles,
Yourcenar, Wolff και Ποντίκα στα
Γαλλικά. Έχει σκηνοθετήσει 8 θε-
ατρικά έργα («Μητρική Στοργή»
του August Strindberg, «Οι Μα-
στοί του Τειρεσία» του Guillaume
Apollinaire, «Στο Μπορντέ-
λο, Μια Ελεγεία στην Αθωότη-
τα» των Guillaume Apollinaire,
William Burroughs, Atom Egoyan,
Rainer Werner Fassbinder, Jean-
Luc Godard, Eugène Ionesco
και Edgar Allan Poe, «Η Μνήμη»
των Ευριπίδη, Crista Wolf και Κι-
κής Δημουλά, «Συναντήσεις»
της Marguerite Duras και της
Marguerite Yourcenar, «Στα Κα-
ταγώγια με τον Αρτώ και τον Χίτ-
λερ» των Antonin Artaud, Charles
Baudelaire, Adolf Hitler, Gérard de
Nerval και Tom Peuckert, «Χρυ-
σόθεμις» του Γιάννη Ρίτσου και
«Σπουδή στη Βία» των Jean-Luc
Lagarce και Fernando Arrabal) και
3 ταινίες μικρού μήκους. Έχει επι-
μεληθεί τη μουσική και έχει γράψει

12. mote Control» και «Τηλετζόκερ»
του ΟΠΑΠ σε συνεργασία με το
Star Channel καθώς και το «Ναι
ή Ου» («Take it or leave it») με
τον Alpha. Μακρά είναι και η
συνεργασία του με το ραδιόφωνο
σε πολλές εκπομπές όπως «Δυο
βούρλα και μισά» στον ΑΝΤ1
και «Οι κουμπάροι» στον Flash
9,61 μαζί με το Γιάννη Μπέζο.
Επίσης, έχει συμμετάσχει στην
εκπομπή του Μελωδία fm «5χ5».
Έλαβε μέρος ως αφηγητής στις
συναυλίες της ορχήστρας Μίκης
Θεοδωράκης με θέμα «Τα θεατρικά
και κινηματογραφικά τραγούδια
του Μίκη Θεοδωράκη». Μαζί
του ήταν οι ηθοποιοί: Γιάννης
Σαμψιάρης, Νατάσα Μανίσαλη
και τραγουδιστής ο Αντώνης
Ρέμος. Για δύο συνεχόμενα έτη
υπήρξε δάσκαλος υποκριτικής
στο Θεατρικό Εργαστήρι του
Κώστα Καζάκου και φέτος στη
σχολή ΠΡΑΞΙΣ 7. Στο θέατρο
ΗΒΗ έχει σκηνοθετήσει τις
παραστάσεις «Η θεία απ’ το
Σικάγο» σε σενάριο Αλέκου
Σακελλάριου και πρωταγωνίστρια
την Άννα Παναγιωτοπούλου, «Στις
Κουζίνες» του Alan Ayckbourn,
«Οι Τρομεροί Γονείς» του Jean
Cocteau, «Φωνάζει Ο Κλέφτης»
του Δημήτρη Ψαθά και «Ψέμα
Στο Ψέμα» του Anthony Neilson.
Είναι καλλιτεχνικός διευθυντής
της Θεατρικής Εστίας Α.Ε.
(Επιχειρήσεις Θεάματος, Ήχου
και Εικόνας), μιας εταιρείας που
δραστηριοποιείται στο χώρο του
θεάτρου. Υπό την επίβλεψη και
φροντίδα της εταιρείας βρίσκονται
τα θέατρα Μουσούρη και Ήβη.
ΤΑΣΟΣ ΧΑΛΚΙΑΣ:
Γεννήθηκε στην Αθήνα και
μεγάλωσε στις δυτικές συνοικίες
της! Σπούδασε θέατρο στην
δραματική σχολή του Εθνικού
Θεάτρου από όπου και αποφοίτησε
με άριστα το 1974, έχοντας
μαθητεύσει δίπλα στους: Άγγελο
Τερζάκη, Γιάννη Σιδέρη, Αλέξη
Διαμαντόπουλο, Μίνω Κοκκολάκη,
Στρατή Καρρά, Μαρία Χορς, Έλενα
Τσουκαλά, Γιάννη Στεφανέλλη,
Τάκη Μουζενίδη, Στέλιο Βόκοβιτς,
Μαίρη Αρώνη, Κα. Κατερίνα, Ελένη
Χατζηαργύρη, Νίκο Τζόνια, Νίκο
Παπακωνσταντίνου, Χριστόφορο
Μπουμπούκη. Παράλληλα με
τις σπουδές του στην δραματική
σχολή, έλαβε μέρος ως μέλος
και ως κορυφαίος στον χορό
του αρχαίου δράματος, σε
παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου
στην Επίδαυρο, στη Δωδώνη,
στους Φιλίππους καθώς και σε
περιοδείες στο εξωτερικό. Το
1977 συνεργάζεται με το ΑΡΜΑ
ΘΕΣΠΙΔΟΣ, Κρατική κινητή
θεατρική μονάδα, υπό την αιγίδα
του Υπουργείου Πολιτισμού,
όπου για ένα και πλέον χρόνο
περιοδεύει σε ολόκληρη την
Ελλάδα με τα έργα: «Ρωμαίος και
Ιουλιέτα» του Ουίλλιαμ Σαίξπην
(Μπεμβόλιο), «Ποπολάρος» του
Γ. Ξενόπουλου (τον ομώνυμο
ρόλο), «Χαάνς Κολχάας» του
Τζον Σώντερς (Λούθηρος),
«Το τάβλι» του Δ. Κεχαίδη, «Το
Γαϊτανάκι» της Ζ. Σαρρή. Το
1978 ξεκινά την συνεργασία
του με το Εθνικό Θέατρο στο
οποίο διανύει μια θεατρική
πορεία δεκατριών χρόνων,
συμμετέχοντας σε περισσότερες
από εξήντα παραγωγές κλασσικού
και σύγχρονου ρεπερτορίου,
ελληνικού και ξένου, σε όλες
τις σκηνές του Εθνικού καθώς
και στην Επίδαυρο. Μερικές
από τις παραστάσεις που έλαβε
μέρος είναι: «Γυάλινος κόσμος»
του Τένεση Ουίλιαμς (Τομ),
«Αρχοντοχωριάτης» του Μολιέρου
(Κοβιέλος), «Ηλέκτρα» του Ευριπίδη
(Αγγελιαφόρος), «Επτά επί Θήβας»
του Αισχύλου (Αγγελιαφόρος),
«Σίβυλλα» του Χόρβατ (Φρανς),
«Άντρας ίσον άντρας» του Μ.
Μπρεχτ (Σέλεη), «Οθέλλος» του
Σαίξπηρ (Κάσσιος), «Πλούτος» του
Αριστοφάνη (Ερμής), «Ορέστης»
του Ευριπίδη (Πυλάδης), «Μιας
πεντάρας νιάτα» του Κ. Πρετεντέρη
(Στρατάκης), «Η στρίγγλα που
έγινε αρνάκι» του Σαίξπηρ
(Τράνιο), «Βάκχες» του Ευριπίδη
(Αγγελιαφόρος), «Νεφέλες» του
Αριστοφάνη (Άδικος Λόγος),
«Οιδίπους Τύραννος» του
Σοφοκλή (Εξάγγελος), «Οιδίπους
επί Κολωνώ» του Σοφοκλή
(Πολυνείκης), «Η δολοφονία του
Μαρά» του Π. Βάις (Μαρά), «Ο
φίλος μου ο Λευτεράκης» του
Αλέκου Σακελλάριου (Λευτεράκης),
«Φουέντε Οβεχούνα» του Λόπε ντε
Βέγκα (Φροντόζο).
Το φθινόπωρο του 1990
αποχωρεί από το Εθνικό Θέατρο
και συνεργάζεται με την Σύγχρονη
Ελληνική Σκηνή της Κατερίνας
Μαραγκού στην «Νόρα» του Ίψεν
στο θέατρο Αθηνών, ερμηνεύοντας
τον ρόλο του Κρόκστα. Το
καλοκαίρι του 1991-1992
βαφτίζεται στην επιθεώρηση, με…
«νονούς» τον Σταμάτη Φασουλή
και την Άννα Παναγιωτοπούλου,
με την οποία και συνεχίζει τη
συνεργασία του, τους χειμώνες
του 1991-92 στο θέατρο Περοκέ
και στο θέατρο Διάνα, ανεβάζοντας
το «Έκτο πάτωμα» και «Το κλειδί
για δύο» αντίστοιχα. Το 1993-
94 συνεργάζεται με τον Πέτρο
Φιλιππίδη στο θέατρο Αθηνά,
όπου και ανέβασαν το «Αταίριαστο
ζευγάρι» του Νηλ Σάιμον. Το
χειμώνα του 1995-96 αποτολμά
το ανέβασμα των «Άθλιων» του
Β. Ουγκώ στο θέατρο Καλουτά σε
θεατρική διασκευή του Π. Μάρκαρη
και σκηνοθεσία του Κ. Δαμάτη.
Το χειμώνα του 1997
δημιούργησε μαζί με την Πένυ
Παπουτσή, την Πολιτιστική Εταιρεία
Θ.Ε.Ρ.Ο.Σ. (Θεατρική, Έκφραση,
Ρεπερτόριο, Όραμα, Στόχος), με
σκοπό την δική του πρόταση για
το θέατρο. Και την ίδια χρονιά,
ανεβάζουν στο θέατρο Σταθμός το
«Ενυδρείο» του Κώστα Μουρσελά.
Και τον χειμώνα του 1999-2000
ανεβάζει μαζί με τον Γιώργο
Παρτσαλάκη το έργο «Μπαμπάδες
με ρούμι» των Θ. Παπαθανασίου
και Μ. Ρέππα, σε πανελλήνια
περιοδεία. Στην τριαντάχρονη
μέχρι σήμερα, καλλιτεχνική του
πορεία, συνεργάστηκε με όλους
σχεδόν τους Έλληνες σκηνοθέτες
του θεάτρου, ενώ πρωταγωνίστησε
στις κινηματογραφικές ταινίες «Το
θερμοκήπιο» του Β. Σερντάρη, «Η
στροφή» του Γ. Δαλιανίδη και στις
νεότερες «Safe sex» και «Το κλάμα
βγήκε απ’ τον παράδεισο» των Θ.
Παπαθανασίου και Μ. Ρέππα.
Ακόμα, πρωταγωνίστησε σε
πολλές τηλεοπτικές σειρές: «Η
θυσία», «Χάι Ροκ», «Λαβ σόρυ»,
«Οι δρόμοι της πόλης», «Ο ιος του
πατέρα», «Δεσποινίς Μαργαρίτα»,
«Κρις κρος», «Θα σε δω στο
πλοίο», «Αν θυμηθείς το όνειρό
μου», «Βελούδο από μετάξι», «Η
λίμνη των στεναγμών», «Λόλα»,
κ.ά. Από το καλοκαίρι του 1994
έως και το 2008 συνεργάστηκε
με: την Θεατρική Διαδρομή στα
έργα «Οιδίπους επί Κολωνώ»,
«Ιππείς», «Λυσιστράτη», Τα ΔΗ.ΠΕ.
ΘΕ. Σερρών και Κοζάνης στα έργα
«Ταρτούφος», «Εκκλησιάζουσες»
και «Ράφτη κυριών», τον Γιώργο
Κιμούλη στον «Οιδίποδα Τύραννο»,
την Αττική Σκηνή στα έργα
«Εκκλησιάζουσες» και «Νεφέλες»,
την Ελληνική Θεαμάτων στα
«Καμένα Βούρλα», «Τα μωρά τα
φέρνει ο πελαργός», «Μύγα τσε-
τσέ» και τη Θεατρική Εστία
στις «Κουζίνες» και τους
«Τρομερούς Γονείς» σε σκηνοθεσία
Πέτρου Φιλιππίδη. Το καλοκαίρι
του 2009 ίδρυσε τη Σχολή
Δραματικής Τέχνης «Πρώτη
Πράξη».
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΑΦΟΥ:
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Απόφοιτος
της Σχολής του Θεάτρου Τέχνης
του Κάρολου Κουν το 1982.
Συμμετείχε με το Θέατρο Τέχνης
σε παραστάσεις αρχαίου δράματος
και σύγχρονου ρεπερτορίου
σε σκηνοθεσίες των Κ. Κουν,
Γ. Λαζάνη, Μ. Κουγιουμτζή και
Γ. Αρμένη. Επίσης, συμμετείχε
σε παραστάσεις με σκηνοθέτες
τους: Σπ. Α. Ευαγγελάτο
(Αμφιθέατρο), Κ. Τσιάνο, Κ. Μπάκα,
Μ. Ρέππα-Θ. Παπαθανασίου, Γ.
Ρήγα, Σ. Χατζάκη, Γ. Ιορδανίδη,
Π. Φιλιππίδη. Πήρε μέρος στις
τηλεοπτικές σειρές «Καφέ της
Χαράς», «Θα βρεις τον δάσκαλό
σου», «Γοργόνες», «40 κύματα»,
«Ονειροπαγίδα». Συμμετείχε
σε ταινίες μικρού και μεγάλου
μήκους, όπως: «Safe Sex», «Το
κλάμα βγήκε απ’ τον Παράδεισο»,
«Μάτια από νύχτα», «Τρία
πουλάκια κάθονται», «Αυστηρώς
κατάλληλο», «I love Karditsa», κλπ.
Έχει παρακολουθήσει μαθήματα
θεατρικής κίνησης-έκφρασης στο
θεατρικό εργαστήρι της Ν. Καρρά
το 1983 καθώς και μαθήματα
τραγουδιού στο Ωδείο Ορφείο
Αθηνών. Με τον Πέτρο Φιλιππίδη
εκτός από την κοινή συνεργασία με
το Θέατρο Τέχνης, έχει συνεργαστεί
στην «Σπασμένη στάμνα», στην
«Μαρία Πενταγιώτισσα» και στον
«Μπακαλόγατο». Τώρα και στην
«Μαύρη Κωμωδία» σε σκηνοθεσία
δική του!
ΠΕΤΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ:
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην
Αθήνα. Είναι παντρεμένος με
την χορογράφο Ελπίδα Νίνου
και έχουν έναν γιο, τον Δημήτρη.
Το 1986 αποφοίτησε από τη
Σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολου
Κουν αφού είχε παρακολουθήσει
μαθήματα και στην σχολή του
Λεωνίδα Τριβιζά για ένα χρόνο.
Έχει ακόμα σπουδάσει σκηνοθεσία
στη Σχολή Σταυράκου, καθώς
επίσης κρουστά, θεωρία και
αρμονία μουσικής στο Ωδείο
Αθηνών. Από το πρώτο έτος
φοίτησής του στη Σχολή του
Θεάτρου Τέχνης και μέχρι το
1988, πήρε μέρος σε πολλές
παραστάσεις αρχαίου δράματος
όπως: «Ιππής» σε σκηνοθεσία
του Γιώργου Λαζάνη, «Αχαρνείς»,
«Θεσμοφοριάζουσες»,
«Όρνιθες», «Πέρσες»,
«Αγαμέμνων», «Προμηθέα
Δεσμώτη» σε σκηνοθεσία του
Καρόλου Κουν. Συμμετείχε
ακόμα στις παραστάσεις «Ο
Βασιλιάς Ριχάρδος ο Γ’»,
«Λευκή Απεργία», «Γκλορίνα»,
«Πράβντα». Το διάστημα 1988-
1990 συνεργάστηκε με τον
Θίασο «Εποχή» του Βασίλη
Παπαβασιλείου στις παραστάσεις
«Πίστη, Αγάπη, Ελπίδα» και
«Να βρεις τον εαυτό σου». Στη
συνέχεια συνεργάστηκε με
πολλούς θιάσους του ελευθέρου
θεάτρου στις παραστάσεις:
«Είπαν του ψηλού να τρέξει»
(επιθεώρηση, σκηνοθεσία Διαγόρα
Χρονόπουλου), «Στο τσακ» (Θίασος
Μίρκας Παπακωνσταντίνου –
Μίνας Αδαμάκη, σκηνοθεσία
Πέπης Οικονομοπούλου),
«Πάνω Κάτω» (Θίασος Μίρκας
Παπακωνσταντίνου, σκηνοθεσία
Γιώργου Κιμούλη), «Πακέτο ντε
Λόρδα» (επιθεώρηση, σκηνοθεσία
Παύλου Κοντογιαννίδη),
«Αταίριαστο Ζευγάρι» (Θίασος
Πέτρου Φιλιππίδη, Τάσου
Χαλκιά, σκηνοθεσία Διαγόρα
Χρονόπουλο, «Τα νεύρα μου,
τα χάπια μου κι ένα ταξί να
φύγω» (επιθεώρηση, σκηνοθεσία
Μανούσου Μανουσάκη),
«Ξενοδοχείο ο Παράδεισος»
(Θίασος Πέτρου Φιλιππίδη,
σκηνοθεσία Κώστα Καζάκου),
«Μαύρη Κωμωδία» (Θίασος
Πέτρου Φιλιππίδη, σκηνοθεσία
Κώστα Καζάκου), «Loot» (Θίασος
Πέτρου Φιλιππίδη, σκηνοθεσία
Γιώργου Μιχαλακόπουλου),
«Περιμένοντας τον Γκοντό»
(Θίασος Κώστα Καζάκου – Πέτρου
Φιλιππίδη, σκηνοθεσία Γιάννη
Ιορδανίδη), «Μακρυκωσταίοι
και Κοντογιώρδηγες» (Εθνικό
Θέατρο, Φιλιππίδης – Γαλίτης,
σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου),
«Βάτραχοι» (Εθνικό Θέατρο,
Μπέζος – Φιλιππίδης, σκηνοθεσία
Κώστα Τσιάνου), «Όρνιθες» (Εθνικό
Θεάτρο, Φιλιππίδης, σκηνοθεσία
Κώστα Τσιάνου), «Λατέρνα,
Φτώχεια και Φιλότιμο» (Θίασος
Γιάννη Μπέζου – Πέτρου Φιλιππίδη,
σκηνοθεσία Σταμάτη Φασούλη,
«Οι Ηλίθιοι» (Νηλ Σάιμον, Θίασος
Πέτρου Φιλιππίδη, σκηνοθεσία
Πέτρου Φιλιππίδη), «Σπασμένη
Στάμνα» (Κλάιστ, Θίασος
Πέτρου Φιλιππίδη, σκηνοθεσία
Γιάννη Ρήγα), «Ταραντέλα»
(Ντε Φίλιππο, Θίασος Πέτρου
Φιλιππίδη, σκηνοθεσία Γιώργου
Αρμένη), «Θεσμοφοριάζουσες»
(σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου,
Θεατρική Διαδρομή), «Ο
Επιθεωρητής» (Γκόγκολ, Θίασος
Πέτρου Φιλιππίδη, σκηνοθεσία
Π. Φιλιππίδη), «Ψέμα στο
Ψέμα» (Anthony Neilson,
Θίασος Πέτρου Φιλιππίδη,
σκηνοθεσία Π. Φιλιππίδη), «Ο
Μπακαλόγατος» (Χρήστος και
Γιώργος Γιαννακόπουλος, Θίασος
Πέτρου Φιλιππίδη, σκηνοθεσία Π.
Φιλιππίδη). Το καλοκαίρι του 1996
έπαιξε το ρόλο του τρελού στην
παράσταση «Βασιλιάς Ληρ» του
Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, με επικεφαλής
τον Κώστα Καζάκο σε σκηνοθεσία
του Λεωνίδα Τριβιζά. Η παράσταση
ανέβηκε στο Ηρώδειο και
περιόδευσε σε όλη την Ελλάδα.
Έχει πάρει μέρος, πολλές φορές,
στο «Θέατρο της Δευτέρας»
της ΕΤ1 και έχει εμφανιστεί σε
πολλές τηλεοπτικές σειρές,
όπως: «Ομιλείτε Ελληνικά», «Οι
Αυθαίρετοι», «Οι απαράδεκτοι»,
«Όχι τα νέα του ΑΝΤ1», «Ιστορίες
χωρίς δάκρυα», «Ανατομία
ενός εγκλήματος», «Της
Ελλάδος τα παιδιά» και πολλές
άλλες. Έχει πρωταγωνιστήσει
στην επιτυχημένη σειρά του
Mega «Χάι Ροκ» καθώς και
στις σειρές «Ο Πέτρος και τα
κορίτσια του», «Σε λα βι». Για
δυο συνεχόμενες σαιζόν υπήρξε
πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης
της επιτυχημένης σειράς του
Star Channel «Το κλειδί», σε
σενάριο του Λευτέρη Καπώνη.
Υπήρξε, επίσης, πρωταγωνιστής
και σκηνοθέτης της σατιρικής
εκπομπής «Οι Διαπλεκόμενοι Α.Ε.»
για πέντε συνεχόμενες σαιζόν.
Μαζί του πρωταγωνιστούσαν
οι: Γιώργος Λέφας και Γιώργος
Γαλίτης. Τα κείμενα έγραφαν
οι: Πέτρος Φιλιππίδης, Γιώργος
Λέφας, Γιώργος Γαλίτης και
Λάκης Μπέλος. Επίσης, υπήρξε
πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης
της σειράς του Star Chan-
nel «Οι Δροσουλίτες» σε
σενάριο της Κάκιας Ιγερινού.
Υπήρξε πρωταγωνιστής και
σκηνοθέτης στη σειρά του ΑΝΤ1
«Εκπαιδεύοντας το Μπάμπη».
Επίσης, ήταν πρωταγωνιστής
στις σειρές του Alpha «Καλά
να πάθεις» και «Ρεζερβέ». Στο
Mega, πρωταγωνίστησε στη σειρά
του Βασίλη Ρίσβα, Δήμητρας
Σάκαλη και Έλενας Σολωμού
«Πενήντα-Πενήντα». Στο Mega,
επίσης, εμφανίστηκε ως guest
στη σειρά του Αλέξανδρου
Ρήγα «Κόκκινο Δωμάτιο». Στο
ίδιο κανάλι, εμφανίστηκε στη
σειρά της Έλενας Ακρίτα και του
Γιώργου Κυρίτση «Αν υπήρχες
θα σε χώριζα» και από το 2008
πρωταγωνιστεί στη σειρά «Λάκης,
ο γλυκούλης». Είναι αφηγητής στη
διεθνή δισκογραφική παραγωγή
του παραμυθιού «Ο Πέτρος
και ο Λύκος» του Προκόφιεφ,
ενώ στην ίδια σειρά Catalogue
έχει γράψει το «Ελεφαντάκι
Μπαμπάρ», «Τα όργανα της
ορχήστρας» και «Το καρναβάλι
των ζώων», σε συνεργασία με
την εταιρεία Erato Warner και τη
Συμφωνική Ορχήστρα της Λυών
(διεύθυνση Kent Nagano). Έχει
ακόμα μεταγλωττίσει την φωνή
του Musu στην κινηματογραφική
ταινία της Warner «Mulan». Επίσης,
έχει μεταγλωττίσει την φωνή του
«SID» στην κινηματογραφική
ταινία της Fox «Ice Age». Έχει
πρωταγωνιστήσει στις ταινίες
του Νίκου Ζαπατίνα «Εφάπαξ»
και «Ο Ηλίας του 16ου». Έχει
παρουσιάσει τα τηλεπαιχνίδια «Re-

14. Οργάνωση παραγωγής:
Διεύθυνση θεάτρου:
Ηλεκτρολόγος:
Ηχολήπτης:
Μηχανικός σκηνής:
Ταμείο:
Ταξιθεσία:
Κατασκευή σκηνικού:
Ζωγραφική σκηνικού:
Βοηθός ενδυματολόγου:
Κατασκευή κοστουμιών:
Γραφιστική επιμέλεια
και οπτική επικοινωνία:
Επιμέλεια προγράμματος:
Εκτύπωση – βιβλιοδεσία:
Σοφία Καραγιάννη
Θοδωρής Κουφός
Αγησίλαος Θεοφίλης
Κωνσταντίνος Στελλούδης
Κυριάκος Πολυχρονιάδης
Μαργαρίτα Κούτρα
Βάσω Δούκα, Ρένα Λατζουράκη, Ιουλία Ρίζου
Παναγιώτης Λαζαρίδης
Βασίλης Σακής
Πόλυ Σκένδρου
Γιάννης Ξεσφίγκης, Παναγιώτα Τσομπανάκη
Concept Maniax - ιδέα & διαφήμιση
Σοφία Καραγιάννη
ColorPrint - ΤΣΕΚΟΥΡΑΣ ΕΠΕ
ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Το μακιγιάζ των ηθοποιών επιμελήθηκε η Χριστίνα Σαράφη με προϊόντα .
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ:
Ευχαριστούμε θερμά την Εύα Γεωργουσοπούλου από το Κέντρο Μελέτης & Έρευνας
του Ελληνικού Θεάτρου – Θεατρικό Μουσείο.
Στο
σκοτάδι
τα
πάντα
φαίνονται
καλύτερα!

15. του Peter Shaffer
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: