2. Bazen behin, Eskoriatza izeneko herri batean,
errotari bat egun batean erregeari esan ziona:
-Maiestate, nire alaba oso ederra da eta gainera
lastoa konposta bihurtzeko gai da.

3. - Trebetasun izugarria da hori! Bihar bertan etor
dadila jauregira eta ikusiko dut zer egin.
Neskatxa jauregira eraman zutenean, erregeak
gela batean sartu zuen eta atea itxi zion.

4. Gelan, lastoa eta aulki bat besterik ez zegoen.
-Biharko ez baduzu lasto guzti hau konposta
bihurtzen, hilko zaitut -esan zion erregeak.
Erregeak giltzaz itxi zuen atea eta neska negarrez
hasi zen.
Nola bihurtuko zuen lasto guztia konposta,
konposta ere ez zekien zer zen eta! Baina bat-
batean atea zabaldu eta iratxo bat agertu zen.
-Zergatik ari zara negarrez?- Galdetu zion
iratxoak.

5. - Ai ene! -Neskatxak negarrez- eguna argitu baino
lehen lasto guzti hau konposta bihurtu behar dut,
bestela, hilko naiz.
- Zer emango didazu eguna argitu baino lehen
lastoa konposta bihurtzen badut? -Galdetu zion
iratxoak.
-Nire Errealeko giltzakaria emango dizut.-
Erantzun zion neskak.

6. Iratxoak onartu zuen. Goizean, dena konpostaz
beterik zegoen, baino erregeak beste gela batean
sartu zuen neskatxa. Han lasto gehiago zegoen.
Eta erregeak esan zion:
-Bizirik jarraitu nahi baduzu, goizerako lasto
guztia konposta bihurtu behar duzu.

7. Erregeak atea itxi zuen eta iratxoa agertu zen.
-Zer emango didazu goizerako lasto hau guztia
konposta bihurtzen badut?
- Nire Bartzelonako eraztuna emango dizut.-
Erantzun zion neskak.
Iratxoak onartu eta lastoa konposta bihurtu zuen.
Baina erregeak beste gela batean sartu zuen
neska.

8. Han lasto pila bat zegoen. Eta erregeak esan zuen:
-Berriz ere lasto guzti hau konposta bihurtzen baduzu,
zurekin ezkonduko naiz.
Erregeak atea itxi zuen berriz ere eta iratxoa agertu zen
berriro.
-Zer emango didazu lasto guzti hau konposta bihurtzen
badut?
-Ez dut zer eman.-esan zion neskak
-Mmmm...-pentsatzen iratxoak-erregina zarenean zure
lehenengo seme-alaba emango didazu.

9. Neskak ez zuen irtenbiderik ikusi eta onartu zuen
iratxoak aipatutakoa. Iratxoak konposta bihurtu
zuen berriro ere lastoa eta erregea berarekin
ezkondu zen.
Handik urtebetera bikoteak seme bat izan zuen
eta iratxoaren kontua ahaztuta zuenean, bat-
batean hau agertu zen.

10. - Zure hitza bete behar duzu.-esan zion iratxoak.
Erregina negarrez hasi zen.
-Erreinuko altxorrak emango dizkizut.-eskaini
zion.
Baina erregina ezin zion negar egiteari utzi eta
iratxoak hauxe eskaini zion:

11. Nire izena 3 egunetan asmatzen baduzu,
ahaztuko dut adostutakoa.
Erregina erresuma osora bidali zituen mezulariak,
iratxoaren izenaren berri edukitzeko. Iratxoa
erreginaren jauregira joaten zen, ea erreginak
bere izena asmatzen zuen jakiteko. Epea amaitu
baino lehen mezulari batek esan zion erreginari:

12. -Maiestate, basoan etxetxo bat ikusi dut, sua zuen
piztuta eta barruan iratxo bat zegoen kantari:
Zoriontsua naiz! Inork ez du asmatuko ipotx
konpostari dudala izena.
Hirugarren egunean han agertu zen iratxoa eta
erreginak esan zion:

13. -Maturino duzu izena?
-Ezta pentsatu ere!
-Filiberto duzu izena?
-Ez, inola ere ez.
-Orduan ipotx konpostari duzu izena seguru!
-Nola liteke! Nola jakin duzu?-galdetzen zuen iratxoak
sinesgogor.
Hori entzun ondoren jauzika atera zen jauregitik ipotxa.
Eta errotari gaztea izan zen erregina, guztietatik
zoriontsuena.

14. JATORRIZKO IPUINA:
Ipotx jauzkaria.
GUK EGINDAKO
IPUINA:
Ipotx konpostaria.
JATORRIZKO
IPUINAREN EGILEAK:
Anonimoa.
Marrazkiak: Ada Garcia
EGILEAK:
Maren.M eta Jokin.R